"นายได้อะไรมางั้นรึ?" การแสดงออกของฟุงาคุเปลี่ยนไปเล็กน้อย

แม้แต่มินาโตะและคนอื่นๆที่อยู่รอบๆเองก็เช่นกัน

ความแข็งแกร่งในตอนนี้ของชินหยูนั้นอยู่เหนือเกินกว่าความเข้าใจของพวกเขาไปมาก

ถ้าเขาได้รับบางสิ่งบางมาในอย่างตอนนี้ นั่นหมายความว่าความแข็งแกร่งของเขาอาจจะเพิ่มขึ้นอีกครั้งใช่ไหม?

"ผมคิดว่าผมได้รับบางสิ่งบางอย่างมา" ชินหยูพูดด้วยรอยยิ้ม

"เอาล่ะๆ มากินข้าวกันก่อนเถอะ ถ้ามัวแต่ช้าอาหารจะเย็นหมดนะ" มิโคโตะพยายามพูดเพื่อคลายบรรยากาศ

มินาโตะและคนอื่นๆเองก็กังวล แต่พวกเขาก็ระงับมันเอาไว้แล้วเก็บไปคิดขณะที่กำลังกินข้าว

และในพริบตา ทุกคนก็กินข้าวเสร็จอย่างรวดเร็ว

มิโคโตะนั้นเพิ่งทําความสะอาดจานชามและตะเกียบเสร็จ ส่วนทุกคนในห้องอาหารยกเว้นชินหยูนั้นยืนขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน

"ชินหยู ฉันอยากสู้กับนาย!"

ทั้งสามคนพูดอย่างพร้อมเพรียงกัน

ฟุงาคุ ชิซุย และ มินาโตะ หันมามองหน้ากัน

เมื่อได้รู้ว่าชินหยูได้รับอะไรบางอย่างมา พวกเขาจึงอยากรู้ด้วยตัวเอง ดังนั้นพวกเขาจึงท้าชินหยูเพื่อต่อสู้

“พ่อ แม้ว่าชินหยูจะได้อะไรบางอย่างมาจริงๆ แต่ผมไม่คิดว่าเขาจะเชี่ยวชาญมันได้ในช่วงเวลาสั้นๆหรอกนะ พ่อไม่ต้องรีบมากขนาดนี้หรอกนะ" ทันใดนั้นอิทาจิก็พูดขึ้น

ฟุงาคุ และ ชิซุย ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ซึ่งพวกเขาก็คิดว่าที่อิทาจิพูดนั้นก็จริง

ในความคิดของพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นคาถานินจาหรือคาถาลวงตา อย่างน้อยเขาก็ต้องใช้เวลาในการฝึกฝนมัน

"ไม่ ชินหยู ฉันเชื่อว่านายเชี่ยวชาญมันแล้ว" มินาโตะพูดอย่างหนักแน่นว่า "ตระกูลอุจิวะนั้นมีชื่อเสียงด้านคาถาลวงตา รวมถึงความเร็วในการเรียนรู้ของนาย ฉันคิดว่านายน่าจะใช้ได้อย่างสมบูรณ์แล้ว"

การแสดงออกของ ฟุงาคุ และ ชิซุย เปลี่ยนไป เมื่อพวกเขาเห็นชินหยูพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม การแสดงออกของพวกเขาจึงเปลี่ยนไป

นั่นหมายความว่า ฟุงาคุที่ทิ้งให้ชินหยูอยู่คนเดียวแล้วกลับมาห้องนั่งเล่นเพียงแค่ 2 นาทีนั้น

และในช่วงเวลาสั้นๆแบบนั้น เขาได้อะไรกลับมาแล้วใช้ได้อย่างสมบูรณ์จริงๆงั้นหรือ?

"ชินหยู นายกับฉันออกไปสู้กันข้างนอกดีไหม?"

"ในหมู่บ้านงั้นเหรอ?" ชินหยูยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า "ด้านนอกน่ะมีคนเฝ้าอยู่อย่างน้อยสามสิบถึงสี่สิบคน ถ้าหากพวกเราเผลอทําอะไรเสียงดังล่ะก็ ดันโซจะต้องมาที่นี่แน่ๆ"

การแสดงออกของฟุงาคุ และ ชิซุย เริ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เพราะไม่นานมานี้ ชินหยูได้ทําลายหอคอยโฮคาเงะและสังหารโทรุเนะไป

แม้ว่าทั้งหมดจะเป็นเพราะดันโซ แต่ชินหยูก็ต้องระวังตัวเอาไว้ตลอดเวลา

ถ้าหากเขาทำอะไรที่ส่งเสียงดังอีก เขาจะต้องตกเป็นเป้าหมายของดันโซอย่างแน่นอน

"ไม่ต้องห่วง พวกเราจะทิ้งร่างแยกของพวกเราไว้ที่นี่และไปฝึกฝนที่นอกหมู่บ้าน" มินาโตะยิ้มให้ชินหยู

หลังจากนั้นเขาได้หยิบคุไนเทพสายฟ้าเหินออกมา

ในช่วงเวลาต่อมา ชินหยูและคนอื่นๆได้ติดวิชาเทพสายฟ้าเหินของมินาโตะและหายตัวไปจากบ้าน

เหลือเพียงร่างแยกเท่านั้นที่อยู่ในบ้าน

วิ้งง!

