太古绝学都没用，九星之主被拧下头（一更）

เมื่อมังกรดาราพุ่งเข้าหาลู่อี้ผิง,พลังดวงดาราส่องแสงจ้าจนน่าอัศจรรย์ใจ,มังกรคำรามที่ทำให้สวรรค์และปฐพีสั่นไปมาอย่างรุนแรง.

พลังที่น่าเกรงขาม,ทำให้ทุกคนตื่นตกใจไปตาม ๆ กัน.

เทียบกับหมัดจิ่วซิงที่โจมตีซุนเจิ้งเต๋อเมื่อวาน,พลังของจักรพรรดิมังกรดาราแท้นั้น,มากมายกว่าหนึ่งเท่า.

เห็นชัดเจนว่านี่คือพลังที่แท้จริงของจ้าวจิ่วซิง,หยวนเจี่ยหง.

การต่อสู้เมื่อหวานของหยวนเจี่ยหง,เขาได้ใช้พลังเพียงเล็กน้อยเท่านั้น.

“นี่คือพลังที่แท้จริงของท่านจ้าวจิ่วซิง!”ทุกคนที่อุทานด้วยความตื่นเต้น.

อย่างไรก็ตาม,หมัดจักรพรรดิมังกรแท้ที่พุ่งเข้าหาลู่อี้ผิ,ทว่ากับไม่อาจไปถึงร่างของลู่อี้ผิง,ทุกคนเห็นลู่อี้ผิงยกมือขึ้นชี้นิ้วออกมา,ลำแสงสายฟ้า,ที่พุ่งออกไปกระแทกร่างของจักรพรรดิมังกรดาราแท้ทันที.

มังกรดาราที่พังทลายกลายเป็นเศษซากแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ.

จากนั้น,ลำแสงสายฟ้า,ยังพุ่งต่อไปยังร่างของหยวนเจี่ยหง,ทะลวงหน้าอกของอีกฝ่าย,กระแทกร่างของเขาลอยกระเด็นออกไปอีกครั้ง.

เศษฝุ่นที่ฟุ้งกระจายไปทั่ว.

เสียงระเบิดที่ดังกึกก้องดังอยู่เป็นเวลานาน.

พลังของหยวนเจี่ยหงที่เผยออกมาเมื่อครู่นี้ยอดเยี่ยมยิ่งนัก,ผ่านมาเพียงไม่นานเวลานี้พวกเขาถึงกับพูดไม่ออก.

โดยเฉพาะเจ้านิกายราชามังกร,หลงเทียนเห่า,เฉินหวยแดนศักดิ์สิทธิ์เจิ้งยวีและคนอื่น ๆ,ที่ร่างกายรู้สึกเย็นยะเยือบหลั่งเหงื่อจำนวนมากออกมา.

ขอบเขตเทพโบราณของจ้าวจิ่วซิง ยิ่งใหญ่เกินบรรยาย,คาดไม่ถึงว่าจะตกอยู่ในสภาพเช่นนี้.

ผ่านไปนานเหมือนกัน,เศษหินดินทรายที่ลอยฟุ้งก่อนหน้านี้ค่อย ๆสงบลง.

จ้าวจิ่วซิงเวลานี้หายใจหอบ ๆ,ทั้งตกใจ,โกรธเกรี้ยวและหวาดกลัว,จ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความเกลียดชัง,โลหิตที่ไหลออกมาจากร่างไม่หยุด,แทบไม่เหลือสภาพยอดฝีมือทำเนียบเทพลับดับสิบอีกต่อไป.

“ลู่อี้ผิง,ข้าไม่เชื่อว่าข้าจะไม่สามารถทำอะไรเจ้าได้!”จ้าวจิ่วซิงที่บาดเจ็บร้องเสียงดัง,ใบหน้าบิดเบี้ยว,ร่างกายที่ผลาญระเบิดพลังอีกครั้ง,แสงสีทองที่ปกคลุมทั่วร่าง,เห็นชัดเจนว่าครั้งนี้เขาได้ใช้วิชาต้องห้าม,ไม่ลังเลผลาญอายุขัยของตัวเองเพื่อยกระดับพลัง.

พลังสีทองทั่วร่างที่ถูกเผาไหม้,กลิ่นอายของจ้าวจิ่วซิงที่เพิ่มพูนขึ้นในทันที,เหนือกว่าก่อนหน้านี้เท่าหนึ่ง.

เมื่อกลิ่นอายของเขาที่เพิ่มพูนสูงขึ้น,หยวนเจี่ยหงก็บินพุ่งเข้าหาลู่อี้ผิง,เมื่อไปอยู่ด้านหน้าของลู่อี้ผิง.

“หมัดล่มสวรรค์แสงดาราปรัมปรา!”หยวนเจี่ยหงที่ตะโกนเสียงดัง.

หมัดของเขาที่ต่อยออกไป.

แสงดาราที่พลุ้งพล่านบ้าคลั่ง.

สวรรค์ที่พังลายลงในทันที.

“นี่คือหมัดล่มสวรรค์แสงดาราปรัมปรา!”บรรพชนชราต่างก็อุทานด้วยความตกใจ.

