傅苍生赶到，坠神窟震动（一更）

แม้นว่าหลงกู่จะตัดผ่านระดับเป็นผู้บัญชาภพแล้ว,ทว่าหลงยวีที่มีบิดาและนำยอดฝีมือผู้บัญชาภพสิบกว่าคนมา,ย่อมเต็มไปด้วยความมั่นใจ.

ในเวลานั้น,หลงต้าเหมิงอยู่ในหุบเหวได้รับข้อความ,จากนั้นก็นำหูโจวกลับมาที่เดิม.

“ท่านพ่อ!”หลงยวีที่เห็นหลงต้าเหมิงนำยอดฝีมือนิกายราชามังกรกลับมา,ก็ออกไปรับ.

หลงต้าเหมิงที่กวาดตามองลู่อี้ผิงและพวกหลงกู่,แววตาเผยความประหลาดใจ.

หูโจวและยอดฝีมือเผ่าจิ้งจอกเจ็ดวิญญาณเองก็จ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความสงสัย.

“ท่านพ่อ,เขาคือกบฏที่สมคบกับคนนอก,เป็นกบฏนิกายราชามังกร,หลงกู่!”หลงยวีที่ชี้ไปยังหลงกู่,เอ่ยต่อหลงต้าเหมิง”บรรพชราหลงจินเมื่อครู่เพิ่งถูกเขาทำร้าย.”

“หลงกู่!”หลงต้าเหมิงที่ตกใจ,แววตาจดจ้องมองไปยังหลงกู่,ในอดีตหลงกู่ถูกขับออกจากนิกายราชามังกร,เห็นใบหน้าดังกล่าว,ก็ทำให้เขาใบหน้าเปลี่ยนสี,เขาแทบลืมคน ๆ นี้ไปแล้ว.

อย่างไรก็ตาม,เรื่องราวความจริงในอดีตนั้น,เขารู้ดี.

เขาจ้องมองหลงกู่,เผยแววตาเย็นชาออกมา.

ไม่คาดคิดว่าหลงกู่จะยังไม่ตาย,ในอดีต,เขาและบิดาของเขาส่งคนมากมายไล่ล่าอีกฝ่าย.

หลงกู่จ้องมองหลงต้าเหมิงที่ประหลาดใจ,แค่นเสียงเอ่ยออกมาว่า”หลงต้าเหมิงเจ้าคงไม่คิดว่าข้าไม่เพียงไม่ตาย,ทว่ายังรับใช้ต้าเหริน,และตัดผ่านระดับไปเป็นผู้บัญชาภพด้วย!”

ต้าเหริน?

หลงต้าเหมิงที่จ้องมองลู่อี้ผิงคราหนึ่ง,จากนั้นก็เผยยิ้มอย่างเย็นชาออกมา”เจ้าตัดผ่านเป็นผู้บัญชาภพแล้วอย่างไร,ไม่อาจสังหารเจ้าได้ในอดีต,ยังไงวันนี้เจ้าก็ต้องตาย!”

เขาจ้องมองลู่อี้ผิง,จ้องมองวัวกระทิงมังกรเขาทองคำและคนอื่น ๆ,”พวกเจ้าคงเอาชีวิตมาตกตายพร้อมกับหลงกู่แล้ว!”

กล่าวจบ,ร่างกายของหลงเหมิงก็แผ่กลิ่นอายที่ทรงพลังออกมา.

กลิ่นอายของมังกรที่น่าเกรงขามสั่นคลอนสวรรค์และปฐพี,ห้วงมิติที่เกิดระเบิดดังกึกก้อง,บนท้องฟ้าปรากฏหลุมมังกรกระแสอากาศที่พลุ้งพล่านสั่นไปมา,เทือกเขารอบ ๆ ที่สั่นไหว,แผ่นดินที่แตกแยกออกเป็นทาง.

