แม้ว่าเสียงที่ดังออกมาจากป่าที่มีหมอกหนานั้นจะไม่ดังมาก แต่มันก็ทำให้ผู้ที่ได้ฟังถึงกับขนลุกไปทั้งตัวได้ทันที

สีหน้าของจูโซนั้นก็มืดมนลงเช่นกัน

เมื่อสิบวันก่อน เขาได้ข่าวจากนินจากลุ่มแรกที่โจมตีฐานของโคโนฮะและรอดมาได้ ซึ่งหลังจากที่ได้ฟังข่าวแล้วจูโซก็ตกใจอย่างมาก

เขารู้ดีซุยคะซัน กับ ไรกะนั้นมีฝีมือที่เทียบเท่ากับเขาในฐาน 7 ดาบนินจา

บางที่พวกเขาทั้งสองคนอาจจะมีพลังมากกว่าเขาด้วยซ้ำ

เพราะสิ่งที่เขาถนัดที่สุดนั้นคือการลอบฆ่าผ่านคาถาหมอกอำพราง

หากเป็นการต่อสู้แบบประจัญหน้าโดยตรง จูโซนั้นจะเสียเปรียบกว่าซุยคะซันและไรกะ

แต่แม้ว่าทั้งสองคนนั้นจะแข็งแกร่งมาก แต่พวกเขาก็ถูกนินจาเด็กอัจฉริยะคนนั้นฆ่าตาย

ถ้าไม่มีความจําเป็นจูโซเองก็ไม่อยากสู้กับชินหยูเลยจริงๆ

"ฮ่ะๆๆ ขอโทษทีนะ แต่ฉันไม่ชอบพวกหมาบ้าน่ะก็เลยเผลอฆ่าไปแล้ว" ชินหยูยิ้มเล็กน้อย “นอกจากนี้ จักระในร่างกายของฉันเองก็ไม่ค่อยมีด้วย ก็เลยต้อขอสูบจักระจากสองคนนั้นด้วยน่ะ"

"คาถาลม - คลื่นพายุคลั่ง!"

ชินหยูประสานอินและใช้ดึงดาบซาเมะฮาดะออกมาทันที

เขาใช้คาถากับดาบของเขาสลายม่านหมอกตรงหน้าอย่างรวดเร็ว

วู้มมม!

เมื่อดาบของเขาฟันออกไป คลื่นพายุที่รุนแรงก็ซัดไปข้างหน้าจนทำให้ม่านหมอกที่ปกคลุมป่านั้นสลายไปอย่างรวดเร็ว

ต้นไม้บางต้นก็ถูกตัดครึ่งด้วยพายุด้วยเช่นกัน

"รีบหนีเร็วเข้า!"

จูโซออกมาด้วยความตื่นกลัวทันที

ในอดีต นินจาส่วนใหญ่ที่ได้เจอกับหนึ่งใน 7 ดาบนินจานั้น พวกเขาจะต้องหวาดกลัวและไม่สามารถหนีรอดไปจากพวกเขาได้

ซึ่งนินจาทั้งหมดของห้าแคว้นใหญ่นั้นก็รู้ดีถึงชื่อเสียงและความแข็งแกร่งของกลุ่ม 7 ดาบนินจาด้วยเช่นกัน

แต่ตอนนี้ สถานการณ์ทั้งหมดมันกลับเปลี่ยนไปแล้ว

เมื่อเห็นม่านหมอกกระจายไป จูโซจึงคว้าร่างของนินจาคิริงาคุเระที่อยู่ข้างๆและโยนร่างนั้นไปที่ชินหยูแล้วรีบหนีไปทันที

"เห้ยๆ อย่าโยนขยะมาส่ฉันแบบนี้สิ!"

