意外之喜（三更）

ในเวลานั้น,ลู่อี้ผิงที่เปิดเนตรทัณฑ์สายฟ้า,เพื่อสำรวจพื้นที่ทะเลลาวาอย่างระมัดระวัง.

“ความร้อนของทะเลลาวา,คงจะเป็นเหมือนกับอาณาจักรอัคคี ในเร็ว ๆ นี้.”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอ่ย.

ในอดีต,ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำเคยเข้าไปในอาณาจักรอัคคี,เปลวเพลิงที่นั่น น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,ทำให้วัวกระทิงมังกรเขาทองคำจำได้ไม่ลืม.

ลู่อี้ผิงพยักหน้ารับ,จ้องมองทะเลลาวาที่แผ่ความร้อนออกมาไม่หยุด,มีเปลวเพลิงเทวะนานาชนิดลุกอยู่,”ที่นี่มีเพลิงเทวะนับหมื่นชนิด,การบ่มเพาะวิชาธาตุเพลิง,สถานที่แห่งนี้นับว่าเหมาะสมมาก.”

“จูเหริน,พวกเราน่าจะไปอาณาจักรอสนีอีกสักครั้ง.”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอ่ย.

ร่างกายของเขานั้นมีสายโลหิตบรรพบุรุษสายฟ้า,การเข้าไปในอาณาจักรอสนีนั้น,ก็เหมือนกับปลาได้น้ำ.

“ไว้ค่อยพูดอีกครั้ง.”ลู่อี้ผิงส่ายหน้าไปมา.

เมื่อครั้งปิดด่านถือสันโดษ,เขาสัมผัสได้ว่าสวรรค์และปฐพีนั้นมีบางอย่างเปลี่ยนไป,ความเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงวิกฤติ,หลังจากที่เขาบ่มยกระดับจนแข็งแกร่ง,ก็ยิ่งสัมผัสได้มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม.

สัมผัสถึงวิกฤตินั้น,ไม่ได้มาจากเผ่าหยินหมิง,ทว่ามาจากทั่วทั้งสวรรค์และปฐพี.

ดังนั้น,เขาจึงต้องการค้นหาชิ้นส่วนของหยกเจาหัวให้พบรวมทั้งชิ้นส่วนของเจี้ยนมู่ด้วย.

และยังมีชิ้นส่วนของเทือกเขาปู้โจวอีก.

หืม.

ทันใดนั้น,ลู่อี้ผิงก็หยุดลง,พร้อมกับยื่นมือขึ้นดูดดึงชิ้นส่วนบางอย่าง,ทะเลลาวาที่เปิดออก,เห็นท่อนไม้ขนาดใหญ่ที่ลอยเข้าฝั่งมา.

ท่อนไม้ขนาดใหญ่นี้,มีขนาดสูงกว่าเจ็ดเมตร.

เป็นชิ้นส่วนของเจี้ยนมู่นั่นเอง.

ลู่อี้ผิงเผยท่าทางดีใจ,ไม่คิดเลยว่าเพียงชิ้นแรกของชิ้นส่วนเจี้ยนมู่ในแดนชำระโม่เหอก็มีขนาดกว่าเจ็ดเมตรแล้ว.

ด้วยชิ้นส่วนเจี้ยนมู่ชิ้นดังกล่าว,ก็จะทำให้ต้นเจี้ยนมู่มีความสูงผ่าน 200 เมตรแล้ว.

ลู่อี้ผิงที่โยนชิ้นส่วนเจี้ยนมู่ชิ้นดังกล่าวเข้าไปในเตาจักรวาล,ก่อนที่จะสั่งให้เจี้ยนมู่ดูดซับผสานท่อนไม้ดังกล่าวทันที.

หลังจากผสานเสร็จ,เจี้ยนมู่ก็ส่องประกายแสงเติบโตขึ้นไม่หยุด,จาก 199 เมตร ได้ทะลวงผ่าน 200 เมตรในที่สุด.

เมื่อเจี้ยนมู่ทะลวงผ่านความสูง 200 เมตร,รัศมีแสงของมัน คมกล้ายิ่งกว่าเดิม,ลมปราณปฐมกาลฮุ่นตุ้นที่ปะทุขึ้น,เปลือกของเจี้ยนมู่,ที่มีสัญลักษณ์แสง ธาตุวายุปรากฏ.

ลู่อี้ผิงที่เฝ้ามองบนเปลือกที่มีสัญลักษณ์ธาตุวายุ,คาดไม่ถึงว่ามันคือมหาเต๋าวายุ,มันบรรจุด้วยมหาเต๋าวายุไร้เทียมทาน,มหาเต๋าธาตุวายุที่เวลานี้กำลังสั่นพ้องกับสัญลักษณ์ธาตุวายุบนใบของมัน.

ลู่อี้ผิงที่จดจ้องมหาเต๋าวายุ,สัมผัสได้ว่าเขาสามารถตระหนักรู้มหาเต๋าดังกล่าวได้.

