紫极魔族再现，直接捏爆！（四更）

ในเวลาต่อมา ราชันย์หมาป่ายวีเมียนที่เห็นคนของแดนศักดิ์สิทธิ์จินตี้ที่ปรากฏขึ้นมาอีกคน,คนที่มาครั้งนี้ทำให้เขาขมวดคิ้วไปมา,กลิ่นอายแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,ไม่ได้อ่อนด้อยกว่าเขาเลย.

เช่อกัวหัวมีสมบัติอะไรกัน,ถึงได้มียอดฝีมือมากมายเช่นนี้ไล่ล่า.

ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำประหลาดใจ.

คนทั้งสามที่มาก่อนหน้านี้,เร่งรีบเข้าไปทักทายคนที่มาทันที.

“ท่านกั๋วจู่!”ผู้นำของคนทั้งสามเอ่ยออกมา.

ชายวัยกลางคนที่มีนามว่าก๋วจู่ของแดนศักดิ์สิทธิ์จินตี้,กลิ่นอายไม่ได้อ่อนด้อยกว่าราชันย์หมาป่ายวีเมียน.

“เกิดสิ่งใดขึ้น?”ฝ่ายตรงข้ามที่กวาดตามองพวกลู่อี้ผิง,พลางเอ่ยถามออกมา.

“เขาเป็นคนของสำนักยวีฟ่าน.”หนึ่งในนั้นเร่งรีบเอ่ยตอบ.

กั๋วจู่แดนศักดิ์สิทธิ์จินตี้เผยความประหลาดใจ”สำนักยวีฟ่าน!”สายตาของขาที่จ้องมองไปยังราชันย์หมาป่ายวีเมียน,เผยความประหลาดใจ”ผู้ยอดเยี่ยมเป็นใคร?”

“ราชันย์หมาป่ายวีเมียน.”ราชันย์หมาป่ายวีเมียนไม่ได้ปิดบังแต่อย่างใด.

“ราชันหมาป่ายวีเมียน!”

แดนศักดิ์สิทธิ์จินตี้แต่ละคนที่ใบหน้าเปลี่ยนสี.

กั๋วจู่แดนศักดิ์สิทธิ์จินตี้จ้องมองราชันย์หมาป่ายวีเมียนใบหน้ากลายเป็นจริงจังขึ้นมา”ท่านคือสหายเต๋าราชันย์หมาป่ายวีเมียนนี่เอง.”เขายกมือประสาน,”ขอให้สหายเต๋าอย่าเข้ามายุ่งเรื่องนี้,แดนศักดิ์สิทธิ์จินตี้จะขอบคุณอย่างสุดซึ้ง.”

เห็นกั๋วจู่แดนศักดิ์สิทธิ์จินตี้ที่ยกมือผสานโค้งคำนับให้,ราชันหมาป่ายวีเมียนที่เผยความประหลาดใจ,ดูเหมือนว่าเช่อกัวหัวมีนั้นจะมีของล้ำค่ามากมายอย่างที่เขาคาดเดาไว้ก่อนหน้านี้.

ราชันย์หมาป่ายวีเมียนส่ายหน้าไปมา”เช่อกัวหัวคือคนรู้จักของข้า,เป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยไป,ไม่ว่าจะมีเรื่องอันใดก็ตาม.”

กั๋วจู่ที่เผยท่าทางจริงจัง.

ในเวลานั้นกับมีเสียงที่ไม่แยแสดังขึ้นมาจากขอบฟ้าไกล,เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา ”ในเมื่อเป็นเช่นนี้,ก็สังหารทั้งห้าคนให้หมด,นำสิ่งนั้นมาให้ข้า!”

“รับบัญชา.”ได้ยินเสียงดังกล่าว,กั๋วจู่ที่เอ่ยตอบรับอย่างเคารพ,ก่อนที่ฝ่ามือเขาจะโจมตีไปยังราชันย์หมาป่ายวีเมียนทันที,พร้อมกับสั่งคนของแดนเทวะจินตี้”สังหารเช่อกัวหัวและคนทั้งสามนั่นด้วย.

กั๋วจู่ที่ใช้ทักษะอักขระม่วงเทียนเป่ย,ทว่าอักขระของเขานั้นมีพลังพิภพระดับจ้าวพิภพขั้นปลายท้าย,อักขระสีม่วงจึงส่องประกายแสงวับวาวหลายร้อยจั้ง!

อักขระสีม่วงที่ส่องแสงสว่างจ้า,ทำให้มิติรอบ ๆ ถูกย้อมสีกลายเป็นสีม่วงทั้งหมด.

ด้วยความแข็งแกร่งของเขาแฝงไปด้วยพลังอำนาจกัดกร่อนจิตใจอย่างคาดไม่ถึง.

อักขระม่วงของกั๋วจู่ที่เหนือกว่ายอดฝีมือแดนศักดิ์สิทธิ์จินตี้ก่อนหน้านี้มากกว่าร้อยเท่า.

