ป๊อง!

ณ บ้านของฟุงาคุ

เมื่อได้ยินเสียงที่คล้ายกับระเบิดควันดังขึ้น ทําให้ค่ำคืนที่เงียบงันเปลี่ยนไป

เมื่อกลุ่มควันสีขาวจางหายไป ร่างของชินหยูก็ปรากฏขึ้น

เมื่อมองไปที่ลานกว้างอันเงียบสงบ ชินหยูจึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

"แก๊ง แก๊ง แก๊ง แก๊ง!"

จู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงโลหะกระทบกันดังขึ้น

ชินหยูเลิกคิ้วและหายไปจากจุดที่เขาอยู่ในพริบตา

"อิทาจิ ระวังตัวด้วย ยังมีอีกห้าคน" ฟุงาคุตะโกนอย่างร้อนรน

เขาเคยคิดที่จะใช้ซูซาโนะโอเพื่อจัดการกับคนที่บุกเข้ามา

น่าเสียดายที่ตระกูลอุจิวะทั้งหมดนั้นถูกจับตามองไว้อย่างใกล้ชิดเพราะชินหยู

ถ้าฟุงาคุเปิดเผยความลับของเขาในช่วงเวลาสําคัญแบบนี้ เขาคงไม่สามารถปิดบังมันไว้ได้อีก

เพราะเขากลัวว่านั่นจะทำให้ตระกูลอุจิวะต้องกลายเป็นตัวร้ายทันที

"คาถาน้ำ - กระสุนมังกรน้ำ!"

เสียงทั้งห้าเสียงดังขึ้นขณะที่มังกรน้ำห้าตัวพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าและเข้าโจมตีจากห้าทิศทาง

ท่าทีของฟุงาคุเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

เขานั้นสามารถหลบการโจมตีแบบนี้ได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย

แต่อิทาจิที่ขึ้นชื่อว่าเป็นอัจฉริยะนั้นยังเด็กเกินไปที่จะหลบได้ทั้งหมด

ตามการคาดการณ์ของฟุงาคุ ความแข็งแกร่งในตอนนี้ของอิทาจิเทียบได้กับระดับโจนิน

แต่มันก็ยากมากที่จะหลบมังกรน้ำทั้งห้าตัวไปได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ

"ซูซาโนะโอ!"

ทันใดนั้นเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นจนทําให้ฟุงาคุถึงกับสะดุ้ง ในไม่ช้าเขาก็เห็นร่างที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นต่อหน้าอิทาจิ

ซูซาโนะโอซึ่งเป็นสีแดงราวกับเลือดสดๆปรากฎขึ้นทันที

มันก้าวไปด้านหน้าและป้องกันอิทาจิเอาไว้

บู้มมม!

กระสุนมังกรน้ำทั้งห้าที่โจมตีซูซาโนะโอนั้นสลายไปทันทีเมื่อเข้าปะทะกับซูซาโนะโอ

หยาดน้ำกระจายออกไปเต็มทั่วท้องฟ้าทุกทิศทาง และไหลลงมาราวกับฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก

"พี่!"

"ชินหยู ทําไมนายถึงกลับมาเร็วขนาดนี้?"

อิทาจิและฟุงาคุตกใจมาก เพราะไม่คิดว่าในช่วงเวลาที่สําคัญแบบนี้ชินหยูจะมาช่วยพวกเขาเอาไว้ได้

แต่ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ตอบสนอง สายฟ้าบนร่างของชินหยูก็ปรากฎขึ้นและหายตัวไปในอากาศทันที

"เร็วจริงๆ แม้แต่เนตรวงแหวนก็ยังไม่สามารถมองตามได้ทัน หรือว่านี่จะเป็นวิชาเคลื่อนที่ข้ามมิติน่ะ?!" อิทาจิถึงกับตกใจมาก

แต่เมื่อเทียบกับเขาแล้ว ฟุงาคุใช้เนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผาทันทีที่ชินหยูหายตัวไป

ด้วยพลังเนตรที่แข็งแกร่ง เขาจึงสามารถมองเห็นชินหยูได้อย่างคลุมเครือ ราวกับว่าเขากลายเป็นสายฟ้าที่แลบและพุ่งเข้าสู่ความมืด

"นั่นมันเจ้าเด็กคนนั้นนี่!! เอาล่ะได้เวลาทำตามแผนแล้ว" นินจาที่สวมหน้ากากเริ่มพูดอย่างเย็นชา

หลังจากที่พูดจบ พวกเขาจึงรีบหนีไปทันที

ครั้งนี้พวกเขาได้แอบเข้าไปในโคโนฮะเพื่อล่อให้ชินหยูปรากฏตัวขึ้น ก่อนที่จะลักพาตัวเขาออกจากหมู่บ้าน

แต่ขณะที่พวกเขากำลังหันหลังกลับ ชินหยูก็ได้ปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าพวกเขาแล้ว

"แก ทําไมแกถึงมาอยู่ที่นี่ได้? หรือว่าข่าวลือน่ะจะเป็นความจริงน่ะ?!" ท่าทีของนินจาเหล่านี้เปลี่ยนไปอย่างมาก ขณะที่พวกขาหยิบคุไนออกมาและแทงมันเข้าไปที่หน้าอกของชินหยูทันที

ในระยะที่ใกล้แบบนี้ สิ่งเดียวที่เขาทําได้คือการตอบโต้ที่สิ้นหวังนี้เพื่อทำให้เด็กที่อยู่ตรงหน้าเขาต้องถอยไป

แก๊ง!

