"ใครน่ะ?"

การแสดงออกของคาคุซึเปลี่ยนไป เพราะเขาไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของแขกคนนี้เลย

"ระวังเท้าของนายด้วย!"

ชินหยูยิ้มออกมา ซึ่งทําให้คาคุซึสะดุ้งเล็กน้อย

แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก!

ทันใดนั้นเสียงที่คล้ายกับหุ่นไม้ได้ดังขึ้น

และในไม่ช้า พื้นดินก็ถูกแยกออกจากกันก่อนที่ทั้งสองคนจะกระโดดขึ้นจากพื้น

แขนทั้งสี่แขนนั้นเข้ามาโอบล้อมคาคุซึไว้เหมือนกับแส้เส้นยาว

ในขณะเดียวกัน แขกคนนั้นได้อ้าปากกว้างพร้อมกับปล่อยใบมีดอาบพิษพุ่งทะลวงไปที่หน้าอกของคาคุซึอย่างรวดเร็ว

ขณะเดียวกัน กลไกบนหน้าอกของแขกคนนั้นก็ถูกใช้งาน ซึ่งมันเข้าไปรัดร่างของชินหยูเอาไว้

"คาถาลับ - ทรายเหล็กสังหาร!"

"ฟุ้บบ!"

ทรายเหล็กสีดําสนิทเข้ากลืนกินร่างของชินหยูทันที

แม้แต่คาคุซึในตอนนี้เองก็ยังไม่สามารถหลุดออกไปได้เช่นกัน เพราะเขากำลังจะโดนมีดอาบยาพิษพุ่งเข้ามาปักหน้าอกของเขา

"คาถาดิน – กระสุนดิน!"

มือขวาของคาคุซึซึ่งซ่อนอยู่ในแขนเสื้อของเขาได้ประสานอินเพื่อใช้กระสุนดินทำลายมีดเล่มนั้นทันที

แก๊งง!

เมื่อเกิดการปะทะกัน ใบมีดอาบยาพิษนั้นจึงแตกสลายไป

"คาถาลม - คลื่นลมสูญญากาศ!"

กระบอกืนที่คล้ายกับปืนใหญ่บนหลังของคาคุซึยิงคลื่นลมสูญญากาศออกมาทันที

เมื่อคลื่นลมสุญญากาศถึงปล่อยออกมา พลังของลมที่เทียบเท่าพายุที่รุนแรงก็ระเบิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

หุ่นเชิดที่คอยปกป้องร่างของของเขาค่อยๆแยกออกเป็นหลายๆส่วนแล้วกระจายขึ้นไปบนฟ้าด้วยเช่นกัน

ส่วนทรายเหล็กที่กลืนร่างของชินหยูนั้นได้ถูกชินหยูทำให้สลายไปแล้ว

“สมกับเป็นเป้าหมายของฉันจริงๆ ดูเหมือนว่าฉันจะทำให้นายเป็นหุ่นเชิดมนุษย์ที่แข็งแกร่งได้อีกตัวซะแล้วสิ"

"ไม่ได้คิดเลยนะว่านายจะปรากฏตัวออกมาเองแบบนี้น่ะ" คาคุซึพูดพลางมองไปที่ซาโซริ

คาคุซึที่เย็นชาและสงบนิ่งมาโดยตลอดกลับมีรอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเขา

"แม้แต่ฉันก็ยังไม่สามารถจัดการกับเขาได้ แล้วนายจะทำได้เรอะ?"

ซาโซริตกใจเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะควบคุมทรายเหล็กและพูดอย่างเย็นชา

“ก็แค่ฆ่ามันให้ตายแล้วดูว่ามันใช้วิชาอะไรได้บ้าง ยังไงซะทรายเหล็กนี่ก็ไม่ใช่ของธรรมดาอยู่แล้ว!"

"คาถาลับ - คมดาบเหล็กอาบพิษ!"

แขนขาของหุ่นที่ปกคลุมร่างจริงนั้นถูกแยกออกมาและปล่อยมีดอาบยาพิษออกไปทันที

คมดาบทั้งหมดนั้นพุ่งเป้าไปที่ชินหยูอย่างรวดเร็ว!

