图腾再出世，震憾世人（四更）

ทุกคนกลายเป็นเงียบกริบ.

“ว้าว!”ถังปินที่ร้องอุทานออกมาทันที”พี่เสี่ยวจิน,จ๊าบมาก!”

วัวกระทิงมังกรเขาทองคำถึงกับพูดไม่ออก,จ๊าบนี้มันอะไร,เจ้าตัวน้อยช่างสรรหาคำพูดจริง ๆ.

ฟ่านเซิ่ง,ถังชิงและคนอื่น ๆ ต่างก็จ้องมองวัวกระทิงมังกรเขาทองคำเขม็ง,เผยความประหลาดใจไม่แน่ใจ,แม้นว่าหยางติงเทียนจะไม่ได้ใช้ตราประทับ,ไม่ได้ใช้สายโลหิต,ทว่าผู้ใต้บังคับบัญชาลู่อี้ผิงเองก็เพียงแค่เหวี่ยงฟาดออกมาเท่านั้น,เพียงแค่พลังกายเนื้อ เกรงว่าจะไม่ด้อยกว่าเทพโบราณสี่ประทับเลยไม่ใช่รึ?

จางกวงและศิษย์วังเทวะซั่งเฉียงได้สติ,จ้องมองไปยังทิศทางที่หยางติงเทียนลอยออกไป,ถึงกับใบหน้าเปลี่ยนสี.

“แส่หาความตาย ๆ!”หยางติงเทียนที่ผุดออกมาจากซากเศษหิน,ลุกขึ้นยืนค้ำข้างเวที,เขาปาดโลหิตที่มุมปาก,รู้สึกเจ็บปวดจนแทบหมดสติไปเหมือนกัน.

“ศิษย์พี่หยาง!”จางกวงและคนอื่น ๆ ที่ก้าวเข้าไปอยู่ข้าง ๆ หยางติงเทียน.

หยางติงเทียนพยายามยืนให้ตรง,สายตาแดงซ่านจ้องมองลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำ,จากนั้นก็ก้าวเข้าไปหาทันที.

ร่างกายของเขาที่เปล่งประกายแสง,ทุก ๆ ก้าวส่องสว่างเจิดจ้า.

ตราประทับสามอันลอยออกไป.

เปลวเพลิงที่ลุกโชน,ความร้อนที่กวาดม้วนไปทั่วสวรรค์และปฐพี.

เวลาต่อมา,สายโลหิตบรรพกาลทั้งสองในร่างถูกกระตุ้นอย่างบ้าคลั่ง.

ร่างกายของหยางติงเทียนที่มีเปลวเพลิงปกคลุม,เส้นหนึ่งเป็นมังกรเพลิง,อีกเส้นหนึ่งเป็นน้ำแข็งทมิฬรวมตัวกันเป็นเฟิงหวงทมิฬขึ้น.

พลังที่น่าพรั่นพรึงทั้งสอง,กระจายไปทั่วทุกสารทิศ,แรงกดดันที่สาดซัดไปสะกดคนอื่นจนหายใจหอบ..

ฟู่ปิงซาน,เหว่ยหมิงและศิษย์นิกายเทวะซั่งเหล่ยต่างก็ประหลาดใจ,กลิ่นอายองหยางติงเทียนเวลานี้เพิ่มพูนขึ้นหลายเท่าเมื่อเทียบกับเมื่อตอนอยู่บนเวที,ดูเหมือนว่านี่จะเป็นพลังที่แท้จริงของหยางติงเทียน.

หนางติงเทียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา”ใช่แล้ว,บนเวทีนั่น,ข้าใช้พลังไปเพียง 50% เท่านั้น.”

50%!

ฟู่ปิงซาน,เหว่ยหมิงและคนอื่น ๆ ที่รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก.

หยางติงเทียนที่ไร้เทียมทานก่อนหน้านี้บนเวทีใช้พลังเพียงแค่50%เองรึ?

เช่อจื่อเผิงที่ยืนอยู่ด้านหลังจ้องมองไปยังหยางติงเทียน,ก้าวออกมาด้านหน้า,เอ่ยต่อลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำด้วยความเคารพ ”สังหารผู้เยาว์เช่นนี้,ทำให้มือต้าเหรินแปดเปื้อนได้,ให้ข้าลงมือสังหารเขาดีหรือไม่?.”

ทุกคนต่างก็ตกใจไปตาม ๆ กัน.

หยางติงเทียนได้ยินคำพูดดังกล่าว,ก็โกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก,ขณะหัวเราะเยาะ,จ้องมองไปยังลู่อี้ผิง”ลู่อี้ผิงเจ้าคิดจะให้ลิ่วล่อลงมืออย่างงั้นรึ? ข้าได้ยินยอดฝีมือเผ่าปู่ซือเอ่ยว่า,แม้นว่าเจ้าจะมีเพียงหนึ่งตราประทับ,ทว่ากับมีขนาดใหญ่โตเป็นอย่างมาก!”

