"องค์ราชาจงเจริญ!"

เสียงของเหล่าขุนนางสั่น

สายตาของสามเจ้าชายเต็มไปด้วยความตกใจ

ท่านพ่อยังไม่ตาย?!

ไม่ใช่แค่นั้น ดูจากสภาพ เขาไม่ได้ใกล้กับความตายเลย!

หรือโรคประหลาดนั่นจะเป็นแค่การแสดง?

เจ้าชายองค์โตตอบสนองก่อนและพูดเสียงดัง"สุขภาพของท่านพ่อกลับมาแข็งแรงดีแล้ว มันนับเป็นเรื่องดีสำหรับอาณาจักรซาซินนัก!'

อีกสองเจ้าชายได้แต่สาปแช่ง

พวกเขารีบคุกเข่า

"ซาซินจงเจริญ!"

"ท่านพ่อ สวรรค์คงอำนวยพรให้ท่านโชคดีและมีชีวิตยืนยาว!"

ใบหน้าของบาบูห์ไร้อารมณ์"เจ้าควรผิดหวังที่เห็นข้ายังไม่ตายสินะ?"

ทั้งสามหน้าดำ

"ท่านพ่อ พวกเราจะผิดหวังได้อย่างไร?"

"ข้าเห็นท่านนอนไม่ได้ กินไม่ลง ข้าเป็นห่วงท่านมาก!"

"งั้นหรือ?"

บาบูห์หัวเราะเสียงเย็น"นั่นเพราะเจ้าห่วงว่าข้าจะไม่ตายสินะ?"

"เฮือก!"

เหล่าขุนนางสูดอากาศเย็นเข้าปอด!

นี่จะตรงเกินไปแล้ว!

พอมองสายฟ้าเย็นชาด้านหลังม่านลูกปัด ลางร้ายก็ปรากฏในใจของสามเจ้าชาย

คนที่ฉลาดดูเหมือนจะรับรู้บางสิ่งและทิ้งระยะห่างจากพวกเขา

บาบูห์พูด"สามเดือนที่ผ่านมา ข้าเข้าใจหลายสิ่งและเห็นอะไรหลายอย่าง"

"ไม่มีเจ้าชายรัชทายาทในซาซิน"

"ตอนนี้ ขณะที่ทุกคนมาที่นี่ ก็ได้เวลาจัดการเรื่องนี้"

"เจ้าชายรัชทายาท?"

เหล่าเจ้าชายก้มหัวต่ำ แต่หมัดกำแน่น

ถ้าองค์ราชาตาย ทั้งสามย่อมทวงสิทธิ์ครองบัลลังก์

แต่ตอนนี้สุขภาพของราชาดี ตำแหน่งเจ้าชายรัชทายาทจึงสำคัญมาก พวกเขาจะไม่สามารถหักกับราชาได้

เพราะถ้าพวกเขาหักกับราชา มันจะไม่ใช่การแย่งบัลลังก์ แต่เป็นการก่อกบฏ!

ใบหน้าของเจ้าชายองค์โตแสดงความตื่นเต้น

เขาคือลูกชายคนโต เขาควรเป็นเจ้าชายรัชทายาท!

บาบูห์โบกมือ"ประกาศฏีกา!"

"ขอรับ"

ขุนนางด้านข้างหยิบประกาศิตขึ้นมาและอ่านเสียงดัง"ตามประสงค์ของสวรรค์ ประกาศิตสวรรค์เขียนไว้ดังนี้"

"ตั้งแต่พิธีบรมราชาภิเษกของข้า ข้าไม่เคยเหนื่อยและกล้าตัดสินอะไรมาก่อน"

"เพื่อสนองต่อความหวังของผู้คน ข้าจึงทำงานอย่างหมกมุ่นมตลอด"

"เจ้าหญิงองค์แรกเอเลีย ซึ่งเป็นความประสงค์ของสวรรค์ และความเห็นของปวงประชา ข้าจึงขอประกาศในนามของฟ้าดิน ในนามของวิหารบรรพชนและในนามของประชาชน ขอแต่งตั้งเจ้าหญิงเอเลียเป็นเจ้าหญิงรัชทายาท!"

