第五片造化玉碟下落（五更）

“ไม่น่าจะเป็นแดนหมิงไห่.”หลังจากนั้นสวีเถิงก็ส่ายหน้าไปมา”ปรกติแล้วนิกายเทวะซั่งเหล่ยของพวกเราก็ไม่ได้ติดต่อกับพวกเขา,นอกจากนี้ผ่านมาเนิ่นนานแล้ว ไม่มีใครได้ยินข่าวเกี่ยวกับแดนหมิงไห่เลย,จู่ ๆ พวกเขาก็มายังนิกายเทวะซั่งเหล่ยของพวกเราอย่างงั้น? ยิ่งช่วยซ่อมแซมค่ายกลกระบี่พันมายา ช่วยพวกเรานั้น ยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปอีก.”

“หากไม่ใช่แล้วเป็นใครกัน? ในพื้นที่ดาราเป่ยหวงของพวกเรา,มีคนที่แข็งแกร่งเช่นนั้นอีกรึ?”บรรพชนชราเอ่ยด้วยความสงสัย.

สวีเถิงเอ่ย”ไม่ว่าอย่างไร,ยอดฝีมือลึกลับผู้นี้ก็ไม่มีเจตนาร้ายกับนิกายเทวะซั่งเหล่ยของพวกเรา,เรื่องนี้ก็นับว่าเป็นเรื่องดีแล้ว.”

ทุกคนต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย.

ฝ่ายตรงข้ามลอบเข้ามานิกายเทวะซั่งเหล่ยไม่ได้ทำร้ายใคร,นอกจากนี้ยังช่วยซ่อมค่ายกลกระบี่พันมายาให้สมบูรณ์ด้วย,เห็นชัดเจนว่าอีกฝ่ายไม่ได้คิดร้ายต่อนิกายเทวะซั่งเหล่ย.

ภายในห้องโถงที่กำลังปรึกษาหารือเรื่องที่เกิดขึ้นในแดนบรรพชน,ด้านนอกเหล่าศิษย์นิกายซั่งเหล่ยเองก็พูดคุยเรื่องนี้เช่นกัน.

เรื่องที่เกิดขึ้นในแดนบรรพชนนิกายเทวะซั่งเหล่ยได้กระจายไปยังศิษย์มากมายหลายคน.

ลู่อี้ผิงที่หลอมหยกเจาหัวชิ้นที่สี่เสร็จ,ก็ก้าวออกมาจากตำหนัก,เห็นถังปิน,ถังเสวี๋ยเหยา,เฉินจินและคนอื่น ๆ อยู่ในที่เดียวกัน,พูดคุยเรื่องดังกล่าวก็ประหลาดใจ.

“พี่ชายลู่.”ถังปินเห็นลู่อี้ผิงก้าวออกมา,ก็วิ่งเข้าไปหา.

“มีอะไร,เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?”ลู่อี้ผิงเห็นท่าทางของคนอื่น ๆ ก็แปลกใจ,จึงได้สอบถาม.

ถังปินเอ่ยเสียงเบา,บอกต่อลู่อี้ผิง”เมื่อคืนเกิดเรื่องสำคัญขึ้น,มีคนลอบเข้าไปในดินแดนบรรพชนนิกายเทวะซั่งเหล่ย.”

ลู่อี้ผิงรับรู้ได้เพราะเป็นฝีมือของเขานั่นเอง.

ถังปินเอ่ยว่า”ได้ยินมาว่าแม้แต่ท่านบรรพชนกระบี่ยังถูกอีกฝ่ายทำให้หลับไปด้วย.”

ลู่อี้ผิงเผยยิ้ม”เรื่องนี้,ใครบอกเจ้าอย่างงั้นรึ?”

ถังปินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม”บิดาของข้าเอ่ยกับท่านแม่ตอนเช้า.

“จากนั้นมารดาของเจ้าบอกเจ้า,เจ้าก็มาบอกกับทุกคนอย่างงั้นรึ?”ลู่อี้ผิงเอ่ยถาม.

