ตอนซูสือได้ยินการแจ้งเตือน เขาก็ตกตะลึง
เทียนอี้ถูกจักรพรรดินีมารทำลาย?
แม้เทียนอี้จะเป็นสำนักธรรมมะ มันก็ไม่ได้ดี ตั้งแต่ใต้จรดบน พวกเขาทำเรื่องสกปรกทุกประเภทด้านหลังฉาก
นี่คือหลักฐานจากความจริงที่สำนักเลือกหอคณิกาเป็นฐาน
ในโครงเรื่องของนิยาย
สำนักเทียนอี้แค่หินเหยียบก้อนแรกให้เยาเซียว ผู้ที่ถอนตัวหลังได้รับผลประโยชน์พอแล้ว และสุดท้ายก็พบด้านมืดของสำนัก เขาจึงทำลาย'ครอบครัวตัวเอง'อย่างโหดเหี้ยมด้วยข้ออ้างของความยุติธรรม ซึ่งสะท้อนถึงความยิ่งใหญ่ขของพระเอก
ดังนั้น ต่อให้จักรพรรดินีมารจะมไได้ทำลายสำนักเทียนอี้ มันก็จะโดนเย่เซียว 'ผู้สืบทอด'ตัวเองทำลาย
"แต่แน่นอนว่าจักรพรรดินีมารไม่ได้ทำมันเพื่อความยุติธรรม นางโจมตีด้วยเหตุผลเดียว.."
ก่อนเข้าภูเขาเทียนฉวี แขกจากสำนักเทียนอี้ได้เข้ามาขวางซูสือและโดนเฟิงจงเฉวียฆ่าตาย
นี่เท่ากับการเปิดศึกกับสำนักยักษ์มารขุมนรก
อวิ๋นฉีหลัวคงลงมือเพราะเหตุนั้น!
จากนี้ไป นอกจากยอดฝีมือ คงไม่มีใครจากวิถีธรรมะที่กล้าแตะต้องซูสือ!
เย่เซียวขมวดคิ้ว"เจ้าหมายความว่าไง?"
ซูสือยักไหล่"วินาทีก่อน จักรพรรดินีมารเพิ่งเหยียบสำนักเทียนอี้ สำนักเจ้าไม่อยู่คุ้มกะลาหัวเจ้าแล้ว"
"หึ อย่ามาโกหกข้า มันจะ-"
คำพูดพลันหยุดชะงัก
เย่เซียวจ้องจี้หยกบนข้อมือที่แหลกอย่างโง่เขลา
มันคือจี้วิญญาณที่ผู้คุ้มกันของเขาให้พกไว้เพื่อที่จะสามารถสัมผัสได้ถึงตำแหน่งของเขา แต่ตอนนี้มันกลับแหลกเป็นชิ้นๆ!
ผู้คุ้มกันของเขาตายแล้ว!
ซูสือไม่ได้โกหก...
มันถูกทำลายในวันเดียว!
เย่เซียวตื่นตระหนก ใบหน้าของเขาขาวซีด
พอเห็นกลิ่นอายความตายที่แผ่ออกมา ซูสือก็คร่ำครวญเบาๆ และพูด"ครั้งนี้เจ้าคิดว่าโชคจะยังอยู่ข้างเจ้าไหม?"
"อย่าฆ่าข้า ข้ามีสมบัติมากมาย!ข้ารู้ว่าสมบัติลับอยู่ที่ไหนบ้าง ตราบเท่าที่เจ้าไม่ฆ่าข้า ข้าจะบอกทุกอย่าง"
เย่เซียวรีบพูดอย่างร้อนรน
ภายใต้เงาของความตาย จิตใจของเขาแหลกสลาย
ซูสือส่ายหัว"หนวกหู..."
ซวบ!
น้ำแข็งเขียวตวัดผ่าน ปราณกระบี่กระจายออกไป
คอของเย่เซียวเย็นเฉียบ ใบหน้าของเขาแข็งทื่อ
"เป็นไปไม่ได้...ข้าคือบุตรสวรรค์...ผู้ยืนบนจุดสูงสุดของเก้าโลก..ข้าไม่."
จิตสำนึกของเขาไหลตกไปในห้วงความมืด
เสียงปี้บดังขึ้นไม่หยุดในหูของซูสือ
[ท่านฆ่า'เย่เซียว' ส่งผลอย่างมากต่อโครงเรื่องต่อไป ได้รับ 270 แต้ม]
[บุตรฟ้าประทานถูกฆ่าตาย โชคชะตาของเขาพลิกย้อนและชะตากรรมก็ดับสิ้น]
[ความมั่งคั่งของท่านเพิ่ม และความมั่งคั่งของฐานปัจจุบัน 'สำนักยักษ์มารขุมนรก'ก็เพิ่มขึ้น]
[ท่านได้รับฉายา'ผู้สังหารบุตรฟ้าประทาน']
"ไม่ถึงสามร้อยแต้ม?"
ซูสือขมวดคิ้ว
แต้มโครงเรื่องนี้ดูเหมือนจะเยอะ แต่ควรรู้ว่าอีกฝ่ายคือเย่เซียว!
ในฐานะพระเอกและบุตรฟ้าประทาน เขาต้องมีราคาสูงกว่านี้สิ?
วิชาชั้นสูงในร้านอย่างเดียวก็มีค่ามากกว่า998แต้มแล้ว!
"โกงชัดๆ!"
ซูสือสบถ
ราวกับได้ยิน ระบบตอบสนอง
[รางวัลที่ได้รับขึ้นอยู่กับเนื้อหาของโครงเรื่องต่อไปที่เปลี่ยน การกลับชาติมาเกิดของบุตรฟ้าประทานจะไม่หยุด เก้าโลกกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต จงทำงานหนักต่อไป]
ซูสือเข้าใจว่าระบบหมายถึงอะไร
แม้เย่เซียวจะเป็นตัวเอกในหนังสือเล่มนี้ ความเป็นจริงก็ไม่ใช่นิยาย มันไม่ได้วนรอบคนคนเดียว มันคือโลกจริงๆแสนโหดร้าย
แม้จะไร้เย่เซียว กงล้อของเก้าโลกก็ยังต้องหมุนต่อไป
ฝ่ายธรรมะกับฝ่ายมารจะยังต้องสู้กันในที่ราบกลาง
เฟิงเฉาเกอ อวิ๋นฉีหลัวกับซือคงหลานเยวี่ย...พวกคนที่สวรรค์โปรดปรานยังต้องข่มเหงกันต่อไป
สิ่งที่ซูสือต้องเปลี่ยนไม่ใช่แค่เนื้อเรื่อง แต่เป็นทั้งโลก!
"เอาล่ะ ข้าเข้าใจแล้ว"
ซูสือไม่บ่นต่อ
นอกจากแต้มโครงเรื่อง เขายังได้รับผลประโยชน์อื่น
โชคนั้นก็แค่สิ่งที่มองไม่เห็น
สิ่งที่ทำให้ซูสือสนใจสุดคือฉายา'ผู้สังหารบุตรฟ้าประทาน'
เขามองรายละเอียด
[ผู้สังหารบุตรฟ้าประทาน : ตอนเจอกับเหล่าลูกรักของสวรรค์ สภาพจิตกับกายจะเพิ่มชั่วคราว รวมถึงแต่ไม่จำกัด : ความเร็วการระดมพลังปราณ ความเร็วการฟื้นฟูพลังปราณ พลังกาย พลังสายเลือดและพลังจิต..]
พอมองเนื้อหาด้านหน้าเขา ซูสือก็เกาหัว
แถบสถานะนี้ยาวเกินไป!
"ข้าสามารถเข้าใจได้หมด..แต่การเสริมเสน่ห์นี่มันคืออะไร!"
