เหนือหน้าผาหินขนาดใหญ่

ร่างขนาดมหึมาสามร่างที่ใหญ่พอๆกับสามหางกำลังจ้องตรงไปที่สัตว์หางที่ดูน่าสมเพชในสายตาของพวกเขา

นินจาคิริงาคุเระและจูโซที่ดูอยู่ในระยะไกลต่างก็มีสีหน้าที่ตกใจเช่นกัน

ในที่สุดพวกเขาก็เริ่มเข้าใจอะไรบางอย่างได้แล้ว

ในตอนแรกพวกเขาคิดว่าประกายแสงสีทองจะมาช่วยชินหยูเอาไว้

แต่เมื่อคิดๆดูแล้ว การเผชิญหน้ากับสัตว์หางวิชาเทพสายฟ้าเหินของมินาโตะนั้นอาจจะไม่มีประโยชน์มากนัก

แต่เมื่อเห็นวิธีของชินหยู พวกเขาก็ถึงกับตะลึง

ชินหยูอัญเชิญสัตว์อัญเชิญขนาดใหญ่ทั้งสามตัวออกมาพร้อมกัน นั่นหมายความว่าเขาคิดจะจัดการกับสัตว์หางจริงๆแล้วใช่ไหม?

"เจ้าเล่ห์นักนะ นี่นายกำลังหลอกพวกข้ารึไง?" กามะบุนตะไม่มีอารมณ์แม้แต่จะสูบบุหรี่ของ

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่ตกตะลึงบนใบหน้าของสามหาง มันก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน

เพราะสิ่งที่อยู่ต่อหน้ากามะบุนตะนั้นคือสัตว์หางตัวจริงเสียงจริง

"อะไรกัน หรือว่านายจะกลับไปแล้วบอกท่านฟุคาซาคุกับท่านชิมะว่าพวกนายทั้งสามไม่สามารถเอาชนะสัตว์หางได้งั้นเหรอ?" ชินหยูถามด้วยรอยยิ้ม

สีหน้าของกบทั้งสามเปลี่ยนไปทันที พวกมันมองไปที่ชินหยูด้วยความตกใจก่อนจะถาม

"นี่นายจักเซียนกบใหญ่ทั้งสองด้วยงั้นเหรอ?" กามะบุนตะถามด้วยความสงสัย

ในภูเขาเมียวโบคุนั้น มีเซียนกบใหญ่อยู่สามตนซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่ลึกลับมากและเป็นเรื่องยากสําหรับคนธรรมดาที่จะรู้ถึงการมีอยู่ของทั้งสามตนนั้น

ในบรรดาผู้ใช้คาถาอัญเชิญกบนั้น มีเพียงจิไรยะเท่านั้นที่รู้ถึงการมีตัวตนอยู่ของทั้งสามนั้น

"เห้ยๆ พวกแกกล้าดียังไงถึงได้เมินข้าแบบนี้น่ะ!” สามหางคํารามออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว

ในฐานะที่เป็นสัตว์หางอันทรงพลังและน่าเกรงขาม มันทําให้ผู้คนสั่นสะท้านด้วยความกลัวมาตลอดและไม่เคยถูกเมินเลยแม้แต่ครั้งเดียว

เมื่อเห็นว่ามันกำลังถูกเมิน จักระขนาดมหึมาก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับสามหางที่กำลังอ้าปากโดยที่จักระที่ปากของมันนั้นมีสีดำอมม่วง

กระสุนสัตว์หาง!

จักระมหาศาลที่ถูกอัดแน่นนั้นทำให้บรรยากาศโดยรอบนั้นเต็มไปด้วยความกดดันอันหนักหน่วงทันที

"เห้ยๆ คนกำลังพูดอยู่วยมีมารยาทหน่อยไม่ได้รึไง? ถ้าอย่างนั้นฉันจะจัดการกับแกก่อนแล้วค่อยมาพูดกันต่อก็แล้วกัน" ชินหยูพูดอย่างนิ่งๆ

กามะบุนตะเองก็กำลังจะพูดบางอย่างแต่มันก็หยุดและตะโกนออกคำสั่งทันที "เอาล่ะ ไหนๆก็มาแล้วรีบจัดการให้มันเสร็จๆไปเลยก็แล้วกัน"

"เข้าใจแล้ว!"

