“จะฟันร่างของฉันอีกสองครั้งงั้นเหรอ?”

จู่ๆ ใบหน้าของจูโซก็เปลี่ยนไปเป็นความหวาดกลัว

เขานั้นเป็นถึงหน่วย 7 ดาบนินจาอันเลื่องชื่อและน่าหวาดกลัวมาก

และเพื่อเอาตัวรอด เขายอมแม้กระทั่งฆ่าลูกน้องทั้งหมดของเขาเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขานั้นยอมแพ้แล้วจริงๆ

แต่ถึงอย่างนั้น ชินหยูก็ยังคงอยากจะฆ่าเขาอยู่ดี ซึ่งนี่แสดงให้เห็นว่าเขาเลือกผิด

แต่เมื่อเขานึกถึงซุยคะซัน กับ ไรกะ ที่ตายด้วยน้ำมือของชินหยู ท่าทีของจูโซก็เปลี่ยนไป เขายอมกัดฟันและพูดว่า "ก็ได้ ฉันจะให้นายฟันร่างของฉันเพื่อฟื้นฟูจักระของนาย"

"แต่หลังจากนั้นนายจะต้องปล่อยฉันไป!”

ทันทีที่เขาพูดจบ ใบหน้าของจูโซก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาปักดาบสะบั้นหัวไว้กับพื้นด้านข้างทันที

สภาพของเขาในตอนนี้ดูเหมือนกับปลาบนเขียงที่รอโดนแล่เนื้อ

"ฮ่าๆๆ ฉันแค่พูดเล่นต่างหาก นายไม่จําเป็นต้องจริงจังขนาดนั้นก็ได้ แต่เนื่องจากนายเลือกที่จะยอมแพ้ ฉันก็คงต้องฝากอะไรไว้กับนายสักหน่อยล่ะนะ" ชินหยูยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับเนตรวงแหวนในดสงตาของเขาที่หมุนอย่างรวดเร็ว

การแสดงออกของจูโซกระด้างทันทีที่เขามองไปที่ดวงตาของชินหยู เขาเริ่มรู้สึกทันทีว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติไป

น่าเสียดายที่ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบสนอง วิญญาณทั้งหมดของเขานั้นค่อยๆถูกดึงออกมา

มันถูกดูดเข้าไปในเนตรวงแหวนของชินหยูโดยตรง

แต่ถึงอย่างนั้น ความรู้สึกแปลกๆนี้ก็หายไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง ในที่สุดจูโซก็กลับมาได้สติอีกครั้ง

เขารู้สึกราวกับว่าตกลงไปในบ่อน้ำเพราะร่างกายของเขาในตอนนี้เปียกโชกอย่างมาก

แม้แต่เสื้อผ้าของเขาเองก็เปียกด้วยเช่นกัน

เมื่อมองไปที่เนตรของชินหยู เขาก็เกร็งและก้มหัวลงอย่างรวดเร็ว

“ไม่ต้องห่วง ฉันแค่ใส่บางอย่างเข้าไปในจิตใต้สำนึกของนายก็เท่านั้น นายจะหลุดพ้นออกมาได้ก็ต่อเมื่อเจอคนที่มีพลังเนตรเหนือกว่าฉัน และอย่าแม้แต่จะคิดที่จะลบมันออกเด็ดขา" ชินหยูพูดกับจูโซด้วยรอยยิ้ม

"แต่ถ้าหากนายไม่ทำอะไรแปลกๆและไม่ทรยศฉัน ฉันก็จะไม่ฆ่านาย"

ใบหน้าของจูโซแข็งทื่อเมื่อได้ยินแบบนี้ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงเงียบอยู่

การใช้คาถาลวงตาแบบนี้ถือว่าเป็นวิธีที่ดีมาก

เพราะมันจะทำให้ทุกคนไม่กล้าทำอะไรขัดขืนต่อเจ้าของวิชาและจะอยู่อย่างสงบ

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่ได้เผชิญหน้าด้วยตัวเองแล้ว เนตรวงแหวนของชินหยูเกือบทําให้เขาตายและถูกสะกดไว้ในพื้นที่ลวงตาแล้ว

ในที่สุดจูโซก็เข้าใจแล้วว่าทําไม ซุยคะซันและไรกะจึงถูกฆ่าตาย

เพราะเด็กคนนี้ไม่ใช่คนที่ระดับพวกเขาจะสามารถจัดการได้!!

