海皇族（二更）

ระหว่างทาง,พบเข้ากับพายุแม่น้ำดารา,ทว่าเรือเหาะมังกรทมิฬกับพุ่งทะลวงผ่านไปอย่างง่ายดาย.

ยวีจื่อฟางที่จ้องมองเรือมังกรทมิฬที่พุ่งทะลวงแม่น้ำดาราที่แม้แต่จ้าวพิภพขั้นปลายท้ายยังแหลกสลายไป,ได้แต่อ้าปากหวอ.

หลังจากเรือเหาะมังกรทมิฬทะลวงพายุแม่น้ำดารา,ยวีอี้ฟางที่นำวารีดาราฮุ่นตุ้นออกมา,ต้องการส่งมันคืนให้กับลู่อี้ผิง.

ลู่อี้ผิงจ้องมองยวีจื่อฟางที่กำลังระมัดระวังร่างกายสั่นเทิ้ม,เอ่ยออกมาว่า”ในเมื่อให้เจ้า,ก็จะรับไป.”

ยวีจื่อฟางที่รับเอาไว้อย่างวางใจ.

พิภพสวีกง,ใน 17 พิภพ,เป็นพิภพอันดับหนึ่งที่มีขนาดใหญ่และรุ่งเรืองที่สุด.

หลังจากมาถึงพิภพสวีกง,ลู่อี้ผิงก็เก็บเรือเหาะมังกรทมิฬ,พาทุกคนผ่านเข้าไปด้านในจากห้วงมิติชั้นนอก.

พวกเขาที่ไม่หยุดพัก,ตรงไปยังทะเลหลวนซิงทันที.

พื้นที่ทะเลหลวนซิง,นี่คือทะเลที่ใหญ่ที่สุดของพิภพสวีกง,ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของพิภพ,ด้วยความเร็วของพวกลู่อี้ผิง,ใช้เวลา 3-4 วันก็ไปถึง.

เมื่อพวกลู่อี้ผิงเขามายังพื้นที่ทะเลหลวนซิง,ดวงตะวันที่ส่องแสงเจิดจ้า,ทะเลหลวนซิงดูคึกคักเป็นอย่างมาก,มีผู้คนมากมายที่เดินทางมา,หลังจากที่ได้เข้าไปสอบถามก็รู้ว่า,แท้จริงแล้วเผ่าจักรพรรดิทะเลหลวนซิงนั้นกำลังจะจัดงานชุมนุมสี่ทะเลศักดิ์สิทธิ์ขึ้น.

ทะเลหลวนซิงนั้นเป็นกลุ่มอิทธิพลอันดับสามของพิภพสวีกง,มีเผ่าแห่งท้องทะเลมากมาย,งานชุมนุมสี่ทะเลศักดิ์สิทธิ์จะจัดขึ้นในทุก ๆ ร้อยปี,นับเป็นงานใหญ่มาก,กล่าวได้ว่าเป็นอีกงานหนึ่งที่อยู่ในอันดับแรก ๆ ของงานชุมนุมพิภพสวีกง.

ดังนั้น,งานชุมนุมสี่ทะเลศักดิ์สิทธิ์นั้นจึงมีสุดยอดตระกูลและกลุ่มอิทธิพลมากมายเข้าร่วม,มีเพียงแค่เผ่าโม่เหออีเท่านั้นที่ไม่เข้าร่วมงานชุมนุมสี่ทะเลศักดิ์สิทธิ์,ส่วนกลุ่มอิทธิพลอื่น ๆ ล้วนแต่เดินทางเข้าร่วมกันหมด.

ยวีจื่อฟางที่นำทางทุกคนมุ่งสู่เกาะที่ยวีจื่อฟางเคยไปในอดีต.

แม้นว่าพื้นที่แห่งนี้จะอยู่ในดินแดนของเผ่าจักรพรรดิทะเล,ทว่าก็ไม่ได้ห้ามคนนอกเข้ามา,ดังนั้นพวกลู่อี้ผิงจึงไม่ได้ถูกขัดขวางแต่อย่างใด.

ผ่านไปไม่นานนัก,ยวีจื่อฟางก็ชี้ไปยังเกาะขนาดใหญ่ด้านหน้า”ต้าเหริน,เป็นเกาะนั่น.”

ลู่อี้ผิงที่จดจ้องมองออกไป,เห็นเกาะขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่บนผืนน้ำทะเล.

เกาะดังกล่าวไร้ซึ่งพลังปราณวิญญาณ,มีเพียงแค่วัชพืชที่ขึ้นอยู่รอบ ๆ,ดูไม่ต่างจากเกาะร้าง.

ลู่อี้ผิงที่ร่อนลงไปที่เกาะร้างดังกล่าว.

ผ่านมากว่าหนึ่งหมื่นปีแล้ว,เกาะดังกล่าวย่อมเปลี่ยนไป,ยกตัวอย่างเดิมทีก่อนหน้ามีภูเขาสูง,ตอนนี้ได้กลายเป็นเพียงเนินเขาเท่านั้น.

