ตอนที่ 247

三千多丈而已(四更)

หนึ่งหมัดสังหารเทพโบราณ.

แม้แต่ตราประทับยังระเบิดไปด้วย!

นอกจากนี้เทพโบราณคนดังกล่าวยังควบรวมตราประทับได้ถึงห้าร้อยจั้ง!

นี่คือเทพโบราณตราประทับที่มีตราประทับถึงห้าร้อยจั้ง,ต้องรู้ด้วยว่าแม้แต่ยอดฝีมือทำเนียบเทพลำดับหนึ่ง,ยังรวมตราประทับได้เพียงแค่สองร้อยจั้งเท่านั้น.

กระทั่งจงหยวนเวลานี้ยังหัวใจเต้นไปมาอย่างบ้าคลั่ง.

เอาชนะเทพโบราณ,ไม่มีอะไรให้พูดถึง,ทว่าลู่อี้ผิงต่อยร่างอีกฝ่ายระเบิด,ไม่เพียงแค่ชนะ,ทว่ายังเพียงแค่ต่อย,ไม่ได้ใช้สิ่งประดิษฐ์เทวะ,ไม่ต้องอัญเชิญตราประทับใด ๆ.

เมื่อครู่นี้,เขาไม่อาจแม้แต่สัมผัสความผันผวนของพลังเทพที่ลู่อี้ผิงใช้เลยแม้แต่น้อย.

นี่คือพลังกายเนื้อล้วน ๆ,ที่ต่อยตราประทับห้าร้อยจั้งพังทลายอย่างงั้นรึ?

จงหยวนเวลานี้ถึงกับแทบลืมอ้าปากด้วยซ้ำ.

ตอนแรก,อาวุโสวังเทวะซั่งเฉียงถูกต่อยสังหาร,เขาควรจะโกรธ,ทว่าตอนนี้หัวใจของเขากับว่างเปล่า,จนไม่เหลือความโกรธด้วยซ้ำ.

ลู่อี้ผิงยังคงสงบนิ่ง,ราวกับว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญอันใด,เขาจ้องมองจงหยวนและแปดอาวุโสสูงของวังซั่งเฉียง”ถึงเวลาพวกเจ้าแล้ว!

ถึงเวลาพวกเจ้า!

เสียงของลู่อี้ผิง,ที่ทำให้จงหยวนและอาวุโสสูงอีกแปดคนสั่นไหว,ราวกับว่าสายฟ้าได้ฟาดลงมาแล้ว.

ทุกคนที่จ้องมองจงหยวนและแปดอาวุโสสูงวังซั่งเฉียง.

“พวกเจ้าด้วย.”ลู่อี้ผิงจ้องมองอายินาเทพแห่งท้องทะเล และอู๋ลี่เผ่าปู่ซือ.

อู๋ลี่เผ่าปู่ซือที่ใบหน้ากลายเป็นอัปลักษณ์.

เป็นความจริงที่ก่อนหน้านี้เขาต้องการสังหารลู่อี้ผิง,ตั้งแต่แรกแล้ว,เขาต้องการสังหารเพื่อชิงวารีดาราฮุ่นตุ้น,ทว่าไม่คาดคิดว่าวังซั่งเฉียง,เผ่าแห่งท้องทะเลและอีกหลายคนมาถึงเร็วขนาดนี้.

“มีปัญหาอะไร,ไม่กล้าลงมือรึ?”ลู่อี้ผิงที่จ้องมองอู๋ลี่และเทพแห่งท้องทะเลอายินา.

อายินานำกองทัพเทพทะเลมา,ก่อนหน้านี้จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้พลุ้งพล่านฮึกเหิม,เห็นชัดเจนว่าพวกเขาต้องการมาแก้แค้นให้กับเจ้าหอทะเลศักดิ์สิทธิ์เห่าเต๋อและเห่าต้า.

ได้ยินคำพูดของลู่อี้ผิงเอ่ยว่าตัวเองไม่กล้าเริ่ม,อู๋ลี่เผ่าปู่ซือกลายเป็นโกรธเกรี้ยว,ในเวลานั้นร่างกายของเขามีเปลวเพลิงเทวะพวยพุ่ง,แผ่กลิ่นอายที่น่าพรั่นพรึงเสียงหวีดดังโหยหวน,สวรรค์และปฐพีกำลังสั่นไปมา.

กลิ่นอายดังกล่าวนี้,เหนือกว่าอาวุโสสูงวังซั่งเฉียงก่อนหน้านี้ซะอีก!

ถึงแม้นว่าอาวุโสสูงวังซั่งเฉียงที่อัญเชิญตราประทับออกมา,ก็ยังไม่มีกลิ่นอายที่ทรงพลังเช่นนี้.