ถังปินเผยยิ้ม.

“ใกล้ ๆ นี้มีสาขาของหอการค้าเทียนจีหรือไม่?”ลู่อี้ผิงเปลี่ยนเรื่องคุย เอ่ยสอบถามถังปิน.

ถังปินเอ่ยถาม”พี่ชายลู่จะไปซื้อของอย่างงั้นรึ?”

“ไม่,ข้าต้องการให้พวกเขาช่วยหาสิ่งของบางอย่าง.”ลู่อี้ผิงเอ่ย.

แน่นอนว่าเขาต้องการให้หอการค้าเทียนจี ช่วยหาชิ้นส่วนเจี้ยนมู่,ศิลาปู้โจว,และแม้แต่หยกเจาหัวด้วย.

แม้นว่าเจี้ยนมู่จะเติบโตสูงกว่า 1900 เมตรแล้ว,ทว่าก็ยังไม่อาจเทียบได้กับเจี้ยนมู่ที่ตั้งตระหง่านเชื่อมต่อหมื่นอาณาจักรในอดีต,ยังขาดไปมาก,เติบโตไม่ถึงหนึ่งในหมื่นด้วยซ้ำ.

ภูเขาปู้โจวเองก็สูงเพียงแค่ 60 เมตรเท่านั้น.

ดังนั้น,เขาจึงต้องการยกระดับเจี้ยนมู่และเทือกเขาปู้โจวให้เร็วที่สุด,และหากพบกับหยกเจาหัวเพิ่มก็เป็นเรื่องที่ดีมาก ๆเช่นกัน.

“หอการค้าเทียนจีอยู่ไม่ไกลนี่เอง.”ถังปินเอ่ย”พี่สาวของข้าและพี่สาวหรวนฮุยหอการค้าเทียนจีรู้จักกันดี,รอสักครู่ ข้าจะให้พี่สาวนำพวกเราไป.”

“หรวนฮุ่ยรึ?”ลู่อี้ผิงสอบถาม.

“พี่สาวหรวนหุยนั้นเป็นผู้ดูแลหอการค้าเทียนจีที่นี่.”ถังปินเผยยิ้ม”พี่สาวหรวนฮุ่ยแม้นว่าจะไม่ใช่สาวงามหกเทพธิดาพิภพฮุ่นหลวน,ทว่าก็งดงามมาก,นอกจากนี้ยังทรงเสน่ห์อีกด้วย.”

ลู่อี้ผิงเผยยิ้ม.”เจ้าตัวน้อย,รู้ด้วยรึว่าอะไรที่เรียกว่าทรงเสน่ห์?”

“รู้อย่างแน่นอน.”ถังปินเอ่ยอย่างภาคภูมิ.

หลังจากนั้นไม่นาน.

“เจ้าต้องการไปยังหอการค้าเทียนจีอย่างงั้นรึ?”ถังเสวี๋ยเหยาที่ประหลาดใจ.

ถังปินที่พยักหน้า,พร้อมกับคว้ามือของถังเสวี๋ยเหยาส่ายไปมา”พี่สาว,ข้าไม่ได้เห็นพี่สาวหรวยฮุ่ยนานแล้ว,ท่านพาพวกเราไปนะ.”จากนั้นเขาก็แกว่งมือรบเร้าอีกฝ่ายไม่หยุด.

ถังเสวี๋ยเหยาที่เอ่ยอย่างช่วยไม่ได้,”ไปยังหอการค้าเทียนจีก็ได้,แต่เจ้าห้ามวิ่งไปใหนมาใหนโดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด.”

“ข้าไม่วิ่งไปใหนมาใหนโดยไม่ได้รับอนุญาตแน่นอน.”ถังปินเอ่ยปฏิญาณ.

หลังจากนั้นทุกคนก็ออกจากนิกายเทวะซั่งเหล่ย,มุ่งตรงไปยังสาขาของหอการค้าเทียนจี.

