นายคือ อุจิวะ ชินหยู สินะ ไม่คิดเลยว่านายจะมีคาถาที่ทรงพลังแบบนี้อยู่ ฉันเกรงว่าจะมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถต่อสู้กับนายได้"

บนยอดเขาเมียวโบคุ ชินหยูเพิ่งไปถึงบนยอดเขา เมื่อเขาได้ห็นศาลาขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นที่นี่ เขาจึงรู้ว่าทีนี่เป็นที่อยู่ของเซียนกบใหญ่ที่อาศัยอยู่ในภูเขาเมียวโบคุมานานกว่าพันปี

นี่คือสถานที่ที่เซียนกับใหญ่อาศัยอยู่จริงๆ

เมื่อพิจารณาจากขนาดของศาลาตรงหน้า เห็นได้ชัดว่ามันใหญ่กว่าตอนที่มันอยู่ในยุคของฮาโกโรโมะหลายสิบเท่า

ชินหยูยิ้มและพูดว่า "ท่านเซียนกบใหญ่ ผมขอโทษที่มารบกวนท่าน!"

"ฮ่ะๆๆ เจ้าหนุ่ม เจ้าน่ะน่าสนใจมากจริงๆ" เซียนกบใหญ่ยิ้มขณะที่พูด

"เจ้าน่ะพิเศษมาก ข้ามองไม่เห็นอะไรในตัวของเจ้าเลย"

"มีเพียงสองอย่างที่อธิบายในเรื่องนี้ได้ หนึ่งคือคนๆนั้นกําลังจะตายและอย่างที่สองคือความแข็งแกร่งของเจ้าเหนือกว่าของข้า ทําให้ข้าไม่สามารถมองเจ้าได้ออก"

"ซึ่งในความคิดของข้า คนอย่างเจ้าน่ะอยู่ในประเภทที่สอง"

ชินหยูตอบด้วยรอยยิ้มเรียบๆ "ท่านเซียนกบใหญ่ ท่านก็พูดจริงจังเกินไป ท่านน่าจะรู้อยู่แล้วว่าผมมาทำอะไรที่นี่"

"ข้ารู้ เจ้ามาที่นี่เพื่อวิชาเซียนของภูเขาเมียวโบคุ" เซียนกบใหญ่ไม่ได้รักษาท่าทีของเซียนกบแต่กลับแสดงท่าทีที่ขี้เกียจของเขาแทน

“แต่ถ้าฟุคาซาคุกับชิมะสอนวิชาเซียนให้เจ้าด้วยตัวเอง ข้าเกรงว่ามันจะเป็นเรื่องยากสําหรับนาย ข้าหวังว่าเจ้าคงจะเข้าใจนะ"

เซียนกบใหญ่เองก็เห็นเมื่อตอนที่ชินหยูอัญเชิญอุกกาบาตลูกใหญ่ออกมา

ซึ่งแน่นอนว่าเขาเองก็ไม่ได้สนใจอุกกาบาตนั้นเลย

แต่ถ้าหากมีอุกกาบาตปรากฏขึ้นมาอีกหนึ่งหรือสองลูก เขาคงจะไม่อยู่เฉยแน่นอน

"ท่านเซียนกบใหญ่ไม่ต้องห่วง ผมจะรีบไปทันทีหลังจากที่เรียนรู้โหมดเซียนสำเร็จ" ชินหยูตอบด้วยรอยยิ้ม

"นอกจากนี้ ผมเองก็ไม่กล้าสร้างปัญหาให้กับเซียนทั้งสองอย่างท่านฟุคาซาคุและชิมะด้วยเช่นกัน"

"งั้นรึ"

เซียนกบใหญ่ขมวดคิ้วและมองไปที่ชินหยูก่อนที่เขาจะถอนหายใจและพูดว่า "วิธีการฝึกโหมดเซียนนั้นค่อนข้างซับซ้อนมาก ถ้าหากว่าเจ้าล้มเหลว เจ้าจะกลายเป็นรูปปั้นกบหินทันที"

"ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเจ้ายังไม่คุ้นเคยกับการควบคุมจักระเซียน เจ้าเองก็จะกลายเป็นกบด้วย เมื่อเจ้าสูญเสียการควบคุมจักระของเขา เจ้าจะเปลี่ยนจากร่างมนุษย์กลายเป็นกบ ถ้าได้ยินแบบนี้เจ้ายังต้องการฝึกวิชาเซียนอีกหรือไม่?"