"เพื่อคืนชีพความสามัคคีของหมื่นปีและกุมหัวใจของสี่สมุทร!"

รอยยิ้มของเจ้าชายองค์โตหายไป

ทุกคนเงียบ

ฝ่าบาททรงแต่งตั้งเจ้าหญิงเป็นเจ้าหญิงรัชทายาทของอาณาจักร?

ไม่เคยมีเรื่องแบบนี้มาก่อนในประวัติศาสตร์ของอาณาจักรซาซิน!

เอเลียที่สวมชุดหรูหราคุกเข่าและก้มหัว"ข้าน้อมรับประกาศิต!"

แม้นางจะไม่ปรารถนาอำนาจ แต่เพื่อท่านแม่และประชาชน นางไม่มีทางยกบัลลังก์ให้อีกสามเจ้าชาย!

ตอนนี้ เจ้าชายองค์โตอดพูดไม่ได้"ท่านพ่อ อาณาจักรเราไม่เคยมีการแต่งตั้งเจ้าหญิงเป็นเจ้าหญิงรัชทายาทมาก่อน!"

บาบูห์พูดอย่างเย็นชา"งั้นข้าจะเป็นคนทำมันคนแรก"

"แต่เอเลียทำอะไรเพื่ออาณาจักร?ข้าไม่มั่นใจในความสามารถของนาง!"

"ข้าก็ด้วย!"

"ท่านพ่อ โปรดคิดทบทวนใหม่!"

เจ้าชายทั้งสามพูดขึ้น

พวกเขาวางแผนมานาน แต่สุดท้าย มงกุฏกลับมอบให้เจ้าหญิง?

ใครจะยอมรับ?

บาบูห์คิด"ความดีความชอบของเอเลียควรเป็นการหาบุตรเขยที่ดีให้ข้า"

"บุตรเขย?"

ฝูงชนสับสน

ขันทีพูด"ขอเชิญซูเซิ่งจื่อเข้าวัง"

ฝูงชนหันไปมองอย่างสับสน พบเห็นชายสวมชุดคลุมลายมังกรเดินเข้ามา

หน้าตาของเขาเหล่อเหลา หุ่นดีประดุจนายแบบ แต่ใบหน้าของเขาแสดงออกชัดว่าดูหน่ายใจ

"นี่..."

"ซูสือ?!"

"มันคือซูสือ!อ๋องหลินหลาง!"

"ทำไมเขาถึงมาที่นี่?หรือว่าบุตรเขยที่ฝ่าบาทพูดถึงจะเป็นเขา?!"

ชื่อของซูสือเหมือนสายฟ้า

มีน้อยคนในโลกมนุษย์ที่จะไม่รู้จักเขา

แต่อาณาจักรซาซินไปข้องเกี่ยวกับจักรวรรดิหลินหลางตอนไหน?

ก่อนพวกเขาจะได้สติ ขันทีก็หยิบม้วนประกาศิตอีกม้วนขึ้นมา"ตามประสงค์ของสวรรค์ ประกาศิตสวรรค์เขียนไว้ดังนี้"

"วิถีของสามีภรรยาคือหลักจริยธรรมที่ยิ่งใหญ่สุดของมนุษย์ นี่คือสิ่งสามัญตั้งแต่โบราณจนถึงปัจจุบัน"

"ซูสือกับเอเลียรักชอบกันและมีหัวใจดวงเดียวกัน ข้าจึงขอให้ซูสือเป็นบุตรเขยของราชา และเอเลียก็จะเป็นภรรยาที่คอยดูแลครอบครัว ไม่ทำให้ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลเสื่อมเสีย!"

ถูกต้อง!

ซูสือกลายเป็นบุตรเขยขององค์ราชาจริง!

