ภายในห้องทำงานของโฮคาเงะรุ่นที่สาม รุ่นที่สาม โคฮารุ และ โฮมุระ ที่กำลังหลับตาอยู่นั้นกำลังอยู่ท่ามกลางแรงดันภายในห้องทำงานของโฮคาเงะ

"ฮิรุเซ็น โคฮารุ พวกนายคิดว่าเขาจะมาไหม?" ทันใดนั้นโฮมุระก็ถามขึ้น

โคฮารุเองก็มองไปที่โฮคาเงะรุ่นที่สามเช่นกัน

ทันทีที่คำถามนี้เงียบลง ทุกคนก็ตกอยู่ในความเงียบครู่หนึ่งก่อนที่โฮคาเงะรุ่นที่สามจะพูดว่า "ฉันยังเชื่อในตัวมินาโตะอยู่ และฉันก็เชื่อว่าเขาจะต้องมาแน่นอน"

"ถ้าหากเขาไม่สามารถเอาชนะนินจาที่ดันโซส่งไปได้ เขาจะทำให้พวกคุโมะงาคุเระกับคิริงาคุเระกลับไปได้ยังไงกัน? แม้แต่ A ก็ยังยอมรับในความแข็งแกร่งของเขาเลยด้วยซ้ำ"

การแสดงออกของโคฮารุและโฮมุระเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่าคําตอบนี้ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาคิดไว้

"ซารุโทบิ นายไม่คิดว่ามันจะง่ายเกินไปหน่อยเหรอ?" โฮมุระถาม

แต่แล้วจู่ๆนินจาของหน่วยลับก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องทำงานอย่างรวดเร็ว

“หลังจากที่ไปหาข้อมูลเกี่ยวกับนินจาล่าค่าหัวที่ดันโซส่งไป คนที่ต้องสงสัยที่สุดก็คือคาคุซึผู้ที่สังหารนินจาระดับสูงของหมู่บ้านทาคิงาคุเระครับ" หน่วยลับคนนั้นหยิบม้วนกระดาษออกมา

"เขางั้นเหรอ?" การแสดงออกของโฮมุระและโคฮารุเปลี่ยนไป

แต่ความเปลี่ยนแปลงที่ปรากฏบนขึ้นใบหน้าของโฮคาเงะรุ่นที่สามนั้นเปลี่ยนไปเป็นความตื่นตระหนกอย่างมาก

"ไปบอกมินาโตะให้มาหาฉันเดี๋ยวนี้!!"

ในตอนแรก โฮคาเงะรุ่นที่สามรู้สึกกังวลเล็กน้อยอยู่ในใจแต่เขาก็ไม่ได้กังวลมากนักเพราะพลังของชินหยูกับมินาโตะ

แต่เมื่อเขารู้ว่าดันโซว่าจ้างนินจาหลบหนีระดับ S คนนั้นเพื่อฆ่าชินหยู เขาก็ไม่สามารถกลั้นความโกรธไว้ได้อีกต่อไป

"ซารุโทบิ นายน่ะคิดมากเกินไป ถ้าเจ้าเด็กคนนั้นตายมันก็จบแค่นั้น พวกเราจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องของเด็กคนนั้นให้มากไปกว่านี้อีก จงอย่าลืมว่านี่คือสภาวะสงคราม และมันก็เป็นช่วงเวลาที่สําคัญมากๆด้วยเช่นกัน" โคฮารุพูดขึ้น

โฮมูระเองก็พยักหน้าพลางเห็นด้วย" โคฮารุพูดถูก อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีในอนาคตของโคโนฮะ"

เมื่อได้เห็นสองที่ปรึกษาใหญ่แห่งโคโนฮะให้คําตอบแบบนี้ การแสดงออกของโฮคาเงะรุ่นที่สามก็ไม่พอใจก่อนที่เขาจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

"ท่านโฮคาเงะ ผมพาชินหยูมาแล้วครับ"

ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก มินาโตะก็เดินเข้ามาพร้อมกับเด็กหนุ่มที่พวกเขาทั้งสามคนนั้นไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน

"นี่น่ะเหรอ" การแสดงออกของโฮมุระและโคฮารุเปลี่ยนไปโดยไม่ได้ตั้งใจ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นยืน

พวกเขาจ้องมองไปที่ชินหยูซึ่งยืนอยู่ข้างๆมินาโตะโดยที่คิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัว

ในสายตาของพวกเขา ชินหยูยังเด็กมาก

เขาอายุเพียงสิบสี่ถึงสิบห้าปีและมีพลังมากพอที่จะเอาชนะนินจาของคุโมะงาคุเระ กับ คิริงาคุเระ ได้ด้วยตัวคนเดียว

นี่เป็นสิ่งเดียวที่พวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเป็นไปได้ยังไง?

