渴了，就喝星辰混沌水（一更）

“!”ลู่อี้ผิงได้ยิน,ก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมาทันที.

เจี้ยนมู่,และเทือกเขาปู้โจว,แม้นว่าจะสำคัญ,ทว่าสำหรับเขา,สิ่งสำคัญที่สุดก็คือหยกเจาหัว,หยกเจาหัว นี่คือพื้นฐานที่ใช้ตั้งหลักตั้งตัวของเขา.

“อยู่ในมือของจ้าวคฤหาสน์เทวะเป่ยหวง.”หรวนฮุ่ยไม่ปกปิด,เอ่ยกล่าวตามจริง.

“อยู่ในมือของจ้าวคฤหาสน์เทวะเป่ยหวงอย่างงั้นรึ?”ลู่อี้ผิงเอ่ย.

“ใช่.”หรวนฮุ่ยเอ่ย”ข้าเห็นเขาสวมมันเอาไว้,เหมือนกับหยกที่เจ้าเอ่ยเลย.

กล่าวถึงตรงนี้,ก็เอ่ยออกมาว่า”ทว่า,แผ่นหยกนี้,เจ้าคฤหาสน์เทวะเป่ยหวง,ดูเหมือนว่าจะให้ความสำคัญกับมันมาก,เกรงว่าคงไม่ขายให้กับคุณชายแน่.”

ลู่อี้ผิงเอ่ย”มีค่าเพียงใดกัน ”

ขอเพียงแค่เขามีสิ่งที่สั่นคลอนหัวใจของจ้าวคฤหาสน์เทวะเป่ยหวง,การจะแลกเปลี่ยนหยกเจาหัวชิ้นที่ห้าคงไม่ยาก.

หรวนฮุ่ยรู้ความหมายของลู่อี้ผิง,ส่ายหน้าไปมา”สิ่งที่จะสั่นคลอนหัวใจเจ้าคฤหาสน์เป่ยหวง,แทบไม่มี,เท่าที่ข้ารู้ตอนนี้เจ้าคฤหาสน์เทวะเป่ยหวงได้ออกจากพื้นที่ดาราเป่ยหวงไปหลายวันแล้ว.”

“ไม่อยู่อย่างงั้นรึ?”ลู่อี้ผิงเอ่ย.

“อืม,ไปที่ใหนไม่มีใครรู้,ทว่าคฤหาสน์เป่ยหวงต้องมีผู้ปกครอง,ดังนั้นเขาไม่ควรไปนาน.”หรวนฮุ่ยเอ่ย.

ลู่อี้ผิงพยักหน้ารับ,เอ่ยถามปัญหาอีกสองสามข้อ,ก่อนที่เขาจะมอบวารีดาราฮุ่นตุ้นให้อีกฝ่าย 100 หยด.

เพียงแค่เอ่ยเรื่องหยกเจาหัวชิ้นที่ห้าให้กับเขา,ก็รับวารีดารา 100 หยดในทันที.

หรวนฮุ่นจ้องมองวารีดาราฮุ่นตุ้นในมือ 100 หยด,ด้วยความงงงวย.

ถึงจะเป็นหอการค้าเทียนจี,วารีดาราฮุ่นตุ้น 100 หยดก็ไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ.

ถังเสวี๋ยเหยา ดวงตาคู่งามจ้องมองไปยังวารีดาราฮุ่นตุ้นไม่วางตา.

หลายวันมานี้,นางที่มองหาวารีดาราฮุ่นตุ้นมาตลอด,ทว่าแม้แต่หอการค้าเทียนจี,หอการค้าอันดับหนึ่งของพื้นที่ดาราเป่ยหวง,ก็ยังยากที่จะหาวารีดาราฮุ่นตุ้นได้,เพราะว่าสิ่งนี้ต้องใช้เวลาเนิ่นนานหลายต่อหลายปีถึงจะกำเนิดขึ้นมาสักหยด.

ถึงแม้นว่าจะเป็นยอดฝีมือพื้นที่ดาราเป่ยหวงมีอยู่ในครอบครอง,ทว่าก็เป็นไปไม่ได้ที่จะขายออกมา,เพราะพวกเขาจำเป็นต้องใช้ประโยชน์เช่นกัน.

ถังปินปากน้อย ๆ ทีเอ่ยอุทานด้วยความตื่นเต้น,จ้องมองวารีดาราฮุ่นตุ้น 100 หยด”ว้าว!”

