见面礼（二更）

ถังปินเผยยิ้ม”หลังจากนี้,ท่านและพี่ชายลู่จะเป็นพี่ชายที่รักของข้า.”

วัวกระทิงมักกรเขาทองคำเผยยิ้ม,ร่างกายสูงสองเมตรของเขาที่ยกถังปินขึ้นไปนั่งบนไหล่,เอ่ยด้วยรอยยิ้ม”เอาล่ะ,ในเมื่อข้าเป็นพี่ชายของเจ้าแล้ว.”จากนั้นเขาก็นำโสมออกมาจากสิ่งประดิษฐ์มิติ,”พี่ชายก็จะไม่ตระหนี่,มอบของขวัญให้กับเจ้าเช่นกัน.”

“โสมโลหิตมังกร!”ถังปินและถังเสวี๋ยเหยาที่ตกใจ.

นอกจากนี้ยังเป็นโสมโลหิตมังกรสีทองทั้งหมดอีกด้วย.

ก่อนหน้านี้,ลู่อีผิ้งและวัวกระทิงมังกเรขาทองคำ,ได้ไปยังถ้ำที่พักของจ้าวหมื่นทวยเทพ,ด้านในนั้นมีทุ่งกว้างขวาง,มีสมุนไพรวิญญาณมากมายนานาชนิด,สมุนไพรเทวะจำนวนนับไม่ถ้วนส่องประกายแผ่แสงสีทอง,และยังพฤกษาเทวะระรานตา.

โสมโลหิตมังกรก็คือหนึ่งในนั้น.

ถังปินนั้นมีกายามังกรศักดิ์สิทธิ์โบราณ,และยังรวมประกายเทพมังกรบรรพชน,โสมโลหิตมังกรจึงเหมาะสมกับเขาเป็นอย่างมาก.

ของสิ่งนี้,สำหรับลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำ,ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง,วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอาไว้เคี้ยวเล่น,เหมือนกับวารีดาราฮุ่นตุ้นที่เอาไว้ใช้ต้มน้ำชาหรือดื่มแก้กระหาย.

นอกจากนี้,เจี้ยนมู่ที่เติบโต 1900 เมตรแล้ว,ลู่อี้ผิงไม่จำเป็นต้องใช้วารีดาราฮุ่นตุ้นรดอีกต่อไป,แน่นอนว่าลู่อี้ผิงเองก็ถูกชะตากับ เด็กชายถังปินเช่นกัน,เพราะอีกฝ่ายได้นำเขามายังนิกายเทวะซั่งหลาน,จนทำให้เขาได้รับชิ้นส่วนหยกเจาหัวชิ้นที่สี่ด้วย.

หลังจากที่กลับยอดเขาซิ่งเยว่,ลู่อี้ผิงก็นำศิลาปู้โจวออกมาเริ่มผสาน.

ศิลาปู้โจวที่ได้มาจากคฤหาสน์ของหรวนฮุ่ย,ทำให้ภูเขาปู้โจวที่เขามีสูงขึ้นกว่า 80 เมตรแล้ว,รอศิลาฮุ่นตุ้นจากคฤหาสน์ประธานหอการค้าเทียนจีส่งมาอีก,เวลานั้นภูเขาฮุ่นตุ้นของเขาควรจะสูงเกิน 100 เมตร.

ในเวลานั้น,ลู่อี้ผิงที่นั่งสมาธิภายใต้ต้นเจี้ยนมู่,เริ่มตระหนักรู้มหาเต๋าจากหยกเจาหัวชิ้นที่สี่.

หยกเจาหัวชิ้นที่สี่นั้นมี 100 มหาเต๋าเช่นกัน,หลัก ๆ แล้วเป็นมหาเต๋ากลืนกิน,มหาเต๋าผนึก.

มหาเต๋ากลืนกิน,สามารถกลืนกินสรรพสิ่งทุกอย่างภายใต้สวรรค์และปฐพี,ส่วนมหาเต๋าผนึกนั้น,สามารถผนึกทุกอย่างเทียบเท่ากับค่ายกลระดับเปิดสวรรค์.

วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเองก็ฝึกฝนอย่างจริงจังเช่นกัน.

แม้นว่าเขาไม่อาจตระหนักรู้วิชาลับพฤกษาสวรรค์มิเสื่อมคลายได้,ทว่าการตระหนักรู้มหาเต๋าจากเปลือกของเจี้ยนมู่ซึ่งเป็นอักขระเปิดสวรรค์,ก็ทำให้เขาได้รับประโยชน์มากมายเช่นกัน.

เขาและลู่อี้ผิงนั้น คิดเหมือน ๆ กัน,รู้สึกว่าตัวเองนั้นมีแข็งแกร่งไม่พอ,จำเป็นต้องยกระดับให้สูงขึ้นกว่านี้.