หลังจากผสานชิ้นส่วนดังกล่าวเสร็จ,ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำก็บินเข้าไปในทะเลลาวา.

ไม่ได้บินเร็วนัก,เพื่อที่จะสำรวจอย่างระเอียดและระมัดระวัง.

หลังจากนั้นไม่กี่นาที,ก็พบอีกชิ้น,ครั้งนี้ไม่ใหญ่นัก,มีขนาดเพียงครึ่งเมตรเท่านั้น,ลู่อี้ผิงที่เก็บเข้าไปในหม้อจักรวาล,ให้เจี้ยนมู่ผสาน.

หลังจากนั้นก็พบอีกหลายชิ้น,ชิ้นไม่ใหญ่นัก,ส่วนมากมีขนาดเพียงหนึ่งเมตรเท่านั้น.

อย่างไรก็ตาม,เมื่อลู่อี้ผิงเข้าใกล้พื้นที่ใจกลาง,เทือกเขาปู้โจวในร่างกับสั่นไปมาเช่นกัน,ลู่อี้ผิงตะลึงไปเหมือนกัน,ภายในทะเลลาวามีชิ้นส่วนของเทือกเขาปู้โจวด้วยอย่างงั้นรึ?

ลู่อี้ผิงที่มุ่งตรงไปยังตำแหน่งที่สัมผัสได้ในทันที,ด้วยการดูดดึงมันขึ้นมา,ทันใดนั้นใต้น้ำทะเลก็เห็นชิ้นส่วนขนาดใหญ่แหวกแมกมาออกมาเสียงดังสนั่น.

เมื่อชิ้นส่วนใหญ่ยักษ์ผุดทะเลลาวาออกมา,ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำต่างก็เผยความประหลาดใจ,ศิลาเทือกเขาปู่โจว,ชิ้นนี้ค่อนข้างใหญ่มันมีขนาดใหญ่กว่า 20 เมตร!

เป็นเรื่องอัศจรรย์ใจเป็นอย่างมาก.

ที่ผ่านมา,ลู่อี้ผิงที่สามารถพบชิ้นส่วนเจี้ยนมู่,ทว่ากับไม่พบร่องรอยของศิลาเทือกเขาปู้โจวแล้ว,ตอนนี้กับมาพบที่นี่ชิ้นหนึ่งอย่างน่าอัศจรรย์.

ลู่อี้ผิงเก็บศิลาปู้โจวเข้าไปในหม้อจักรวาล,เพื่อให้เทือกเขาปู้โจวผสานในทันที.

ทั้งสองยังคงออกค้นหาเจี้ยนมู่และศิลาปู้โจวต่อ.

ในเมื่อทะเลลาวามีศิลาปู้โจว,เช่นนั้น,ก็ควรจะมีอีก.

ขณะที่ทั้งสองมุ่งสู่ใจกลางทะเลลาวา,ทันใดนั้นด้านหน้าปรากฏห้วงมิติที่สั่นส่ายไปมาไม่หยุด.

ลู่อี้ผิงที่รู้สึกแปลกประหลาด,เนตรทัณฑ์สายฟ้าที่จดจ้องมองออกไป,ก่อนที่จะพบว่าที่ใจกลางพื้นที่นั้น,มีคนชุดดำสี่คน,ร่างกายที่แผ่ปราณปิศาจที่พลุ้งพล่าน,เป็นยอดฝีมือเผ่าปิศาจจื่อจีนั่นเอง.

ยอดฝีมือเผ่าปิศาจื่อจีที่ถือแหขนาดใหญ่,ประจำตำแหน่งคนละทิศกำลังดึงลากแหที่ปกคลุมท่อนไม้ขนาดใหญ่,กำลังพยายามฉุดลากมันขึ้นมา.

ท่อนไม้ขนาดใหญ่ที่โผล่ผุดขึ้นมาบนลาวานั้น,เป็นเจี้ยนมู่ที่มีขนาดใหญ่มากชิ้นหนึ่ง.

วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่เผยแววตาเป็นประกาย,จ้องมองไปยังพื้นที่ดังกล่าว,ขณะจดจ้องยอดฝีมือเผ่าปิศาจจื่อจีกำลังดึงลากเจี้ยนมู่ขึ้นมา.

เห็นเผ่าปิศาจจื่อจี,วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเผยยิ้มออกมาทันที.

ลู่อี้ผิงที่เผยแววตาเย็นชา,วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่บินออกไป,ลู่อี้ผิงที่ไม่ปกปิดกลิ่นอายอีกต่อไป,ดังนั้นสี่ยอดฝีมือเผ่าปิศาจจื่อจีจึงพบกับพวกลู่อี้ผิงทันที.

ยอดฝีมือทั้งสี่ที่เผยความประหลาดใจเป็นอย่างมาก.

“ลู่อี้ผิง!”หนึ่งในนั้นที่จำลู่อี้ผิงได้.