ทันใดนั้นเสียงๆหนึ่งก็ดังมาจากด้านหลังเขา

จักระสายฟ้าบนร่างกายของชินหยูเริ่มปรากฎขึ้นและกลายเป็นสายฟ้าที่พุ่งผ่านท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว

ดาบซาเมะฮาดะในมือของเขาฟาดฟันไปอย่างรวดเร็ว จนร่างของนินจาคนนั้นเหลือแต่หัว

ในช่วงเวลาต่อมา ชินหยูได้คว้าหัวนั้นไว้ด้วยมือข้างเดียวและใช้ดาบซาเมะฮาดะดูดกลืนจักระในศพไป

เมื่อได้ยินเสียงร้องอันน่าสังเวชดังมาจากด้านหลัง ท่าทีของจูโซก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเช่นกัน

เขารีบเร่งฝีเท้าและรีบหนี แต่น่าเสียดายที่จู่ๆสายตาของเขาก็เริ่มพร่ามัว

คนที่เขาไม่อยากเห็นมากที่สุดกําลังยืนอยู่ตรงหน้าเขาซึ่งกำลังคว้าร่างนินจาที่เขาโยนใส่

"ขยะของนาย ​ฉันเอามาคืน" ชินหยูโยนหัวนั้นกลับไปที่จูโซทันที

เลือดที่สาดกระเซ็นจากหัวนั้น ทำให้สีหน้าของจูโซกระตุกเล็กน้อย

และต่อมาสีหน้าที่ดุร้ายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาขณะที่เขาตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

"ไอ้หนู แกบังคับให้ฉันทำแบบนี้เองนะ ถ้าอย่างนั้นก็จงตายไปซะ!!"

"คาถาน้ำ - คลื่นน้ำหลั่งไหล!"

มือของจูโซกําลังประสานอินอย่างรวดเร็วโดยที่จักระกำลังมารวมตัวกันในมือของเขา

ร่างที่ห่อหุ้มไปด้วยสายฟ้านั้นปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาเหมือนกับผีอย่างรวดเร็ว

"นายไม่น่าหนีฉันมาตั้งแต่แรกเลยนะ" ชินหยูพูดด้วยรอยยิ้ม

ดาบซาเมะฮาดะในมือของเขากำลังฟันไปที่จูโซ

ฉากที่เกิดขึ้นกะทันหันนั้นทําให้สีหน้าของจูโซเปลี่ยนไปอย่างมาก

ทันใดนั้น เขารีบสลายจักระที่รวบรวมไว้และดึงดาบสะบั้นคอมาไว้เพื่อป้องกันการโจมตีทันที

แก๊งงง!

เสียงของดาบทั้งสองที่เข้าปะทะกันนั้นดังก้อง

ภายใต้แรงกระแทกของการโจมตีนั้น ร่างของจูโซจึงกระเด็นออกไปทันที

ร่างของเขาเข้าไปชนกับต้นไม้ที่อยู่ห่างออกไปเจ็ดถึงแปดเมตรและแทบจะไม่สามารถหยุดร่างของเขาได้

"แข็งแกร่งจริงๆ ช่างเป็นวิชาดาบที่ยอดเยี่ยมอะไรแบบนี้"

ทันทีที่เกิดการปะทะนั้น ดาบซาเมะฮาดะในมือของชินหยูได้ฟันไปที่ส่วนที่เปราะบางที่สุดของดาบสะบั้นคอแล้ว

“เขาสามารถเปลี่ยนหมายการโจมตีได้ในขณะที่โจมตีงั้นรึ?”

สิ่งที่ชินหยูทำนั้นอยู่เหนือกว่าความเข้าใจของจูโซไปอย่างสมบูรณ์

ในความคิดของเขา ความแข็งแกร่งของชินหยูนั้นถือว่าแข็งแกร่งมาก

ซึ่งมันเห็นได้ชัดว่าชินหยูสามารถควบคุมดาบขนาดใหญ่อย่างซาเมะฮาดะได้อย่างง่ายดาย

เพราะในผลงานต้นฉบับ มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถใช้ดาบของกลุ่ม 7 ดาบนินจาได้อย่างชำนาญ

