"หนึ่ง สิบ สิบห้า เอาล่ะร่างจริงอยู่ที่ไหน!"
ภายในชั่วพริบตา ร่างแยกเงาทั้งสิบห้าคนได้ถูกจัดการอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นสายตาของเขาก็หันไปที่ด้านหลังของต้นไม้ต้นหนึ่ง
เมื่อรินกับโอบิโตะได้เห็นสิ่งที่คาคาชิก็รู้สึกตกใจอย่างมาก
คาถาใหม่ของคาคาชินั้นดูเหมือนว่าจะเหนือกว่าที่พวกเขาคิดเอาไว้มาก!!
"มะ..มีใครกำลังเข้ามาน่ะ!?"
ท่าทีของโอบิโตะเปลี่ยนไป และในไม่ช้าเขาก็เห็นร่างๆหนึ่งโผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน
"สี่คนอย่างงั้นสินะ!"
สีหน้าของนินจาอิวะงาคุเระแข็งทื่อก่อนที่เขาจะใช้คาถาเพื่อปกคลุมร่างกายของตัวเองเอาไว้
ป๊องง!
นินจาอิวะงาคุเระทำให้พื้นที่โดยรอบกลายเป็นหมอกควันสีขาวแผ่กระจายออกไปทั่วพื้นที่
ท่านทีของมินาโตะเองก็เริ่มเปลี่ยนไปเช่นกัน ก่อนที่เขาจะรีบตะโกนว่า "ชินหยู ที่เหลือฉันฝากนายจัดการด้วยนะ"
เมื่อพูดจบ มินาโตะก็หายตัวไปทันที
แต่หลังจากนั้น เขาก็ไปปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งต่อหน้า คาคาชิ
คุไนที่พุ่งมานั้นเริ่มขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็วในสายตาของคาคาชิ
เขาไม่มีทางหลบคุไนเล่มนี้ได้แน่ๆ!!
แก๊งง!
ทันทีที่มินาโตะปรากฏตัวขึ้น เขาได้ใช้คุไนของเขาเพื่อเปลี่ยนทิศทางของคุไนที่กำลังพุ่งเข้ามาแล้วคว้าร่างคาคาชิไว้ด้วยความเร็วสูงสุดของเขา
แต่ถึงอย่างนั้น คุไนที่แหลมคมก็ยังเฉือนผ่านไหล่ของคาคาชิไปจนทำให้เลือดกระเซ็นออกมา ซึ่งมันเป็นภาพที่น่าตกใจอย่างมาก
หลังจากที่ช่วยคาคาชิได้แล้ว มินาโตะก็หายตัวไปพร้อมกับคาคาชิทันที
"คาคาชิ ไม่เป็นไรใช่ไหม?" สีหน้าของรินซีดลง เธอเพิ่งขยับขาได้เพียงครึ่งก้าวเท่านั้น แต่จู่ๆเธอก็เห็นชินหยูยืดตัวและพูดขึ้น
"ถึงตาฉันแล้ว!"
ทันทีที่เขาพูดจบ เสียงของจักระสายฟ้าก็ดังลั่ยอยู่ในอากาศก่อนที่ชินหยูจะหายตัวไปจากจุดที่เขายืนอยู่อย่างรวดเร็ว
"หายไปเหรอ?"
การโจมตีของนินจาอิวะงาคุเระที่พลาดไปนั้น ทำให้เขารู้สึกตื่นตระหนกทันที
แล้วจู่ๆ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
เมื่อเขานึกขึ้นได้ว่านินจาที่รวดเร็วได้ขนาดนี้ ในตอนนี้มีอยู่สองคน
ซึ่งก็คือประกายแสงสีทองกับเด็กอัจฉริยะแห่งอุจิวะ!
แต่เมื่อเทียบกับประกายแสงสีทองแล้ว เด็กอัจฉริยะแห่งอุจิวะซึ่งเพิ่งมีชื่อเสียงนั้นน่ากลัวยิ่งกว่า
“ไม่ได้การ ต้องรีบหนีแล้ว!”