ทุกคนต่างก็ตกใจเป็นอย่างมาก.

ไม่คาดคิดเลยว่าหยวนเจี่ยหงจะได้รับหมัดล่มสวรรค์แสงดาราปรัมปรามา.

นี่คือเหตุผลที่ทำให้หยวนเจี่ยหงทะลวงขอบเขตเทพโบราณอย่างงั้นรึ?

ขณะที่เห็นหมัดทรงพลังไร้เทียมทานของหยวนเจี่ยหง,โจมตีไปยังลู่อี้ผิง,ลู่อี้ผงแทบไม่สนใจมอง,ยกมือขึ้นพร้อมกับตะวัดออกไป,ทุกคนที่เห็นเพียงแค่มืออีกฝ่ายที่สะบัดออกไปเบา ๆ เท่านั้น.

พริบตานั้น,แสงดาราก็สลายหายไป,ทุกสิ่งทุกอย่างกลับมาเป็นปรกติ,หยวนเจี่ยหงที่ถูกฟาด,กระเด็นออกไป,กระแทกพื้นดินเสียงดังสนั่น,ฝุ่นผงดินทรายที่ลอยคลุ้งกระจายไปทั่วซ้ำ ๆ อีกครั้ง.

ทุกคนที่ยืนนิ่งพูดอะไรไม่ออกเป็นเวลานาน.

ภาพที่เห็นเวลานี้,จ้าวจิ่วซิงต่อหน้าลู่อี้ผิง,เป็นเพียงแค่เด็กทารกที่เพิ่งหัดคลานเท่านั้น,กระทั่งใช้วิชาต้องห้าม,ใช้วิชาบรรพกาล,ก็เป็นได้แค่ทารกที่เพิ่งคลานเป็น.

ส่วนลู่อี้ผิงที่ไม่สังหารอีกฝ่ายทันที,ซ้ำยังทุบตีอีกฝ่ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า.

คล้ายกับเป็นการบ่งบอกให้กับทุกคนรับรู้,เขาไม่สังหารจ้าวจิ่วซิง,ไม่ใช่ว่าไม่อาจสังหารอีกฝ่ายได้.

เป็นความจริง,ผ่านไปครู่หนึ่ง,จ้าวจิ่วซิงที่คลานออกมาจากบนพื้น,ก่อนที่จะวิ่งเข้าหาลู่อี้ผิงอีกครั้ง,ทว่าเมื่อฟาดออกไปกับไม่เห็นร่างของลู่อี้ผิง.

ผ่านไม่ไม่นาน,ก็เกิดระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว.

จ้าวจิ่วซิงที่กระเด็นออกไปอีกครั้ง.

ลู่อี้ผิงที่ยกมือขึ้นจากนั้นก็ดูดดึงร่างของจ้าวจิ่วซิงที่อยู่ในสภาพที่อนาถลอยมาอยู่ด้านหน้า,ลู่อี้ผิงเอ่ยอย่างไม่แยแส”ข้าบอกแล้วว่าอย่ายุ่งเรื่องของแดนศักดิ์สิทธิ์เจิ้นยวี,ไม่เช่นนั้นข้าจะมากุดหัวเจ้าในงานวันเกิด.”

จ้าวจิ่วซิงที่จ้องมองลู่อี้ผิง เผยยิ้มเยาะ”ลู่อี้ผิง,ก่อนเจ้ามา,คงไม่ได้สืบสินะว่าใครเป็นใครมาจากใหน? เจ้ารู้ใหมว่าข้าเป็นใคร?”

ใบหน้าของลู่อี้ผิงที่สงบไม่แยแส”ข้าไม่ได้สืบมาจริงๆ.”จากนั้นก็เอ่ยออกมาว่า”ทว่าก่อนที่ข้าจะสังหารใคร,ข้าไม่เคยสอบถามฝ่ายตรงข้ามว่าเป็นใครมาจากใหนเลยสักคน ”กล่าวจบ,ด้วยการขยับมือเล็กน้อย,ศีรษะของจ้าวจิ่วซิง,หยวนจิ่วหงก็บิดขาดลอยกระเด็นออกไปแล้ว.

เหมือนกับดึงหัวไชเท้าออกจากพื้น.

ศีรษะของจ้าวจิ่วซิงที่ถูกดึงหลุดออกมา.

โลหิตที่ไม่ได้สาดกระจาย.

ลู่อี้ผิงที่โยนอีกฝ่ายออกไป,ศีรษะของเขาที่ถูกวางไว้บนกำแพงเมืองจิ่วซิง.

เวลาต่อมา,โลหิตจากร่างก็พุ่งปุด ๆราวกับน้ำพุ.

ภายใต้แสงแดดสาดส่อง,เปล่งประกายเกิดเป็นรุ้งเล็ก ๆ ขึ้น.

สิ่งก่อสร้างของเมืองจิ่วซิงรอบ ๆ ที่ถูกย้อมไปด้วยสีแดง.

คนของวังจิ่วซิงที่ยืนเซ่อกลายเป็นไก่ไม้.

