มีกลิ่นไหม้ลอยออกมาทั่วพื้นที่โดยรอบในตอนนี้

ทุกคนจ้องมองไปที่ร่างของชินหยูด้วยความกลัวที่แว่บเข้าไปส่วนลึกในดวงตาของพวกเขา

ชินหยูสามารถได้ฆ่าทัตสึยะที่เป็นนินจาระดับสูงของหน่วยรากได้ด้วยคาถาเดียว

และด้วยความสามารถของเขาในตอนนี้ อย่างน้อยเขาก็มีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับโฮคาเงะไปแล้ว

"พวกนายยังอยากจับฉันอยู่อีกไหม?" ชินหยูมองไปที่หน่วยรากสี่คนที่กำลังยืนตัวสั่น

ทั้งสี่คนนั้นเปลี่ยนไปทันทีก่อนที่จะส่ายหัวอย่างรวดเร็ว

"มะ..ไม่ พวกเราแค่ทําตามคําสั่งเท่านั้น"

"ชินหยู พวกเขาไม่ได้ทำอะไรนายนะ พอแค่นี้เถอะ" มินาโตะพยายามห้ามเขาอีกครั้ง

ในสายตาของพวกเขา มันจะต้องเป็นเรื่องที่แย่แน่ๆถ้าชินหยูเริ่มฆ่าพวกเขาทั้งสี่คน

"ฮึๆ! กลับไปบอกดันโซซะว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีก ถ้าฉันเอาจริงแม้แต่ดันโซฉันก็ไม่ไว้หน้า!" ชินหยูพูดอย่างเย็นชา

หน่วยรากทั้งสี่คนรีบหนีไปอย่างรวดเร็วทันทีหลังจากที่รอดตาย

"มินาโตะ ฉันขอคุยกับชินหยูคนเดียวสักพักนึงนะ" จู่ๆฟุงาคุก็พูดขึ้น

สีหน้าของเก็คโคโยรุเปลี่ยนไป เขากำลังที่จะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ถูกมินาโตะพูดแทรกขึ้น

"คุณฟุงาคุ ระวังตัวด้วยนะครับ"

"ไม่ต้องห่วง แค่แปปเดียวเท่านั้น" ฟุงาคุตอบกลับมินาโตะและมองไปที่ชินหยู

"ลุงฟุงาคุ!" ชินหยูแกล้งทำเป็นตกใจอย่างช่วยไม่ได้ เพราะเขารู้ว่าฟุงาคุกําลังคิดอะไรอยู่ ก่อนที่เขาจะพูดว่า "ไปหาที่เงียบๆคุยกันเถอะ"

เมื่อฟุงาคุและชินหยูจากไป ความกดดันที่อธิบายไม่ได้ตอนนี้ก็ค่อยๆสลายไป

"นายคงอยากจะถามฉันสินะ ว่าทําไมฉันถึงไม่หยุดเขาตั้งแต่ตอนนั้น?"

นินจาโคโนฮะทุกคนตกตะลึง ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความสงสัยเช่นกัน

โยรุพยักหน้าและพูดว่า "มินาโตะ ด้วยความเร็วและความแข็งแกร่งของนาย มันไม่น่าจะยากที่จะช่วยทัตสึยะเอาไว้ได้ ฉันอยากรู้ว่าทําไมนายถึงไม่ช่วยเขา? หรือว่านายเองก็ไม่ชอบดันโซน่ะ?"

แม้ว่าในโคโนฮะจะมีการแบ่งขั้วอำนาจกัน

แต่ก็มีเพียง ดันโซของฝั่งหน่วยราก รุ่นที่สามในฐานะโฮคาเงะ และตระกูลอุจิวะเท่านั้นที่มีอำนาจสูงสุดสามอันดับในหมู่บ้าน

มินาโตะเป็นลูกศิษย์ของจิไรยะซึ่งเป็นลูกศิษย์ของโฮคาเงะรุ่นที่สาม จึงเห็นได้ชัดว่าพวกเขานั้นอยู่ฝั่งเดียวกัน

"ไม่ใช่หรอก นายน่ะประเมินชินหยูต่ำไป ความแข็งแกร่งและพรสวรรค์ของเขานั้นถือว่าสูงมากจนน่ากลัวเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็นคาถาระดับ A หรือระดับ S เขาก็สามารถฝึกใช้มันและเปลี่ยนแปลงมันได้อย่างรวดเร็ว"

"ถ้าหากเขาตั้งใจจริงๆ แค่ครึ่งวันเขาก็สามารถใช้ได้เหมือนกับเป็นเจ้าของคาถาแล้ว"

"ถ้านายต้องเผชิญหน้ากับเด็กที่มีศักยภาพที่น่ากลัวกับหน่วยรากภายใต้คําสั่งของดันโซ นายจะเลือกอะไร?"