ราชันย์หมาป่ายวีเมียนไม่กล้าประมาท,กระตุ้นพลังหยกน้ำแข็งจนถึงขีดสุด,เข้าปะทะกับอีกฝ่าย.

ในเวลานั้น,ยอดฝีมือคนอื่น ๆ ของแดนศักดิ์สิทธิ์จินตี้ที่หันหน้าจ้องมองไปยังลู่อี้ผิง,วัวกระทิงมังกรเขาทองคำ,เช่อกัวหัวและถูต้าเหล่ย พร้อมกับโจมตีไปในทันที.

ขณะที่เช่อกัวหัว,ถูต้าเหล่ยทั้งสองจะลงมือ,พวกเขาก็ต้องหยุดกึก,เมื่อเห็นยอดฝีมือแดนศักดิ์สิทธิ์จินตี้แตกร้าวกลายเป็นเศษชิ้นส่วนไปในทันที.

เหมือนกับกระจกที่แตกสลาย.

ศีรษะ,คอ,ร่างกาย,แขนลาทั้งสี่,ลำตัวที่แยกเป็นชิ้น ๆ กลางอากาศ,โลหิตที่สาดกระจายไปทั่วทุกสารทิศ.

เห็นภาพฉากที่ลึกลับนี้,ไม่เพียงถูต้าเหล่ย,แม้แต่เช่อกัวหัวยังชงักงัน.

กั๋วจู่และราชันย์หมาป่ายวีเมียนที่สู้กันอยู่ก็งงงวยไปเช่นกัน.

“หืม?”ที่ขอบฟ้าไกล,คนที่สั่งการให้กั๋วจู่สังหารลู่อี้ผิงและคนอื่น ๆ ตกใจไปเหมือนกัน”พลังนิ่ง!”

พลังนิ่งและพลังกาลอวกาศสะกดหยุดนั้นแตกต่างกัน.

“ผู้ยอดเยี่ยมเป็นใคร?!”เขาที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง.

ลู่อี้ผิงที่ยกมือข้างหนึ่งขึ้น,มือสีทองขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นฉีกห้วงมิติ,พร้อมกับคว้าไปยังส่วนลึกของมิติที่ขอบฟ้าไกล.

เสียงตกใจและโกรธเกรี้ยวดังขึ้น,ก่อนที่จะได้ยินเสียงระเบิดดัง”ตูมมมมม”

หลังจากนั้น,เช่อกัวหัว,ถูต้าเหล่ยก็พบคนในชุดสีดำสวมหน้ากากผีถูกมือสีทองดึงลากออกมา,ดึงกระชากจนมาอยู่ด้านหน้าของพวกเขา.

“ต้าเหริน!”กั๋วจูที่เห็นร่างในชุดสีดำถูกดึงลากออกมา,ก็เผยใบหน้าไม่อยากเชื่อ,จากนั้นก็จ้องมองไปยังลู่อี้ผิง,ด้วยแววตาหวาดกลัว.

พลังของคนชุดดำ,แน่นอนว่าลึกล้ำเกินหยั่ง,แม้แต่ไท่จู่แดนศักดิ์สิทธิ์จินตี้,ก็ไม่อาจรับฝ่ามืออีกฝ่ายได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว,ตอนนี้อีกฝ่ายกับไม่อาจต่อต้านพลังดูดของผู้เยาว์ชุดน้ำเงินผู้นี้ได้เลย.

กั๋วจู่ที่เวลานี้แทบลืมสู้กับราชันย์หมาป่ายวีเมียนไปแล้ว,เขาที่ประมาท,ถูกราชันย์หมาป่ายวีเมียนฟาดโจมตีไปยังหน้าอกทันที.

ชายชุดดำที่จ้องมองลู่อี้ผิง,เผยแววตายากที่จะปกปิดความตกใจและหวาดกลัว.

“เจ้าคืออาจารย์นักบุญปิศาจ,ลู่อี้ผิงต้าเหริน?!”กั๋วจู่ที่ไม่สนอาการบาดเจ็บ,จ้องมองลู่อี้ผิงไม่วางตา.

ลู่อี้ผิงไม่ตอบ,ทว่าแววตาของเขาจ้องมองไปยังชายชุดดำ,มือที่คว้าความว่างเปล่า,ดึงลากหน้ากากผีออกมา,เผยให้เห็นใบหน้าเป็นชายวัยกลางคน.

เหมือนกับจื่อหยินอี้ที่พบที่นิกายพุทธะไท่ฮัว,ที่มุมขอบตาของอีกฝ่ายนั้นมีเส้นปิศาจสีม่วงประทับอยู่.

“เผ่าปิศาจจื่อจี.”ลู่อี้ผิงเผยเสียงเย็นชา,น้ำเสียงของเขาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร.