ถ้าหากเขาโตกว่านี้ขึ้นล่ะ? พวกเขาไม่สามารถจินตนาการถึงความแข็งแกร่งของชินหยูได้เลย

"นายคือ อุจิวะ ชินหยู อย่างงั้นเหรอ?" โฮคาเงะรุ่นที่สามแอบถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

"เข้ามานั่งก่อนสิ นายดูแตกต่างจากที่ฉันคิดไว้มากจริงๆ"

เมื่อเห็นโฮคาเงะรุ่นที่สามเปิดประตูให้ ชินหยูก็เดินเข้ามาโดยที่ไม่ได้พูดอะไร

มินาโตะสะดุ้งเล็กน้อยและเดินตามหลังไปอย่างรวดเร็ว

"เฮอะ เจ้าเด็กหยาบคาย" โคฮารุพูดอย่างเย็นชา

แต่ในขณะที่เธอพูดประโยคนั้นออกมา เธอก็หันไปมองชินหยูด้วยพร้อมๆกัน

ทันทีที่ดวงตาของพวกเขาสบกัน เนตรสีแดงเข้มก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็วอยู่ในรูม่านตาของชินหยู

ทันทีที่เนตรวงแหวนเก้าลูกน้ำหมุนอย่างรวดเร็วนั้น มันได้ปล่อยออร่าที่เต็มไปด้วยแรงกดดันออกมาทันที

อ๊าาาาาาาาาา!

การแสดงออกของโคฮารุเปลี่ยนไปอย่างมาก

"เจ้าหนู แกกล้าดียังไงน่ะ!" ร่างของโฮมุระเปลี่ยนไปและเขาก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆชินหยูอย่างรวดเร็ว ด้วยมือขวาของเขาที่กลายเป็นกรงเล็บของนกอินทรีและคว้าเข้าที่ร่างของชินหยู

"คาถาผนึก - การพันธนาการวารี!"

การก่อตัวของผนึกสาปแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วโดยมีเท้าขวาของโฮมุระเป็นจุดศูนย์กลาง

ในขณะเดียวกัน โซ่สี่เส้นที่เป็นน้ำได้ลอยขึ้นมาในอากาศและเข้าไปพันรอบร่างของชินหยูอย่างรวดเร็ว

แต่ทันทีที่การโจมตีนี้เริ่มขึ้น โฮมุระก็รู้สึกว่าโลกที่เขาเห็นนั้นกำลังเปลี่ยนไป ราวกับว่าโลกนี้กำลังจะล่มสลายลงจากพลังบางอย่าง

"คลาย!"

โฮคาเงะรุ่นที่สามตะโกนออกมาอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น โฮมุระก็ตื่นขึ้นในขณะที่เขาหอบหายใจแรง เมื่อเขาเห็นอีกทีเขาก็พบว่าโซ่น้ำนั้นกำลังพันธนาการร่างกายของเขาเอาไว้อย่างแน่นหนา

โคฮารุซึ่งอยู่ข้างๆนั้นถึงกับเหงื่อแตกที่ได้เห็นแบบนี้

"ชินหยู นายก็กําลังทําอะไรอยู่น่ะ?" โฮมุระตะโกนออกมาด้วยความโกรธ "ใครก็ได้ มาจับตัวเขาไปเดี๋ยวนี้เร็วเข้า!"