เซียนกบใหญ่จ้องมองไปที่ชินหยูขณะที่เขาพูด ใบหน้าที่เหี่ยวย่นของเขานั้นเหี่ยวเหมือนกับเปลือกไม้พร้อมกับความสงสัยที่ปรากฎขึ้น

ในความคิดของเขา เขาได้อธิบายข้อดีและข้อเสียของการฝึกฝนโหมดเซียนไปอย่างชัดเจนแล้ว

ถ้าชินหยูไม่ใช่คนโง่ เขาก็คงจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะเสี่ยงวิชาเซียนได้

"ขอบคุณสําหรับคําเตือนของท่านเซียนกบใหญ่มากนะ แต่ผมก็ความมั่นใจในความสามารถของผมเหมือนกัน ยังไงผมก็จะเรียนรู้มันได้ด้วยตัวเอง" ชินหยูพูดด้วยรอยยิ้ม

เซียนกบใหญ่ตกใจมาก เขารีบพูดขึ้นอีกครั้ง "เจ้าอยากจะเรียนรู้ด้วยตัวเองจริงๆโดยที่ไม่สนเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเจ้างั้นรึ?"

เห็นได้ชัดว่าเซียนกบใหญ่นั้นโกรธที่ความหวังดีของเขาถูกเมินไป

ถึงอย่างนั้น ชินหยูก็ยังคงยิ้มและพยักหน้า "ขอบคุณมากท่านเซียนกบใหญ่"

เซียนกบใหญ่นั้นเงียบไปครู่หนึ่งและในไม่ช้าเขาก็ยื่นนิ้วชี้ขวาของเขาขึ้นมา

ม้วนคัมภีร์ที่ด้านบนของเก้าอี้ถูกดึงออกมาด้วยพลังที่มองไม่เห็นและพุ่งไปหาตรงหน้าชินหยูทันที

หมับ!

ชินหยูเอื้อมมือไปคว้ามันไว้ทันที

เขามองไปที่เซียนกบใหญ่ซึ่งยังคงหลับตาอยู่และไม่คิดที่จะพูดอะไรอีก

“ดูเหมือนว่ากบเฒ่าตัวนี้ก็มีอารมณ์โกรธเหมือนกบเซียนกบทั้งสองนั้นเหมือนกันแฮะ”

แต่ถึงอย่างนั้น ชินหยูก็ไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเพราะเขาไม่สามารถบอกใครได้ว่าเขามีพลังขนาดนี้เพราะระบบ

เขาสามารถทําคาถานินจาหรือวิชากระบวนท่าเป็นระดับสูงสุดได้ในทันที

หลังจากนั้น ชินหยูจึงเปิดม้วนคัมภีร์ในมือของเขา นอกจากรูปกบนั่งไขว้ขาบนคัมภีรืแล้ว ยังมีรูปกบนั่งไขว้บนคัมภีร์อีกด้วย นอกจากนี้ยังมีคําอธิบายเกี่ยวกับวิธีใช้งานโหมดเซียนและวิธีดูดซับพลังธรรมชาติเพื่อนำมาใช้งานร่วมกับโหมดเซียน

อาจพูดได้เต็มปากว่าเนื้อหาของคัมภีร์นั้นไม่ได้มีความซับซ้อนอะไรมากนัก

"ดิ๊ง โฮสต์ได้รับวิธีการฝึกฝนโหมดเซียน โฮสต์ต้องอัปเกรดเป็นระดับสูงสุดเลยหรือไม่?"

เสียงที่ดังชัดของระบบดังก้องอยู่ในใจของเขา

ชินหยูเลิกคิ้วขึ้นและออกคําสั่งด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

เซียนกบใหญ่ ผู้ซึ่งเงียบตลอดเวลาถึงกับตกตะลึงเมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของชินหยู

ดูเหมือนว่าคราวนี้มันจะอยู่เหนือกว่าความคาดหมายของเขาอีกครั้ง

"รอยยิ้มนั่น แสดงว่าเจ้ามั่นใจมากเลยงั้นสินะ?"

