เอเลียตาแดงก่ำ"ท่านพ่อ ได้โปรดรอก่อน ข้าจะต้องหาทางเอาไข่มุกมาให้ได้!"

ราชาส่ายหัว"มันสายเกินไป อย่าพยายามเปล่าเลยลูกพ่อ"

ไม่ต้องพูดถึงว่าข่าวลือเป็นจริงไหม

เมืองซาฟานถูกกลบฝังใต้ทรายไปพันเมตร ต่อให้ซากเมืองโบราณจะถูกพบจริง แต่มรดกชิ้นนั้นจะเอามาง่ายๆได้ไง?

หัวของเอเลียก้มต่ำ

ถ้านางรู้แต่แรก ถ้านางแข็งแกร่งกว่านี้...

ราชาปลอบ"เอเลีย อย่าโทษตัวเอง"

"เทียบกับผู้อื่น เจ้าทำได้ดีมากแล้ว ข้าเห็นมาหมด"

เอเลียคิดถึงบางสิ่ง และปาดน้ำตา"แล้วเจ้าชายคนอื่นไปไหน ทำไมถึงไม่มีใครมา?"

ชีวิตของราชาอยู่ในอันตราย

เจ้าหญิงกับนางสนมควรจะมาที่นี่

แต่ในวังนี้ ที่ใหญ่โตกลับไม่มีใครนอกจากนางกับราชินี

ความเย็นชาแวบผ่านตาของราชา"บางงทีพวกมันคงกำลังรอโอกาส โอกาสจะยึดบัลลังก์ของข้า!"

คิ้วของเอเลียขมวดเป็นปม

นางรู้ว่าลูกชายทั้งหลายของราชานั้นทะเยอทะยาน

แต่ตอนนี้ที่พ่อของนางยังไม่ตาย พวกเขาจะทำได้ไง!

ราชินีปาดน้ำตา"เอเลีย ถ้าฝ่าบาท...แม่เกรงว่ามันจะอันตรายมาก เจ้าควรออกจากอาณาจักรซาซินไปโดยเร็วที่สุด'

"แม่ได้เตรียมทางถอยไว้ให้เจ้าแล้ว พอถึงเวลา ท่านอัครเสนาบดีจะพาเจ้าไป"

เอเลียเงียบ."นี่มันหมายความว่ายังไง ท่านแม่?แล้วท่านละ?"

ดวงตาของราชินีมุ่งมั่น'ถ้าองค์ราชาควรจากโลกนี้ไป ข้าก็จะไม่อยู่ลำพัง!'

เอเลียตัวแข็ง

ความอ่อนโยนฉายผ่านดวงตาของราชา

แม้วังจะหนาวเหน็บ หัวใจของผู้คนชั่วร้าย แต่ราชินีก็รักเขาจากสุดหัวใจจริงๆ

มันเป็นช่วงเวลาแห่งความเศร้านี้ที่ราชาเห็นคนผู้หนึ่ง

เขาเห็นผู้ชายกำลังคุ้ยของ

มันราวกับเขากำลังค้นหาบางสิ่ง

ราชาสงสัย"ชายคนนี้มาจากไหน?เขาทำอะไรอยู่?"

โดยไม่มองกลับ ซูสือพูด"คุยกันต่อเลย ไม่ต้องสนใจข้า"

"??"

พอเห็นซูสือทำเหมือนไม่มีอะไร หัวใจของเอเลียก็บีบรัด

นางช่วยซูสือจากใจจริง แต่ในสายตาเขา มันราวกับนางไม่มีค่า

ตอนนี้ที่พ่อของนางกำลังจะตาย แต่ซูสือก็ยังไม่สนใจ

เอเลียกัดริมฝีปาก พูดด้วยเสียงสั่น"ซูเซิ่งจื่อ หัวใจท่านทำจากหินหรือยังไง?""

"ซูเซิ่งจื่อ?"

คิ้วของราชาขมวด

หลังเพ่งมอง เขาก็สูดหายใจดังเฮือก'ท่านคืออ๋องซูแห่งหลินหลาง?ท่านมาทำอะไรที่นี่?'

จากนั้นเอเลียถึงตระหนักว่านางเผลอหลุดปาก

"ท่านพ่อ ซูเซิ่งจื่อถูกข้าเชิญมาเพื่อช่วยหาไข่มุก"

ถึงกระนั้น นางก็ยังพูดเพื่อซูศือ เหนือสิ่งอื่นใด นี่คือผู้ชายของอวี่เหรินเอ๋อร์

พอเห็นท่าทางหดหู่ของสาวน้อย ซูสือก็ส่ายหัว"ข้าไม่ได้ใจหิน"

เอเลียขมวด"หมายความว่ายังไง?"

ชายคนนี้ยังพูดไร้สาระอยู่อีก พ่อของนางแทบจะเป็นทรายทั้งตัวแล้วนะ?

ซูสือยักไหล่"ถามเขาเองสิ"

เอเลียดูเหมือนจะตระหนักถึงบางอย่าง นางหันกลับไปมองราชา

"ท่านพ่อ?"

"อะแฮ่ม"

"ปัญหาคือพ่อของเจ้าสบายดี"

ราชาเกาหัวอย่างเขินอาย

รอเดี๋ยว เกาหัว?