แก๊งง!

เสียงที่เกิดจากการกระทบกันของเหล็กนั้นดังก้องไปทั่วพื้นที่อย่างชัดเจน

ท่าทีของซาโซริเปลี่ยนไปทันทีเมื่อมองไปที่มีดอาบพิษที่พุ่งไปหาชินหยู

ถ้าเป็นไปตามที่เขาคิดไว้ ใบมีดอบพิษทั้งสี่นี้ถ้าผสานกับพลังของทรายเข้าไป มันจะสามารถฉีกร่างของชินหยูเป็นชิ้นๆและสร้างบาดแผลได้อย่างง่ายดาย

แต่สิ่งที่เขาเห็นตรงหน้านั้น คมมีดของเขาไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับชินหยูได้เลย

ตู้มม!

หลังจากนั้น เสียงกระแทกที่ต่ำและทุ้มได้ดังออกมาจากร่างของชินหยู

ซาโซริรีบมองเข้าไปและเห็นว่ามันคือหมัดที่ถูกปกคลุมไปด้วยจักระสายฟ้า

ทรายเหล็กที่สลายไปนั้นมันถูกหมัดของชินหยูต่อยเข้าอย่างจังจนทำให้สลายไปอย่างรวดเร็ว

“แค่หมัดเพียงหมัดเดียวทำลายทรายเหล็กได้เลยงั้นเหรอ?”

"เฮ้ยๆ ให้ฉันนอนงีบสักแปปเลยไม่ได้รึไงน่ะ?" เสียงที่เต็มไปด้วยความรำคาญดังขึ้นมาจากที่ไกลๆที่ทรายเหล็กสลายไป

ชินหยูลุกขึ้นและก้าวไปข้างหน้าเพื่อยืดเส้นยืดสายของเขา ก่อนที่เขาจะมองไปที่ซาโซริที่กำลังตกตะลึงอยู่

"แต่ก็ดี อย่างน้อยมันก็ช่วยทำให้ฉันประหยัดเวลาได้มากทีเดียว" ชินหยูยิ้มอย่างเป็นมิตร "มาเถอะ เป็นลูกน้องของฉัน ฉันจะทำให้นายมีชีวิตที่รุ่งโรจน์เอง"

ชินหยูพูดขณะที่แกล้งทำเป็นฝืนยิ้ม

แต่ด้วยความแข็งแกร่งของชินหยูนั้น จริงๆเขาสามารถบังคับซาโซริด้วยกำลังเลยก็ได้

"ให้ฉันเป็นลูกน้องของนายงั้นเหรอ?" ซาโซริถามกลับด้วยความสงสัย

"ฉันคิดว่านายกําลังตามหาฉันเพราะคาเซะคาเงะรุ่นที่สามซะอีก"

"แต่ถึงอย่างนั้น มันก็เป็นไปไม่ได้ที่นายจะทําลายหุ่นเชิดของฉันและทําให้ฉันกลายเป็นลูกน้องของนายได้!"

“ฉันหนีออกมาจากสึนะงาคุเระเพราะไม่มีใครที่แข็งแกร่งกว่าฉันแล้ว ฉันน่ะอย่าเจอคนที่แข็งแกร่งมากกว่าฉัน!!"

ทันใดนั้น หุ่นของซาโซริอ้าปากขึ้นพร้อมกับมีดอาบพิษจํานวนมากที่พุ่งเข้าหาชินหยูราวกับพายุ

เมื่อเห็นการโจมตีที่ใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว ชินหยูจึงยิ้มเบาๆและพูดว่า "นั่นหมายความว่าการเจรจาล้มเหลวสินะ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องคุยกันด้วยกำลัง!"

