เมื่อมองไปที่คิ้วที่ขมวดแน่นของโฮคาเงะรุ่นที่สาม จิไรยะจึงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า "ผมเองก็คิดแบบนี้เหมือนกัน แต่ด้วยพรสวรรค์ที่ ชินหยูแสดงออกมาให้เห็นในตอนนี้ ถ้าหากเขาไม่เรียนรู้โหมดเซียนในภูเขาเมียวโบคุ เขาก็สามารถไปที่ถ้ำเซียนงูได้"

"อย่าลืมว่าเจ้างูพวกนั้นมันร้ายกาจแค่ไหน ถ้าหากชินหยูมีครบเงื่อนไขของมัน มันก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะเรียนรู้โหมดเซียนงูได้ "

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จิไรยะได้หยิบตราที่ฟุคาซาคุให้เขามาและพูดว่า "ยิ่งไปกว่านั้นเซียนกบใหญ่ก็มีชีวิตอยู่มาเป็นเวลานานแล้ว การที่ท่านกำลังจับตาดูชินหยูอยู่ อาจจะมีอะไรพิเศษก็ได้"

โฮคาเงะรุ่นที่สามเงียบเมื่อได้ยินแบบนี้

เขารู้ดีว่าสิ่งที่จิไรยะพูดนั้นเป็นเรื่องจริง

ทุกสิ่งที่ชินหยูแสดงออกมานั้นอยู่เหนือการควบคุมของพวกเขาจริงๆ

นอกจากนี้ เขายังต้องออกไปอีกระยะเวลาหนึ่งเพื่อฝึกฝนโหมดเซียนและทดสอบความสามารถของเขา

บางทีการตัดสินใจแบบนี้อาจจะไม่ใช่เรื่องเลวร้ายมากนัก

"เอาล่ะ ถ้านายคิดแบบนั้น ฉันก็จะฝากเรื่องนี้ไว้ให้นายจัดการก็แล้วกัน" โฮคาเงะรุ่นที่สามถอนหายใจและพูดต่อ "ก่อนที่นายจะไปหาชินหยู นายต้องระวังดันโซด้วยล่ะ"

“นอกจากนี้ ฉันหวังว่านายจะหาวิธีเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของมินาโตะได้ มิฉะนั้น โอกาสในการชนะของเขาจะลดลงถ้าต้องเผชิญหน้ากับความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นของชินหยู"

โฮคาเงะรุ่นที่สามพูดอย่างจริงจัง

เมื่อมองไปที่จิไรยะที่กําลังเอานิ้วลูบจมูกของเขา โฮคาเงะรุ่นที่สามพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า "ถ้านายเต็มใจรับตําแหน่งนี้ตั้งแต่แรก ฉันก็คงไม่ปวดหัวขนาดนี้"

“ในอดีต สามนินจาในตำนานนั้นโดดเด่นมาก แถมพวกนายสามคนก็สนิทกันมาก ถ้าหากตำแหน่งนี้ของนายกับอีกสองคนยังคงอยู่ล่ะก็ โคโนฮะก็คงจะไม่เป็นแบบนี้แน่ๆ"

เมื่อได้ยินคําพูดแบบนี้ การแสดงออกของจิไรยะก็แข็งไปครู่หนึ่ง ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็ตั้งสติและพูดว่า "สามนินจาในตำนานนั้นโดดเด่นมากก็จริง แต่มันก็เป็นแค่อดีตเท่านั้น สามนินจาในตำนานนั่นไม่มีอีกต่อไปแล้ว"

"และอย่าลืมว่าผมมาเพื่อฝึกมินาโตะเท่านั้น"

"แต่ไม่ต้องห่วง ผมจะไปบอกท่านฟุคาซาคุให้เพื่อขอให้มินาโตะฝึกฝนโหมดเซียนอีกคน ถ้าหากเขาเรียนรู้โหมดเซียนได้ ความแข็งแกร่งของเขาจะเหนือกว่าของผมอย่างแน่นอน"

"ฮึๆ นายนี่ยังเหมือนเดิมเลยนะ" โฮคาเงะรุ่นที่สามหัวเราะเบา ๆ "ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่ามินาโตะจะสามารถเอาชนะชินหยูได้ด้วยโหมดเซียน"

"เฮ้ๆ นี่ท่านไม่เชื่อใจลูกศิษย์สุดเก่งกาจของท่านเลยรึไงกัน?" จิไรยะกลอกตาและพูดว่า "อย่าลืมว่ามินาโตะคือประกายแสงสีทองแห่งโคโนฮะ ความสามารถของเขาโดดเด่นที่สุดในบรรดาลูกศิษย์ทั้งหมดที่ผมเคยสอน"