ยวีจื่อฟางที่ยังพอจำทางได้,ได้นำลู่อีผิ้งไปยังพื้นที่ทิศใต้ของเกาะ.

อย่างไรก็ตาม,ขณะที่ลู่อี้ผิงมายังเกาะทิศใต้,ก็ได้ยินเสียงบางอย่างขึ้น.

“เผาศพสัตว์อสูรให้เกลี้ยง,อย่าให้เหลือร่องรอยเด็ดขาด.”หนึ่งในนั้นสั่งการ.

“ขอรับ,เส้าจู่.”

พวกลู่อี้ผิงที่ได้ยินคำพูดดังกล่าวที่จ้องมองหน้ากันและกัน.

ดูเหมือนว่าจะมีบางคนที่ต้องการสังหารและทำลายศพในเกาะแห่งนี้อย่างงั้นรึ?

แม้นว่าจะแปลกใจ,ทว่า,พวกลู่อี้ผิงก็ยังคงก้าวไปด้านหน้า.

ในเวลาไม่นาน,เหล่ากลุ่มยอดฝีมือที่เริ่มทำการเผาศพขนาดใหญ่,ศพเหล่านี้มีขนาดใหญ่มาก,เป็นเผ่าสัตว์อสูร.

“ยอดฝีมือเผ่าจักรพรรดิทะเล!”ยวีจื่อฟางที่ตกใจ.

คนของเผ่าจักรพรรดิทะเลด้านหน้า,สวมเกาะสีทองม่วง,บนเกาะนั้นมีลวดลายที่แปลกประหลาด,และมีสัญลักษณ์ของเผ่าจักรพรรดิทะเลประทับอยู่.

เผ่าจักรพรรดิทะเล,เป็นหนึ่งในสี่ราชวงศ์เผ่าจักรพรรดิทะเล,ทะเลหลวงซิงนั้นปรกติแล้วจะมีจ้าวผู้ปกครองเผ่าแห่งท้องทะเล,แยกออกเป็นเผ่าต่าง ๆ หลายสิบเผ่า,และในพื้นที่หนึ่งในสี่ก็มีเผ่าจักรพรรดิทะเลควบคุมอำนาจอยู่.

ยวีจื่อฟางที่เห็นคนของเผ่าจักรพรรดิทะเล,ก็หัวใจเต้นแรง,รับรู้สถานการณ์ต่อไปต้องแย่แน่.

เป็นความจริง,ในเวลานั้น,ยอดฝีมือเผ่าจักรพรรรดิทะเลกว่าสามสิบคนที่จับจ้องมองมายังพวกเขาทั้งหมด.

ยอดฝีมือเผ่าจักรพรรดิทะเลคนหนึ่งที่ค่อนข้างประหลาดใจ,เกาะร้างเช่นนี้,น้อยคนนักที่จะเข้ามา.

“เส้าจู๋,ทำอย่างไรดี?”ยอดฝีมือคนหนึ่งเอ่ยต่อชายหนุ่มเผ่าจักรพรรดิทะเล.

ชายหนุ่มเผ่าจักรพรรดิทะเลเผยแววตาเปี่ยมล้นด้วยจิตสังหาร,เอ่ยออกมาว่า”ต้องโทษพวกมันเองที่โชคร้าย,สังหารให้หมด!”

เรื่องที่พวกเขาสังหารเผ่าสัตว์อสูร,แน่นอนไม่อาจเปิดเผยได้.

เผ่าสัตว์อสูรที่พวกเขาสังหารไม่ใช่อสูรธรรมดา,เป็นตระกูลราชวงศ์พยัคฆ์.

ทันใดนั้น,ยอดฝีมือของเผ่าจักรพรรดิทะเล,หลายสิบคนก็พุ่งมาบินเข้าหาพวกลู่อี้ผิง,กระบี่ยาวที่สะบัดฟาดฟันออกไป,เพื่อสังหารฝ่ายตรงข้ามให้ตกตายในทันที.

นอกจากนี้คนสิบกว่าคน,ยังเป็นเทพสวรรค์ขั้นปลายท้าย,ใกล้จะกลายเป็นจ้าวพิภพแล้วด้วย.

ยวีจื่อฟางที่ใบหน้าบิดเบี้ยว,เต็มไปด้วยความตกใจ.

อย่างไรก็ตาม,ในเวลานั้นปราณกระบี่ของทั้งสิบที่พุ่งมา ถึงด้านหน้าลู่อี้ผิง,ฉื่อเยว่ที่สะบัดมือออกไป,ทันใดนั้น,กำเนิดเป็นเปลวเพลิงร้อนแรงลุกท่วมสวรรค์,กวาดม้วนทุกสิ่งทุกอย่างรอบ ๆ ไปในทันที.

