我姐强着呢（三更）

วัวกระทิงมังกรเขาทองคำได้ยินคำพูดดังกล่าว,ก็เผยยิ้ม”ที่จริงจูเหรินของข้ายังไม่มีคนรัก.”

ถังปินที่ดวงตาเป็นประกาย,จ้องมองลู่อี้ผิง”พี่ชายลู่ยังไม่มีคนรัก.”อย่างไรก็ตาม เขาก็ส่ายหน้าไปมา”แต่ว่า,ข้าไม่อาจแนะนำพี่ชายลู่ให้กับพี่สาวของข้าได้.”

“ทำไม?”ลู่อี้ผิงเผยยิ้ม.

ถังปินเอ่ยอธิบาย,”ในนิกายมีศิษย์มากมายที่เกี้ยวพานพี่สาวของข้า,พี่สาวของข้าเหนื่อยแล้ว,หลังจากนั้นพี่สาวก็บอกทุกคนว่า คนที่จะแต่งกันนางได้,จะต้องแข็งแกร่งกว่านาง.”

วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอ่ยถาม”พี่สาวของเจ้าแข็งแกร่งมากรึ?”

ถังปินพยักหน้า”พี่สาวของข้า,นางเป็นเทพโบราณที่รวมสี่ตราประทับแล้ว,นางยังเป็นยอดฝีมือทำเนียบเทพเป่ยหวง,พรสวรรค์พี่สาวของข้าเหนือกว่าข้ามาก,พลังต่อสู้ก็สูงกว่า,หลายปีก่อนพี่สาวของข้าได้รวมตราประทับที่สี่ได้สำเร็จแล้ว,แม้แต่ท่านพ่อและท่านแม่ยังไม่อาจชนะพี่สาวของข้าได้.”

ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่เผยความประหลาดใจ.

ร่างกายของถังปินนั้นค่อนข้างหายาก,พรสวรรค์พี่สาวของเขาเหนือกว่าเขาอีกรึ?

นอกจากนี้ยังรวมสี่ตราประทับแล้ว?

ไม่แปลกใจที่ทั้งสองเป็นพี่น้องกัน.

อะไรคือสิ่งที่เรียกว่าสี่ตราประทับ? หากตราประทับมีขนาดเท่ากัน,การรวมตราประทับได้สองตราประทับ,ย่อมสามารถจัดการเทพโบราณหนึ่งตราประทับนับสิบคนได้อย่างง่ายดาย.

หลังจากก้าวสู่ระดับเทพโบราณ,การรวมตราประทับนั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก,เทพโบราณหลายคนใช้เวลาชั่วชีวิตก็ไม่อาจรวมตราประทับได้,เพราะการตระหนักรู้กฏอาณาจักรเทพนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายแม้แต่น้อย.

ถึงจะมีเทพโบราณหลายคนที่รวมตราประทับได้,แต่อย่างมากก็รวมได้แค่หนึ่งตราประทับเท่านั้น.

การรวมสี่ตราประทับ,ย่อมบอกได้ว่าพี่สาวของถังปินนั้นมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม.

โม่เหอ 17 พิภพ,อันดับเทพเป็นคนลำดับเทพพื้นที่เล็ก ๆ เท่านั้น เป็นที่ยอมรับในวงแคบ ๆ,ทว่าทำเนียบเทพเป่ยหวงนั้นเป็นที่ยอมรับของพิภพทั้งหมดในพื้นที่ดาราเป่ยหวงสามพันกว่าพิภพ.

ทำเนียบเทพเป่ยหวงนั้นมียอดฝีมือหนึ่งหมื่นคน,ยอดฝีมือคนใหนที่สามารถติดลำดับเทพได้,กล่าวได้ว่า ผู้นั้นคือสุดยอดฝีมือในหมู่ยอดฝีมือด้วยกัน.

ถังปินเอ่ย”ตอนนี้ผู้เยาว์ที่เอาชนะพี่สาวของข้าได้นั้น,มีน้อยมาก.”จากนั้นเขาก็จ้องมองลู่อี้ผิง”พี่ชายลู่ความแข็งแกร่งท่านนับว่าร้ายกาจ,ทว่าไม่อาจร้ายกาจกว่าพี่สาวข้าแน่นอน.”

ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำเผยยิ้ม.

วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเผยยิ้ม”เจ้ามั่นใจนะว่าพี่สาวของเจ้าเหนือกว่าจูเหรินของข้า,จูเหรินของข้านั้นแข็งแกร่งมาก.”

ถังปินจ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความสงสัย”พี่ชายลู่เป็นเทพโบราณด้วยอย่างงั้นรึ?”

ลู่อี้ผิงพยักหน้ารับ,พร้อมกับเผยยิ้ม”เป็นเช่นนั้น.”

ถังปินเผยยิ้ม”ไม่คาดคิดเลยว่าพี่ชายลู่ก็เป็นเทพโบราณ,ทว่า,ถึงพี่ชายลู่จะเป็นเทพโบราณ,แต่ก็ยังไม่ใช่คู่มือพี่สาวของข้า,แม้แต่มีห้าตราประทับก็ยังสู่พี่สาวของข้าไม่ได้.”