ปากของเหล่าขุนนางไม่อาจหุบลงได้ พวกเขาสังเกตคำพูดที่ฝ่าบาทเลือกใช้ มันคือบุตรเขยของราชา ไม่ใช่เจ้าชาย ดังนั้นตำแหน่งของนางจึงไม่ต่ำกว่าเขา!

เอเลียกัดริมฝีปาก แก้มแดงระเรื่อ

"ใครรักเขา?"

"ท่านพ่อพูดจาอะไรไม่รู้เรื่องเลย!"

บาบูห์ยิ้ม"ท่านอ๋อง ท่านยังไม่รับประกาศิตอีกหรือ?"

ซูสือพูด"ข้ารับ"

เขาต้องเสียสละไปมากแค่เพื่อระฆังน้อย

เจ้าชายองค์โตตัวสั่นและกัดฟัน"เอเลีย ข้าประเมินเจ้าต่ำไป!"

"ข้าคิดว่าเจ้าจะจิตใจบริสุทธิ์ ไม่สนใจเรื่องการเมือง ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะลอบสมคบคิดกับอาณาจักรอื่นและหลอกท่านพ่อ!"

"นี่ไม่ต่างอะไรจากการขายตัว!"

พอเจอกับคำเย้นหยันของเจ้าชายองค์โต คิ้วของเอเลียก็ขมวด

นางกำลังจะพูดบางสิ่ง แต่ก็เห็นเจ้าชายองค์โตคุกเข่าเสียงดังตุบ ดูเหมือนจะโดนมือใหญ่ที่มองไม่เห็นกดเอาไว้

ซูสือมองอย่างเย็นชา"แม้จะไม่มีการแต่งงานจริง แต่เจ้าควรระวังคำพูดคำจา"

"นอกจา ข้าคือคนที่ขายตัวของข้าต่างหาก"

เอเลียอดรู้สึกอบอุ่นหัวใจไม่ได้

เจ้าชายองค์โตคำราม"เจ้ากล้าดียังไง!ข้าคือเจ้าชายของอาณาจักรซาซิน!ต่อให้เจ้าจะเป็นบุตรเขย เจ้าก็ไม่ได้ทรงเกียรติเท่าตระกูลราชวงศ์ เจ้ากล้าดียังไงมาหยามหน้าข้าต่อหน้าทุกคน?!"

ซูสือส่ายหัว"แค่เจ้าชายจากอาณาจักรเล็กๆ กล้าดียังไงถึงมาพูดแบบนี้ต่อหน้าข้า?"

คนคนนี้ไม่รู้ตำแหน่งตัวเองเลย

บาบูห์ดูลำบากใจ

แม้มันจะเป็นความจริงที่ซาซินเป็นอาณาจักรเล็กๆหากเทียบกับหลินหลาง แต่ไม่เห็นต้องพูดตรงขนาดนี้เลย?

มันไม่ไว้หน้าใดๆเขาเลย

"อะแฮ่ม"

บาบูห์พูด"รีบอ่านประกาศิตต่อไป"

กลุ่มขุนนางตัวแข็ง

ยังมีอีก?

จากนั้นขันทีหลวงก็หยิบประกาศิตอีกม้วนออกมา"

"ตามประสงค์ของสวรรค์ ประกาศิตสวรรค์เขียนไว้ดังนี้"

"เจ้าชายองค์โต ฮาโบลี เจ้าชายรอง กูรุน และเจ้าชายสาม ซามูได้ทำลายระบบบริหารบ้านเมือง ก่อตั้งฝักฝ่าย ไม่ภักดี ไม่กตัญญู และยังคิดก่อกบฏ!"

"ข้าได้ตัดสินใจอย่างดีว่าจะปลดเปลื้องยศถาบรรดาศักดิ์ทั้งหมดของสามเจ้าชายให้เป็นสามัญชน และจะไม่มีสิทธิ์เข้ารับตำแหน่งใดอีกตลอดชีวิต!"

ทั้งสภาตกอยู่ในความเงียบ!