“ไม่กล้าอย่างงั้นรึ?”อู๋ลี่ที่เผยยิ้มอย่างเกี้ยวกราด,”ลู่อี้ผิง,เจ้าคิดจริง ๆ รึ? ว่าข้าไม่กล้า,คิดจริง ๆ รึ? ว่าข้ากลัวเจ้า!”กล่าวจบพลังเทพที่พลุ้งพล่าน,กฎอาณาจักรเทพที่ไหลบ่าพุ่งออกไป,แต่ละเส้นมีขนาดเท่ากับต้นขาผู้ใหญ่.

ตราประทับขนาดใหญ่ลอยออกไป.

ตราประทับดังกล่าว,มีขนาดมากกว่าสามพันจั้ง! ใหญ่กว่าอาวุโสสูงวังซั่งเฉียงก่อนหน้านี้มากกว่าหกเท่า,นอกจากนี้ยังส่องสว่างด้วยเปลวเพลิงนานาชนิด.

หลายคนที่ชงักจ้องมองตราประทับขนาดใหญ่,ไม่มีใครไม่ตกใจ.

“มากกว่า 3000 จั้ง!”แม้แต่จงหยวนวังซั่งเฉียงยังหวั่นเกรง.

รวมตราประทับหนึ่งพันจั้ง,แน่นอนว่าเป็นอัจฉริยะมากพรสวรรค์แล้ว.

รวมได้ถึงสามพันจั้ง,นี่คือสุดยอดพรสวรรค์อย่างไม่ต้องสงสัย.

แม้นว่าอู๋ลี่ยังคงควบรวมตราประทับ,อย่างไรก็ตาม,พลังของอู๋ลี้ก็มากกว่าอาวุโสสูงวังซั่งเฉียง 20 เท่าแล้ว.

โม่เฟยที่ยืนอยู่บนเรือเหาะข้าง ๆ กงจู่สี่อู๋เหม่ยกำลังสีตาไปมา.

ในเวลานี้,โม่เฟยเข้าใจแล้วว่าทำไมกงจู่สี่อู๋เหม่ยเอ่ยก่อนหน้านี้ว่า องค์รักษ์ที่นางมีนั้น,ไม่มีใครในพิภพสวีกงทำร้ายนางได้.

เดิมที,นางมีสุดยอดฝีมือเช่นนี้ตามนางมาด้วยนี่เอง.

ยอดฝีมือเผ่าปู่ซือข้าง ๆ อู๋เหม่ยจ้องมองตราประทับอู๋ลี่ก็ประหลาดใจเช่นกัน”ความแข็งแกร่งขององค์ชายอู๋ลี่พัฒนาขึ้นมาก.”

อู๋ลี่ที่เรียกตราประทับออกมา,ราวกับการปรากฏตัวของเทพอสูรแผ่พลังกดดันมากมายกวาดม้วนไปทั่วสารทิศ,ราวกับจะทำให้สวรรค์และปฐพีล่มสลาย,ใบหน้าที่เย็นชาเผยยิ้มเหยียดหยันปรากฏขึ้น ”ลู่อี้ผิง,ข้าไม่ลงมือก่อนหน้านี้,ไม่ได้ต้องการสู้กับเจ้า,เจ้าคิดว่าข้ากลัวเจ้าอย่างงั้นรึ?”

ตราประทับ 3000 จั้ง,ราวกับภูเขาเทวะยุคปรัมปรา.

ลู่อี้ผิงจ้องมองตราประทับ 3000 จั้งบนศีรษะของอู๋ลี้,กล่าวอย่างไม่แยแส.”เพียง 3000 จั้ง.”

เพียง 3000 จั้งอย่างงั้นรึ?

ทุกคนต่างก็ตกอกตกใจไปตาม ๆ กัน.

อู๋ลี่ที่โกรธเกรี้ยวหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง”เพียง 3000 จั้ง? เจ้าบอกว่าตราประทับข้าเพียงแค่สามพันจั้ง? ตราประทับเจ้าใหญ่มากรึไง?”

ฉื่อเยว่,เห่ยเซี่ยและคนของเขาสองสามคนได้ยินคำพูดดังกล่าว,ก็เผยใบหน้าแปลก ๆ.

ทุกคนที่จ้องมองลู่อี้ผิง.

ลู่อี้ผิงลงมือสองครั้งก่อนหน้านี้,ไม่ได้เรียกตราประทับออกมา,ดังนั้นยอดฝีมือทุกคนต่างก็สงสัยเกี่ยวกับตราประทับของลู่อี้ผิงจะเป็นเช่นไร,พวกเขาต้องการเห็นว่าตราประทับของลู่อี้ผิงนั้นแข็งแกร่งระดับใด.

“ผู้ใดก็ตามได้เห็นตราประทับของจู่เหรินของข้าล้วนแต่สิ้นหวังหมดอาลัยตายอยากท้อแท้สงสัยในชีวิตไปในทันที.”เขาเอ่ย,เหมือนกับที่ได้เอ่ยกับเหมียวเจ๋อ.