ลู่อี้ผิงเผยยิ้ม,ไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ,ขณะกินเนื้อย่างและดื่มสุราต่อไป.

หนึ่งคืนผ่านไป.

ท้องฟ้าเริ่มทอแสงส่องสว่าง.

ลู่อี้ผิงที่นำเด็กชายถังปินออกเก็บประสบการณ์,ซึ่งกำลังเดินทางออกไปค้นหาหัวใจมังกรโบราณดั่งที่อีกฝ่ายเอ่ยนั่นเอง.

ขณะที่พวกลู่อี้ผิงกำลังออกเก็บเกี่ยวประสบการณ์,บนยอดเขาซิงเยว่ของนิกายเทวะซั่งเหล่ย,ภายในห้องโถงได้กลายเป็นเคร่งเครียด.

“ไม่ใช่ว่าข้าให้เจ้าคอยดูแลน้องเล็กหรอกรึ? คาดไม่ถึงว่าจะปล่อยให้คลาดสายตา!”เจ้ายอดเขาซิงเยว่,ถังชิงเอ่ยกล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยวตำหนิศิษย์ของเขา.

ภายในตำหนัก,เหล่าศิษย์แทบไม่มีใครกล้าเงยหน้าขึ้น.

สตรีเจียงซินที่นั่งข้าง ๆ เอ่ยต่อถังชิงอย่างฉุนเฉียว”เจ้าเด็กเหลือขอนั่น,รอให้ข้าหาเขาเจอก่อนเถอะ,ข้าจะใช้ไม้เรียวฟาดก้นให้นั่งไม่ได้เลย!”

ขณะที่ศิษย์ทุกคนก้มหน้างุด ๆ,ก็พบว่าในเวลานั้นมีสตรีผู้หนึ่ง ในชุดกระโปรงยาวสีขาวกำลังกรีดกรายก้าวเดินเข้ามาในห้องโถง,ผิวกายขาวเนียนหิมะ,เปล่งรัศมีความงามที่โดดเด่นดั่งบัวหิมะบนยอดหิมะปรากฏขึ้น.

เหล่าศิษย์บุรุษที่เห็นสตรีคนดังกล่าว,ล้วนแต่เอ่ยกล่าวทักทายแทบจะในทันที.

สตรีงามนางเจียงซินเห็นสตรีคนดังกล่าวก้าวเข้ามาก็เอ่ยออกมาว่า”เสวี๋ยเหยา,เจ้ามาแล้ว.”ใบหน้าของนางที่ดูกระวนกระวาย”น้องชายของเจ้าหายไป,เจ้าเด็กเหลือขอนั่นอาศัยตอนที่ข้าและบิดาและเจ้าไม่อยู่,แอบหนีออกไป.”

ถังเสวี๋ยเหยาเอ่ยปากออกมาทันที”ท่านแม่โปรดวางใจ,ข้าได้ให้พี่หรวนฮุ่น,ส่งคนของหอการค้าเทียนจีออกตามหาแล้ว,ไม่นานคงจะได้ข่าว.”

หอการค้าเทียนจี,ก็คือหอการค้าอันดับหนึ่งของพื้นที่ดาราเป่ยหวงนั่นเอง.

เจียงซินได้ยินคำพูดดังกล่าว,ก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย”หวังว่าน้องชายของเจ้าจะไม่เป็นไหร,หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา,ก็ไม่รู้ว่าจะเอาตัวรอดได้หรือไม่!”

หลังจากนั้น,ยันต์สื่อสารของถังเสวี๋ยเหยาก็สั่นไปมา,นางนำยันต์สื่อสารออกมาชำเลืองมองเอ่ยออกมาว่า”ท่านพ่อ,ท่านแม่,ได้ข่าวน้องชายเล็กแล้ว,หรวยฮุ่นเอ่ยว่าน้องชายเล็กนั้นเข้าไปในทะเลทรายจางหลง.”

ถังชิงได้ยินคำพูดดังกล่าว,ก็ขมวดคิ้วไปมา”ทะเลทรายจางหลง!”

ทว่าทะเลทรายจางหลงเป็นสถานที่เต็มไปด้วยผู้ฝึกตนปิศาจมากมายบ่มเพาะอยู่ที่นั่น.

หลังจากผ่านไปไม่นาน,ถังชิง,ถังเสวี๋ยเหยาก็นำยอดฝีมือของนิกายเทวะซั่งหลานมุ่งสู่ทะเลทรายจางหลงทันที.

ในเวลานั้น,ภายในทะเลทรายจางหลง,ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำ นำถังปินมาถึงพื้นที่มิติรกร้างแห่งหนึ่ง.

ที่ด้านหน้าของพวกเขานั้น,พบหัวใจยักษ์บนฐานศิลา,ส่องประกายแผ่รัศมีปราณมังกรที่น่าอัศจรรย์ออกมา.