ขณะที่ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำกำลังบ่มเพาะ,ถังปินที่นำโสมโลหิตมังกรและวารีดาราฮุ่นตุ้นหนึ่งร้อยหยด,ก้าวเข้าไปในห้องโถงหลักของยอดเขาซิงเยว่,เพื่อที่จะแบ่งปันข่าวดีให้กับบิดาและมารดา.

ถังเสวี๋ยเหยาที่ก้าวตามน้องชาย,รู้สึกยินดีกับน้องชายเป็นอย่างมาก.

ขณะที่ทั้งสองก้าวเข้ามาในห้องโถง,เฉินจินที่อยู่ด้านหน้าถังชิงและเจียงซิน”อาจารย์,เจ้าคนแซ่ลู่นำศิษย์น้องเล็กออกไปเล่นด้านนอก,คนผู้นี้มีจิตใจชั่วร้าย,ต้องการตีสนิทน้องเล็ก,อีกหน่อยจะต้องสอนเรื่องไม่ดีต่อศิษย์น้องเล็กแน่ ๆ.”

“ข้าคิดว่าเขามีแผนการอะไรบางอย่างกับน้องเล็ก.”

“คนผู้นี้,ไม่อาจให้เขาอยู่ที่ยอดเขาซิงเยว่ได้.”

ถังชิงและเจียงซินได้ยินคำพูด,ต้องการเอ่ยอะไรบางอย่าง,ก็เห็นถังปินที่ก้าวเข้ามาโกรธเกรี้ยว,ก่อนที่จะพุ่งออกมา,พร้อมกับต่อยออกไปยังด้านหลังของเฉินจินแล้ว.

เฉินจินที่เร่งรีบหลบออกไปอย่างตื่นตระหนก.

ถังปินที่โกรธเกรี้ยวคำรามลั่น”เฉินจิน,ก่อนหน้านี้ข้าเตือนเจ้าแล้ว,เจ้ากล้าใส่ร้ายพี่ลู่อี้,ข้าจะทุบตีเจ้า!”

“ข้าคิดว่าเป็นเจ้าต่างหากที่มีเจตนาชั่วร้าย!”

“เจ้าใส่ร้ายพี่ชายลู่ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า,ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าเจ้าต้องการอะไร.”

ถังปินที่กำหมัดและวิ่งเข้าไปอีกครั้ง.

เฉินจินไม่กล้าตอบโต้,ทำได้แค่หลบไปมาอย่างเร่งรีบ,พร้อมกับโต้เถียง”ศิษย์น้องเล็ก,เจ้าเข้าใจผิดแล้ว,ข้าทำเพื่อเจ้าต่างหาก.”

ถังชิงเห็นถังปินที่โจมตีไม่หยุด,จึงกล่าวเอ็ดออกไป”เสี่ยวปิน,พอได้แล้ว!”

ถังปินเห็นบิดาฉุนเฉียว,จึงได้หยุด,ก่อนที่จะนำโสมโลหิตมังกรออกมา.

โสมมังกรโลหิตที่ถูกนำออกมา,แผ่กลิ่นอายสมุนไพรกระจายไปทั่วห้องโถง.

“โสมโลหิตมังกรที่เปลี่ยนรูปสมบูรณ์แบบ!”ถังชิงและเจียงซินทั้งสองมองโสมโลหิตมังกรในมือบุตรชาย,ด้วยความประหลาดใจ.

“เสี่ยวปิน,เจ้าได้โสมโลหิตมังกรมาจากที่ใด?”ถังชิงที่เอ่ยสอบถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง.

ถังปินเอ่ย”พี่ชายเสี่ยวจินมอบให้กับข้า.”

“พี่ชายเสี่ยวจิน?”ถังชิงและเจียงซินจ้องมองหน้ากันและกัน.

“เจ้าหมายถึงผู้ใต้บังคับบัญชาของลู่อี้ผิงนะรึ?”ถังปินเอ่ยด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.

ถังปินพยักหน้ารับ,จากนั้นก็นำขวดหยกออกมา,หลังจากเปิดออก,ในขวดหยก,มีวารีดาราร้อยหยดที่ส่องประกายแสงระยิบระยับ,แผ่กลิ่นอายลมปราณฮุ่นตุ้นกระจายไปทั่วอากาศ.

“วารีดาราฮุ่นตุ้น 100 หยด,พี่ชายลู่มอบให้ข้า.”ถังปินเอ่ย.

ถังชิง,และเจียงซินถึงกับชงักยืนอ้าปากค้างไปตาม ๆ กัน.

เฉินจินที่จ้องมองวารีดาราฮุ่นตุ้นและโสมโลหิตมังกรด้วยความงงงวย.

ถังปินจ้องมองเฉินจินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา”เจ้าบอกว่าพี่ชายลู่มีแผนการร้ายกับข้า,เจ้าคิดว่าพี่ชายลู่ต้องการอะไรจากข้ากัน? วางแผนชิงสมุนไพรวิญญาณของข้ารึ? ต้องการวารีวิญญาณจากข้างั้นรึ?”