ความคิดนี้แว่บเข้ามาในใจของนินจาอิวะงาคุเระทันทีที่เขารีบหันหลังกลับ แต่จู่ๆใบหน้าที่ปรากฎขึ้นตรงหน้าของเขานั้นทำให้ตกตะลึง
"พันปักษา!"
จักระสายฟ้าในมือขวาของชินหยูทะลวงเข้าที่คอของนินจาอิวะงาคุเระในทันที
ฉั้วะ!
หัวของเขากระเด็นออกไปทันที แล้วแม้แต่ต้นไม้ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางครึ่งเมตรก็ถูกสายฟ้าของชินหยูนั้นทำลายลง
ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่พังทลายลงนั้น ทำให้เห็นร่างของชินหยูได้อย่างชัดเจน
ชินหยูคว้าหัวของนินจาคนนั้นขณะที่กำลังตกลงมาและหายตัวไปในอากาศอีกครั้ง
"หายไปอีกแล้วเหรอ วิชาเคลื่อนย้ายร่างกายด้วยจักระสายฟ้านี่เร็วมากจริงๆ แทบจะไม่ต่างจากของอาจารย์มินาโตะเลย" โอบิโตะไม่สามารถกลั้นความตื่นเต้นของเขาได้อีกต่อไป
“นายกําลังมองหาเจ้านินจานั่นอยู่งั้นเหรอ?” ทันใดนั้นเสียงของชินหยูก็ดังขึ้น
ชินหยูโยนหัวออกไปโดยที่ตายังเบิกตากว้างอยู่ เลือดที่สาดกระเซ็นจากหัวนั้นย้อมหญ้าโดยรอบกลายเป็นสีแดง
ในขณะเดียวกัน กลิ่นคาวเลือดก็คละคลุ้งไปทั่วเช่นกัน
เมื่อมองไปที่ดวงตาที่เบิกโผลงบนใบหน้าของนินจาอิวะงาคุเระนั้น มันแสดงออกราวกับว่าได้เห็นบางสิ่งที่น่ากลัวมากในขณะที่เขากำลังจะตาย
"เมื่อกี้นี้นายใช้พันปักษางั้นเหรอ?" จู่ๆคาคาชิก็ถามขึ้น
โอบิโตะและรินเองก็ตกใจมาก
มีเพียงมินาโตะเท่านั้นที่ยิ้มอย่างขมขื่นจากด้านข้าง
ในสายตาของคนอื่นๆ พันปักษาที่คาคาชิคิดค้นขึ้นมานั้นสามารถเป็นคาถานินจาระดับ A ได้
แต่ถึงอย่างนั้น ชินหยูสามารถเรียนรู้คาถาระดับ S ได้แทบจะในทันทีอย่างง่ายดาย
ยิ่งไปกว่านั้นจิไรยะยังได้บอกเขาว่า ชินหยูได้อัญเชิญสามนินจากบแห่งภูเขาเมียวโบคุได้ด้วยการอัญเชิญในครั้งแรก
นั่นหมายความว่าพันปักษานั้นไม่ใช่เรื่องยากอะไรสําหรับชินหยูเลย
"รู้ดีนี่นา" ชินหยูยิ้มเล็กน้อย
เสียงของจักระสายฟ้านั้นดังมาจากมือขวาของเขา ในขณะเดียวกันจักระสายฟ้าที่รุนแรงก็เริ่มพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว
จักระสายฟ้าที่ทรงพลังนั้นให้ความรู้สึกว่ามันสามารถทำลายทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกมันให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยได้อย่างง่ายดาย
พันปักษา!
เมื่อมองไปที่ฉากตรงหน้าเขา แม้แต่โอบิโตะซึ่งไม่รู้อะไรมากนักก็รู้ได้ทันทีว่านี่คือคาถาของคาคาชิที่พึ่งใช้ไปเมื่อครู่นี้
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ชินหยูได้ทําให้ทุกคนรู้สึกทึ่งไปมากกว่าเดิมเมื่อเข้าใช้พันปักษาหลายรูปแบบขึ้น
"นี่คือพันปักษาหลั่งไหล!"