“ให้ข้าได้รับประสบการณ์ดูตราประทับเจ้าหน่อยเป็นไง!”

ยอดฝีมือเผ่าปู่ซือที่กลับมาจากพิภพโม่เหอ,แม้นว่าจะบอกตราประทับลู่อี้ผิงใหญ่มาก,ทว่าใหญ่ขนาดใหน,มีระดับใดกับไม่ได้บอกมา.

คนของนิกายเทวะซั่งเหล่ยได้ยินว่าตราประทับของลู่อี้ผิงใหญ่มาก,ต่างก็สงสัย,เป็นไปได้ว่ามีตราประทับ 90 ลี้อย่างงั้นรึ?

จ้าวคฤหาสน์น้อย,คฤหาสน์เทวะเป่ยหวง,คือคนที่มีพรสวรรค์ระดับอสูรกายอันดับหนึ่งของพื้นที่ดาราเป่ยหวง,สามารถรวมตราประทับขนาด 99 ลี้ได้,กล่าวได้ว่าคนที่รวมตราประทับได้ 90 ลี้ขึ้นไปได้นั้น ล้วนแต่เป็นอสุรกายพรสวรรค์,ที่มีอยู่น้อยนิดในพื้นที่ดาราเป่ยหวง.

“อยากเห็นตราประทับของข้าอย่างงั้นรึ?”ลู่อี้ผิงเอ่ยอย่างไม่แยแส.

“ย่อมได้!”

ลู่อี้ผิงเอ่ยออกมาเล็กน้อย.

พริบตานั้น,สวรรค์และปฐพีสั่นไปมาอย่างรุนแรง.

ภูเขาหลายแห่งถึงกับทรุดบุบลง.

ท้องฟ้าแจ่มใสเปลี่ยนเป็นมืดไปทันที.

เวลานี้ทุกคนแทบยืนไม่อยู่.

พวกเขารู้สึกราวกับอสุรกายที่น่าพรั่นพรึงได้ผุดออกมาจากใต้ดินแล้ว.

ไม่,ดูเหมือนว่ามันกำลังเดินอยู่ท่ามกลางสวรรค์และปฐพีต่างหาก.

แม้แต่ในดินแดนบรรพชนนิกายเทวะซั่งเหล่ยยังสั่นไปมาอย่างรุนแรง.

ภายในดินแดนบรรพชน,บรรพชนกระบี่โจวฉานและคนอื่น ๆ ที่กำลังตระหนักรู้ค่ายกลกระบี่พันมายา,พวกเขาสัมผัสได้ถึงฟ้าดินที่สั่นไปมา,ทั่วทุกหนแห่งที่สั่นไหว,ต่างก็เผยความประหลาดใจเป็นอย่างมาก,เร่งรีบออกมาจากตำหนัก.

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!”บรรพชนกระบี่โจวฉานที่ตกใจ,รู้สึกราวกับสวรรค์และปฐพีกำลังล่มสลาย.

“มีบางสิ่งที่น่าพรั่นพรึงกำลังปรากฏขึ้น!”บรรพชนชราที่ตัวสั่น เอ่ยกล่าวด้วยความหวั่นเกรง.

กล่าวจบ,ทันใดนั้น,แรงกดดันที่รุนแรงได้ปกคลุมสวรรค์และปฐพี,ทุกคนรู้สึกเหมือนถูกกดทับสะกดเอาไว้อย่างรุนแรง,แม้แต่จิตวิญญาณยังถูกสะกด,หายใจได้ลำบาก.

พริบตานั้น,โจวฉาน,สวีเถิงและคนอื่น ๆ ออกมาด้านนอกแดนบรรพชน,เมื่อเงยหน้าขึ้นมองเงาที่ปกคลุมด้วนเงามือจนทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นมืดมิด.

“นี่มันอะไรกัน?!”โจวฉานที่ตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก.

เหล่าบรรพชนชราต่างก็ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,เต็มไปด้วยความหวาดผวา.

จิตใจของสวีเถิงที่สั่นไปมา,ราวกับคิดอะไรได้,ลิ้นที่แข็งไปทันที”นี่,เป็นไปได้ว่าเป็นตราประทับอย่างงั้นรึ?!”

ตราประทับ!

โจวฉานและบรรพชนชรานิกายเทวะซั่งเหล่ยต่างก็ตื่นตระหนกไปตาม ๆ กัน.

ท่ามกลางสวรรค์และปฐพี,มีตราประทับที่ใหญ่ขนาดนี้ด้วยรึ?!