ทันทีที่เขาพูดจบ จักระสายฟ้าก็ปรากฎขึ้นขณะที่ชินหยูรีบพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

วินาทีต่อมา ร่างของชินหยูหายไปราวกับผีซึ่งทําให้เข็มพิษที่พุ่งออกมาจำนวนมากนั้นพลาดเป้าไป

"ข้างหลังเหรอ?" ท่าทีของซาโซริเปลี่ยนไปอย่างมาก ทันทีที่เขาเริ่มจริงจังมากขึ้น เขาก็หันไปด้านหลังทันที

"ถูกต้อง แต่น่าเสียดายที่ไม่มีรางวัลให้นายหรอกนะ!" ชินหยูยิ้มเบาๆ

ทันใดนั้นชินหยูได้กำหมัดแน่นพร้อมกับรีดจักระสายฟ้าออกมาแล้วต่อยออกไปอย่างรุนแรง

"หมัดสายฟ้า!"

ตู้มมม!

เสียงที่ดังขึ้นนั้นราวกับว่าสายฟ้าได้ฟ้าลงมาจากท้องฟ้า!

พลังมหาศาลที่เกิดขึ้นนั้นแทบจะทําให้แก้วหูของทุกคนที่อยู่รอบๆแตก

พื้นดินใต้ฝ่าเท้าของเขาก็ไม่สามารถต้านทานต่อพลังสายฟ้าได้จนทำให้พื้นดินทรุดตัวอย่างรุนแรง

รอยแตกที่ปรากฎคล้ายกับใยแมงมุมนั้นแผ่กระจายไปทุกทิศทางอย่างรวดเร็ว

แต่เมื่อจักระสายฟ้านั้นเข้าใกล้กับร่างกายของชินหยู จักระสายฟ้าจะหลบหลีกร่างของเขาไป

เพราะว่ามันไม่สามารถทำความเสียหายกับชินหยูได้

"นายท่าน!" คาคุซึรีบเข้ามาหาชินหยูและพยายามเรียกหาเขา แต่เขาก็ถูกหยุดเอาไว้

"ไม่ต้องห่วง ร่างนั้นมันแค่หุ่นเชิดเท่านั้น" ชินหยูมองไปที่ต้นไม้ขนาดใหญ่ทางซ้ายและยิ้ม

“ถ้านายคิดจะหนีล่ะก็ แสดงว่านายน่ะอ่อนแอกว่าฉัน และนายก็จะเป็นได้แค่ลูกน้องของฉันเท่านั้น!!"

"นี่แก!"

ซาโซริรีบเดินออกมาจากเงามืดทันที เขาสวมเสื้อคลุมสีดํามีผมสีแดงอมชมพูที่ดูสะดุดตาอย่างมาก

สายตาของเขาหันไปและจ้องไปที่ชินหยูก่อนที่เขาจะพูดอย่างเย็นชาว่า "สมกับที่เป็นนินจาอัจฉริยะ อุจิวะ ชินหยู ผู้โด่งดังจริงๆ"

"ฉันไม่เคยคิดเลยว่าคนอย่างนายจะสมรู้ร่วมคิดกับนินจาถอนตัวแบบนี้น่ะ"

ซาโซริเองก็พอจะรู้จักชื่อเสียงในตอนนี้ของชินหยูในฐานะฮีโร่แห่งโคโนฮะเช่นกัน

และตอนนี้เขาได้รู้ว่าชินหยูกำลังสมรู้ร่วมคิดกับคาคุซึในฐานะนินจาถอนตัวที่ทำลายล้างหมู่บ้านของเขา

"ฮ่ะๆๆ ในความคิดของฉันนี่ก็คือพรสวรรค์แบบเดียวกับนายเท่านั้น" ชินหยูพูดด้วยรอยยิ้ม "นายจะเอายังไงต่อ? นายคิดจะสู้ต่ออีกไหม?"

ซาโซริอดไม่ได้ที่จะตกใจ เพราะเขาก็ไม่ได้คิดว่าชินหยูจะพูดกับเขาแบบนี้

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขากับคาคุซึได้พบกัน และพวกเขาเองก็ได้ทำภารกิจร่วมกันบางครั้ง เขาจึงตระหนักดีว่าซาโซรินั้นแข็งแกร่งแค่ไหน

และตอนนี้เขาก็ได้รับการยกย่องว่าเป็นเป็นผู้มีพรสวรรค์จากชินหยู ซึ่งทำให้เขารู้สึกทึ่งเช่นกัน