ทันทีที่มินาโตะพูดขึ้น การแสดงออกของนินจาทุกคนก็เปลี่ยนไป

ใบหน้าของโยรุเต็มไปด้วยความตกใจ

"โยรุ ฉันหวังว่านายจะไม่ลืมว่าโคโนฮะนั้นสําคัญที่สุดหรอกนะ แม้ว่านี่เป็นจะช่วงเวลาที่สําคัญในสงคราม แต่อะไรก็ตามที่ทําให้โคโนฮะตกอยู่ในสถานะที่ยากลำบากฉันก็ต้องจัดการมัน" มินาโตะเหลือบไปมองเก็กโค ฮายาเตะ

เขาได้ยินมาว่าเขานั้นเกลียดชินหยูอย่างมาก

สีหน้าของโยรุมืดลงก่อนจะพูด "มินาโตะ ฉันรู้ว่าฉันต้องทําอะไร"

"ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว"  มินาโตะหันหลังและจากไปหลังจากที่พูดจบ

"พ่อ ไหนพ่อบอกว่าพ่อจะสั่งสอนชินหยูให้ผมไม่ใช่เหรอ? ด้วยความแข็งแกร่งของพ่อ พ่อคงจะจัดการเขาได้ง่ายๆแน่" ใบหน้าของฮายาเตะนั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

"หุบปากซะ พ่อรู้ว่าพ่อต้องทำอะไรน่ะ!!" โยรุจ้องมองฮายาเตะและผายมือเพื่อส่งสัญญาณให้นินจาคนอื่นๆลงไปพักผ่อน

แต่ว่าอุซึกิกับนุโฮะยังคงอยู่ที่นี่ต่ออีกสักพัก

"อุซึกิ ฉันอยากรู้ว่านายประเมิณเด็กคนนั้นไว้ยังไงบ้าง? เผื่อในอนาคตฉันจะได้วางตัวกับเด็กคนนั้นให้ถูกต้องน่ะ" โยรุถาม

อุซึกิและอินุโฮะมองหน้ากันแล้วพูดพร้อมกัน "อย่าไปหาเรื่องเขา"

คําตอบง่ายๆที่ทําให้โยรุสะดุ้งขณะที่มองไปที่อินุโฮะอย่างรวดเร็ว

"อย่าได้ไปหาเรื่องเขาเด็ดขาด!"

ตู้มมม!

ทันใดนั้นเสียงระเบิดอย่างรุนแรงก็มาจากภายในถ้ำ

หลังจากนั้นก็มีกระแสลมที่คล้ายกับพายุพุ่งออกมาจากในถ้ำอย่างรวดเร็ว!!

ภาพดังกล่าวนั้นทําให้ โยรุ และการแสดงออกของคนอื่นๆเปลี่ยนไปอย่างมาก

ห่างออกไปเกือบสิบกิโลเมตร ในที่พื้นที่โล่งของป่า

ฟุงาคุกำลังไล่ตามชินหยูอยู่

เมื่อมองไปที่ร่างของฟุงาคุด้านหลังเขา จู่ๆร่างของฟุงาคุก็หายไปในอากาศ

“คาถาสลับร่างงั้นเรอะ!”

จู่ๆ ฟุงาคุก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังชินหยูพร้อมกับคุไนในมือของเขาที่กำลังพุ่งมาแทงที่ด้านหลังของชินหยู

แก๊ง!