“เป็นใครกัน? มีสุดยอดอสุรกายพรสวรรค์ที่สั่นสะเทือนสวรรค์และปฐพีควบรวมตราประทับใหญ่เพียงนี้ได้ด้วยรึ?”สวีเถิงที่ตัวสั่น,เอ่ยด้วยความตื่นเต้น”ไป,พวกเราไปดูกัน!”

พวกสวีเถิงที่บินออกมาด้วยความเร็ว,มุ่งไปยังทิศทางต้นกำเนิดตราประทับทันที.

บรรพชนชราหลายคนต่างก็เร่งรีบเช่นกัน,แต่ด้วยเกรงว่าจะพบเข้ากับศัตรูที่ทรงพลัง,จึงไม่กล้าเคลื่อนที่เร็ว.

ทว่าเวลานั้น,ที่เวทีประลองซิงเหล่ย,เหล่าศิษย์นิกายเทวะซั่งเหล่ย เวลานี้ต่างก็ยืนนิ่งแม้แต่เร่งรีบถอยห่างออกมาจากแรงกดดันที่โถมทับลงมาอย่างรุนแรง.

สามตราประทับของหยางติงเทียนที่เวลานี้ถูกเป่าสลายหายไปกลายเป็นผงฝุ่นแทบจะในทันที.

มังกรเพลิง,และเฟิงหวงทมิฬที่หมุนวนรอบร่างของเขาหยุดกึกทันที,แม้แต่เริ่มสลายหายไปด้วยเช่นกัน.

ศิษย์นิกายเทวะซั่งเหล่ย,ศิษย์วังเทวะซั่งเฉียงหลายร้อยคนเวลานี้ไม่มีใครไม่หวาดผวาที่ท้องฟ้ากลายเป็นความมืด.

ฟ่านเซิ่ง,ถังชิง,ฟู่ปิงซาน,เหว่ยหมิง,เหล่าพรสวรรค์นิกายเทวะซั่งเหล่ายเวลานี้หัวสมองทึบโล่ง,แทบลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปหมดแล้ว.

ถังเสวี๋ยเหยาปากน้อย ๆ รูปเชอรีของนางที่อ้าค้าง.

ถังปินเองยังแทบลืมอุทาน”ว้าว”เหมือนกับก่อนหน้านี้.

แน่นอนว่ามันเกินกว่าคำว่าว้าวแล้ว.

ตราประทับของลู่อี้ผิงที่ลอยเด่น,เช่อจื่อเผิงที่ยืนอยู่ด้านหลัง ดวงตาคลอเบ้า,หนึ่งล้านปีแล้ว,ท้ายที่สุดเขาก็พบกับความอัศจรรย์จากยุคบรรพกาลอีกครั้งแล้ว.

หนึ่งล้านปีก่อน,เขาเคยเห็นมาแล้ว.

หนึ่งล้านปีต่อมา,เขาก็ได้เห็นมันอีกครั้งแล้ว.

ห้วงมิติที่ราวกับหยุดนิ่ง,เวลาที่เคลื่อนไหวช้าแสนช้า.

หยางติงเทียนที่ไม่รู้ว่าเงานี้มันกว้างขวางกี่หมื่นลี้,ใบหน้าของเขาที่ซีดเซียวเอ่ยพึมพำ”นี่คือตราประทับอย่างงั้นรึ?!”มารดาเถอะนี่มันตราประทับรึ? เขาแทบเชื่อไม่ลงเลยจริง ๆ.

ในเวลานั้น,ท้ายที่สุดเขาก็เข้าใจแล้ว,ยอดฝีมือเผ่าปู่ซือที่เอ่ยว่าตราประทับใหญ่มากนั้น,หมายความว่าอย่างไร.

ในเวลานั้น,ทุกคนได้ยินเสียงที่บินตัดอากาศมา,สวีถิงและเหล่าบรรพชนชราที่ออกมาจากดินแดนบรรพชนนั่นเอง,เวลานี้พวกเขาจ้องมองเห็นบุรุษชุดน้ำเงินมาแต่ไกล.

จู่ ๆ สวีเถิง,โจวฉานและคนอื่น ๆ หยุดกึก,กลายเป็นงงงวยตะลึงงันไปในทันที.

เป็นเพราะ ลู่อี้ผิงจ้องมองยังสวีเถิง,โจวฉานและคนอื่น ๆ,เวลานี้พวกเขาที่รู้สึกเย็นยะเยือบเย็นไปทั่วสันหลัง,ไม่กล้าแม้แต่ขยับ,ตราประทับของลู่อี้ผิงที่สั่นไปมาเล็กน้อย,พลังอำนาจที่โถมกำลังโถมทับฟาดลงมายังทิศทางของหยางติงเทียนและกลุ่มศิษย์วังเทวะซั่งเฉียง.