"นายท่าน จูโซผู้นี้จะไม่มีทางทรยศต่อท่าน ถ้าหากท่านต้องการตามหาผู้หญิงที่ถูกลักพาตัวไป ผมจะนำทางท่านไปหาเธอเอง"

ชินหยูไม่ได้สนใจสภาพของจูโซในตอนนี้เลยแม้แต่น้อย แต่เขากลับถามอย่างอื่นแทน

"ฉันอยากรู้ว่าตอนนี้สามหางอยู่ที่ไหน?" ชินหยูพูดอย่างตรงไปตรงมาทันที

การแสดงออกของจูโซเปลี่ยนไป

เขาคิดว่าชินหยูกําลังจะช่วยเด็กที่ถูกลักพาตัว แต่เขาไม่ได้คิดเลยว่าชินหยูจะวางแผนที่จะโจมตีสามหาง

แต่เมื่อเขานึกถึงวิชาลวงตาอันทรงพลังของชินหยูและความแข็งแกร่งตามข่าวลือ มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้สําหรับเขาที่จะต้องการพลังของสัตว์หางเพิ่ม

"นายท่าน ตอนนี้สามหางและหกหางนั้นอยู่ในคิริงาคุเระของพวกเรา แต่นอกเหนือจากอุทากาตะที่ออกจากหมู่บ้านไปนั้น พวกเราก็ไม่รู้ถึงเบาะแสของสามหางเลย" จูโซพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม

“ไม่มีเบาะแสะงั้นเหรอ?”

ชินหยูใช้ความคิดของเขาเพื่อคิดทบทวน ดูเหมือนว่าไทม์ไลน์ของโคโนฮะที่เขาในตอนนี้จะมากกว่าผลงานต้นฉบับไปหลายปี

เขารู้แค่ว่ารินนั้นถูกลักพาตัวไปและกลายเป็นพลังสถิตร่างของสามหางเท่านั้น

เดิมที คิริงาคุเระวางแผนที่จะใช้ผนึกเวลาใส่ไว้ในร่างกายของริน ซึ่งทันทีที่เธอกลับไปที่โคโนฮะ สามหางในร่างของเธอจะออกมาอาละวาดทันที

แต่น่าเสียดายที่รินนั้นถูกคาคาชิฆ่าตายระหว่างทางซึ่งส่งผลให้แผนการของพวกเขาล้มเหลว

และในที่สุดสามหางก็ถูกผนึกไว้ในร่างของมิซึคาเงะรุ่นที่สี่ในร่างของยางุระ

แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ชินหยูนั้นไม่รู้เลย

และตอนนี้ชินหยูก็เริ่มสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติไป

ในผลงานต้นฉบับ มิซึคาเงะรุ่นแรก รุ่นที่สอง รุ่นที่สี่ได้ปรากฏตัวขึ้นทั้งหมด

มีเพียงมิซึคาเงะรุ่นที่สามเท่านั้นที่ถูกเล่าเพียงเล็กน้อยแล้วไม่ปรากฎขึ้นอีกเลย

แม้แต่ชื่อจริงของเขาก็ยังไม่มี

ชินหยูเคยสงสัยว่ามิซึคาเงะรุ่นที่สามนั้นน่าจะเป็นพลังสถิตร่างของสามหาง

ถ้ามิซึคาเงะรุ่นที่สามเป็นพลังสถิตร่าง เขาอาจจะต้องเปลี่ยนร่างภาชนะเนื่องจากเหตุผลพิเศษบางอย่าง

เขาจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปที่รินและดําเนินการตามแผนทันที

ซึ่งการทำแบบนี้ทำให้มิซึคาเงะรุ่นที่สามตาย และยางุระจึงได้ขึ้นเป็นรุ่นที่สี่แทน

และเป็นเพราะการขาดมิซึคาเงะรุ่นที่สามไปนั้น ทำให้ยางุระตกอยู่ภายใต้การควบคุมของโอบิโตะอย่าง่ายดาย

หลังจากนั้นพวกเขาก็เพิ่มความโหดเหี้ยมของโดยการใช้กฎหมอกโลหิตและเริ่มดําเนินการกดขี่ข่มเหงผู้คนในหมู่บ้าน

"จูโซ นายรู้ไหมว่ามิซึคาเงะรุ่นที่สามอยู่ที่ไหน? พาฉันไปหาเขาที" ชินหยูพูดอย่างนิ่งเฉย

จูโซรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

"นายท่าน ที่อยู่ของมิซึคาเงะรุ่นที่สามนั้นลึกลับมาก แม้แต่ในคิริงาคุเระเขาเองก็ไม่ค่อยปรากฏตัวเลย แต่หลังจากได้ยินสิ่งที่ท่านพูด ผมก็เริ่มสงสัยแล้วว่ามิซึคาเงะรุ่นที่สามนั้นคือพลังสถิตร่างจริงๆ"

"ตอนนี้เขาน่าจะอยู่ที่ทะเลสาบทางทิศตะวันออกของหมู่บ้านคิริงาคุเระ ผมจะพาท่านไปที่นั่นเดี๋ยวนี้เอง"

จูโซนั้นไม่ลังเลเลยเพราะเขากลัวว่าชินหยูจะฆ่าเขาถ้าหากเขาทำอะไรช้า

"ไปกันเถอะ!"

ชินหยูเองก็ไม่ลังเล ถ้ามิซึคาเงะรุ่นที่สามเป็นพลังสถิตร่างสามหางจริงๆ รินก็จะอยู่ที่นั่นด้วยอย่างแน่นอน

และเมื่อถึงตอนนั้นเขาจะช่วยเธอไว้ได้

ซึ่งตอนนี้ ลําดับความสําคัญของชินหยูคือการแก้ปัญหาการขาดจักระ

…

ภายในหมู่บ้านคิริงาคุเระ ทะเลสาบทางทิศตะวันออก

ที่นี่คือทะเลสาบขนาดใหญ่ที่ทอดยาวสุดสายตา

ร่างหลายสิบร่างพุ่งออกมาจากป่าและในไม่ช้าก็มาหยุดลงบนหน้าผาหินที่ดูเหมือนแท่นบูชา

เสาหินขนาดใหญ่สามเสาที่สูงถึงสามสิบเมตรก็ปรากฎอยู่รอบๆ

แผ่นหินโดยรอบถูกสลักไว้ด้วยอักขระปิดผนึกที่แปลกประหลาด

ชายคนหนึ่งกำลังสวมเสื้อคลุมและนั่งไขว่ห้างอยู่

"ท่านมิซึคาเงะรุ่นที่สาม เราพาเธอกลับมาได้แล้วครับ" ชายสวมหน้ากากคนหนึ่งพูดขึ้น

"ดีมาก" เสียงของมิซึคาเงะรุ่นที่สามนั้นแหบมาก

ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้น เกล็ดที่น่ากลัวก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา แม้แต่นินจาที่รายงานอยู่นั้นก็ตกใจจนถอยไปเล็กน้อยเช่นกัน

"ไม่ต้องกลัว นี่คือหนึ่งในร่างของสัตว์หางเท่านั้น อักขระในร่างกายของฉันตอนนี้แทบจะไม่สามารถระงับพลังของมันได้แล้ว" เสียงอันแหบแห้งของมิซึคาเงะรุ่นที่สามดังขึ้นอีกครั้ง

"เดิมที ฉันวางแผนที่จะย้ายสัตว์หางเข้าไปในร่างของยางุระ แต่ฉันไม่คิดมาก่อนว่าการต่อสู้ที่ทิศตะวันตกเฉียงเหนือจะทําให้เกิดความสูญเสียครั้งใหญ่ต่อคิริงาคุเระของเราแบบนี้"

"ผู้นําของแคว้นต่างๆเองก็โกรธมากเช่นกัน ถ้าหากแผนการของเราไม่ประสบความสําเร็จในครั้งนี้ คิริงาคุเระของเราจะต้องสูญเสียความไว้วางใจไปแน่ๆ"

สีหน้าของนินจาที่รายงานนั้นเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย ก่อนที่จะถาม "ท่านรุ่นที่สาม การต่อสู้ที่ทิศตะวันตกเฉียงเหนือนั่นเป็นเรื่องจริงงั้นหรือครับ?"

"แล้วถ้าเขาปรากฏตัวขึ้นที่นี่ล่ะครับ? พวกเรามีโอกาสที่จะชนะไหม?"

เพราะ 7 ดาบนินจาของคิริงาคุเระนั้นถูกสังหารไปแล้วสองคน

สําหรับนินจาทั่วไปในหมู่บ้านคิริงาคุเระนั้น ชินหยูถือว่าเป็นฝันร้ายอย่างสมบูรณ์