ชินหยูสกัดการโจมตีด้วยหลังมือของเขา

การแสดงออกของฟุงาคุเปลี่ยนไป เขารีบหันเท้าขวาและเตะไปที่หัวของชินหยูด้วยความเร็วราวสายฟ้าฟาด

ในขณะเดียวกัน เขาก็ใช้มือขวาแตะที่เอวของเขาและปล่อยคุไนสามเล่มออกไปจากมือของเขา

ในชั่วพริบตา การโจมตีทั้งสามครั้งนั้นได้ปิดช่องทางป้องกันทั้งบน กลาง และล่างของชินหยูอย่างสมบูรณ์

"ลุงฟุงาคุ การตรวจสอบของลุงมันน่าเบื่อจริงๆ" ชินหยูพูดอย่างเซ็งๆ

เมื่อพูดจบชินหยูก็เข้าสู่โหมดจักระสายฟ้าทันที

ภายใต้แสงระยิบระยับเป็นประกายของสายฟ้า ชินหยูจึงหนีห่างออกไปหลายสิบเมตรอย่างรวดเร็วราวกับผี

ในขณะเดียวกัน การโจมตีด้วยเท้าขวาของฟุงาคุก็พลาดไปเช่นกัน

คุไนในมือของเขาซึ่งผูกติดกับด้วยลวดโลหะพิเศษชนกันและพุ่งเข้าหาชินหยูอีกครั้ง

"คาถาไฟ - มังกรเพลิง!"

ฟุงาคุประสานอินแล้วใช้คาถากลางอากาศด้วยความสามารถและประสบการณ์การต่อสู้อันโชกโชนของเขา

จักระไฟที่แผดเผาอยู่ในปากของเขาพุ่งออกมาตามลวดเหล็กและพุ่งเข้าหาชินหยูอย่างรวดเร็ว

เปลวไฟที่ลุกโชนกลายเป็นมังกรไฟมีความยาวมากกว่าสามร้อยเมตรกำลังจะกลืนกินร่างของชินหยู!!

"ชินหยู พวกเราไม่ได้ทำแบบนี้นานแล้วนะ นอกจากนี้ตระกูลอุจิวะของเราก็เชี่ยวชาญด้านคาถาไฟด้วยเหมือนกัน ช่วยแสดงให้ฉันเห็นทีว่าคาถาไฟของนายมันเป็นยังไง?!"

ฟุงาคุพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

"แย่ละ ฉันรู้แค่คาถาบอลเพลิงยักษ์แค่อย่างเดียวเอง" ชินหยูคิดในใจ "ชั่งเถอะ จะลองใช้ดูก็แล้วกัน"

ท่าทีแปลกๆของชินหยูนั้นทําให้ฟุงาคุตกใจเล็กน้อย

ในช่วงเวลาต่อมา เมื่อเขาเห็นความเร็วในการประสานอินที่รวดเร็วในมือของชินหยู สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

หรือว่า!

ดวงตาของเขาเบิกกว้างออกมาอย่างรวดเร็ว

"คาถาไฟ - บอลเพลิงยักษ์!"

ชินหยูสะสมจักระไฟไว้ในปากแล้วพ่นออกมาอย่างรวดเร็วทันที

คลื่นความร้อนอันมหาศาลรวมกับเปลวไฟที่ลุกไหม้ควบแน่นกลายเป็นลูกบอลไฟขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางหลายสิบเมตรทันที

“อะไรกัน ทำไมมันถึงได้ใหญ่ขนาดนี้ได้!”

มังกรไฟทั้งสามนั้นเล็กมากเมื่ออยู่ต่อหน้าลูกบอลไฟที่ใหญ่ราวกับดวงอาทิตย์

หลังจากนั้นคาถาไฟทั้งสองก็เข้าปะทะกันอย่างรวดเร็ว!!

ตู้มมม!

มังกรไฟถูกทำลายทันที ส่วนที่ลูกบอลไฟขนาดใหญ่หลายสิบเมตรนั้นก็ลดขนาดลงเล็กน้อย

และมันก็พุ่งเข้าหาฟุงาคุราวกับจะเผาร่างของเขาให้ได้

เดิมที ฟุงาคุนั้นคิดว่าเขาเป็นผู้นำของตระกูลอุจิวะและเชี่ยวชาญคาถาไฟได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าชินหยูจะสามารถทำให้คาถาบอลเพลิงธรรมดาๆนั้นให้น่ากลัวได้ราวกับว่ามันเป็นคาถานินจาระดับ S ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวจากเขา