หยูเจียวหลงหลบตา ไม่กล้ามองซูสือ

นิ้วเรียวของนางเกี่ยวกัน หัวใจเต็มไปด้วยความประหม่า

หลังพูดไปมากกับไป่ชิงคืนก่อน นางก็เข้าใจว่าอะไรคือการอายจนยอมตาย

แม้นางจะตัดสินใจไม่คิดมารบกวนซูสืออีก แต่นางก็ยังอยากบอกทุกอย่างที่อยู่ในหัวนาง

“การสู้กับพิษเย็นเป็นเรื่องของข้า ไม่ใช่ธุระของซูสือ”

“ถ้าพฤติกรรมก่อนหน้าของข้ารบกวนท่าน ข้าก็ต้องขอโทษ”

หยูเจียวหลงพูด”ไม่จำเป็นที่เซิ่งจื่อจะต้องเลี่ยงข้า ข้าจะไม่มารบกวนท่านอีกแล้ว”

ต่อให้ไม่สามารถ’กอด’กันได้อีก นางก็ไม่อยากเป็นคนแปลกหน้าของเขา

ซูสือขมวดคิ้ว”ข้าไปเลี่ยงท่านตอนไหน?”

หยูเจียวหลงพูด”เมื่อวานท่านหายไป และไม่กลับมาทั้งคืน ข้าคิดว่ามันเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างตอนเช้า..”

อาการสั่นวิ่งผ่านขั้วหัวใจนางพอนางคิดถึงสภาพควันขึ้นของนางตอนเช้า

น่าอายมาก!

ซูสืออธิบาย”ข้าอยู่กับฝ่าบาททั้งวัน ข้าจึงพักในห้องนอนของฝ่าบาท”

“พักในห้อง?”

หยูเจียวหลงกะพริบาปริบๆ”หมายความว่าเซิ่งจื่อไม่ได้หลบข้า?”

ซูสือขบขัน”ทำไมข้าถึงต้องหลบท่าน?ท่านช่วยข้าตั้งหลายครั้ง และมันเป็นข้าเองที่เต็มใจถอนพิษเย็นให้ท่าน นอกจากนี้ การได้นอนโดยมีนักบุญหยูในอ้อมแขนช่างสบายนัก”

“สบาย?”

ควันเริ่มผุดขึ้นเหนือหัวหยูเจียวหลงอีกครั้ง

หินในใจนางตกลงพื้น ตอนนี้นางเต็มไปด้วยความสุข

“เช่นนั้นแล้ว ข้า…ยังจะสามารถนอนกับเซิ่งจื่อได้หรือไม่?”

นางถามอย่างระวัง ใบหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ซูสือลูบจมูก”ข้าย่อมไม่มีปัญหา แต่ฝ่าบาทรู้เรื่องเราแล้ว”

หยูเจียวหลงไม่แปลกใจและพยักหน้า”ข้ารู้ว่ามันคงปิดบังได้ไม่นาน”

จวนเซิ่งจื่อกับห้องของฝ่าบาทใกล้กันมาก

แม้นางจะระวัง มันก็ยังยากที่จะรอดพ้นสายตาจักรพรรดินีมาร

“แม้เรื่องนี้จะพูดยาก แต่มันไม่ได้ละเมิดกฏของสำนัก ดังนั้นแม้กระทั่งฝ่าบาทก็ไม่มีเหตุผลจะหยุดมัน.

สำนักยักษ์มารขุมนรกคือสำนักมาร

มันเป็นอิสระ ไม่มีกฏระเบียบซับซ้อนเหมือนสำนักฝ่ายธรรมะ

โดยเฉพาะเมื่อเป็นเรื่องความรัก มันเปิดเผยกว่ามาก

ใครบอกว่านักบุญไม่สามารถหลับนอนกับเซิ่งจื่อได้?

“นั่นคือสิ่งที่ข้าพูด…”

ซูสือถถอนหายใจ

แม้จะไม่มีกฏ แต่มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่จักรพรรดินีมารเป็นคนขี้หึงได้

เขาไม่กลัว แต่มันจะเป็นการทำร้ายหยูเจียวหลงไหม?

มันดีกว่าที่จะจัดการรากเหง้าของปัญหา

ซูสือพูด”ข้าได้เข้าสู่วัฏจักรแรกแล้ว และแม้ไฟเทพจะยังไม่พัฒนา พลังมันก็เพิ่มขึ้นกว่าแปดส่วน ข้าควรจะพยายามถอนพิษเย็นได้ช้าๆ”

ก่อนหน้านี้ เขาไม่แข็งแกร่งพอ และทำได้แค่สะกดมัน

ตอนนี้ที่มีการพัฒนา มันจึงเป็นไปได้ที่จะลองไล่พิษเย็น

หยูเจียวหลงถาม”ตอนนี้เลยหรือ?”

ซูสือพยักหน้า”มันควรง่ายกว่าตอนกลางวัน”

“...ได้”

หยูเจียวหลงเขินอายและขยับมือเตรียมถอดชุด

ซูสือรีบหยุดนาง และหัวเราะ”พิษเย็นของท่านยังไม่อาละวาดเลย ไม่จำเป็นต้องถอดชุด ข้าจะแค่จับมือท่าน”

“โอ้”

หยูเจียวหลงดูผิดหวัง”ก็ได้…”

ซูสือดึงมือนางมา ไฟสีทองสว่างวาบและค่อยๆเข้าสู่เส้นชีพจรของนาง

ความหนาวเย็นพุ่งพล่านระหว่างไขกระดูก

แต่เพราะมันยังไม่ค่ำมาก มันจึงไม่รุนแรงเหมือนปกติ

ไฟเทพค่อยๆกินพิษเย็นที่สั่งสมในตัวนาง

แม้ความเร็วจะช้ามาก มันก็ลดได้จริง

“นี่ได้ผล!’