ปราณกระบี่ของเหล่ายอดฝีมือเผ่าจักรพรรดิทะเลที่โจมตีมาถูกเพลิงผลาญสลายหายไปจนหมด,แม้แต่เกาะเทวะพวกเขายังสลายเป็นเถ้า,ร่างกายของพวกเขาที่กระเด็นออกไปทั่วสารทิศ,ล่วงหล่นลงพื้นกระอักโลหิตคำโต.

เหล่าคนของเผ่าจักรพรรดิทะเลที่ตกใจประหลาดใจไปตาม ๆ กัน.

“เพลงหยินกวง!”ผู้เยาว์เผ่าจักรพรรดิทะเลที่จ้องมองไปยังฉื่อเยว่,”เจ้าคือคนของนิกายเลี่ยเฟิง!”

เพลิงหยินกวง(เพลิงแสงสีน้ำเงิน),ในพิภพสวีกงนั้นมีเพียงแค่คนของนิกายเลี่ยเฟิงเท่านั้น,แม้นว่าพวกเขาจะไม่อ่อนแอ,ทว่าก็ไม่ได้อยู่ในสิบสุดยอดกลุ่มอิทธิพล,ทว่าจัดว่าเป็นหนึ่งในยี่สิบสุดยอดกลุ่มอิทธิพลเช่นกัน.

ในอดีต,ฉื่อเยว่เป็นหนึ่งในบรรพชนชราของนิกายเลี่ยเฟิง.

ฉื่อเยว่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป.

ผู้เยาว์เผ่าจักรพรรดิทะเลจ้องมองลู่อี้ผิง,ขมวดคิ้วเล็กน้อย,จากนั้นก็เผยยิ้ม”ไม่คาดคิดว่าจะเป็นคนของนิกายเลี่ยเฟิง,ไม่รู้ว่าพวกเจ้ามาทำอะไรที่นี่?”

จากนั้นเขาก็เอ่ยออกมาว่า”เรื่องที่เห็นเมื่อครู่,จงลืมไปซะ,ไม่เช่นนั้น.”

“ไม่เช่นนั้นทำไม?”ลู่อีผิ้งเอ่ยอย่างไม่แยแส.

“ไม่เช่นนั้น,จะต้องมีอุบัติเหตุเล็ก ๆ น้อย ๆเกิดขึ้น,คงไม่อยากให้นิกายเลี่ยเฟิงเข้ามาเกี่ยวข้องหรอกใช่ใหม?”ผู้เยาว์เผ่าจักรพรรดิทะเลเผยยิ้ม,เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเจตจำนงชั่วร้าย.

อย่างไรก็ตาม,ทันที่เขากล่าวจบ,วัวกระทิงมังกรเขาทองคำก็ตบไปที่ใบหน้าของเขา,ทำให้ผู้เยาว์เผ่าจักรพรรดิทะเลลอยกระเด็นลากครูดไปบนพื้น.

พื้นดินที่สั่นไปมาอย่างรุนแรง.

เศษหินดินทรายที่ลอยฟุ้งปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ.

ยอดฝีมือเผ่าจักรพรรดิทะเลมากมายที่ตื่นตะลึง,จ้องมองอย่างงงงวยบนรอยหลุมของเกาะร้าง,เห็นเพียงเส้าจู่เผ่าจักรพรรดิทะเลที่นอนก้นชี้ฟ้าหัวปักพื้นอยู่.

“เส้าจู่!”ยอดฝีมือเผ่าจักรพรรดิทะเลที่กลายเป็นวุ่นวาย,พร้อมกับเร่งรีบเข้าไปช่วยชายหนุ่มเผ่าจักรพรรดิทะเล.

เมื่อผู้เยาว์จักรพรรดิทะเลถูกช่วยออกมา,ใบหน้าของอีกฝ่ายที่บวมปูด,แทบจำใบหน้าไม่ได้.

ผู้เยาว์เผ่าจักรพรรดิทะเลที่เวลานี้กำลังจ้องมองวัวกระทิงมังกรเขาทองคำด้วยความตกใจและโกรธเกรี้ยว.

“พวกเราไป!”อย่างไรก็ตาม,เขาไม่เอ่ยอะไรอีกต่อไป,กล่าวสั่งการนำคนของเผ่าจักรพรรดิทะเลออกไป,เหล่ายอดฝีมือเผ่าจักรพรรดิทะเลจำต้องพยุงร่างชายหนุ่มบินตัดอากาศหนีไป.

เหล่ายอดฝีมือเผ่าจักรพรรดิทะเลที่บินจากไป,ยวีจื่อฟางเอ่ยด้วยความกังวล”พวกเขาคือคนของเผ่าจักรพรรดิทะเล,ผู้เยาว์คนนั้นมีสถานะไม่ธรรมดา,พวกเรารีบหนีกันเถอะ,ไม่เช่นนั้น,เมื่อคนของเผ่าจักรพรรดิทะเลนำกองกำลังมา,พวกเราจะไม่อาจหนีไปใหนได้.”

“หนี? ทำไมต้องหนี?”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเผยยิ้ม”หากพวกมันนำคนมามาก ๆ สักหน่อยจะยิ่งดี.”