เทียบสมุนไพรวิญญาณกับโสมโลหิตมังกร,เป็นได้เพียงขยะเท่านั้น.

ส่วนวารีวิญญาณ,เทียบกับวารีดาราฮุ่นตุ้น,ก็เป็นได้แค่เพียงน้ำครำ.

เฉินจินที่กล่าวโต้แย้ง”เขาจะต้องมีแผนการร้ายอย่างแน่นอน.”

ถังปินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา”เจ้าขอเข้าร่วมยอดเขาซิงเยว่ของข้า,ข้าคิดว่าเจ้านั่นล่ะมีแผนการต้องการวารีวิญญาณจากยอดเขาซิงเยว่แน่นอน.”

เฉินจินที่ใบหน้ากลายเป็นแดงกล่ำ.

เจียงซินเอ่ยต่อถังชิง”อีกฝ่ายช่วยเสี่ยวปิน,และยังให้เสี่ยวปินหลอมรวมหัวใจมังกรโบราณ,ตอนนี้ยังมอบโสมโลหิตมังกรและวารีดาราฮุ่นตุ้นที่ล้ำค่าให้อีก,พวกเราจะต้องตอบแทนเขาให้ดี.”

ถังชิงที่พยักหน้าจริงจัง”ควรจะต้องตอบแทนให้ดี.”

ในคืนนั้น.

ลู่อี้ผิงที่นั่งตระหนักรู้หยกเจาหัวชิ้นที่สี่ใต้ต้นเจี้ยนมู่,เวลานั้นมีร่างสีดำบินมาจากพื้นที่ไกลออกไป,ข้ามผ่านม่านพลังป้องกันนิกายเทวะซั่งเหล่ย,ตรงมายังยอดเขาซิงเยว่.

ร่างชุดดำที่มาถึงยอดเขาซิงเยว่,ก็ผ่านตำหนักถังชิงและถังเสวี๋ยเหยา,ทว่าถังชิงและถังเสวี๋ยเหยา,กับไม่มีมีใครรับรู้เลย.

ท้ายที่สุดฝ่ายตรงข้ามก็มาถึงตำหนักของถังปิน.

ขณะที่ฝ่ายตรงข้ามกำลังจะเข้าไปในตำหนักถังปิน,ทันใดนั้น,ก็สัมผัสได้ถึงพลังดูดที่น่าอัศจรรย์,เขายังไม่ทันได้ตอบสนอง,ภาพฉากรอบ ๆ กายก็เปลี่ยนไป,เขาถูกลากมาอยู่ในพื้นที่มิติอีกแห่งหนึ่ง.

ขณะตั้งสติได้,ภาพที่เขาเห็นนั้น,ทำให้เขาตื่นตะลึงอ้าปากค้างไปเลย.

ในเวลานี้,ด้านหน้าของเขาพบกับต้นไม้ที่สูงใหญ่กว่าสองกิโลเมตร,รอบ ๆต้นไม้ มีอักขระส่องประกายแสงสว่างวับวาว,ดูทรงพลังน่าเกรงขามน่าดึงดูด,รอบ ๆ ต้นไม้ใหญ่,มีลมปราณปฐมกาลฮุ่นตุ้นมากมายหลั่งไหลเทกระหน่ำออกมา.

บนพื้นดินเอง,ดินส่องประกายแสงระยิบระยับ,ราวกับเห็นดินทองคำบรรพกาล.

ใต้ต้นไม้,มีผู้เยาว์ชุดน้ำเงินนั่งอยู่,พร้อมกับวัวยักษ์สีทองตนหนึ่ง.

รอบ ๆ ร่างของผู้เยาว์นั้นมีมหาเต๋าส่องสว่าง,ส่วนด้านหลังวัวตัวใหญ่นั้นมีเงามังกรเทวะและเงาเทพสายฟ้าปรากฏขึ้น.

ในเวลานั้น,ผู้เยาว์คนดังกล่าวที่ยกมือขึ้น,พร้อมกับดูดดึงร่างเขาไปด้านหน้า,เขาพบว่าร่างกายของเขานั้นไร้ซึ่งแรงขัดขืน,พลังทั้งหมดถูกผนึกไปแล้ว,ทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก.

เขาเข้าใจถึงความแข็งแกร่งของเขาดี,มีเพียงเหล่าปิศาจเฒ่าในดินแดนบรรพชนเทวะซั่งเหล่ยเท่านั้นที่จะกำราบเขาได้,ทว่าแม้แต่เหล่าปิศาจเฒ่าเหล่านั้นก็ไม่มีทางสะกดเขาได้ง่ายดายเช่นนี้,ไม่มีทางที่เขาจะถูกผนึกโดยที่เขาไม่รู้ตัวได้.

ผู้เยาว์ผู้นี้เป็นใครกัน?!