นั่นคือ โฮสึกิ มันเงะสึ

ดังนั้น แม้ว่าจูโซจะใช้ดาบของซาเมะฮาดะแต่เขาก็จะไม่สามารถออกแรงได้เท่ากับที่ชินหยูทำได้อย่างแน่นอน

"ฮ่าๆๆๆ ขอบใจมากสําหรับจักระของนายนะ" ชินหยูไม่ได้รีบร้อนที่จะไล่ตามเขามากนัก

เมื่อดาบซาเมะฮาดะส่งเสียงขบกันของมัน จักระที่ดูดกลืนมานั้นก็ค่อยๆไหลไปที่ด้ามดาบ

จักระในร่างกายของชินหยูนั้นค่อยๆถูกฟื้นฟูขึ้นมาเรื่อยๆ

แม้ว่ามันจะไม่มากนัก แต่ก็ถือว่าเพิ่มขึ้นมาเยอะประมาณหนึ่ง

สีหน้าของจูโซนั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก เขามองไปที่ชินหยูและกําดาบสะบั้นคอในมือของเขาแน่นขึ้น

เขารู้ตัวแล้วว่าตอนนี้เขาถูกดูดจักระจากดาบซาเมะฮาดะเมื่อครู่นี้

จากการคํานวณของเขา ถ้าหากเขาโดนดาบซาเมะฮาดะฟันอีกประมาณสิบครั้ง จักระของเขาจะถูกดูดกลืนไปจนหมด

"ท่านจูโซ ทำยังไงดีครับ?"

นินจาคิริงาคุเระที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาไม่กล้าขยับแม้แต่น้อยและมองไปที่จูโซเพื่อรอฟังคำสั่ง

"หุบปากซะ!"

เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาที่ต้องการคำตอบอย่างเร่งด่วนรอบตัวเขา สีหน้าของจูโซก็แสดงความโหดเหี้ยมออกมา

หลังจากนั้น เขาใช้คาถาสลับร่างทันทีและหายตัวไปจากจุดที่เขาเคยยืนอยู่

เมื่อเห็นแบบนี้ ชินหยูก็ยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง แต่หลังจากนั้นเขาก็แสดงให้เห็นถึงรอยยิ้มที่น่าสนใจอย่างรวดเร็ว

จูโซที่หายตัวไปนั้น ไม่เพียงแต่ทำให้ชินหยูยืนอึ้งได้เท่านั้น

แต่ด้วยความเร็วของเขา เขาจึงไปปรากฏตัวต่อหน้าชินหยูทันที

ทันใดนั้นดาบสะบั้นคอในมือของเขาก็ถูกเหวี่ยงออกไป ซึ่งทำให้หัวของนินจาสามคนที่อยู่ด้านหลังชินหยูขาดทันที

ฉากที่เกิดขึ้นนี้ทําให้ทุกคนตกใจอย่างมาก

นินจาคิริงาคุเระที่เหลือประมาณแปดคนนั้นรีบหนีอย่างรวดเร็วทันที

แต่จูโซนั้นไม่คิดที่จะปล่อยนินจาคิริงาคุเระที่เหลือให้รอดไปได้แม้แต่คนเดียว

เขาก้าวไปข้างหน้าและตามไปไล่ฆ่านินจาคิริงาคุเระที่เหลือทันที

หลังจากนั้นผ่านไปสองถึงสามนาที ชินหยูก็เห็นจูโซเดินกลับมาพร้อมกับหัวทั้งแปดในมือ

"ฉันยอมแพ้" จูโซพูดด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

"ยอมแพ้งั้นเหรอ?"

ยิ้มเล็กน้อย

"ถึงนายจะไม่ทำอะไรฉันก็จะฆ่าพวกมันทั้งหมดอยู่แล้ว และหลังจากนั้นฉันก็จะฆ่านายด้วยการแยกร่างให้ขาดเป็นสองส่วนทีหลัง"