“ถ้าหากเขาคิดจะทำจริงๆ ผมเชื่อว่าเขาจะเหนือกว่าชินหยูอย่างแน่นอน ตอนนี้ที่ต้องทำก็คือนั่งรอเงียบๆเท่านั้น"

หลังจากที่พูดจบ จิไรยะก็หันหลังและหายตัวไปจากห้องทำงานของโฮคาเงะทันที

เมื่อเห็นจิไรยะหายตัวไป โฮคาเงะรุ่นที่สามก็ถอนหายใจเบาๆ และมองออกไปที่ภายในหมู่บ้านผ่านหน้าต่างห้องทำงาน

"โลกนินจาจะเปลี่ยนไปเด็กคนนั้นจริงๆเหรอ?"

…

สามวันต่อมา ชินหยูและกลุ่มของเขาได้เข้ามาในพรมแดนของโคโนฮะแล้วหลังจากที่หลีกเลี่ยงเขตการต่อสู้หลายแห่ง ในที่สุดพวกเขาก็เห็นประตูทางเข้าโคโนฮะ

ในช่วงวันนี้ ชินหยูยังได้รู้จากมินาโตะว่าหลังจากที่สะพานคันนาบิถูกทําลาย นินจาของอิวะงาคุเระได้สูญเสียเส้นทานขนส่งอาหารของพวกเขาแล้ว

รวมถึงเหล่านินจาแนวหน้าที่ถูกจัดการโดยชินหยูกับมินาโตะนั้น ทําให้ขวัญกําลังใจของพวกเขาลดไปอย่างมาก

ในขณะเดียวกันก็มีบางอย่างที่สําคัญเกิดขึ้น

ในคุโมะงาคุเระ ไรคาเงะรุ่นที่สามได้ส่งนินจาไปโจมตีอย่างลับๆกับสัตว์หางของอิวะงาคุเระและพลังสถิตร่าง ซึ่งทำให้เกิดการต่อสู้ครั้งใหญ่ยิ่งขึ้นขึ้น

แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าผลลัพธ์ที่ออกมานั้นจะเป็นอย่างไร

แต่การกระทําของคุโมะงาคุเระ ทําให้โคโนฮะมีโอกาสได้เว้นช่วงจากสงครามไปได้ระยะหนึ่ง

ในตอนนี้ สงครามกับหมู่บ้านอิวะงาคุเระได้สิ้นสุดลงแล้ว

นั่นหมายความว่าตอนนี้ความแข็งแกร่งด้านการต่อสู้และจํานวนของนินจาอิวะงาคุเระ เป็นอันดับสองรองจากโคโนฮะในสี่แคว้นใหญ่ ในขณะเดียวกัน พวกเขาก้แข็งแกร่งกว่าคุโมะงาคุเระอยู่เล็กน้อยด้วย

เห็นได้ชัดว่าคุโมะงาคุเระนั้นเสียเปรียบอย่างมากจากการลงมือของชินหยู

เมื่อเห็นว่านินจาอิวะงาคุเระก็กําลังจะพ่ายแพ้ ไรคาเงะรุ่นที่สามจึงเสี่ยงที่จะโจมตีอิวะงาคุเระทันที

แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็รู้ว่าเป้าหมายของไรคาเงะรุ่นที่สามคือสัตว์หาง...

ชินหยูรู้ว่าเป้าหมายของไรคาเงะนั้นชัดเจนมาก เพราะคิลเลอร์บีมีความสามารถด้านการจับสัตว์หางอย่างสมบูรณ์แบบ เขาจึงวางแผนที่จะใช้โอกาสนี้ในการตามล่าหาสัตว์หางเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของคุโมะงาคุเระ

"ชินหยู ในที่สุดนายก็กลับมาแล้วสินะ" ทันใดนั้นเสียงของฟุงาคุก็ดังขึ้น

ร่างของคนสามคนปรากฏขึ้นต่อหน้าชินหยูและพรรคพวกอย่างรวดเร็ว

"พี่!" อิทาจิมองไปที่ชินหยูด้วยความตื่นเต้น

ส่วนเด็กที่ยืนอยู่ข้างๆอิทาจิซึ่งอายุประมาณสี่หรือห้าขวบพร้อมดาบสั้นที่หลังของเขา ชินหยูรู้ได้ทันทีว่าเด็กคนนี้คือใคร