พลังกฎพิภพที่เต็มไปด้วยปราณมังกร,สาดซัดราวกับคลื่นบนผืนทะเลที่กว้างใหญ่,แผ่รัศมีแสงกวาดม้วนกลืนพื้นที่หลายหมื่นลี้.

หลงกู่,เห่ยเซี่ย,ป้าเต๋า,ฉื่อเยว่,หวงหยวนตง,หลายคนที่เผยความประหลาดใจ,หลงต้าเหมิงคาดไม่ถึงว่าจะสำเร็จพลังกฏพิภพ 1.1 ล้าน.

อะไรคือพลังกฎพิภพ 1.1 ล้าน?!

ราชาแดนศักดิ์สิทธิ์เจิ้นยวี,ต้วนหงมีพลังกฎพิภพเพียง 230,000 เท่านั้น.

ยอดฝีมืออันดับหนึ่งของโหยวหมิง,หลงกังวังมังกรปิศาจยังมีพลังกฎพิภพเพียง 250,000 เท่านั้น.

ความแข็งแกร่งของหลงต้าเหมิง,ถึงจะเป็นต้วนหง,หลงกัง,เมิ่งฟู่ถิงและหวังไห่โถว สี่คนรวมมือกันเหมือนเช่นเหตุการณ์ในดินแดนปิศาจโบราณ,เกรงว่าคงไม่อาจต้านทานได้แม้แต่กระบวนท่าเดียวของเขา.

กฎพิภพ,ต่างกันเพียงหนึ่งหมื่น,พลังต่อสู้ก็อยู่กันคนละระดับแล้ว.

หรือกว่าได้ว่าหลงต้าเหมิง,เหนือกว่า,ต้วนหง,หวังไห่โถวและคนทั้งสี่รวมกันหลายแสนเท่า.

ขณะที่หลงต้าเหมิงจะลงมือนั้น,เวลาเดียวกันสวรรค์และปฐพีที่ดังสนั่นหวั่นไหว,พลังที่ไร้เทียมทานจากขอบฟ้าไกล,พลังทำลายล้างที่สั่นคลอนโลกราวกับจะทำให้สวรรค์และปฐพีพังทลาย,เสียงระเบิดดังสนั่นดังกึกก้องไม่หยุด,ราวกับอสุรกายใหญ่ยักษ์ที่โจมตีมายังพื้นที่ถ้ำเทพร่วง,จนพื้นมิติทั้งหมดสั่นไหวไปมาไม่เสถียร.

แทบจะในทันที,ยอดฝีมือทั้งหมดในถ้ำเทพร่วงต่างก็สัมผัสได้ถึงพลังที่ไร้เทียมทานดังกล่าว.

“ทรงพลังมาก! โลกใบนี้มีพลังที่น่าเกรงขามขนาดนี้เลย!”

“ใครกัน? พลังที่น่าพรั่นพรึงนี้เข้ามาในถ้ำเทพร่วงอย่างงั้นรึ?”

หูโจวเผ่าจิ้งจอกเจ็ดวิญญาณที่ใบหน้าเปลี่ยนสี.

หลงต้าเหมิงที่หยุดชงักเต็มไปด้วยความตกใจ.

“พลังที่น่าพรั่นพรึงนี้อยู่ที่ทางเขาถ้ำเทพร่วง!”บรรพชนชราเผ่าราชามังกรเอ่ยด้วยความตกใจ.

นิกายราชามังกร,และคนของเผ่าจิ้งจอกเจ็ดวิญญาณ,ที่บอกได้ว่ามีตัวตนที่แข็งแกร่งไร้เทียมทานนั้นกำลังเคลื่อนที่มาด้วยความเร็วสูงมุ่งตรงมาที่นี่.

หลงต้าเหมิง,หูโจวและคนอื่น ๆ ที่เผยความประหลาดใจออกมา.

จิตสัมผัสของคนนิกายราชามังกรและเผ่าจิ้งจอกเจ็ดวิญญาณนับว่าไม่เลว,ที่มองเห็นริ้วแสงอำนาจที่น่าเกรงขามกวาดม้วนพุ่งตางทะลวงถ้ำเทพร่วงเข้ามา,ฉีกห้วงมิติเคลื่อนที่เข้ามาใกล้พวกเขาเรื่อย ๆ.

ความเร็วที่เลิศล้ำ,กงจู่หยวนซานแดนศักดิ์สิทธิ์อู๋โหยวและยอดฝีมือคนอื่น ๆ,ที่สัมผัสได้ถึงแสงสว่างเจิดจ้าที่สะบั้นมิติกวาดผ่านเข้ามา.

แม้นว่าเห็นเพียงริ้วแสงที่เจิดจ้าเท่านั้นที่มาถึง,ทว่าก็บอกได้ว่านี่คือพลังที่ไร้เทียมทานกำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงเข้ามาใกล้แล้ว.

ผู้ที่มาในครั้งนี้ก็คือฟู่ซ่างเซิ่งยอดฝีมือทำเนียบเทพ,ที่ข้ามผ่านแม่น้ำดารามาแล้วนั่นเอง!

รับรู้ศิษย์ลำดับสามและศิษย์ลำดับสี่ถูกสังหาร,ฟู่ซ่างเซิ่งไม่ลังเลใช้พลังมหาศาลเพื่อทะลวงกาลอวกาศก้าวข้ามมิติส่วนลึกเคลื่อนที่มาที่นี่.

“ลู่อี้ผิง,ข้ารู้ว่าเจ้าอยู่ในถ้ำเทพร่วง,ข้าฟู่ซ่างเซิ่งมาแล้ว,ไสหัวออกมา!”ฟู่ซ่างเซิ่งที่คำรามดัง,คลื่นเสียงที่ทำให้ห้วงมิติบิดเบี้ยว,กระจายออกไปรอบ ๆ,เหล่ายอดฝีมือในถ้ำเทพล่วงสั่นสะท้านรู้สึกราวกับว่ากำลังรับทัณฑ์สายฟ้าอยู่.

“ทำเนียบเทพท่านฟู่ซ่างเซิ่ง!”

“ท่านฟู่ซ่างเซิ่งมาแล้ว,ยอดฝีมือทำเนียบเทพ,คาดไม่ถึงว่าจะมาถึงพิภพเหิงหยวน!”

“ผ่านมานานเท่าไหร่แล้วที่ยอดฝีมือทำเนียบเทพ เดินทางมายังพิภพเหิงหยวน!”

ยอดฝีมือหลายคนที่เผยความตื่นเต้น.

ราวกับว่ายอดฝีมือทำเนียบเทพที่มาเยือนพิภพเหิงหยวนกลายเป็นเกียรติที่เลิศล้ำไปแล้ว.

“ลู่อี้ผิงสังหารศิษย์ลำดับสามและสี่ของฟู่ซ่างเซิง,ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริง!”

“ลู่อี้ผิงเวลานี้ได้เตะเข้ากับแผ่นเหล็กแล้ว,ตอนนี้ท่านฟู่ซ่างเซิงใกล้มาถึงแล้ว,ไม่ใช่ว่าลู่อี้ผิงกำลังหาที่ซ่อนตัวอยู่หรอกรึ?”

เหล่าผู้ฝึกตนมากมายต่างก็พูดคุยเรื่องดังกล่าวไม่หยุด.

ลู่อี้ผิงที่เพิ่งกวาดล้างนิกายเทวะคุนเฟิงและวังมังกรปิศาจ,สั่นสะเทือนไปทั้งพิภพเหิงหยวน,เมื่อเร็ว ๆ นี้ก็มีคนเอ่ยเทิดทูนอาจารย์นักบุญปิศาจ,ทว่าหลายคนก็ไม่พอใจลู่อี้ผิงเช่นกัน.

วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่สัมผัสได้ว่าฟู่ซ่างเซิงใกล้มาถึงแล้ว,ก็เผยยิ้ม”เจ้าคนแซ่ฟู่มาถึงเร็วจริง ๆ.”

หลงต้าเหมิงที่สงสัยจ้องมองลู่อี้ผิงและพวกวัวกระทิงมังกรเขาทองคำ.

ฟู่ซ่างเซิ่งที่ส่งจิตสัมผัสกลายเป็นประกายแสงพุ่งมาถึงผืนแผ่นดินที่พวกลู่อี้ผิงอยู่ในที่สุด.

เมื่อจิตสัมผัสฟู่ซ่างเซิ่งเข้ามาใกล้แล้ว,กงจู่หยวนซานที่มองไปยังลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ”อาจารย์,ลู่อี้ผิงอยู่ด้านหน้า,เจ้าเด็กนั่นคือลู่อี้ผิง!”

ฟู่ซ่างเซิ่งที่ตกใจ,สายตาของเขาที่จดจ้องมองลู่อี้ผิง,แววตาเป็นประกายส่งอำนาจกระบี่,กำเนิดเป็นพลังที่บ้าคลั่งนับสิบล้านสายโจมตีออกไป.

ลู่อี้ผิงที่จดจ้องมองกลับมา

ทั้งสองที่มองกันและกัน.

พลังที่มองไม่เห็นปะทะกันกลางอากาศ.

เทือกเขารอบ ๆ ที่เกิดระเบิดพังทลายลงเป็นแถบ ๆ,ต้นไม้ใบหน้าที่ลอยกระเด็นลอยเคว้งไปทั่วทุกสารทิศ.

เวลานี้กลิ่นอายของทั้งสองที่เข้าปะทะกันอย่างหนักหน่วงรุนแรง.

หลงต้าเหมิง,หู่โจว,หลงยวี,หูหมิงเซิ่งและคนอื่น ๆ ที่ตื่นตะลึงอย่างหนัก,ทุกคนที่ถอยหลังออกมา,เวลานี้พวกเขาที่จ้องมองลู่อี้ผิง,ด้วยความตกใจ,พวกเขาไม่คิดเลยว่าผู้เยาว์ชุดน้ำเงินที่จริงแล้วก็คือลู่อี้ผิง!

เห่ยเซี่ย,หวงหยวนตงและคนอื่น ๆ ที่อยู่ด้านหลังลู่อี้ผิง,ที่จ้องมองออกไปด้านหน้าด้วยความตกใจ.

ฟู่ซ่างเซิ่งยังมาไม่ถึงที่หมาย,ทว่ากลิ่นอายก็รุนแรงได้ทำให้ห้วงมิติรอบ ๆ บิดเบี้ยวพังลายลงแล้ว,แม้แต่พวกหลงต้าเหมิงและคนอื่น ๆ ยังแทบยืนไม่อยู่,เวลานี้ได้แต่หลบถอยหลังออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า.

ฟู่ซ่างเซิ่งที่ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ,พวกเขาสัมผัสได้ถึงความน่าพรั่นพรึงของยอดฝีมือทำเนียบเทพได้อย่างชัดเจนเรื่อย ๆ.

ท้ายที่สุดฟู่ซ่างเซิ่งก็มาถึง,ก่อนที่จะร่อนลงพื้น.

เมื่อฟู่ซ่างเซิ่งร่อนลงเหยียบบนพื้น,ผืนปฐพีก็สั่นไปมาอย่างรุนแรง.

ฟู่ซ่างเซิ่งที่ราวกับขุนเขาลูกใหญ่หล่นลงสู่พื้น,จ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความเย็นชา,ยังไม่คิดที่จะเริ่ม,ทว่ามือทั้งสองกอดออกก่อนที่จะก้าวไปด้านหน้าตรงไปยังทิศทางของลู่อี้ผิง.