กามะเก็น และ กามะฮิโระ ฟังคำสั่งของกามะบุนตะทันที

"พวกแกอยากตายมากขนาดนั้นเลยงั้นเรอะ!"

สามหางตะโกนออกมาอีกครั้ง การที่มันถูกสัตว์อัญเชิญทั้งสามนี้ดูถูกอยู่ ในฐานะสัตว์หางถือว่าเป็นความอัปยศอย่างมาก

กระสุนสัตว์หางที่อัดแน่นอยู่ในปากของพุ่งออกมาอย่างรวดเร็วทันที!!

ฟิ้ววว!

กระสุนสัตว์หางขนาดใหญ่เจ็ดถึงแปดเมตรพุ่งทะลวงผ่านอากาศเข้าหากบทั้งสามตัวอย่างรวดเร็ว

"โจมตีได้!"

กามะบุนตะออกคำสั่งทันที

กบทั้งสามนั้นเป็นสามารถกระโดดได้สูงมากแม้ว่าขนาดตัวของมันจะใหญก็ตาม

หน้าผาซึ่งอยู่ภายใต้การออกแรงกระโดดของกบทั้งสามนั้นพังทลายลงทันที

ในขณะเดียวกัน กบทั้งสามก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า หลังจากที่กระสุนสัตว์หางถูกปล่อยออกมาจากปากของมัน กบทั้งสาบก็กระโดดลงไปที่ทะเลสาบด้านล่างเข้าหาสามหางทันที

ตู้มมม!

กระสุนสัตว์หางนั้นพลาดและเข้าไปชนกับภูเขาในระยะไกล จนทำให้ภูเขาลูกนั้นกลายเป็นเถ้าธุลีในทันที

การต่อสู้ที่รุนแรงขนาดนี้ทําให้ จูโซ และ นินจาคิริงาคุเระคนอื่นๆไม่สามารถแม้แต่จะทรงตัวได้

แม้แต่ต้นไม้จนาดใหญ่ที่ต้องใช้คนหลายสิบคนโอบก็ยังขาดครึ่งเพราะคลื่นกระแทกจากกระสุนสัตว์หางนั้น

การต่อสู้ในครั้งนี้ไม่ต่างอะไรกับการต่อสู้ระดับคาเงะ นินจาระดับธรรมดาอย่างพวกเขานอกจากจะทำอะไรไม่ได้แล้ว ยังอาจจะถูกลูกหลงจนตายได้อีกต่างหาก

เพราะไม่ใช่ทุกคนที่มีซูซาโนะโอไว้ป้องกันผลกระทบจากการโจมตีเหมือนกับชินหยู…

"โจมตีได้! ดาบเชือดเฉือน!"

"วิชาดาบคู่!"

“ตรีศูลทะลวง”

ทันใดนั้นเสียงตะโกนของกับทั้งสามก็ดังขึ้น ทําให้สามหางที่อยู่ในทะเลสาบนั้นถึงกับเกร็ง

และแม้ว่ากบทั้งสามนั้นจะอยู่กลางอากาศ แต่ความตะลึงนั้นทำให้สามหางไม่สามารถทำได้แม้แต่จะขยับร่างกาย

กามะบุนตะที่ตอนแรกอยู่บนหน้าผานั้นปรากฏขึ้นต่อหน้ามันอย่างรวดเร็วหลังจากที่กระโดดมาจากหน้าผา

จู่ๆดาบสั้นในมือของกามะบุนตะก็ถูกชักออกมาและกำลังจะฟันลงไปที่หน้าอกของสามหาง

"ไอ้กบบ้า อยากตายมากรึไง!" สามหางตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง

หางทั้งสองของมันเริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพื่อไปป้องกันการโจมตีของกามะบุนตะ

น่าเสียดายที่ในขณะที่หางนั้นกำลังเคลื่อนไหว ดาบน่าขนาดใหญ่สองเล่มในมือของกามะฮิโระได้ฟันเข้าไปที่หางทั้งสองนั้นอย่างรวดเร็ว

ในขณะเดียวกัน ตรีศูลขนาดใหญ่ในมือของกามะเก็นก็ถูกเขวี้ยงออกไปทันที

ด้วยการโจมตีที่ไม่สามารถป้องกันได้ มันจึงตรีศูลโจมตีเข้าที่คอทันที

ตู้มมม!