"นี่คือหอกพันปักษา!"
"นี่คือดาบพันปักษา!"
เมื่อได้เห็นการใช้พันปักษาของชินหยู สีหน้าของมินาโตะก็แข็งทื่อและเริ่มกระตุกเล็กน้อย
"พอได้แล้ว" ในที่สุด คาคาชิก็เริ่มทนไม่ไหวจนต้องพูดออกมา
ก่อนหน้านี้ เขายังคงโอ้อวดถึงพันปักษาด้วยสีหน้าที่น่าภาคภูมิใจ
แต่ตอนนี้เขากําลังเห็นการใช้พันปักษาได้หลากหลายรูปแบบของชินหยู
"คาคาชิ อย่าคิดแบบนั้น ชินหยูแค่แสดงให้เห็นว่ามันสามารถพัฒนาไปใช้ได้หลากหลายรูปแบบเท่านั้น" มินาโตะพูดด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น
ชินหยูพูดกับมินาโตะทันที "อ้อ ขอโทษนะ แต่ฉันตั้งใจทําน่ะ"
“ในฐานะนินจา ฉันเองก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่ฉันทำมันจะทำให้เพื่อนร่วมทีมหมดความมั่นใจแบบนี้"
"แล้วตอนนี้ยังอยากเป็นผู้นำอยู่อีกไหม?"
เมื่อได้ยินแบบนี้รินจึงรีบพูดทันที "ชินหยู คาคาชิไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะ เขาแค่อยากทำให้ภารกิจสำเร็จเท่านั้นเอง"
"รินพูดถูก แม้ว่าคราวนี้คาคาชิจะพลาด แต่นายก็ไม่ควรให้คาคาชิหลุดจากตําแหน่งของเขา นอกจากนี้ เมื่อกี้นี้ฉันเองก็ทําผิดพลาดด้วยเหมือนกัน" โอบิโตะเห็นด้วยกับริน
ชินหยู และ มินาโตะ รู้สึกประหลาดใจมากที่ได้เห็นฉากที่หายากแบบนี้
เพราะปกติ คาคาชิ กับ โอบิโตะ นั้นแทบจะไม่ถูกคอกันเลย
"ก็นะ ฉันน่ะฟังเสียงส่วนมากอยู่แล้ว ถ้าหากนายทำให้คาคาชิอ้อนวอนขอความเมตตาได้ล่ะก็ ฉันก็จะลืมที่ฉันพูดไปก็แล้วกัน" ชินหยูพูดอย่างนิ่งเฉย
ในสายตาของเขา ตําแหน่งผู้นำทีมนั้นไร้ประโยชน์มากและมันก็ไม่สำคัญอะไรกับเขา
เพราะเขาคงไม่ได้ออกคำสั่งอะไรอยู่แล้ว
ริน กับ โอบิโตะ แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
"คาคาชิ นายได้รับบาดเจ็บอยู่นะ เดี๋ยวฉันทำแผลให้เอง" รินมองไปที่บาดแผลที่ลึกเกือบถึงกระดูกของคาคาชิด้วยสีหน้าที่เร่งรีบ
คาคาชิกลับมาได้สติอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะมองผ่านทุกคนและจ้องไปที่ชินหยู
"ฉันไม่เหมาะกับผู้นำทีมอีกต่อไปแล้ว แต่ถึงอย่างนั้น อีกไม่นานฉันจะเหนือกว่านายและทำให้พันปักษาของฉันแข็งแกร่งยิ่งขึ้น จนถึงตอนนี้ ฉันหวังว่านายจะให้ฉันกลับไปเป็นผู้นำทีมได้อีกครั้ง!"
ชินหยูลูบปลายจมูกของเขาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเขาได้ยินคําพูดที่แน่วแน่แบบนี้
เขากําลังคิดว่าเขาควรบอกความจริงกับคาคาชิดีหรือไม่
ว่าเขานั้นยังมีคาถากิเลนที่สามารถฆ่านินจาได้หลักร้อยคนในครั้งเดียวอยู่…
Copyright © 2025 xxxxx.com, All Right Reserved