“ไม่รู้ว่าสิ่งที่คุณชายลู่ต้องการหาคือสิ่งใดรึ?”ระหว่างทาง,ถังเสวี๋ยเหยาเอ่ยด้วยความสงสัย.

ลู่อี้ผิงที่อธิบายเกี่ยวกับเจี้ยนมู่,ศิลาปู้โจวและหยกเจาหัวให้อีกฝ่ายฟัง.

หลังจากอีกฝ่ายได้ยิน,ถังเสวี๋ยเหยาที่ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้”มีศิลาดังที่เจ้าเอ่ย,ข้าเคยเห็นมันที่หอการค้าเทียนจีเช่นกัน.

ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่ตกใจ.

หอกาค้าเทียนจีมีศิลาปู้โจวด้วยอย่างงั้นรึ?

“นอกจากนี้ยังอยู่ในคฤหาสน์ของพี่สาวหรวนฮุ่ยด้วย.”ถังเสวี๋ยเหยาเอ่ย,”นางใช้ศิลาดังกล่าวประดับคฤหาสน์ของนาง.”

ใช้ศิลาปู้โจว,ประดับตำหนักอย่างงั้นรึ?

ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่พูดไม่ออก.

หากแม่นางของหอการค้าเทียนจีรู้ว่าศิลาประดับคฤหาสน์ของนางนั้น,คือศิลาภูเขาปู้โจว,จะรู้สึกเช่นไร.

เมื่อรู้ว่าคฤหาสน์ของหรวนฮุ่ยนั้นมีศิลาปู้โจว,พวกเขาก็มุ่งตรงไปยังคฤหาสน์ดังกล่าวทันที,ระหว่างทางถังเสวี๋ยเหยาได้ติดต่อไปยังอีกฝ่ายแล้ว.

“ศิลาดังกล่าว,พี่สาวของข้าเอ่ยว่า,หอการค้ามีอยู่หลายชิ้น ”ถังเสวี๋ยเหยาเอ่ย”นอกจากศิลาที่นางนำมาประดับคฤหาสน์ตัวเอง,ก็มีศิลาที่อยู่กับคฤหาสน์บิดาของนางด้วย.”

กล่าวจบก็เอ่ยเพิ่มว่า”นอกจากนี้ศิลาดังกล่าว,หากท่านซื้อ,เกรงว่าราคาคงไม่ถูก,พี่สาวเอ่ยว่า,ศิลาดังกล่าวนี้,เป็นศิลาที่มาจากยุคปฐมกาล,ต้นกำเนิดไม่ธรรมดา,มีบางคนเสนอซื้อด้วยศิลาวิญญาณเกรดสวรรค์ล้านล้านมาแล้ว,แต่พวกเขาก็ไม่ขาย.”

“หนึ่งล้านล้านศิลาวิญญาณเกรดสวรรค์!”ถังปินที่หายใจหอบ,ตื่นตะลึงไปเลย.

แม้นว่าเขาจะไม่ได้ใช้เงิน,ทว่าก็รู้ว่าหนึ่งล้านล้านศิลาวิญญาณเกรดสวรรค์คืออะไร.

ถังเสวี๋ยเหยาเอ่ยเพิ่ม”นอกจากนี้ก่อนหน้านั้น,เป็นเจ้าคฤหาสน์เทวะเป่ยหวงนั่นเองที่ต้องการซื้อ.”

เจ้าคฤหาสน์เทวะเป่ยหวง,ต้องการซื้อด้วยศิลาวิญญาณเกรดสวรรค์หนึ่งล้านล้าน,หอการค้าเทียนจีกับไม่ขาย.

ดังนั้น,หากลู่อี้ผิงต้องการซื้อศิลาดังกล่าว,เกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องง่าย.