ตอนนี้ เฉินชิงหลวนเดินมาหาเขา
"ซูสือ เราต้อง-"
นางเห็นว่าใบหน้าของซูสือดูหล่อเหลาขึ้นเป็นกอง ดวงตายังเหมือนมีแสงดาวในนั้นและรูม่านตาก็ลึกเหมือนหลุมไร้ก้นบึ้งตอนมองไป มันเหมือนหลุมดำลึกลับที่พร้อมจะดูดนางเข้าไป
"ว่าไง?"
ซูสือโบกมือไปมาด้านหน้านาง
เฉินชิงหลวนได้สติ ใบหน้าของนางร้อนฉ่า หัวใจนางเต้นกระหน่ำ
"บัดซบ!"
"ทำไมเขาถึงดูดีขึ้นเรื่อยๆ?"
นางไม่เคยสนใจหน้าตาเขา แต่ตอนนี้นางไม่สามารถละสายตาออกจากใบหน้าของซูสือได้เลย!
"ใจเย็น เจ้าหมอนี่มีแต่จะส่งผลต่อการบ่มเพาะกระบี่ของข้า!"
เฉินชิงหลวนสูดหายใจลึกและแหงนมอง"ข้าบอกว่าเราควรไป...ไม่สิ เจ้า เจ้าควรหันหน้าหนีไปก่อน"
ซูสือ"??"
ตอนนั้นเอง พื้นสั่นอย่างแรงและทั้งวังก็สั่นคลอน
บูม!
มิติสั่นสะเทือนอย่างแรง!
จากนั้นโลกภายนอกวังก็เริ่มถล่มลง เผยให้เห็นรอยแยกสีดำสนิทในความว่างเปลา
"ไม่ดีแล้ว สถานที่นี้กำลังจะถล่ม!"
ใบหน้าของซูสือซีด
ไม่มีตอนเช่นนี้ในหนังสือ หรือจะเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ที่เกิดจากการฆ่าเหาหัวใจนั่น?
"ไปกัน มีทางออกอยู่ใต้บันไดสวรรค์!"
พวกเขารีบก้าวออกไป
ภาพมายาที่แนบติดกับบันไดหายไปแล้ว แต่กลิ่นอายในอาณาจักรลับปั่นป่วนมากจนมันเป็นไปไม่ได้ที่จะบิน
ยอดเขาเมฆนี้ไม่ปลอดภัย พวกเขาไม่สามารถอยู่ที่นี่ต่อได้!
"เราต้องลงไป"
ซูสือพูด"พวกเจ้าไปก่อนเลย ข้าจะอยู่รั้งท้ายเอง!"
"ข้าจะรั้งท้ายเอง!"
"ไม่ ข้าเอง.."
".."
สาวๆรีบพากันแหกปาก
ซูสือพูดอย่างหมดความอดทน"เงียบ!"
อากาศกลายเป็นเงียบ
ตอนนั้นเอง หญิงสาวในชุดดำพูดขึ้น"ข้าจะรั้งท้ายเอง.."
ซูสือพยักหน้า"ดี ให้เป็นเจ้าแล้วกัน"
หญิงสาวชุดดำหัวเราะขมขื่น
คนคนนี้ไม่แยแสจริงๆ
"หากไม่ใช้พลังปราณ ความสามารถทางกายของข้าควรเหนือกว่าพวกเจ้าทุกคน"
นางไม่ได้อยากเป็นแม่พระ
มันแค่ว่าในวังเซียน ถ้าซูสือไม่เตือนนาง นางอาจสู้แย่ง'มรดกจักรพรรดิโบราณปลอมๆ'นั่นไปแล้ว
ตอนนางคิดถึงสภาพน่ากลัวของเย่เซียว นางยังกลัวติดตาอยู่เลย
"มันแค่ว่าถ้ามันไม่ใช่เพราะเขา ข้าอาจกลายเป็นสัตว์ประหลาดน่าเกลียด'
"ถือว่าหายกันก็แล้วกัน!"
บูม!
อาณาจักรลับใกล้จะหายไปแล้ว!
Copyright © 2025 xxxxx.com, All Right Reserved