"ยามานากะ ทัตซึยะ ระวังคําพูดของนายหน่อยเถอะ" ฟุงาคุพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ

“ตอนนี้ชินหยูอยู่กับมินาโตะและเขาก็เป็นรุ่นน้องที่ฉันดูแลมาด้วยตัวเอง เขาไม่มีคิดที่จะทำแบบนั้นกับโคโนฮะและเขาจะไม่ขายข้อมูลของโคโนฮะแน่นอน"

ฟุงาคุกับชินหยูนั้นเป็นเหมือนลุงกับหลานชายเมื่ออยู่ในตระกูล

ตลอดเวลาที่มา ฟุงาคุได้ใช้ความพยายามอย่างมากในการฟื้นฟูตระกูลอุจิวะ

แต่น่าเสียดายที่ในสายตาของเขา ชินหยูนั้นก็เป็นแค่คนปกติทั่วไปในตระกูลเท่านั้น

ถ้าไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ระหว่างเขากับชินหยู บางทีเขาอาจจะไม่บอกให้มินาโตะช่วยดูแลเขาในช่วงเวลาแบบนี้ด้วยซ้ำ

แต่ฟุงาคุนั้นไม่เคยคิดเลยว่าชินหยูจะปิดบังพลังของเขาไว้มากขนาดนี้และยังปลุกเนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผาได้อีกด้วย

แต่การที่จู่ๆชินหยูก็แสดงพลังที่แข็งแกร่งแบบนี้ออกมานั้นมันทำให้คนระดับสูงของโคโนฮะหลายคนเริ่มพูดถึงเรื่องนี้

ในหมู่พวกเขา ดันโซนั้นมั่นใจมากว่าชินหยูต้องมีอะไรปิดบังเอาไว้แน่ๆ

"นี่ๆ! ฟุงาคุ นายกําลังพยายามปกป้องชินหยูในฐานะผู้นำตระกูลอุจิวะหรือในฐานะลุงกับหลานชายกันแน่? ทัตสึยะถามอย่างเย็นชา "ถ้าฉันเป็นนาย ฉันจะทําให้ทุกอย่างดูยุติธรรมมากกว่านี้นะ"

"ฉันแนะนําให้นายกลับไปที่โคโนฮะเพื่อตรวจสอบเรื่องนี้ได้เลยและส่งตัวชินหยูให้กับหน่วยรากของเพื่อตรวจสอบเอง"

"ถ้าชินหยูนั่นไม่มีอะไรจริงๆ เขาก็คงจะไม่ขัดขืนหรอกจริงมั้ยล่ะ?"

การแสดงออกของฟุงาคุนั้นเปลี่ยนไปทันที

คําพูดเหล่านี้เป็นแผนการของดันโซเพื่อจำกัดอำนาจของโฮคาเงะรุ่นที่สามและเป็นการคุมตัวชินหยูไว้ล่วงหน้า

ด้วยอคติของดันโซที่มีต่อตระกูลอุจิวะ หากชินหยูตกอยู่ในมือของเขาก็คงจะเป็นเรื่องยากที่เขาจะได้ออกมาอีกครั้ง

"คุณทัตสึยะ ผมอุซึกิกล้ายินดีที่จะรับประกันด้วยชีวิตของผมว่า ชินหยูนั้นไม่มีแรงจูงใจแอบแฝงแน่นอน นอกจากเขาจะจัดการกับพวกคุโมะงาคุเระได้แล้ว เขายังจัดการกับพวกนินจาคิริงาคุเระด้วย" อุซึกิพูดขึ้น

"ดังนั้น นินจาโคโนฮะที่เรามีที่นี่จึงเต็มใจที่จะกล้าพูดว่าชินหยูนั้นพร้อมที่จะปกป้องพวกเราด้วยตัวของเขาเอง"

ทันทีที่คําพูดเหล่านี้ถูกพูดขึ้น ทุกคนที่รอดมาได้จากการช่วยเหลือก็แสดงออกด้วยความเคร่งขรึม

การแสดงออกของฟุงาคุและโยรุเองก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

พวกเขาไม่ได้คิดว่าทุกคนจะเชื่อใจชินหยูได้มากขนาดนี้ในเวลาเพียงแค่สองถึงสามวัน

"เฮ้ย นี่นายวางแผนจะก่อกบฏงั้นเรอะ?" ทัตสึยะตะโกนถามอย่างเย็นชา

"ชินหยูจะมีความผิดหรือไม่นั่นเป็นเรื่องของพวกระดับสูงของโคโนฮะ นายไม่มีสิทธิที่จะเข้าไปยุ่ง หวังว่าคราวหน้าที่ฉันพานายกลับไปสอบสวน ที่โคโนฮะเพื่อ ฉันคงไม่ได้ยินคําพูดแบบนั้นอีกนะ"

"อุซึกิ อย่าลืมเรื่องเกี่ยวกับตระกูลของนายด้วย นายพึ่งเพิ่งเข้าร่วมสงครามกับครอบครัวของนายเป็นครั้งแรก ดังนั้นอย่าได้ปฏิบัติตัวอย่างไม่เป็นธรรมกับครอบครัวนายและคนอื่นด้วย"

การแสดงออกของอุซึกิเปลี่ยนไป

ตระกูลของพวกเขาเป็นพันธมิตรกับโคโนฮะมาโดยตลอด

พวกเขาอาจถูกเรียกได้ว่าเป็นนินจารับจ้างก็ได้

แต่เนื่องจากสงครามที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องและการซุ่มโจมตีของผู้ล้างแค้น จำนวนคนในตระกูลของเขาจึงค่อยๆลดลง

และเมื่อความแข็งแกร่งด้านการต่อสู้ของตระกูลพวกเขาลดลง พวกเขาก็ไม่สามารถปกป้องตัวเองได้