นางและหรวยฮุ่ยหอการค้าเทียนจี,แม้นว่าจะนับอีกฝ่ายเป็นพี่สาว,ทว่าเรื่องมิตรภาพกับการซื้อขายไม่อาจนำมาเกี่ยวข้องกันได้,พี่สาวของนางเองก็ไม่อาจขัดขืนธรรมเนียมหอการค้าได้เช่นกัน.

เจ้าคฤหาสน์เทวะเป่ยหวงใช้หนึ่งล้านล้านศิลาวิญญาณเกรดสวรรค์ซื้อ,หอการค้ายังไม่ขาย,หากขายให้ลู่อี้ผิงซื้อในราคาที่ต่ำกว่า,เจ้าคฤหาสน์เป่ยหวงรู้เข้า,ไม่อยากจะคิดถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปเลย.

วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่เผยยิ้ม”ในเมื่อหนึ่งล้านล้านหอการค้าเทียนจีไม่ขาย,พวกเราจะให้เขา 10 ล้านล้าน.”

ถังปินได้ยิน,แทบหล่นตกจากรถเทียมอสูร.

“10 ล้านล้าน!”เขาจ้องมองลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำดวงตาเป็นประกาย,เพิ่งรู้ว่า,พี่ชายลู่ร่ำรวยถึงเพียงนี้.

ถังเสวี๋ยเหยาเองก็ประหลาดใจเป็นอย่างมากเช่นกัน.

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง,พวกลู่อี้ผิงก็มาถึงคฤหาสน์หอการค้าเทียนจี,พวกเขาที่เห็นพี่สาวหรวนฮุ่ยที่ถังปินเอ่ยว่าทรงเสน่ห์และเห็นศิลาปู้โจวก้อนใหญ่ที่เป็นภูเขาประดับ.

เทือกเขาประทับไม่ใหญ่และก็ไม่เล็ก,น่าจะทำให้เทือกเขาปู้โจวสูงขึ้นเป็นร้อยเมตรได้.

ลู่อี้ผิงที่บอกจุดประสงค์ที่มา,หรวนฮุ่ยที่ได้ยินถังเสวี๋ยเหยาเอ่ยก่อนหน้านี้แล้ว,นางที่ไม่เอ่ยอะไรออกมามากมาย,เข้าเรื่องทันที”จุดประสงค์ที่คุณชายลู่มา,ข้าได้เอ่ยกับบิดาของข้าก่อนแล้ว,หากคุณชายลู่ต้องการศิลาดังกล่าว,ต้องใช้ 30 ล้านล้านศิลาวิญญาณเกรดสวรรค์.”

“รวมทั้งศิลาที่อยู่คฤหาสน์บิดาของเจ้าด้วยหรือไม่?”ลู่อี้ผิงเอ่ยถาม.

หรวนฮุ่ยพยักหน้ารับ.

ลู่อี้ผิงที่ยื่นมือส่งบอลแสงลอยออกไป,ทุกคนสามารถมองเห็นแหวนมิติด้านในได้,ขณะจับจ้องมอง,ก็สัมผัสได้ว่าในแหวนมิตินั้นมีศิลาวิญญาณเกรดสวรรค์มากมายเต็มไปหมด.

ถังปินที่เห็นศิลาวิญญาณเกรดสวรรค์มากมายก่ายกอง,แทบนับไม่ถ้วน,ทำให้เขาอ้าปากค้างไปเหมือนกัน.

ถังเสวี๋ยเหยา,หรวนฮุ่ยถึงกับชงัก.

ท้ายที่สุด,ลู่อีผิ้งก็ทำการเคลื่อนย้ายศิลาดังกล่าวไป,รวมทั้งที่อยู่คฤหาสน์ประธานหอการค้าเทียนจีกำลังถูกส่งมาที่นี่,ทว่าจำเป็นต้องใช้เวลาสักสองสามวัน.

“ส่วนแผ่นหยกที่คุณชายลู่สอบถาม,ข้ารู้ว่าใครเป็นผู้ครอบครอง.”หรวนฮุ่ยที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.