ก่อนหน้านี้,ลู่อี้ผิงได้นำเพียงแค่1 ใน 49 ตราประทับออกมา,ทำให้เหมียวเจ๋อสิ้นหวังในชีวิตไปแล้ว,หากลู่อี้ผิงเรียกตราประทับทั้งหมดออกมา,เกรงว่าเหมียวเจ๋อคงไม่เพียงแค่สงสัยท้อแท้ในชีวิตเท่านั้น,คงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกอย่างแน่นอน.

“สิ้นหวังและท้อแท้ในชีวิตอย่างงั้นรึ? ข้าอย่างเห็นจริง ๆ ว่าสิ้นหวังในชีวิตเป็นเช่นไร!”อู๋ลี่ได้ยินคำพูดดังกล่าวก็หัวเราะลั่นต่อยหมัดออกไปหาลู่อี้ผิงทันที.

“หมัดแสงปู่ซือ(ไม่ตาย)!”

“พลังปู่ซือเติบโตไม่รุ้จบ!”

หมัดของเขาที่ต่อยออกไป,ด้วยพลังจากตราประทับทำให้พลังหมัดของเขาขยายเพิ่มพลังไม่หยุดหย่อน.

ความแข็งแกร่งเหมือนกับนิพพานหงสา,ทว่านี่ไม่ใช่นิพพานหงสา.

ตูมมมมมม!

เมื่อหมัดของอู๋ลี่ต่อยออกไป,ทุกคนได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่น,หลังจากนั้นพลังที่ขยายใหญ่ยืดออกไป,เกิดระเบิด,ทำให้ห้วงมิติสั่นไปมาอย่างรุนแรง.

เมื่ออู๋ลี่ลงมือ,ทันใดนั้นจงหยวนและอาวุโสสูงอีกแปดคนก็เรียกตราประทับออกมา,พร้อมกับต่อยออกไปหาลู่อี้ผิงทันที.

พวกเขาคาดไม่ถึงขณะอู๋ลี้ลอบโจมตี,จงหยวนและอีกแปดอาวุโสวังซั่งเฉียงก็ลงมือเช่นกัน.

ตราประทับของจงหยวนที่มีขนาดมากกว่า 1200 จั้ง!

ส่วนอีกแปดคน,ตราประทับมีขนาดห้าร้อยถึงเจ็ดร้อยจั้ง.

กล่าวได้ว่าอาวุโสสูงวังซั่งเฉียงทุกคนไม่มีใคร มีตราประทับต่ำกว่าห้าร้อยจั้งสักคน.

ความแข็งแกร่งของทั้งเก้ารวมกัน,และยังมีอู๋ลี่รวมเป็นสิบ,พลังทำลายที่ทำให้สวรรค์และปฐพีพังทลาย,โจมตีไปยังลู่อี้ผิงอย่างบ้าคลั่ง.

ในเวลานั้น,เทพแห่งท้องทะเลอายินาก็ลงมือเช่นกัน,ตราประทับของนาง,เองก็มีขนาดมากกว่า 1200 จั้ง,พลังของนางเองนั้นก็ไม่ได้ด้อยกว่าจงหยวนแม้แต่น้อย.

ในมือของอายินานั้นมีสามง่ามแห่งท้องทะเลได้เหวี่ยงออกไป,พุ่งเข้าหาลู่อี้ผิง,ด้วยความเร็วที่ไม่อาจมองเห็นได้.

พริบตาเดียวที่,เทพแห่งท้องทะเลอายินาลงมือ,ทุกคนกลายเป็นเงียบลงทันที.

เมื่ออู๋ลี่,จงหยวน,รวมอายินา เป็นสิบเอ็ดคน,โจมตีไปยังลู่อี้ผิง,ทันใดนั้นทุกคนก็สัมผัสได้ว่าสวรรค์และปฐพีหยุดชงักลง,ราวกับว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่น่าพรั่นพรึงได้ปรากฏขึ้น,ทุก ๆ คนที่เห็นกฎอาณาจักรเทพที่ใหญ่โต,กฎอาณาจักรเทพที่ใหญ่กว่าอู๋ลี่อย่างคาดไม่ถึง!

ตราประทับ 3000,เทียบไม่ได้แม้แต่เส้นเดียวของกฎอาณาจักรเทพมังกรยักษ์ปฐมกาล,คาดไม่ถึงว่าจะอ่อนแอยิ่งกว่าลูกเจี๊ยบที่ยืนต่อหน้ายักษาซะอีก!

หลังจากกฎอาณาจักรเทพมังกรยักษ์ยุคปฐมกาล,ทุกคนที่เห็นเงาใหญ่ยักษ์ที่เกินจินตนาการได้กวาดม้วนไปทั่วสวรรค์และปฐพี.

เมื่อเงาดังกล่าวปรากฏขึ้น,สวรรค์และปฐพีกลายเป็นมืดมิดขึ้นมาทันที.