进苍雷神宗，引陈劲猜疑（一更）

ถังเสวี๋ยเหยาเห็นน้องชายไม่เป็นไร,ในใจก็ผ่อนคลาย,แววตาคู่งามที่จ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความสงสัย.

ก่อนหน้านี้,นางได้ใช้คมหงส์ฟันสังหารผู้ฝึกตนปิศาจ,ทว่าลำแสงดัชนีของผู้เยาว์ด้านหน้ากับไปถึงก่อนหน้าก้าวหนึ่ง,และยังสังหารอีกฝ่ายให้ตกตายแทบจะในทันที.

ในเวลานี้,ถังชิงและยอดฝีมือของนิกายเทวะซั่งหลานเองที่เร่งรีบก็มาถึงพื้นที่ดังกล่าวแล้ว.

ถังปินเห็นถังชิงมาถึง,รู้สึกค่อนข้างหวั่นเกรง,จากนั้นก็เผยยิ้มให้กับถังชิงโน้มคารวะ,เอ่ยออกมาว่า”ท่านพ่อ,พี่สาว,พวกท่านมาก็ดีแล้ว,นี่คือพี่ใหญ่ลู่,สองวันก่อน,ข้าได้พบกับผู้ฝึกตนปิศาจหลายคน,เป็นพี่ชายลู่และพี่เสี่ยวจินได้ช่วยเหลือข้าเอาไว้.”

ถังชิงและยอดฝีมือนิกายเทวะซั่งเหล่ยต่างก็จ้องมองไปยังลู่อี้ผิง.

ถังปินที่เอ่ยออกมาอีก ”นอกจากนี้,พี่ชายลู่ยังช่วยข้าหาหัวใจมังกรยุคโบราณ,ให้ข้าหลอมรวม,ตอนนี้ข้าได้สร้างประกายเทพ,กลายเป็นเทพแท้จริงแล้ว.”

กล่าวจบเขาก็อัญเชิญ,ประกายเทพสูงสุดมังกรทองคำออกมา.

พริบตานั้น,กลิ่นอายมังกรที่สูงศักดิ์ก็แผ่ออกไปรอบ ๆอย่างรุนแรง.

ถังชิงและถังเสวี๋ยเหยาเผยความประหลาดใจดีใจ”ประกายเทพมังกรบรรพชน!”

แน่นอนว่าทั้งสองย่อมเข้าใจประกายเทพมังกรบรรพชนนั้นหมายความว่าอย่างไร.

ถังปินเผยยิ้ม”ใช่ ๆ,โชคดีมากที่พี่ชายลู่ช่วยข้า,หัวใจมังกรโบราณ,เป็นมังกรทองคำเก้าเล็บด้วย.”

มังกรทองคำเก้าเล็บ!

ถังชิงที่ผสานกำปั้นเอ่ยต่อลู่อี้ผิงด้วยความขอบคุณ”คุณชายช่วยเหลือบุตรชายของข้า,และยังช่วยหลอมรวมหัวใจมังกรโบราณ,สร้างประกายเทพมังกรบรรพชน,ถังชิงซาบซึ้งยิ่งนัก!”

ถังเสวี๋ยเหยาเอ่ยด้วยความขอบคุณเช่นกัน”ขอบคุณคุณชาย.”

ลู่อี้ผิงส่ายหน้าไปมา”เรื่องเล็กน้อย.”

ถังชิงที่เผยยิ้มพลาย,เห็นชัดเจนว่าเขาได้เปลี่ยนความสนใจของบิดาและพี่สาวเรื่องที่เขาแอบหนีออกมาได้แล้ว”ท่านพ่อ,พี่สาว,พวกเราไม่ควรอยู่ที่นี่นาน,พวกเรากลับไปก่อนค่อยพูดกันอีกครั้งเถอะ.”

