神秘高手降临，是冥海那位？（四更）

หลังจากนั้นก็นำกล่องหยกวางไว้ที่เดิมและก้าวออกจากคลังสมบัติ.

เมื่อเขาก้าวออกมาจากตำหนักด้านใน,ก็พบว่าโจวฉานยังคงนั่งมองค่ายกลกระบี่ที่ไม่สมบูรณ์,ครุ่นคิดถึงค่ายกลกระบี่พันมายาหาทางซ่อมแซมไม่หยุด,ลู่อี้ผิงครุ่นคิดเล็กน้อย,ก่อนชี้นิ้วออกไป,ลำแสงที่ผสานเข้าไปในจิตสำนึกของโจวฉาน,ทำให้อีกฝ่ายมึนงงดวงตาพล่าและนอนหลับไป.

หลังจากนั้น,ลู่อี้ผิงก็ก้าวมาด้านหน้าค่ายกลกระบี่พันมายาที่ไม่สมบูรณ์,ชี้นิ้วออกไป,ปรากฏอักขระมากมายลอยออกไปยังค่ายกลกระบี่ตัวแล้วตัวเล่า.

เพียงไม่นาน,ค่ายกลกระบี่พันมายาที่ไม่สมบูรณ์ก็กลับมาสมบูรณ์,ลำแสงที่ส่องสว่าง,เจตจำนงกระบี่ที่หนักหน่วงแผ่ออกไปรอบ ๆ กระจายฟุ้งไปทั่วอากาศ.

ในเมื่อเขาชิงหยกเจาหัวไป,จึงคิดที่จะชดเชยให้อีกฝ่ายด้วยการซ่อมค่ายกลกระบี่พันมายาคืนให้.

อย่างไรก็ตาม,หลังจากซ่อมค่ายกลกระบี่พันมายาเสร็จแล้ว,ลู่อี้ผิงก็ไม่จากไปทันที,ทว่ายังคงตรวจสอบความทรงจำของโจวฉาน,เขาต้องการรู้ว่าอีกฝ่ายได้รับหยกเจาหัวมาจากใหน.

หลังจากได้รับข้อมูลที่ต้องการรู้แล้ว,ลู่อี้ผิงก็ออกจากดินแดนบรรพชนนิกายเทวะซั่งเหล่ย,กลับไปยังตำหนักที่พักยอดเขาซิงเยว่ทันที.

ส่วนโจวฉาน,เวลานี้ได้หลับยาว,คาดว่าพรุ่งนี้ตอนเช้าคงจะตื่นขึ้นมาเอง.

หลังจากที่กลับมายังตำหนักที่พักยอดเขาซิงเยว่แล้ว,ลู่อี้ผิงก็นั่งสมาธิใต้ต้นเจี้ยนมู่,นำหยกเจาหัวชิ้นที่สี่ออกมา,จากนั้นก็เริ่มหลอมรวมหยกเจาหัวชิ้นที่สี่ต่อไป.

นับตั้งแต่ได้หยกเจาหัวชิ้นที่สามมา,การหลอมชิ้นที่สี่ก็ง่ายขึ้นอีก.

เพียงไม่นาน,ลู่อี้ผิงก็หลอมหยกเจาหัวชิ้นที่สี่สำเร็จ.

บนศีรษะของลู่อี้ผิง,ปรากฏเมฆมงคลขึ้น,หยกเจาหัวชิ้นที่สี่ก็เหมือนกับชิ้นที่สาม,ประกอบด้วยมหาเต๋าที่กำลังส่องสว่างส่องแสงออกมา.

หนึ่งคืนผ่านไป.

แสงตะวันยามเช้าที่สาดส่องลงมา.

โจวฉานที่ค่อย ๆ ฟื้นขึ้นมา,เขาลืมตาขึ้น,ส่ายหน้าไปมา,ประหลาดใจ,คาดไม่ถึงว่าตัวเองจะหลับไปโดยที่ตัวเองไม่รู้?

ด้วยระดับพลังบ่มเพาะเช่นเขา,ต่อให้ไม่พัก,ผ่านมาไปหนึ่งหมื่นปีหรือหนึ่งแสนปี,ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะหลับโดยไม่รู้ตัว.

เขาที่ลุกขึ้นทันที,กวาดตามองไปรอบ ๆ,ขณะจ้องมองประกายแสงบนพื้นด้านหน้าที่ส่องสว่างวับวาว,เจตจำนงกระบี่พันมายาที่เปล่งประกายส่องสว่าง,ทำให้เขากลายเป็นงงงันขึ้นมาทันที.

นี่มัน?!

ค่ายไม่ถึงว่านี่คือค่ายกลกระบี่พันมายาอย่างงั้นรึ?!

แม้แต่ค่ายกลกระบี่พันมายาที่ผู้ก่อตั้งยังไม่อาจซ่อมแซมได้,กลับมาสมบูรณ์ได้อย่างไรกัน?!

เขาที่สีตาไปมา,ราวกับว่าตาฝาดไป.

อย่างไรก็ตาม,เมื่อเขาสีตาไปมา,จ้องมองมาอย่างไรไม่หยุด ค่ายกลกระบี่พันมายาก็สมบูรณ์ไปเรียบร้อยแล้ว.

เมื่อมั่นใจแล้วว่าค่ายกลพันมายาสมบูรณ์,โจวฉานถึงกับกระโดดโลดเต้น,ตื่นเต้นดีใจจนยากจะสะกดเอาไว้ได้จนต้องร้องตะโกนลั่น.

ด้วยการที่โจวฉานส่งเสียงดัง,ทำให้บรรพชนชราคนอื่น ๆ หลายสิบคนบินตัดอากาศมาหาเขา.

ในเวลาต่อมา,จ้าวขุนเขาซิงเยว่,ถังชิงที่ก้าวออกมาจากตำหนักด้วยใบหน้าเคร่งขรึม.

“เกิดอะไรขึ้น,มีเรื่องสำคัญอันใดเกิดขึ้นรึ?”ภรรยาของเขาที่เอ่ยสอบถามด้วยความสงสัย.

“เกิดเรื่องขึ้น!”ถังชิงที่เผยความจริงจังมายิ่งขึ้นกว่าเดิม.

เจียงซินที่หัวใจเต้นโครมคราม.

“เมื่อคืนมีใครบางคนลอบเข้าไปในดินแดนบรรพชน.”ถังชิงเอ่ย.

มีคนลอบเข้าไปในดินแดนบรรพชน? เจียงซินที่เร่งรีบสอบถามออกไปทันที”จับได้หรือไม่?”

ถังชิงที่เผยใบหน้าแปลก ๆ”ไม่,ฝ่ายตรงข้ามทำให้ท่านบรรพชนกระบี่สลบก่อนจากไปเงียบ ๆ,ไม่มีใครสัมผัสได้.”

“อะไรนะ?!”เจียงซินที่ตื่นตะลึงตกใจเป็นอย่างมาก.

ท่านบรรพชนกระบี่,นี่คือบรรพชนชราที่แข็งแกร่งระดับบนสุดของนิกายเทวะซั่งเหล่ย,ผู้รวมตราประทับเก้าอัน,คาดไม่ถึงว่าจะถูกคนทำให้สลบอย่างงั้นรึ?

นอกจากนี้ฝ่ายตรงข้ามยังเข้าออกโดยที่ไม่มีใครสัมผัสได้?

ดินแดนบรรพชนนั้นมีมหาค่ายกลหลายชั้นขวางกั้นอยู่,นอกจากนี้ยังเป็นค่ายกลที่บรรพชนผู้ก่อตั้งเป็นผู้วางเอาไว้อีกด้วย,คาดไม่ถึงว่าฝ่ายตรงข้ามจะลอบเข้าออกได้เงียบ ๆ โดยไม่มีใครรู้ตัวรึ?

ในเวลานี้,เจียงซินตระหนักได้ว่านี่เป็นเรื่องที่จริงจังมาก.

นับว่าเป็นปัญหาใหญ่ก็ว่าได้.

ท่านบรรพชนกระบี่ตอนนี้ได้เรียกจ้าวขุนเขาทั้งหมดไปยังห้องโถง,ยังไม่รู้รายระเอียด ตอนนี้ข้าต้องไปก่อน.”ถังชิงที่ใบหน้าจริงจัง,บินตัดอากาศตรงไปยังห้องโถงหลักทันที.

เมื่อถังชิงมาถึงห้องโถง,ก็พบว่ามีบรรพชนชราหลายคนที่ได้มาถึงแล้ว,เจ้าสำนักและจ้าวขุนเขาก็เกือบมาถึงทั้งหมดแล้ว.

เห็นชายชราผมดำที่นั่งอยู่ตรงกลางห้องโถง,ถังชิงที่รู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมา,เร่งรีบเข้าไปนั่งประจำที่ของเขา.

ชายชราผมดำก็คือ,ศิษย์พี่ใหญ่ของบรรพชนกระบี่โจวฉาน,เป็นหนึ่งในยอดฝีมือของนิกายเทวะซั่งเหล่ยสวีเถิง,แม้นว่าจะยังไม่รวมตราประทับที่สิบ,ทว่าก็เป็นยอดฝีมือตราประทับเก้าอันขั้นปลายแล้ว.

เพียงไม่นาน,ทุกคนก็มาถึงทั้งหมด.

ในห้องโถง,ไม่มีใครกล้าส่งเสียง,บรรยากาศดูจริงจังเป็นอย่างมาก.

สวีเถิงที่กวาดตามองผู้คน,ก่อนเอ่ยปากออกมาว่า”เชื่อว่าทุกคนคงได้ยินเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้ว.

ทุกคนที่นั่งฟังอย่างสงบเรียบร้อย.

“เมื่อคืนนี้มีใครบางคนลอบเข้าไปในดินแดนบรรพชนของพวกเรา,และทำให้ศิษย์น้องโจวฉานสลบไปด้วย.”สวีเถิงเอ่ยปากออกมา ”และเมื่อเช้านี้ศิษย์น้องโจวฉานฟื้นขึ้นมา,ก็พบว่า,มีใครบางคนได้ช่วยซ่อมค่ายกลกระบี่พันมายาสำเร็จด้วยเช่นกัน.”

“อะไรนะ?!”ถังชิงและจ้าวขุนเขาคนอื่น ๆ ต่างก็ตกใจไปตาม ๆ กัน.

แม้นว่าพวกเขาจะรู้ว่ามีคนลอบเข้าไปในดินแดนบรรพชน,ทว่าก็ไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องค่ายกลกระบี่พันมายาถูกซ่อมให้สมบูรณ์แล้วแต่อย่างใด.

“เหล่าจูจง,ค่ายกลพันมายาสมบูรณ์แล้วจริง ๆ รึ?!” เจ้านิกายเทวะซั่งเหล่ยที่แทบไม่อยากเชื่อ,ค่ายกลกระบี่พันมายานั้น,ผ่านมากว่าหนึ่งล้านปีแทบไม่อาจซ่อมได้,จู่ ๆ เมื่อคืนก็มีคนลอบเข้าไป,ซ่อมมันจนสมบูรณ์อย่างงั้นรึ?

ไม่ว่าจะเป็นใครก็ยากจะเชื่อลง.

สวีเถิงที่เผยยิ้ม”สมบูรณ์แล้ว,เมื่อเช้านี้ข้าได้ยินศิษย์น้องโจวฉานเอ่ย ข้ายังไม่เชื่อเลย,จนได้ตรวจสอบซ้ำแล้วซ้ำเล่า,มันสมบูรณ์แล้วจริง ๆ.”

ค่ายกลกระบี่พันมายากลับมาสมบูรณ์,สำหรับนิกายเทวะซั่งเหล่ยแน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ต้องเฉลิมฉลอง.

เมื่อค่ายกลกระบี่พันมายาสมบูรณ์,พลังป้องกันของนิกายเทวะซั่งเหล่ยย่อมเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน.

โจวฉานที่เผยยิ้ม”ข้าตื่นขึ้นมาตอนเช้า,พบว่าค่ายกลพันมายากลับมาสมบูรณ์,ถึงกับร้องลั่นด้วยความตื่นเต้น,จนถึงตอนนี้ข้ายังตื่นเต้นไม่หายเลย.”

ค่ายกลพันมายา,เขาทุ่มเวลาและสมองไปเป็นอย่างมาก,จนเผ้าผมแทบหลุดล่วงไปหมด,ตอนนี้ค่ายกลพันมายากำลับมาสมบูรณ์,จะไม่ให้เขาตื่นเต้นได้อย่างไร,ไม่เพียงแค่ตื่นเต้น,กล่าวได้ว่าตื่นเต้นจนแทบตายก็ว่าได้.

ภายในห้องโถง,ทุกคนต่างก็ยิ้มแย้มหัวเราะไปกับคำพูดดังกล่าว,แม้แต่ถังชิงเองก็ด้วย.

โจวฉานเอ่ยเพิ่ม”เพียงแต่,ทำไมยอดฝีมือลึกลับถึงได้มาช่วยนิกายเทวะซั่งเหล่ยของเราซ่อมแซมค่ายกลกระบี่พันมายากัน? นอกจากนี้,ในพื้นที่ดาราเป่ยหวง,ใครกันที่มีพลังเช่นนี้,สามารถลอบเข้ามาในดินแดนบรรพชนพวกเราได้อย่างเงียบ ๆ โดยที่ไม่มีใครรู้? แม้แต่ทำให้ข้าหลับไปโดยที่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ.”

ภายในห้องโถงที่กลายเป็นเงียบไปในทันที.

ใบหน้าของสวีเถิงกลายเป็นจริงจัง”ศิษย์น้องโจวฉานรวมตราประทับได้เก้าอัน,เป็นยอดฝีมือทำเนียบเทพเป่ยหวงลำดับที่ 23 แม้แต่ทำเนียบเทพหนึ่งในสิบ,ยังไม่อาจทำให้เขาหลับได้เลย,กระทั่งเจ้าคฤหาสเทวะเป่ยหวงมาเองก็ยังทำไม่ได้เลย”

ทุกคนต่างก็เผยความประหลาดใจออกมา.

การเอาชนะอีกฝ่ายนั้นเป็นเรื่องง่าย,ทว่าการทำให้อีกฝ่ายหลับไปโดยไม่รู้ตัวนั้น,เป็นเรื่องที่น่าพรั่นพรึงเป็นอย่างมาก.

“หรือว่าเป็นยอดฝีมือหมิงไห่?”ในเวลานั้นบรรพชนชราผู้หนึ่งที่เอ่ยปากออกมาทันที.

แดนหมิงไห่!(โลกใต้ทะเล!)

ได้ยินคำพูดของบรรพชนชราคนดังกล่าวเอ่ยถึงแดนหมิงไห่,ทุกคนต่างก็ใบหน้าเปลี่ยนสี,แม้แต่สวีเถิง,โจวฉานเองก็ด้วย.