ดวงตาของซูสือสว่างวาบ

พอเห็นท่าทางพึงพอใจของเขา ดวงตาของหยูเจียวหลงก็ทอความอ่อนโยน

แม้อีกฝ่ายจะอ้างว่าพยายามตอบแทนบุญคุณ แต่เขาคิดทำเพื่อนางจริงๆ

หัวใจของคนเรานั้นยากจะคาดเดา

สิ่งที่ไขว่คว้าได้ยากสุดในโลกนี้ไม่ใช่สมบัติ แต่เป็นความจริงใจ

นางเข้ากับคนอื่นไม่เก่ง และพูดความรู้สึกไม่ได้ แต่อย่างน้อยตอนนางอยู่ข้างซูสือ นางสามารถลดการป้องกันทั้งหมดลงได้

แค่นั้นก็พอแล้ว

“เซิ่งจื่อ ข้าง่วงแล้ว’

คืนก่อนนางเครียด และด้วยความอบอุ่นตอนนี้ นางจึงเกิดง่วงขึ้นมา

“นอนซะถ้าง่วง…”

ก่อนจะจบคำพูด หยูเจียวหลงก็ได้กอดแขนเขาและหลับไป

ซูสือส่ายหัวและยิ้มแห้ง ผู้หญิงคนนี้มองเขาเป็นเครื่องทำความอุ่นจริงๆ

“ข้าอาจต้องไปห้องนอนของฝ่าบาทคืนนี้ ข้าจะพยายามช่วยนางกำจัดพิษเย็นระหว่างวันนี้ หวังว่านางจะผ่อนคลายตอนกลางคืน”

พอฟังซูสือพึมพำกับตัวเอง หยูเจียวหลงที่หลับตาสนิทนั้นมุมปากกลับยกยิ ้มขึ้น

หลังผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ ท้องฟ้าเริ่มมืด และซูสือก็พ่นลมหายใจ

พิษเย็นในตัวหยูเจียวหลงมากเกินไป

การกัดกินอย่างไม่หยุดเป็นเวลาหลายชั่วโมงกลับลดพลังมันได้เพียงเล็กน้อย

เพื่อให้ถอนมันจนหมด นี่คืองานใหญ่ที่ไม่สามารถทำสำเร็จได้ในคืนเดียว

ตอนนี้ เสียงเคาะประตูดังขึ้น

เสียงของไป่ชิงมาจากด้านนอกประตู”เซิ่งจื่อ มีแขกมาเจ้าค่ะ”

“แขก?”

ใครมาเจอเขาเวลานี้?

เขาอุ้มหยูเจียวหลงไปนอนบนเตียง เดินไปเปิดประตูห้องนอน

“ศิษย์พี่เซิน?”

พอมองคนด้านนอก ซูสือก็สับสน”ทำไมท่านถึงมาที่นี่?”

เซินอี้เหรินแค่นเสียง”อะไร มีแค่เจ้าถึงเข้าห้องของข้าได้หรือไง?”

“ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น”

ซูสือถามอย่างอึดอัด”แล้วท่านมาทำไม?”

เซินอี้เหรินพูด”ห้องของข้าถูกเจ้าทำลาย ตอนนี้ข้าเลยไม่มีที่อยู่ ข้าเลยมาหาเจ้า”

“ไม่มีที่อยู่?”

ซูสือเงียบ”มันแค่หลังคาห้องที่เสียหาย มันควรจะซ่อมง่ายๆนะ?”

สำหรับผู้บ่มเพาะ การซ่อมบ้านง่ายมาก

เซินอี้เหรินกระซิบ”พ่อของข้าบอกว่าเขาจะฉวยโอกาสนี้ทำห้องของข้าใหม่ มันคงใช้เวลาสามวันเป็นอย่างน้อย ช่วงนี้ข้าจะอยู่ข้างเจ้า”

“สามวัน?”

ซูสือขมวดคิ้ว

มันรู้สึกเหมือนเซินไป่หู่กำลังมีแผน

แต่การอยู่ที่นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ จวนของเขามีที่ตั้งกว้าง

“ไม่มีปัญหา’

ซูสือสั่ง”ชิงเอ๋อร์ พาศิษย์พี่เซินไปห้องนั่งเล่นสิ.

“เจ้าค่ะ’

ไป่ชิงเดินไป”ศิษย์พี่เซิน ทางนี้เลยเจ้าค่ะ”

“ได้’

ทัง้สองกำลังจะหมุนตัวจากไป แต่ก็พลันตัวแข็งอย่างพร้อมกัน

พบเห็นว่าด้านหลังซูสือ มีหญิงสาวเดินขยี้ตามาและพูดงัวเงีย”เซิ่งจื่อ ทำไมไม่อุ่นตัวข้าต่อละ?”

“ข้าหนาว ข้าอยากกอด’

แขนเรียวโอบรอบเอวเขาจากด้านหลัง

อากาศกลายเป็นเงียบสงัด

เซินอี้เหรินเห็นใบหน้านั้นและทั้งตัวก็เหมือนโดนฟ้าผ่า ดวงตาเบิกกว้าง

ใบหน้าของอีกฝ่ายที่แต่เดิมเย็นชาและงดงามเหมือนน้ำแข็งตอนนี้ถูกหลอมละลายแล้ว

“ท่านอาหญิงเล็ก?!”