“คุณชายลู่,ท่านมีวารีดาราฮุ่นตุ้นอย่างงั้นรึ?”หลังจากหรวนฮุ่นได้สติ,ก็เร่งรีบเอ่ยต่อลู่อี้ผิง”ไม่รู้ว่าจะขายให้กับหอการค้าเทียนจีได้หรือไม่?”

“เรื่องนี้.”ลู่อี้ผิงเผยยิ้ม”ข้าไม่มีแผนที่จะขาย,ข้าไม่ได้ขาดศิลาวิญญาณ.”

หรวนฮุ่ยตกใจ,ดวงตาเผยความผิดหวัง,พร้อมกับเอ่ยด้วยรอยยิ้ม”ก็ใช่,สมบัติล้ำค่าเช่นนี้,เป็นข้า,ก็ไม่ยอมขาย.”

“..”ลู่อี้ผิงเอ่ย”หากหอการค้าของเจ้า,ช่วยข้าหาศิลาและท่อนไม้ที่ข้าต้องการ,ข้าสามารถแลกเปลี่ยนมันด้วยวารีดาราฮุ่นตุ้น.”

หรวนฮุ่นที่กลายเป็นตื่นเต้น,ดวงตาเป็นประกาย.”พูดจริงรึ?!”

“แน่นอน.”ลู่อี้ผิงมีมากมายหลายหลายถังหยก,นอกจากใช้รดเจี้ยนมู่ก็แทบไม่ได้ใช้ทำอะไร

ก่อนหน้านี้เขาได้มาจากต้นกำเนิดแม่น้ำซิงเหอในพื้นที่มิติทับซ้อน,ซึ่งพื้นที่ดังกล่าวนั้นเขาได้พบเข้ากับบ่อวารีดาราฮุ่นตุ้นขนาดใหญ่,ได้บรรจุใส่ถังหยกเอาไว้จำนวนมากหลายแสนถังหยก.

ลู่อี้ผิงที่นำถังหยกที่สูงครึ่งเมตรบรรจุวารีดาราฮุ่นตุ้นเต็มถังออกมาถังหนึ่ง,ทำให้หรวนฮุ่นที่หายใจหอบหืด,หน้าอกสั่นไปมา,ถังปินเจ้าตัวน้อยที่จ้องมองไม่วางตา.

ถังเสวี๋ยเหยาที่จ้องมองถังหยกในมือของลู่อี้ผิง,พลางอ้าปากค้างไปเหมือนกัน.

ลู่อี้ผิงเผยยิ้ม”หากหอการค้าของเจ้าพบศิลา,คำนวณเป็นลูกบาศก์เมตร,หนึ่งลูกบาศก์เมตรและวารีดาราฮุ่นตุ้นสิบหยด,ท่อนไม้เองก็เช่นกัน.”

หรวนฮุ่นได้ยินคำพูดดังกล่าว,ก็เผยใบหน้าตื่นเต้นออกมา”ตกลง,ข้าจะพยายามสุดความสามารถค้นหาศิลาและท่อนไม้ให้กับคุณชายลู่.”

หนึ่งลูกบาศก์เมตรต่อสิบหยด!

10,000 ลูกบาศก์เมตรก็จะได้รับ 100,000 หยด!

พริบตานั้น,หรวนฮุ่ยรู้สึกเสียดายสุดหัวใจ,ก่อนหน้านี้ไม่ควรขายศิลาให้กับลู่อี้ผิงไปก่อนเลย,หากใช้แลกเปลี่ยนกับวารีดาราฮุ่นตุ้นได้ คงจะเป็นเรื่องดีไม่น้อย.

วัวกระทิงมังกรเขาทองคำจ้องมองไปยังถังหยกในมือของลู่อี้ผิงก็เอ่ยออกมาว่า”วารีดาราฮุ่นตุ้น,ข้าและจูเหรินปรกติก็เอาไว้ดื่มดับกระหาย,รสชาติงั้น ๆ”

หรวนฮุ่ย,ถังปิน,ถังเสวี๋ยเหยา,ทั้งสามถึงกับชงักงงงัน.

ปรกติเอาไว้ดื่มดับกระหายรึ?

วารีดาราฮุ่นตุ้นนี่นะ?

ถังปินเห็นชัดเจนว่าเชื่อไม่ลง.

ลู่อี้ผิงเผยยิ้ม”ที่จริงเสี่ยวจินพูดถูก,วารีดาราฮุ่นตุ้น,รสชาติค่อนข้างจืดชืด.”

หรวนฮุ่ย,ถังปิน,ถังเสวี๋ยเหยาทั้งสามถึงกับไม่รู้จะเอ่ยอะไรออกมาชั่วขณะ.