เสียงตะโกนที่เต็มไปด้วยความโกรธของเขาดังก้องอยู่ในห้องทำงานของโฮคาเงะ

แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีนินจาของหน่วยลับปรากฏตัวขึ้นแม้แต่คนเดียว

"อย่าพึ่งตื่นเต้นไป ในเมื่อพวกคุณอยากรู้ว่าผมมีพลังอะไร ผมก็แค่แสดงให้พวกคุณได้เห็นเล็กน้อยเท่านั้น" ชินหยูยิ้ม

"ภาพลวงตาที่คุณโดนน่ะ เป็นเพราะมาสบตากับไงล่ะ"

"แน่นอนว่า ถ้านินจาที่แข็งแกร่งกว่า มีจิตใจที่แข็งแกร่ง และมีประสบการณ์การต่อสู้มาก วิชาเนตรแบบนี้จะไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้เลย"

“คลาย!”

เนตรวงแหวนของชินหยูค่อยๆหายไปและภาพลวงตาก็ถูกทำให้หายไปด้วยเช่นกัน

หน่วยลับทั้งแปดคนที่ซ่อนตัวอยู่รอบๆนั้นเข้ามาในห้องทำงานของโฮคาเงะทันที

"พวกแกกำลังหัวเราะเยาะที่ฉันโดนคาถาลวงตาอยู่รึไง?!" สีหน้าของโฮมุระมืดลงขณะที่เขาตะโกนด้วยความโกรธว่า "รีบไปจับมันไว้เร็วเข้าสิ!"

หน่วยลับทั้งแปดคนตกใจ พวกเขามองหน้ากันและมองไปที่โฮคาเงะรุ่นที่สาม

พวกเขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาโดยตรงของโฮคาเงะรุ่นที่สาม และพวกเขาจะฟังคําสั่งของโฮคาเงะรุ่นที่สามเพียงคนเดียวเท่านั้น

แม้ว่าโคฮารุและโฮมุระจะเป็นระดับสูงและที่ปรึกษาของโคโนฮะ

แต่พวกเขาทั้งสองคนก็ไม่สามารถสั่งอะไรได้

"ไม่มีอะไรหรอก สลายตัวได้แล้ว" โฮคาเงะรุ่นที่สามผายมือเบาๆ

หน่วยลับทั้งแปดคนที่ได้ยินแบบนี้จึงหายตัวไปอย่างรวดเร็ว

การแสดงออกของโคฮารุและโฮมุระเปลี่ยนไปทันที

"ซารุโรบิ นายทำบ้าอะไรน่ะ? เจ้าเด็กนี่กล้าโจมตีระดับสูงของโคโนฮะและยังก่อปัญหาในห้องทํางานของโฮคาเงะด้วยซ้ำ เขาควรถูกลงโทษเพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ?" โคฮารุตะโกนถามทันที

โฮมุระไม่ได้พูดอะไร แต่กำลังคิดว่าเขาถูกโซ่น้ำรัดร่างของเขาไว้ได้อย่างไร?

ซึ่งเรื่องนี้ทําให้เขารู้สึกเสียหน้ามาก

"เอาน่า ชินหยูก็แสดงพลังเล็กๆน้อยๆเท่านั้น เดี๋ยวฉันจะจัดการเรื่องนี้ต่อเอง พวกเธอไม่จําเป็นต้องพูดอะไรต่ออีกแล้วล่ะ" โฮคาเงะรุ่นที่สามพูดอย่างเรียบๆ

"ยิ่งไปกว่านั้น ฉันคือโฮคาเงะ ถ้าพวกเธอไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากก็จงเงียบแล้วฟังอย่างเดียวซะ"

การแสดงออกทางสีหน้าของโคฮารุและโฮมุระเปลี่ยนไป พวกเขารู้ว่าซารุโทบิที่สงบนิ่งมาโดยตลอด จะแสดงความมุ่งมั่นแบบนี้ได้ก็ต่อเมื่อตัดสินใจทำอะไรเพื่อโคโนฮะเท่านั้น

โฮมุระจ้องมองไปที่ชินหยูและพูดอย่างเย็นชา "ในเมื่อโฮคาเงะไม่ต้องการให้พวกเราอยู่ที่นี่ โคฮารุกับฉันก็จะออกไปก่อนในฐานะที่ปรึกษาของโคโนฮะ"

"ฉันหวังว่าโฮคาเงะรุ่นที่สามจะไม่ทําอะไรที่เป็นอันตรายต่อความมั่นคงของโคโนฮะ มิฉะนั้น พวกฉันก็คงจะต้องไปขอความช่วยเหลือจากหมู่บ้านอื่นแทน"