จากนั้นเขาก็เอ่ยออกมาว่า”พี่ชายลู่ช่วยเหลือข้า,และยังช่วยสร้างกายามังกรบรรพชนด้วย,ข้าต้องการเชิญพี่ชายลู่ไปเป็นแขกที่นิกายเทวะซั่งหลาน,ท่านคิดว่าอย่างไร?”

ถังชิงเผยยิ้ม”แน่นอน,ต้องทำอยู่แล้ว.”จากนั้นเขาก็เอ่ยปากเชิญลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำอย่างสุภาพ.

ลู่อี้ผิงที่ดูลังเลเล็กน้อย ก่อนเอ่ยออกมาว่า”เช่นนั้นต้องขอบคุณ,ต้องรบกวนนิกายของท่านแล้ว.”

ถังชิงเผยยิ้ม”ไม่เป็นการรบกวนแต่อย่างใด,คุณชายไม่ต้องเกรงใจ.”จากนั้นทุกคนก็เดินทางกลับนิกายเทวะซั่งเหล่ย.

ระหว่างทาง,ถังชิงที่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม”ท่านพ่อ,พี่ชายลู่แข็งแกร่งมาก,ท่านไม่ได้เห็นผู้ฝึกตนปิศาจขอบเขตเทพโบราณถูกพวกเราสังหารไปเมื่อกี้,พี่ชายลู่เพียงปล่อยดัชนีลำแสงเล็กน้อยออกไป,ก็สังหารอีกฝ่ายได้แล้ว!”

ถังชิงที่ตกใจ,ปล่อยดัชนีแสงสังหารเทพโบราณทันทีอย่างงั้นรึ?

ลู่อี้ผิงเผยยิ้ม”ฝ่ายตรงข้ามยังไม่ได้รวมตราประทับ.”

ถังชิงพยักหน้ารับ,แม้นว่าจะยังไม่รวมตราประทับ,หนึ่งดัชนีสังหารเทพโบราณ,ความแข็งแกร่งของลู่อี้ผิง,แม้แต่เทพโบราณสองตราประทับยังไม่อาจทำได้หรือไม่?

ในโลกนี้,ยอดฝีมือล้วนแต่ได้รับเคารพ,ดังนั้น,เมื่ออีกฝ่ายรู้ว่าลู่อี้ผิง เป็นเทพโบราณที่รวมตราประทับได้แล้ว,ถังชิงย่อมนับถือและสุภาพต่ออีกฝ่าย.

“ไม่รู้ว่าคุณชายลู่นั้นมาจากนิกายใหนอย่างงั้นรึ?”ในเวลานั้นมีผู้เยาว์คนหนึ่งด้านหลังถังชิงได้เอ่ยปากสอบถามออกมาด้วยแววตาเต็มไปด้วยความสงสัยตัวตนของลู่อี้ผิง.

“พวกเราไม่ใช่คนของพิภพฮุ่นหลวน,เพิ่งเดินทางมาถึงเมื่อไม่นานมานี้.”ลู่อี้ผิงเอ่ยออกมาเล็กน้อย.

ถังชิงที่เผยยิ้มให้กับลู่อี้ผิงเอ่ยว่า”นี่คือศิษย์ลำดับสองของข้า,นามว่าเฉินจิน.”

จากนั้นไม่นานพวกเขาก็ออกจากพื้นที่ทะเลทรายจางหลง.

เดินทางไม่นาน,ก็มาถึงนิกายเทวะซั่งเหล่ยซึ่งอยู่ไม่ไกลเท่าใดนัก.

นิกายเทวะซั่งเหล่ยนับว่าเป็นหนึ่งในกลุ่มอิทธิพลขนาดใหญ่ในพิภพฮุ่นหลวน,โดยอยู่ในลำดับที่หก,พื้นที่นิกายนั้นมีขนาดใหญ่เป็นอย่างมาก,มีศิษย์หลายสิบล้านคน,นอกจากนี้แต่ละคนยังไม่อ่อนแอ,แม้แต่ศิษย์เข้าใหม่ยังมีระดับจักรพรรดิโบราณ,แม้แต่มหาจักรพรรดิอีกด้วย.