เมื่อได้ยินเสียงของคุไนเข้าปะทะกับซูซาโนะ หมัดของชินหยูจึงกระแทกใส่หน้าท้องของนินจาคนนั้นทันที

พลังที่มหาศาลจากหมัดของชินหยูนั้นทําให้เขารู้สึกเจ็บปวดราวกับท้องของเขาจะทะลุออกมา

เมื่อมองไปที่ชินหยูอีกครั้งพร้อมกับเสียงของบางอย่างหนักๆที่ตกลงบนพื้น นินจาสวมหน้ากากก็เห็นชินหยูหายตัวไปจากจุดที่เขาเคยอยู่ไปอีกครั้ง

ซึ่งตอนนี้ ในที่สุดพวกเขาก็รู้แล้วว่าพลังของนินจาเด็กอัจฉริยะนั้นไม่ใช่เพียงแค่ข่าวลือเท่านั้น

"พ่อ พี่ชินหยูหายไปไหนแล้วน่ะ? พ่อเห็นเขาไหม?" อิทาจิที่สงสัยนั้นหันไปถามฟุงาคุทันที

"เดี๋ยวเขาก็กลับมาแล้วล่ะ" ฟุงาคุพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

และในไม่ช้า ชินหยูก็ปรากฏตัวขึ้นจากความมืดและปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าพวกเขา

"จบแล้วงั้นเหรอ?"

ท่าทีของอิทาจิเปลี่ยนไป ในความคิดของเขา มันพึ่งผ่านไปเพียงห้าถึงหกวินาทีเท่านั้น

ด้วยภายในเวลาอันสั้น ชินหยูสามารถฆ่านินจาทั้งห้าได้อย่างรวดเร็ว

ความเร็วในการฆ่าของเขานั้นน่าทึ่งมากเกินไป

ในความคิดของอิทาจิ ถ้าหากชินหยูคิดจะโจมตีเขาจริงๆ เขาก็คงไม่สามารถหนีรอดไปจากเงื้อมมือของชินหยูได้

"ใช่" ชินหยูพูดกับอิทาจิและพูดต่อว "นายน่ะกลับนอนเถอะ ที่เหลือปล่อยให้ฉันจัดการเอง"

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่สงบของชินหยู ฟุงาคุจึงถามต่อทันที "อย่าบอกนะว่านายจงใจปล่อยให้ใครรอดไปเพื่อดูว่าใครบุกมาลอบโจมตีน่ะ?!"

"ชินหยู อย่าลืมนะว่าตอนนี้ตระกูลอุจิวะกำลังตกอยู่ในที่นั่งลำบาก ฉันคิดว่าจะต้องมีคนจํานวนมากที่อยู่เบื้องหลังการลอบโจมตีในครั้งนี้แน่ๆ ฉันหวังว่านายน่าจะคิดอย่างรอบคอบมากกว่านี้และไม่ทำอะไรที่ประมาทจนทําให้ตระกูลอุจิวะต้องตกอยู่ในอันตราย"

"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก ยังไงซะผมจะไม่ปล่อยให้ป้ากับลูกในท้องของป้าเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ได้เด็ดขาด ปล่อยให้ผมจัดการเรื่องพวกนี้เองเถอะ เพราะยังไงตอนนี้ก็ไม่มีใครทำอะไรผมได้ง่ายๆแน่" ชินหยูพูดพลางฝืนยิ้มออกมา

จักระสายฟ้าบนร่างกายของปรากฏขึ้นและหายตัวไปจากที่ที่เขายืนอยู่อย่างรวดเร็วทันที

เมื่อมองไปที่ชินหยูที่หายตัวไปแล้ว  อิทาจิก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "พ่อ ต้องไปบอกชิซุยเรื่องนี้ด้วยไหม?"

แม้ว่าหลังจากชินหยูกับมินาโตะจะไปที่ภูเขาเมียวโบคุแล้ว ฟุงาคุก็บอกอิทาจิเกี่ยวกับการต่อสู้ของเขากับมินาโตะและชิซุยให้ฟัง

แม้แต่ความแข็งแกร่งที่ถูกปิดบังอยู่ของชิซุยเองก็ถูกเปิดเผยด้วยเช่นกัน

ถ้าเป็นเมื่อก่อน อิทาจิคงจะบูชาชิซุยราวกับเป็นเทพเจ้าอย่างแน่นอน

แต่เมื่อเขาได้ยินด้วยหูของเขาเองว่า ชินหยูสามารถเอาชนะทั้งสามคนได้อย่างพร้อมๆกัน แม้ว่าเขาจะยังคงเคารพชิซุย แต่เขาก็ไม่เคารพชิซุยในฐานะเทพเจ้าอย่างเดิมอีกต่อไป

"ถ้าเขาคิดจะไปก็คงจะไม่มีใครห้ามเขาได้จริงๆหรอก เพราะมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถหยุดเขาได้ในโลกนี้ ว่าแต่ชินหยูไม่ได้ไปที่ภูเขาเมียวโบคุ เพื่อเรียนรู้โหมดเซียนหรอกเหรอ? ทําไมเขาถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้?" ฟุงาคุเลิกคิ้วขึ้นและแสดงสีหน้าที่สงสัยออกมา