ถังปินที่เผยยิ้มด้วยความตื่นเต้น”เป็นหัวใจมังกรจริง ๆ,ศิษย์พี่นิกายซั่งเหล่ยไม่ได้โกหกจริง ๆด้วย.”

ลู่อี้ผิงจ้องมองหัวใจมังกร,ก่อนจะก้าวไปยังพื้นที่ดังกล่าว,แม้นว่าหัวใจมังกรจะยอดเยี่ยม,ทว่ากับไร้ประโยชน์ต่อเขาและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำโดยสิ้นเชิง.

หลังจากนั้น,ลู่อี้ผิงก็ให้ถังปินผสานกับหัวใจมังกร,เพื่อตัดผ่านระดับไปยังขอบเขตเทพโบราณ.

ถังปินนั้นมีกายามังกรศักดิ์สิทธิ์โบราณ,หัวใจมังกรทองคำเก้าเล็บจึงเหมาะที่จะให้เขาผสานเข้าไป.

ไม่กี่วันหลังจากนั้น.

พื้นที่มิติดินแดนรกร้าง,ก่อแสงส่องประกายสว่างเจิดจ้า,แผ่กลิ่นอายมังกรที่ยิ่งใหญ่ออกมา.

ถึงแม้นว่าจะอยู่ไกลออกมา,ก็ยังสัมผัสได้ถึงอำนาจที่เข้มข้นของอำนาจมังกรได้.

กลิ่นอายมังกรที่แผ่ออกไป,ถังเสวี๋ยเหยาที่กำลังค้นหาถังปินเองก็ยังสัมผัสได้เช่นกัน.

ขณะถังเสวี๋ยหยินกำลังมุ่งไปยังทิศทางดังกล่าว,ยอดฝีมือปิศาจมากมายเองก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายมังกรได้เช่นกัน,พวกเขาต่างก็บินไปยังทิศทางดังกล่าวทันที.

สัมผัสได้ถึงผู้ฝึกตนปิศาจที่เข้ามาใกล้,ลู่อี้ผิงหาได้สนใจ.

หลังจากนั้น,ถังปินก็ตัดผ่านระดับไปยังขอบเขตเทพแท้จริง,บนศีรษะของเขานั้นมีประกายเทพสีทองแผ่รัศมีแสง 10,000 จั้ง.

ถังปินลืมตาขึ้น,ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุขขณะมองประกายเทพทองคำบนอากาศ,นี่คือกายาเทพมังกรสูงสุด,นอกจากนี้ยังเป็นกายาราชามังกรอีกด้วย.

ถังปินที่เก็บประกายเทพของตัวเองกลับมา,ยืนขึ้น,พร้อมกับโค้งคารวะขอบคุณลู่อี้ผิง,ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความนับถือ.

จากนั้นพวกลู่อี้ผิงก็ออกจากมิติมังกร,ในเวลานั้นผู้ฝึกตนปิศาจตนหนึ่งได้โจมตีมายังทิศทางของลู่อี้ผิง,วัวกระทิงมังกรเขาทองคำและถังปินทันที.

ปิศาจตนนี้,ทรงพลังเป็นอย่างมาก,พลังเทพโบราณที่มากมายทำให้ทุกคนหายใจด้วยอึดอัด.

ถังปินที่เต็มไปด้วยความตกใจ,ในเวลานั้น,ร่างในชุดขาวที่แหวกอากาศออกมา,มือถือกระบี่ยาวฟันออกไปทันที.

ปราณกระบี่ที่ส่องสว่างสะบั้นมิติ,ยิ่งใหญ่ทรงพลังไม่รู้ว่ามีขนาดมากมายกี่ลี่ถูกฟันลงมา.

อย่างไรก็ตาม,ก่อนที่ปราณกระบี่ที่จะฟันลงมาถึงปิศาจตนดังกล่าว,ก็ปรากฏลำแสงที่พุ่งแหวกอากาศออกไปก่อนแล้ว,ดัชนีแสงที่พุ่งออกไปนั้น,ได้ทะลวงร่างของปิศาจตนดังกล่าว,จนหน้าอกเป็นรู,อีกฝ่ายได้แต่จ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความหวาดกลัว,จากนั้นร่างกายของเขาก็แตกร้าวและสลายหายไปจนหมด.

เป็นลำแสงดัชนีที่ลู่อี้ผิงปล่อยออกไปนั่นเอง.

ปราณกระบี่ที่พลาดเป้า,ฟันลงไปยังผืนปฐพี,เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,เกิดเป็นหุบเหวขนาดใหญ่ขึ้น.

ในเวลานั้น,ร่างสีในชุดขาวได้ร่อนลงที่ด้านหน้าคนทั้งสาม.

“พี่สาว!”เห็นคนที่มา,ถังปินที่เผยรอยยิ้มที่มีความสุขออกมา.

คนที่มา,ย่อมเป็นถังเสวี๋ยเหยานั่นเอง.