ยอดฝีมือขอบเขตจักรพรรดิโบราณ,มหาจักรพรรดิ,ในทวีปเทพยุทธ์ พิภพเหิงหยวนถือว่าเป็นแกนหลักของนิกายชั้นหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย,อย่างไรก็ตามในนิกายเทวะซั่งเหล่ยนั้น,กับเป็นเพียงแค่ศิษย์ใหม่เท่านั้น.

ถังปินเอ่ยถาม”พี่ชายลู่,ท่านอาจยังไม่รู้นิกายเทวะซั่งหลานของพวกเรานั้นยิ่งใหญ่ขนาดใหน?ท่านเพิ่งมายังพิภพฮุ่นหลวนคงไม่รู้,นิกายเทวะซั่งหลานนั้นเป็นนิกายอันดับหกของพิภพฮุ่นหลวน,แม้แต่ทั่วทั้งพื้นที่ดาราเป่ยหวง 3000 พิภพ,ยังถูกนับเป็นอับดับเก้า.”

ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ยังไม่เติบโตเผยยิ้มอย่างพอใจเป็นอย่างมาก.

พื้นที่ดาราเป่ยหวง 3000 กว่าพิภพ,มีสุดยอดนิกายมากมายนับไม่ถ้วน,นิกายเทวะซั่งหลานอยู่ในอันดับเก้า,ในพิภพฮุ่นหลวนอยู่ในอันดับหก,นับว่ามีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก.

แม้นว่าเขาจะเพิ่งมาถึง,ทว่าเกี่ยวกับนิกายเทวะซั่งหลานนั้น,ลู่อี้ผิงก็รับรู้มาบ้าง.

ลู่อี้ผิงที่จ้องมองถังปินด้วยความเอ็นดู,พลางเผยยิ้ม”แข็งแกร่งมาก.”

เจียงซินรู้ข่าวว่าถังปินได้กลับมาแล้ว,ก็เร่งรีบนำสาวใจออกมาต้อนรับ,เห็นถังชิง,ถังเสวี๋ยเหยาและคนอื่น ๆ กลับมา,ก็เผยใบหน้ามีความสุข,ก้าวเข้าไปหาถังปินพร้อมกับสำรวจรอบ ๆ ตัว ว่าได้รับบาดเจ็บกลับมาหรือไม่?

“ท่านแม่,ข้าไม่เป็นไร,พี่ชายลู่ช่วยข้าไว้.”ถังปินที่เห็นเจียงซินตรวจสอบร่างกายของเขา,ก็รู้สึกผิดและเอ่ยกล่าวออกมา.

เจียงซินจ้องมองลู่อี้ผิง,ก่อนก้าวมาด้านหน้าลู่อี้ผิงเอ่ยขอบคุณ”เจียงซินขอบคุณคุณชายลู่ที่ช่วยบุตรข้าไว้.”

ถังชิงได้ส่งข่าวสารมายังยันต์สื่อสารบอกกล่าวเรื่องของลู่อี้ผิงกับนางไว้แล้ว.

“ฮูหยินไม่ต้องเกรงใจ.”ลู่อี้ผิงเอ่ย.

เจียงซินนั้นดูไม่ต่างจากถังเสวี๋ยเหยา,เพียงแค่สวยสะพรั่ง เติบโตและเคร่งขรึมกว่าเท่านั้น.

จากนั้น,ถังชิง,เจียงซินและคนอื่น ๆ ตลอดจนลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่เข้ามายังนิกายเทวะซั่งเหล่ยตรงไปยังยอดเขาซิ่งเยว่,ในตอนเย็นถังชิงได้เชิญลู่อี้ผิงเข้าร่วมงานเลี้ยงเพื่อขอบคุณลู่อี้ผิงที่ช่วยเหลือบุตรชายเขา หลอมหัวใจมังกรโบราณ.