พอมองแขนที่เปลี่่ยนเป็นทรายแต่ตอนนี้ปกติดี ดวงตาของเอเลียกับราชินีก็เบิกกว้างอย่างเหลือเชื่อ

"ท่านพ่อ?!"

"ฝ่าบาท?!"

"ชู่ เบาเสียงหน่อย"

ราชาทำท่าให้ทั้งสองเงียบ"ถ้าคนอื่นได้ยิน ความพยายามทั้งหมดของข้าจะสูญเปล่า!"

เอเลียสงสัย"เกิดอะไรขึ้น?"

ตัวของพ่อนางกลับสู่สภาพเดิมได้ไงในเมื่อใกล้ตายอยู่รอมร่อ?

ราชาถอนหายใจ"ก็ข้าทำอะไรไม่ได้..."

ท่ามกลางอาณาจักรทะเลทราย อาณาจักรซาซินนั้นทรงอำนาจมากแต่ไม่เคยมีเจ้าชายรัชทายาท

ราชาไม่มีลูกชายคนแรก

ราชินีมีลูกสาวแค่คนเดียว เจ้าหญิงเอเลีย ส่วนลูกชายอีกสามล้วนเกิดจากนางสนม

นี่จะไม่เป็นปัญหา

เหนือสิ่งอื่นใด มีนางสนามมากมายที่ขึ้นครองบัลลังก์ได้ตั้งแต่โบราณ

แต่เด็กสามคนนี้ไม่มีความสามารถแม้จะทะเยอทะยาน และพวกเขาก็ยังหาพรรคพวก คอยก่อกวนวัง

เอเลียเข้าใจ"ท่านพ่ออยากทดสอบพวกเขาฦ?"

ราชาส่ายหัว"มากกว่าแค่ทดสอบ ข้าอยากเห็นธาตุแท้..."

ปัญหาภายในมีแต่จะแย่!

ผลลัพธ์ทำให้เขาผิดหวังเกินบรรรยาย

ตอนแรกพวกเขามาและเสแสร้ง แต่หลังรู้ว่านี่คือคำสาป พวกเขาก็เผยธาตุแท้

ขณะที่บังคับให้เขาตัดสินใจ พวกเขายังลอบเตรียมกองทัพเพื่อแย่งบัลลังก์

"ยกเว้นลูกสาวข้า กับราชินีของข้า ทุกคนอยากให้ข้าตาย"

ราชาถอนหายใจ

สามเดือนสั้นๆนี้ทำให้เขาเห็นมามาก

เอเลียพูดอย่างเศร้าหมอง"พ่อหลอกข้ามาตลอด?รู้ไหมว่าข้ารู้สึกอย่างไร?"

นางเศร้ามาก

นางไม่รู้ว่านางจะมีความสุขหรือเสียใจดีตอนนี้

อารมณ์ทั้งหมดขึ้นๆลงๆ

"เจ้าต้องร่วมแสดงด้วย"

"ถ้าเจ้าไม่ร่วมแสดง ข้าเกรงว่าพวกเขาจะไม่เชื่อกันง่ายๆ"

ราชาพูด"ข้าแค่ไม่คิดว่าแม้ข้าจะปลอมตัวอย่างดี แต่ก็ยังถูกซูเซิ่งจื่อมองออกทันที"

อาณาจักรบ่มเพาะของอีกฝ่ายไม่สูง แต่สายตาช่างน่าทึ่ง

ซูสือพูด"วิชาควบคุมทรายนี้ละเอียดมาก และร่วมกับค่ายกลเพื่อหลอกการรับรู้ มันสามารถปิดบังความจริงได้ แต่ไม่ใช่ทุกอย่างที่สมบูรณ์"

ราชาพูดอย่างอยากรู้"ข้าบกพร่องตรงไหน?"

ซูสือพูด"ไม่มีความกลัวในดวงตาท่าน"

ต่อให้เป็นคนที่มีพลังอำนาจล้นฟ้าแค่ไหน ต่อหน้าความตาย มันย่อมมีความกลัว

แต่ราชาผู้นี้สงบมาก

ควบคู่กับความสามารถที่ได้รับโดยไข่มุก เขาจึงมองเห็นผ่านการปลอมแปลงของอีกฝ่ายได้

ราชาตัวแข็ง จากนั้นก็ส่ายหัว ยิ้มขมขื่น"สมกับเป็นซูเซิ่งจื่อ"

พอคิดถึงการกระทำของนางก่อนหน้า เอเลียก็เขินอาย

นางเดินไปหาซูสือและก้มหัว"ข้าขออภัย ซูเซิ่งจื่อ มันเป็นข้าที่เข้าใจท่านผิด"

ซูสือกอดอก ไม่พูดอะไร

เอเลียคว้าชายเสื้อเขาและเขย่ามัน พูดด้วยน้ำเสียงวิงวอน"เซิ่งจื่อ อย่าโกรธข้าเลยนะ?"

ซูสือแค่นเสียงเย็น"ตอนนี้ข้าไม่ใช่คนใจหินแล้วเหรอ?"

เอเลียส่ายหัว"ไม่ใช่อยู่แล้ว เซิ่งจื่อเป็นคนใจดีจะตาย!"

ราชินีกับราชามองหน้ากัน

มีบางสิ่งไม่ถูกต้องเกี่ยวกับสองคนนี้!