เซียนกบใหญ่ทำได้แค่ถาม แม้ว่าเขาอยากจะพูดอะไรอีกแต่ชินหยูก็คงจะไม่ฟังเขาเหมือนเดิม

แต่ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร เขาก็เห็นชินหยูวางม้วนคัมภีร์ไว้ด้านหน้าเขาแล้ว

"ดิ๊ง ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ไปถึงระดับสูงสุดของโหมดเซียนได้สำเร็จ"

เสียงของระบบดังขึ้นอีกครั้ง

รอยยิ้มเริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชินหยู ขณะที่เขายื่นม้วนคัมภีร์กลับไปที่เซียนกบใหญ่

"ขอบคุณสําหรับความช่วยเหลือของท่านมากท่านเซียนกบใหญ่ เนื่องจากผมได้เรียนรู้โหมดเซียนแล้ว ดังนั้นผมจะไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไป"

"เจ้าได้เรียนรู้มันแล้วงั้นรึ?" เซียนกบใหญ่หยิบม้วนคัมภีร์มาด้วยความตกตะลึง

จากในความทรงจําของเขา แม้แต่ฮาโกโรโมะที่มีความสามารถสูงที่สุดก็ต้องใช้เวลาถึงเจ็ดวันในการเรียนรู้โหมดเซียน

แต่ตอนนี้ ชินหยูทำเพียงแค่เหลือบตามองและบอกเขาว่าเขาได้เรียนรู้โหมดเซียนสำเร็จแล้ว เรื่องแบบนี้มันน่าเหลือเชื่ออย่างมาก

"ท่านเซียนกบใหญ่ ท่านปลอดภัยดีใช่ไหม? เจ้าเด็กคนนั้นคงไม่ได้ทําอะไรที่ไม่สุภาพกับท่านใช่ไหม?" เซียนฟุคาซาคุค่อยๆเดินเข้ามาหาเซียนกบใหญ่

ชิมะ มินาโตะ และกลุ่มกบรีบเดินตามหลังเขามาอย่างติดเช่นกัน

หลังจากที่มินาโตะจัดการกับอุกกาบาตได้แล้ว เขาก็พบว่าชินหยูหายตัวไป

ฟุคาซาคุและชิมะจึงใช้โหมดเซียนของพวกเขาเพื่อค้นหาที่อยู่ของชินหยูอย่างรวดเร็ว จนในที่สุดพวกเขาก็มาถึงสถานที่แห่งนี้

"ชินหยู นายเป็นยังไงบ้าง? ฉันได้ยินมาว่าที่นี่เป็นพื้นที่ต้องห้ามของภูเขาเมียวโบคุ ถ้านายเข้ามาที่นี่ ฉันกลัวว่านายจะทําให้พวกเขาไม่พอใจในขณะที่นายฝึกฝนโหมดเซียนน่ะ" มินาโตะเดินมาข้างๆชินหยูและพยายามพูดกับเขาด้วยเสียงทุ้มๆ

"หือ มินาโตะ นายนี่ใช้ได้เลยนี่นา" ฟุคาซาคุพูด “ข้าน่ะให้อภัยเจ้าได้สําหรับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ แต่เนื่องจากเจ้าได้บุกรุกเข้ามาในพื้นที่ต้องห้ามของภูเขาเมียวโบคุ ถ้าเจ้าไม่ขอโทษ แม้ว่าเราจะสัญญาว่าจะสอนโหมดเซียนให้กับเจ้า แต่พวกเราจะไม่สอนอะไรให้กับเจ้าเลย"

อันที่จริง เรื่องนี้ก็เป็นคําทํานายของเซียนกบใหญ่เช่นกัน ว่าเซียนฟุคาซาคุตัดสินใจสอนโหมดเซียนให้กับชินหยู

แต่ถึงอย่างนั้น เซียนกบใหญ่ก็บอกว่าการทํานายของเขานั้นยังดูคลุมเครือมาก

เพราะคาถามหาศิลาทำลายพิภพที่ชินหยูใช้ครู่นี้กี้เกือบจะทําให้เขากลัวจนต้องลงมือ

ตอนนี้ เพื่อที่จะฟื้นคืนศักดิ์ศรีของเขา ฟุคาซาคุจึงพยายามที่จะระงับความเย่อหยิ่งของชินหยูเอาไว้ให้ได้

แต่ในวินาทีต่อมา คําพูดที่ออกมาจากปากของเซียนกบใหญ่นั้นทําให้ทุกคนในที่นี้ถึงกับตกตะลึง

"เขาบอกว่าเขาได้เรียนรู้มันสำเร็จแล้ว!"