แน่นอน,ว่าลู่อี้ผิงไม่อาจขัดศรัทธาอีกฝ่ายได้.

ในคืนนั้น.

ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่พักอยู่ตำหนักที่ถังชิงเตรียมไว้ให้,นั่งสมาธิใต้ต้นเจี้ยนมู่บ่มเพาะวิชาลับพฤกษาสวรรค์มิเสื่อมคลายและวิชาลับอมตะ.

ในเวลาเดียวกัน,ในห้องโถงยอดเขาซิงเยว่,ศิษย์ลำดับสองของถังชิงนามเฉินจินเอ่ยกล่าวต่อถังชิงว่า”อาจารย์,คนแซ่ลู่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า,พวกเราควรต้องระมัดระวังให้ดี.”

และยังเอ่ยเพิ่มว่า”แม้ว่าอีกฝ่ายจะช่วยน้องเล็ก,ทว่า,ก็ค่อนข้างสงสัย,น้องเล็กถูกผู้ฝึกตนปิศาจหลายคนปิดล้อมทันที,เขาก็ผ่านมาช่วยไว้พอดี,มันบังเอิญเกินไป,นอกจากนี้เขายังพาน้องเล็กไปหาหัวใจมังกรโบราณ,แม้แต่ปล่อยให้น้องเล็กหลอมรวมหัวใจมังกรโบราณง่าย ๆด้วย.”

ถังชิงขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.”เจ้าจะบอกว่า,ที่พวกเขาทำทั้งหมดนี้,เพื่อต้องการให้พวกเราประทับใจ,เพื่อแฝงเข้ามาในนิกายเทวะซั่งเหล่ยอย่างงั้นรึ?”

“ศิษย์หมายความเช่นนั้น.”เฉินจินเอ่ย”ผู้ฝึกตนปิศาจนั้นมีมากมาย,มีเจตนาร้ายซ่อนเอาไว้โดยที่พวกเราไม่รู้,พวกเราควรระมัดระวังให้ดี,หลายปีก่อน,นิกายเทวะเสี่ยวเหยามีผู้ฝึกตนปิศาจแฝงเข้ามา,เพื่อที่จะขโมยบนไม้เทวะไป.”

เสี่ยวเหยาที่นั่งอยู่ในห้องโถงด้วย,เอ่ยปากออกมาว่า”เฉินจิน,เจ้าควรที่จะละทิ้งความคิดชั่วร้ายบ้าง,เจ้าชอบคิดร้ายต่อคนอื่น,คิดว่าทุกคนเหมือนกับเจ้าอย่างงั้นรึ?”

เฉินจินเอ่ยออกมาช้า ๆ”ศิษย์พี่,ข้าเพียงแค่คิดถึงนิกายซั่งเหล่ยเท่านั้น,ข้าคิดว่าพวกเราควรตรวจสอบสถานะของคนแซ่ลู่เอาไว้ให้ชัดเจน.”

ถังเสวี๋ยเหยาส่ายหน้าไปมา”คุณชายลู่ช่วยเหลือน้องเล็ก,ช่วยให้เขาตัดผ่านระดับไปยังขอบเขตเทพแท้จริง,รวมประกายเทพบรรพชนมังกร,พวกเรากับสืบสวนสถานะของเขา,สงสัยคนอื่นอย่างไร้เหตุผล,ราวกับคิดว่าอีกฝ่ายเป็นคนชั่วร้ายเป็นการตอบแทนอย่างงั้นรึ?”

ถังชิงพยักหน้า”ฟังเสวี๋ยเหยา.”จากนั้นก็เอ่ยต่อเฉินจิน”เฉินจิน,อาจารย์รู้ว่าเจ้าคิดถึงนิกาย,ทว่าเรื่องคุณชายลู่นั้น,อย่าได้กล่าวหาอีกฝ่ายโดยไร้ซึ่งหลักฐานใด ๆ.”