การโจมตีของกบทั้งสามนั้นดังก้องราวกับเสียงฟ้าร้อง

ร่างขนาดมหึมาของสามหางนั้นเป็นเหมือนกระสอบทรายขณะที่มันกระเด็นออกไปตรงบริเวณน้ำตื้นของทะเลสาบ

ตรีศูลขนาดใหญ่ถูกปักเข้าที่ร่างของมันอย่างรุนแรง

โฮกกกกก!

ท่ามกลางเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับมันนั้น สามหางถึงกับส่ายหัวด้วยความตื่นตระหนกและคํารามออกมาด้วยความโกรธในเวลาเดียวกัน

แต่ในขณะที่มันลืมตาขึ้น มันได้เห็นกับตัวใหญ่สามตัวยืนกำลังยืนล้อมมันอยู่

มือทั้งสองของกบทั้งสามนั้นค่อยๆยกขึ้นแล้วประสานอินอย่างพร้อมเพรียงกันทันที

จักระจำนวนมากถูกรวบรวมอย่างรวดเร็วในขณะที่พวกมันกำลังประสานอินอยู่

"วิชากบสามประสาน - คาถาน้ำพันธนาการล้อมทิศ!"

เมื่อประสานอินสุดท้ายจบแล้วกบทั้งสามได้ตบมือลงกับพื้นทันที

คลื่นน้ำที่อยู่รอบๆกลายเป็นโซ่น้ำที่เข้ามาโอบพันรอบร่างของสามหางไว้อย่างรวดเร็ว

ความเร็วของมันนั้นเร็วมากจนใช้เวลาแค่พริบตาเดียวก็พันร่างของสามหางไว้ได้ทั่วร่างแล้ว

โซ่น้ำนั้นตรึงไว้ทั้งมือและเท้าของสามหางไว้อย่างรวดเร็ว แม้แต่ปากของมันด้วย

"ไอ้หนู พวกข้าทำตามที่เจ้าต้องการแล้ว หลังจากนี้นายจะเลี้ยงไว้ดูเล่นหรือจะเอาไปย่างกินก็เรื่องของนายแล้วล่ะ"

กามะบุนตะตะโกนบอกชินหยู

กบทั้งสามนั้นสามารถจัดการกับสามหางได้อย่างง่ายดายรามกับว่าสามหางนั้นเป็นแค่กระสอบทรายของพวกมันเท่านั้น

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับกบตัวใหญ่ทั้งสามตัว สามหางในตอนนี้ที่ค่อยๆได้สติก็พยายามดิ้นรนอย่างสุดชีวิตของมัน

"รู้แล้วน่า" เนตรวงแหวนเก้าลูกน้ำของชินหยูหมุนอย่ารวดเร็วพร้อมกับปีกของซูซาโนะโอที่ปรากฎขึ้นและพาชินหยูมาใกล้ๆร่างของสามหาง

จูโซและนินจาคิริงาคุเระในตอนนี้ต่างลืมไปแล้วว่าพวกเขาเป็นศัตรูกัน พวกเขารีบเข้าไปใกล้ๆขอบหน้าผาและจ้องลงด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

พวกเขาอยากจะเห็นมากๆว่าชินหยูจะจัดการกับสามหางที่แม้แต่มิซึคาเงะรุ่นที่สามก็ยังไม่สามารถควบคุมได้ เอาไว้อย่างไร

ไม่ใช่แค่พวกเขาเท่านั้น... เพราะความคิดนี้ยังปรากฏขึ้นในใจของกบทั้งสามด้วยเช่นกัน นั่นจึงทำให้กามะบุนตะนั้นจ้องมองไปที่ชินหยูด้วยความสงสัยในแววตาของมัน