"เอาล่ะ ถ้านายมีอะไรจะพูดก็พูดมาเลย" ชินหยูลูบหัวของอิทาจิและพูดว่า "ไงชิซุย ไม่เจอกันนานนะ"

ในความทรงจําของชินหยูนั้น คนสุดท้ายที่เขาจำได้คือชิซุย

ในความทรงจําที่คลุมเครือนั้น ชิซุยได้สอนเขาใช้ดาบสั้นก่อนที่ชินหยู(ร่างเดิม)จะออกไปทำสงคราม

"ไม่เจอกันนานเลยนะพี่ชินหยู ผมไม่คิดเลยว่าพี่จะแข็งแกร่งขนาดนี้น่ะ ดูเหมือนว่าตอนที่ผมสอนพี่ใช้ดาบผมคงอวดดีมากเกินไปสินะ" ชิซุยยิ้มอย่างขมขื่น

เมื่อเห็นแบบนี้ ชินหยูก็ลูบปลายจมูกของเขาเล็กน้อย

เขาไม่สามารถบอกชิซุยได้ว่านี่ไม่ใช่ชินหยูคนเดิม

แต่ความเข้าใจผิดแบบนี้ก็เป็นเรื่องที่ดี ดังนั้นชินหยูจึงตีเนียนไป

"เอาล่ะ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ว่าแต่พวกนายสามคนมาทำอะไรที่นี่งั้นเหรอ?" ชินหยูถาม

ท่าทีของมินาโตะแข็งทื่อขึ้นเมื่อเขาได้ยินคําพูดของชินหยู

เขาได้บอกข้อมูลของชินหยูให้กับจิไรยะได้รู้เมื่อไม่นานมานี้

แต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์และผลของการตัดสินใจที่ตามมา จิไรยะก็หลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องนั้นมาโดยตลอด

ตอนนี้ฟุงาคุมารออยู่ที่นี่ด้วยตัวเองแบบนี้ ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้รู้ว่าสถานการณ์นั้นร้ายแรงเพียงใด

"ฉันแค่พาอิทาจิกับชิซุยมาเดินเล่นเท่านั้นเอง ฉันก็ไม่คิดหรอกว่าจะได้เจอนายโดยบังเอิญแบบนี้ " ฟุงาคุเปิดเนตรวงแหวนและมองไปรอบๆก่อนที่เขาจะพูดว่า "ดูเหมือนว่าไม่นานนี้ พื้นที่ของตระกูลมีหน่วยลับมาเฝ้าจับตาดูมากขึ้น ซึ่งรวมถึงคนจากหน่วยรากของดันโซด้วยเช่นกัน"

"ในเมื่อเป็นแบบนี้ฉันเลยคิดว่านายคงต้องไปทำอะไรมาแน่ๆ"

"ฉันอยากรู้จริงๆว่านายไปทำอะไรมา?"

ฟุงาคุไม่ได้สนเลยว่าเขากำลังถามอะไรอยู่เมื่ออยู่ต่อหน้ามินาโตะ

เพราะมินาโตะนั้นเป็นนินจาระดับสูงของโคโนฮะเพียงคนเดียวที่ฟุงาคุให้ความสนิทและไว้ใจมากๆ

และเขาเองก็ยังเป็นคนเดียวที่สามารถเป็นโฮคาเงะได้

แต่ตอนนี้มีตัวแปรสำคัญอย่างชินหยูปรากฎตัวขึ้น ซึ่งมันทำให้เขาเองก็เริ่มสั่นคลอนในใจเช่นกัน

"เจ้าพวกนั้นเคลื่อนไหวแล้วเหรอ? สายข่าวเร็วดีนี่" ชินหยูหยุดไปครู่หนึ่งและพูดว่า "ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรใหญ่มากหรอก ฉันเพิ่งฆ่ามิซึคาเงะรุ่นที่สามและชิงสามหางมาเท่านั้น ดูเหมือนว่ามันจะทำให้ดันโซร้อนรนใจน่าดูเลยสินะ?"

ฟุงาคุและอีกสองคนถึงกับตกตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาได้ยิน

สายตาที่พวกเขาทั้งสามมองชินหยูนั้นแสดงถึงความไม่เชื่อออกมา

“จะบอกว่าการฆ่ามิซึคาเงะรุ่นที่สามและชิงสามหางมาไม่ใช่เรื่องใหญ่งั้นเหรอ?”