จะมีใครไม่ชอบวารีดาราฮุ่นตุ้นเพราะรสชาติไม่ดีกัน?

เป็นความจริงวารีดาราฮุ่นตุ้นไร้รสชาติจริง ๆ,ดังนั้นหลายปีมานี้,ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรจึงดื่มวารีทองม่วงฮุ่นตุ้นซึ่งมีระดับสูงกว่า.

ตอนนี้,เจี้ยนมู่ผลิตลมปราณปฐมกาลฮุ่นตุ้นอย่างต่อเนื่อง,ส่วนน้ำเต้าทองม่วงเองก็ผลิตวารีทองม่วงฮุ่นตุ้นอย่างต่อเนื่องเช่นกัน.

ดังนั้น,ลู่อี้ผิงจึงไม่กังวลว่าจะไม่มีวารีทองม่วงฮุ่นตุ้นไม่พอดื่ม.

วารีทองม่วงฮุ่นตุ้น,รสชาติดีกว่าวารีดาราฮุ่นตุ้นมาก.

ขณะจะกลับ,ถังปินที่เผยยิ้มพลายกล่าวต่อหรวนฮุ่ย”พี่สาวหรวนฮุ่น,ท่านไม่ได้กอดเสี่ยวปินมานานแล้ว,ข้าต้องการกอด.”

หรวนฮุ่ยเห็นสายตาของเจ้าเด็กนี่ดูไม่ถูกต้อง,แลมองหน้าอกนางมาตลอด,ทำให้ใบหน้าของนางแดงเล็กน้อย,ก่อนหน้านี้อีกฝ่ายยังเด็กก็มักที่จะซุกซบหน้าอกของนางเป็นประจำ.

ถังเสวี๋ยเหยาที่ถลึงตาใส่น้องชาย,เอ่ยออกมาว่า”เจ้าโตแล้ว,บุรุษและสตรีไม่อาจแนบชิดกันได้,เจ้ายังต้องการกอดพี่สาวหรวนฮุ่ยอีก,ไม่รู้จักอายรึไง.”

ถังปินเอ่ย”ท่านพ่อและท่านแม่บอกว่าข้าอายุ 18 ปีถึงจะเรียกว่าโต,ตอนนี้ข้าเพิ่งอายุ 9 ขวบเอง.

ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำเผยยิ้ม.

แม้นว่าจะรู้จักกันไม่กี่วัน,ทว่าทั้งสองก็เข้าใจเจาเด็กแก่นแก้วผู้นี้ดี.

เห็นถังปินไม่ยอมละความตั้งใจ,ถังเสวี๋ยเหยายกมือขึ้นบิดหูอีกฝ่าย,ลากเสี่ยวปินออกมา.

“พี่สาว,หูของข้ากำลังจะหลุดแล้ว.”ระหว่างทาง,ถังปินที่ร้องโอดโอยเสียงดัง.

หลังจากออกมาไกล,ถังเสวี๋ยเหยาถึงได้ปล่อย.

ถังปินที่เข้าไปกระแซะลู่อี้ผิง,เอ่ยด้วยรอยยิ้ม”พี่ชายลู่,วารีดารารสชาติแย่จริง ๆ รึ? ข้าได้ยินมาจากศิษย์พี่ในนิกายว่ารสชาติเยี่ยมมาก,เทียบได้กับสุราชั้นยอดของศาลสวรรค์ยุคปรัมปรา.”

ลู่อี้ผิงเผยยิ้ม,เขาจะไม่รู้ว่าเจ้าเด็กนี่คิดอะไร,ทว่าเขาก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดีแต่อย่างใด,จากนั้นก็โบกมือนำขวดหยกที่มีวารีดาราร้อยหยดอยู่ด้านในให้กับอีกฝ่าย.

ถังปินกลายเป็นงงงวย,เอ่ยอึกอัก”พี่ชายลู่,ให้ข้ารึ?”

ถังเสวี๋ยเหยากลายเป็นงงงงวยเช่นกัน.

ลู่อี้ผิงพยักหน้า,พร้อมกับเอ่ยด้วยรอยยิ้ม”เด็กกำลังโต,จะต้องกินต้องดื่ม.”

จะต้องกินต้องดื่ม?

ถังปินที่ดวงตาคลอด้วยน้ำตา,หัวใจสั่นไหว,”พี่ชายลู่,ท่านคือพี่ชายที่รักของข้า,ท่านจะเป็นพี่ชายที่รักของข้าตลอดไป.”

“แล้วเจ้าไม่เห็นข้าเป็นที่รักของเจ้าด้วยรึ?!”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่เหล่ตามองด้วยรอยยิ้ม.