ทั้งสี่ที่หยุดลงจ้องมองหน้ากันและกัน.

“ลู่อี้ผิง,เป็นเจ้า! ข้ากำลังหาเจ้าอยู่,พื้นที่ลับดินแดนบรรพชนเผ่าจิ้งจอกเจ็ดวิญญาณพิภพจิ่วซิง,เจ้าทำลายไปอย่างงั้นรึ?”หนึ่งในนั้น,เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาจดจ้องมองลู่อี้ผิงเขม็ง.

ร่างกายของเขาที่แผ่กลิ่นอายฟุ้งไปทั่วอากาศ,ปราณปิศาจที่ราวกับทะเลกำลังทะลักกวาดม้วนไปทั่ว.

แม้แต่ประมุขตระกูลซู,ซูเหวิน,ยอดฝีมือทำเนียบเทพ,ยังไม่อาจเข้ามาในใจกลางทะเลลาวาแห่งนี้ได้,ยอดฝีมือทั้งสี่กับปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน,เห็นชัดเจนว่าทั้งสี่นั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก.

“ถูกต้อง ”ลู่อี้ผิงเอ่ยอย่างไม่แยแส”พวกสมุนเผ่าหยินหมินจะต้องตายทั้งหมด!”

“แส่หาความตาย!”หัวหน้ากลุ่ม,คำรามลั่น ต่อยหมัดตรงไปยังลู่อี้ผิงพุ่งแหวกอากาศออกไป,หมัดของเขาที่เกิดเสียงดังสนั่น,พลังของเทพโบราณพลุ้งพล่าน,คลื่นปราณปิศาจปะทุไหลบ่าทำให้ทะเลลาวาแหวกเปิดออกรัศมีหลายลี้,ผิวพื้นลาวาหายไปร้อยเมตรทันที.

“หมัดปิศาจเหล่ยจื่อ!”

หมัดของอีกฝ่ายที่อาบไปด้วยสายฟ้าม่วงอันบ้าคลั่ง,กำเนิดเป็นมังกรปิศาจที่ดุร้ายพุ่งออกไป.

หมัดปิศาจเหล่ยจื่อที่โจมตีมา,ลู่อี้ผิงยกฝ่ามือขึ้นสะบัดตบออกไป,กำเนิดเป็นฝ่ามืออากาศแหวกมิติ,พุ่งปะทะกับหมัดเหล่ยจื่อทันที,ฝ่ามือของเขาทำลายพลังหมัดมังกรปิศาจอย่างง่ายดาย พุ่งทะลวงปะทับลงที่หน้าออกอีกฝ่าย,เกราะเทวะแตกระเบิดเป็นชิ้น ๆ,ร่างของอีกฝ่ายกระเด็นลอยตกจมลงในทะเลลาวาทันที.

ตูมมมมม!

ผืนทะเลลาวาที่ระเบิดออก,แมกมาที่กระเซ็นไปทั่วทุกสารทิศ,เพลิงเทวะที่ไหม้อากาศกระจัดกระจายไปทั่ว.

เมื่อฝ่ายตรงข้ามล่วงหล่นกระแทกทะเลลาวา,ร่างกายก็ระเบิดกลายเป็นฝนโลหิต.

อีกสามคนกลายเป็นงงงวย,แม้นว่าหัวหน้าของเขาจะไม่ได้ถูกจัดอันดับทำเนียบเทพ,ทว่าความแข็งแกร่งนั้นเทียบกับยอดฝีมือทำเนียบเทพลำดับสี่ได้อย่างแน่นอน,ตอนนี้กับถูกฝ่ามือเดียวของลู่อี้ผิงฟาดร่างกายระเบิดแทบจะในทันที.

ยอดฝีมือเผ่าปิศาจจื่อจี,แม้นว่าจะมีกฎอาณาจักรเทพหลายล้าน,ทว่าก็ยังไม่สร้างตราประทับแรกเลยด้วยซ้ำ.

ในเวลานั้น,วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่ซัดฝ่ามือออกไป,โจมตีไปยังทั้งสามคน,สองคนร่างระเบิด,เหลือเพียงแค่คนเดียวที่กำลังหายใจหอบ ๆ.

“เผ่าปิศาจจื่อจีสาขาพิภพสวีกงอยู่ที่ใหน?”ลู่อี้ผิงที่สะกดจิตอีกฝ่ายพลางสอบถามออกไป.

“เทือกเขาเห่ยเสวี๋ย.”ฝ่ายตรงข้ามเผยถึงสถานที่ตั้งจริงของพวกเขาออกมา.

“สาขาของเจ้ามีท่อนไม้หรือไม่?”ลู่อี้ผิงสอบถาม.

“มี,หลายปีมานี้,พวกเราพบท่อนไม้กว่า 90 ท่อนแล้ว.”ฝ่ายตรงข้ามเอ่ย”ตอนนี้วางแผนที่จะเคลื่อนย้ายอยู่.”