ในที่สุดพวกเขาก็เข้าร่วมกับโคโนฮะและกลายเป็นหนึ่งในตระกูลในโคโนฮะไปโดยปริยาย

แล้วอุซึกิล่ะ? ตระกูลที่มีสมาชิกเหลือเพียงห้าคนนั้น สำหรับพวกระดับสูงของโคโนฮะ มันไม่ได้ทําให้พวกเขาอยู่ในสายตาของพวกเขาเลยแม้แต่น้อย

ยิ่งไปกว่านั้น นี่ยังเป็นช่วงเวลาสําคัญในสงคราม การโจมตีใหญ่ทั้งสามแห่งนั้นทําให้โคโนฮะต้องการความแข็งแกร่งในการต่อสู้อย่างมาก

ดังนั้น การมีส่วนร่วมของอุซึกิจึงกลายเป็นเรื่องปกติ

ตอนนี้ทัตสึยะกำลังพูดและข่มขู่พวกเขากับตระกูลของเขา ซึ่งทำให้อุซึกินั้นไม่กล้าพูดอะไรอีก

"อ้าว เป็นอะไรไปล่ะ? นายไม่คิดจะพูดอะไรต่อแล้วรึไง?" ทัตสึยะถามและพูดว่า "รีบๆพาชินหยูออกมาได้แล้ว และหลังจากนี้นหน่วยรากจะรับผิดชอบเขาเอง"

"และจงจำไว้ ทุกอย่างก็เพื่อความปลอดภัยและความมั่นคงของโคโนฮะ"

ทันทีที่คําพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนก็ทำได้แค่นิ่งเงียบ

การกระทําของทัตสึยะในตอนนี้นั้น ไม่ต่างอะไรกับการกล่าวหาชินหยูตรงๆเลยแม้แต่น้อย

"อะไรกัน ฉันไม่คิดเลยว่าพวกหน่วยรากจะมีอำนาจมากขนาดนี้น่ะ ไอ้ขยะสองคนก่อนหน้านี้ก็พึ่งหนีไป และตอนนี้ก็มีขยะคนใหม่เข้ามาแทนงั้นรึ" จู่ๆเสียงที่พูดด้วยความรำคาญก็ดังออกมาจากในถ้ำ

ชินหยูเดินออกมาจากถ้ำพร้อมกับมินาโตะ

ตอนที่มินาโตะส่งข้อมูลกลับไปที่โคโนฮะ เขาเน้นย้ำหลายครั้งแล้วว่าต้องใช้พยายามพูดดีๆกับชินหยู

แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเป็นมิตรกับชินหยูได้ แต่เขาก็ไม่ควรทำตัวเป็นศัตรูด้วยเช่นกัน

น่าเสียดายที่มินาโตะนั้นไม่เคยคิดว่าดันโซจะเข้ามายุ่งเรื่องนี้ในช่วงเวลาสําคัญแบบนี้

"ไอ้เด็กเหลือขอ แกกล้าพูดหยาบคายแบบนี้ได้ยังไง? ดูเหมือนว่านายจะผิดบังตัวเองอยู่ในโคโนฮะมาเป็นเวลานานแล้วสินะ นายคิดที่จะทำอะไรอยู่กันแน่!?" ทัตสึยะตะโกนถามทันที

"ไปจับมันมาให้ได้!"

นินจาหน่วยรากสี่คนที่รีบวิ่งออกมาจากด้านหลังเขาทันทีและพุ่งไปหาชินหยู

"ไอ้ขยะ!"

ชินหยูพูดอย่างเย็นชาก่อนที่จักระสีแดงเข้มขนาดมหึมาจะปะทุขึ้นราวกับพายุที่โหมกระหน่ำ

การแสดงออกของหน่วยรากทั้งสี่นั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก

พวกเขาส่งเสียงครวญครางเบาๆและถอยหลังออกมาสองสามก้าว

ออร่าพลังนี้ไม่ได้ส่งผลกับหน่วยรากทั้งสี่เท่านั้น

แม้แต่ทุกคนในตอนนี้ก็ตื่นตะลึงเพราะพลังของชินหยูด้วยเช่นกัน

เมื่อรู้สึกถึงพลังมหาศาลนี้ การแสดงออกของทัตสึยะ ฟุงาคุ และ โยรุ จึงเปลี่ยนไปอย่างมาก

พวกเขาไม่คิดเลยว่าชินหยูจะทรงพลังมากขนาดนี้ได้

เพราะออร่าพลังที่ถูกปลดปล่อยออกมานั้นมันเกินความคาดหมายของพวกเขาไปอย่างมาก

พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าเด็กอายุสิบห้าถึงสิบหกปีจะแข็งแกร่งได้มากขนาดนี้

“ไอ้หนู แกก็แค่เด็กเท่านั้น พวกเราคือผู้นำที่ถูกเลือกให้มาคุมตัวนาย และนายก็เป็นแค่ไคโอนินเท่านั้น นายกล้าดียังไงถึงไม่เคารพพวกเราแบบนี้?" การแสดงออกของทัตสึยะก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

"ในเมื่อนายขัดขืนพวกเราก็จะควมคุมนายเดี๋ยวนี้แหละ!!"

"มินาโตะ ฟุงาคุ รีบจับ ชินหยูเอาไว้เร็วเข้า!"

เมื่อทัตสึยะพูดจบ เขาก็โยนข้อหาให้กับชินหยูทันที

สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ราวกับถูกซักซ้อมเอาล่วงหน้าแล้วสำหรับทัตสึยะ

เพราะนี่คือสิ่งที่ดันโซได้เตรียมไว้ตั้งแต่ต้น!!