ห่างจากโคโนฮะออกไปสามสิบกิโลเมตรบริเวณแอ่งขนาดใหญ่

ร่างของคนทั้งห้าคนปรากฎขึ้นในสถานที่นี้

"มินาโตะ ดูเหมือนนายจะใช้คาถานี้ได้ดีขึ้นเรื่อยๆนะ" ฟุงาคุมองไปรอบๆและพูดว่า "ถ้านายอยากจะหนีไปจริงๆ ฉันคิดว่าคงจะไม่มีใครจับนายได้แร่ๆ"

เมื่อได้ฟังคําพูดของฟุงา มินาโตะจึงลูบปลายจมูกของเขาอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า "เอาล่ะ มาทำให้เรื่องนี้มันจบๆไปเถอะ"

"พวกเราสามคนก็ต้องการต่อสู้กับชินหยูเหมือนกัน ดังนั้นใครจะเริ่มก่อน?"

"จะยากอะไรล่ะ ก็เข้ามาพร้อมๆกันนั่นแหละ" ชินหยูพูดด้วยรอยยิ้ม

ท่าทีของมินาโตะเปลี่ยนไปก่อนที่จะถาม "ชินหยู นายพูดเล่นรึเปล่าน่ะ?"

"พูดเล่นเหรอ?" ชินหยูยิ้มและส่ายหัว "ฉันไม่เคยพูดเล่นกับใครนะ"

"ฉันเตือนนายแล้วนะ ถ้าอย่างนั้นก็เตรียมรับมือ!"

เมื่อมองไปที่ชินหยูที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ มินาโตะก็มองหน้ากับอีกสองคนแล้วเริ่มทันที

"เริ่มเลย!"

ฟุงาคุพูดออกมาเพื่อเริ่มโจมตี

ด้วยการสะบัดมือของเขา คุไนหลายสิบเล่มพุ่งออกมาจากมือของเขาและโจมตีไปชินหยูจากหลายทิศทาง

ในขณะเดียวกัน เขาก็เริ่มประสานอินอย่างรวดเร็วแล้วสูดลมหายเข้าไป

"คาถาไฟ - ลูกบอลเพลิงยักษ์!"

ลูกบอลเพลิงขนาดใหญ่เจ็ดถึงแปดเมตรถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็วละพุ่งไปหาชินหยู

ในขณะเดียวกัน ทั้งสองคนก็ปรากฎตัวขึ้นด้านหลังชินหยู

“กระสุนวงจักร!”

“ดาบน้ำ!”

มินาโตะสร้างกระสุนวงจักรในมือขึ้นอย่างรวดเร็ว

ส่วนชิซุยนั้นใช้วิชาดาบของเขา

ในตอนนี้ประกายแสงสีทองแห่งโคโนฮะและเทพต่างสวรรค์ชิซุยกำลังเร่งความเร็วของพวกเขาให้อยู่ในจุดสูงสุด

แต่ถึงอย่างนั้นชินหยูก็ได้เตรียมตัวเอาไว้แล้ว ทันทีที่เลือดในดวงตาของเขาเริ่มหมุนเวียน เนตรวงแหวนเก้าขั้นก็เริ่มหมุนทันที

พลังเนตรอันทรงพลังแผ่ออกมาอย่างรุนแรงทันที

เมื่อจักระแผ่ออกมา มันค่อยๆก่อตัวขึ้นเป็นซูซาโนะโอที่สูงหลายสิบเมตรปรากฎขึ้นต่อหน้า

ทันทีที่การโจมตีทั้งสามนั้นมาถึงร่างของซูซาโนะโอ มันราวกับว่าพวกเขากำลังชนเข้ากับกําแพงที่มองไม่เห็น

คาถาไฟนั้นถูกทำลายไปทันที

ส่วนกระสุนวงจักรและดาบนั้นถูกทำให้สลายไปเช่นกัน

แต่สิ่งที่ทําให้พวกเขาต้องตกใจมากที่สุดก็คือซูซาโนะโอที่ชินหยูใช้ในตอนนี้มีสามหัวและหกแขนซึ่งอยู่ในรูปร่างของอาชุร่า

พวกเขาจ้องไปที่ร่างอาชูร่านั้นด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง รอยยิ้มที่ดีใจ สีหน้าเคร่งขรึมและใบหน้าอันสง่างามกำลังปรากฎขึ้น!

ซึ่งนี่ได้ทำให้ให้จิตใจของพวกเขาสั่นคลอนอย่างมาก

"ดูเหมือนว่าพลังเนตรของเขาจะเปลี่ยนไปและออร่าพลังที่แสดงออกมานั้นดูจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าหลายเท่า!" ท่าทีของฟุงาคุ เปลี่ยนไปอย่างมาก

มินาโตะและชิซุยเองก็รีบถอยออกไปเช่นกัน

เมื่อมองไปที่ร่างอาชูร่าขนาดใหญ่ ความจริงจังก็เริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขา

"พวกนายกำลังสะกิดฉันอยู่รึไงน่ะ?" ชินหยูยิ้มขณะที่ถาม

"ถ้านายไม่สามารถทะลวงการตั้งรับของฉันได้ การต่อสู้ในครั้งนี้ก็คงจะไม่มีความหมายอีกต่อไป"

เมื่อพูดจบ ท่าทีของมินาโตะและอีกสองคนถึงกับหยุดนิ่งไปทันที

ทั้งสามคนนั้นเป็นนินจาที่โดดเด่นมากในหมู่นินจาด้วยกัน แต่พวกเขากลับไม่สามารถทำอะไรชินหยูได้เลย

พวกเขาจึงหันมามองหน้ากัน และร่องรอยของความมุ่งมั่นก็ฉายแว่บขึ้นในดวงตาของพวกเขา!