“เจ้าคือลู่อี้ผิงรึ?.. ลู่อี้ผิง,ในเมื่อเจ้ารู้ว่าพวกเราคือเผ่าปิศาจจื่อจี,ก็ต้องรู้ว่าพวกเขาคือเผ่าปิศาจโบราณ.”ชายวัยกลางคนที่ตกใจแต่ก็เก็บงำเอาไว้,เอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.

“เผ่าปิศาจโบราณอย่างงั้นรึ?”ลู่อี้ผิงแค่นเสียง”เผ่าปิศาจโบราณเช่นพวกเขาจะไม่มีอีกต่อไป.”

ชายวัยกลางคนที่สะดุ้งตกใจ.

“ข้าไม่เพียงรู้ว่าเจ้าเป็นเผ่าปิศาจจื่อจี,ทว่ายังรู้ว่าพวกเจ้ารับใช้เผ่าหยินหมิง.”ลู่อี้ผิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา.

เผ่าหยินหมิง? กั๋วจู่,ราชันย์หมาป่ายวีเมียนและคนอื่น ๆ ที่ราวกับว่าไม่รู้จักและเคยได้ยินนามนี้มาก่อน.

อย่างไรก็ตาม,เมื่อราชันย์หมาป่ายวีเมียนและเช่อกัวหัวได้ยินว่าชายวัยกลางคนคือเผ่าปิศาจจื่อจีก็ประหลาดใจเป็นอย่างมาก.

ชายวัยกลางคนที่จ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความประหลาดใจ,ไม่คาดคิดเลยว่าลู่อี้ผิงจะรู้จักเผ่าหยินหมิง.

หลังจากยุคโบราณ,เผ่าหยินหมิงก็แทบไม่ปรากฏในอาณาจักรทุ่งดวงดาว,แล้วอาจารย์นักบุญปิศาจรู้ได้อย่างไร?

“ถูกต้อง,เผ่าปิศาจจื่อจีรับใช้เผ่าหยินหมิง,เจ้าควรรู้ว่าเผ่าหยินหมิงทรงพลังเพียงใหน.”ชายวัยกลางคนที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม”ลู่อี้ผิง,ในเมื่อเจ้ารู้,คงจะรู้ว่าเผ่าพันธ์และนิกายต่าง ๆ ที่รับใช้เผ่าหยินหมิงนั้น,ได้รับพลังที่มากมายมหาศาล,อย่างที่เจ้าไม่อาจจินตนาการถึงได้เลย.”

“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ได้อ่อนแอ,ทว่าเทียบกับคนของเผ่าหยินหมิง,เจ้ามันก็ไม่ต่างจากมดปลวก,อย่าว่าแต่เผ่าหยินหมิงเลย,แม้แต่คนเผ่าปิศาจจื่อจีของพวกเราก็สามารถบดขยี้เจ้าได้ง่าย ๆ แล้ว!”

“งั้นรึ?”ลู่อี้ผิงที่บีบร่างของชายวัยกลางคนทีละน้อย ๆ,ร่างกายที่ปริแตกโลหิตไหลซึมออกมาจากร่างช้า ๆ.

อีกอีกฝ่ายถูกบีบเหมือนกับมะเขือเทศ,ที่มีโลหิตไหลซึมออกมากระจายไปทั่วร่างทีละน้อย ๆ.

ความเจ็บปวดที่มากมายเกินพรรณนา,จนต้องร้องโหยหวนทรมานแสนสาหัส,กั๋วจู่ที่มองห่าง ๆ ใบหน้าซีดเซียวหนังหัวชาหนึบ.

ขณะที่กั๋วจู่จะบินหนีไป,ก็ถูกวัวกระทิงมังกรเขาทองยกมือคว้ามาทันทีเช่นกัน.

วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่คว้าร่างกั๋วจุ่,ฝ่ามือที่บีบรัดจนร่างกายปริแตกเช่นกัน.

ทั้งกั๋วจู่และยอดฝีมือเผ่าจื่อจีต่างก็ถูกบีบจนร่างกายและจิตวิญญาณแตกเป็นชิ้น ๆ.

ราชันย์หมาป่ายวีเมียนและเช่อกู่หัวที่เห็นพวกเขาสังหารฝ่ายตรงข้ามอย่างโหดเหี้ยม,แววตาสั่นส่ายด้วยความหวาดกลัว.

พวกเขาทั้งสองไม่รู้ว่าทำไมลู่อี้ผิงถึงได้เกลียดชังเผ่าปิศาจจู่จี,ทว่าวิธีการสังหารนั้นโหดเหี้ยมอมหิตเป็นอย่างมาก.

หลังจากเผ่าปิศาจจื่อจีถูกสังหาร,แววตาของลู่อี้ผิงก็จ้องมองไปยังเช่อกัวหัว,เอ่ยสอบถามออกมา”ทำไมคนของแดนศักดิ์สิทธิ์จินตี้ไล่ล่าเจ้า?”