คนของนิกายราชามังกร,แดนศักดิ์สิทธิ์เจิ้นยวี,เกาะเสวียนกง,ทะเลหลวนซิงตลอดจนคนที่เข้าร่วมงานวันเกิดต่างก็ยืนชงักอยู่กับที่.

ภายใต้สายตาของทุกคน,เห็นเพียงแค่จ้าวจิ่วซิงที่ถูกเด็ดศีรษะ,โลหิตที่ไหลย้อมกำแพงเมืองจิ่วซิงไปแล้ว.

หลาย ๆ คนที่ก้มหน้าลงมองพื้น,ไม่กล้ามองภาพดังกล่าว.

หลายคนที่รับรู้สถานะของจ้าวจิ่วซิง,เอ่ยพึมพำ,”สวรรค์ล่มสลายแล้ว.”

สวรรค์ล่มสลาย.

หลาย ๆ คนที่เอ่ยกับตัวเอง,ราวกับว่ากำลังบ้าคลั่ง.

ได้ยินเสียงพึมพำของคนหลายคน,ลู่อี้ผิงหาได้สนใจ.

ในเวลานั้น,เฉินหวยแดนศักดิ์สิทธิ์เจิ้นยวีหัวเราะเยาะออกมา,ใบหน้าโอหังจ้องมองลู่อี้ผิง”ลู่อี้ผิง,เจ้าได้สร้างปัญหา,เจ้าได้สร้างปัญหาใหญ่แล้ว,เจ้ารู้ใหมว่าท่านจ้าวจิ่วซิงนั้นเป็นใครมาจากใหน,คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะกล้าสังหารเขา!”

“เจ้ารู้ใหมว่าเจ้าได้ล่วงเกินใคร?”

“ผู้อยู่เบื้องหลังท่านจ้าวจื่อซิง คือตัวตนที่เจ้าไม่อาจจินตนาการถึงได้.”

เจ้านิกายราชามังกรหลงเทียนเห่า กล่าวเยาะเย้ย,”เจ้าจะต้องชดใช้ในเร็ว ๆ นี้,ราคาที่เจ้าต้องจ่าย,คนทั้งหมดที่เจ้ารู้จัก,จะต้องตายไร้ศพ,กลายเป็นทะเลโลหิต!”

อย่างไรก็ตาม,ขณะที่ทั้งสองพูดจบ,วัวกระทิงมังกรเขาเขาทองคำก็ดูดดึงร่างอีกฝ่ายมา,พร้อมกับบิดศีรษะของเฉินหวยและหลงเทียนเห่า แทบจะในทันทีเช่น.

วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเผยยิ้ม”ล่วงเกินใครอย่างงั้นรึ? เมื่อถึงเวลานั้นใครล่วงเกินใครก็ไม่แน่.”เขาที่โยนศีรษะของทั้งสองออกไป.

“ทุกคนจงร่วมมือกันสังหารลู่อี้ผิงกับข้า!”ทันใดนั้นยอดฝีมือของวังจิ่วซิงคนหนึ่งที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ”ไม่เช่นนั้นอย่าได้โทษข้า,หากทุกคนต้องตกตายอย่างอนาถ!”

ในเวลานั้นยอดฝีมือจากทุกทิศทุกทางที่พุ่งเข้าหา,ลู่อี้ผิง,วัวกระทิงมังกรเขาทองคำ,และพวกเห่ยเซี่ยอย่างบ้าคลั่ง.

คนของแดนศักดิ์สิทธิ์เจิ้นยวี,นิกายราชามังกรเองก็เช่นกัน.

ลู่อี้ผิงหาได้สนใจ,เขาไม่ได้ลงมือเอง,ทว่าได้ปล่อยจ้าวพิภพหนึ่งแสนคนออกจากวังดาราอู๋จี้ออกมา,ให้ทุกคนได้ฝึกฝนฝีมือ.

จ้าวพิภพหนึ่งแสนคนที่สวมเกราะเทวะมังกรเงินปรากฏขึ้น,มังกรเงินบนเกราะที่ส่องประกายแสงสะท้อนกับดวงตะวัน,แผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามตลบอบอวลไปทั่วสวรรค์และปฐพี.

“จ้าวพิภพ,คนเหล่านี้ล้วนแต่เหนือกว่าจ้าวพิภพ!”ทุกคนที่จ้องมองมังกรเงินทั้งหนึ่งแสนตนถูกปล่อยลอยกระจายเต็มท้องฟ้าไปหมด.

จ้าวพิภพทั้งหนึ่งแสนคนที่ออกจากวังจิ่วซิงพุ่งเข้าหาคนของนิกายราชามังกร,และแดนศักดิ์สิทธิ์เจิ้นยวี.

ในเวลานั้น,สงครามการสังหารก็บังเกิดขึ้น.

โลหิตที่ฟุ้งกระจาย,ชิ้นส่วนร่างกายที่ลอยว่อน.

พื้นดินที่ถูกย้อมไปด้วยโลหิตซ้ำแล้วซ้ำเล่า.