เซินอี้เหรินกุมคอเสื้อตัวเองและซ่อนตรงมุมด้วยใบหน้าแดงก่ำ
นางไม่ได้ดูแข็งแกร่งเหมือนเคย นางดูน่าสงสารมาก
ข้าโดนรังแกอีกแล้ว!
พอนางคิด นางก็ไม่รู้ว่านางโดนชายผู้นี้เอาเปรียบกี่ครั้งแล้ว
เขาเคยเห็นและแตะต้องนาง และแทบไม่หลงเหลือความลับใด
ข้าจะแต่งงานได้ไง?
ข้าจะต้องเป็นนางสนมเขาจริงเหรอ?
นางกัดริมฝีปากด้วยความอายและโกรธ"ทำไมเจ้าถึงชอบล่วงเกินข้า?"
ซูสือพูด"ข้าไม่รู้ว่าเป็นเจ้า ข้าคิดว่า..."
"เจ้าคิดว่าเป็นใคร?"
เซินอี้เหรินขมวดคิ้ว
เขากำลังบ่มเพาะและไม่ได้คิดมาก เขาคิดว่ามันเป็นจ้านชิงเฉิงที่มาหาเขา
แต่ไม่คิดว่าจะเป็น...
แค่ก...สัมผัสในมือนั้นแตกต่างจริงๆ!
เขาขมวดคิ้ว"แล้วใครให้เจ้าแอบเข้ามาในห้องของข้า?"
เซินอี้เหรินพูด"ข้าบอกแล้วไม่ใช่ไงว่าข้าจะดูแลอาหารและอื่นๆให้เจ้าเอง?"
"ข้าอยากช่วยเจ้าทำความสะอาดห้อง แต่เจ้าดึงข้ามาโดยไม่พูดอะไรสักคำ!"
"ข้าบอกว่าข้าจะดูแลเจ้า แต่นั่นไม่ได้รวมถึงการอุ่นเตียง.."
ซูสืออาย"มันเป็นอุบัติเหตุ อุบัติเหตุ"
เซินอี้เหรินพ่นลม"โชคดี คนที่มาเป็นข้า ถ้าเป็นผู้ตรวจการหลวงเฉินหรือผู้นำศิษย์จ้าน ข้าเกรงว่าเจ้าคงโดนฆ่าตายไปแล้ว!"
ซูสือลอบส่ายหัว
มันคงดีถ้าเป็นจ้านชิงเฉิงจริงๆ!
เสียงของเฉินชิงหลวนดังจากด้านนอก"ซูเซิ่งจื่อ กำลังนอนอยู่หรือเปล่า?"
เซินอี้เหรินตัวแข็ง
"ผู้ตรวจการหลวงเฉิน?นางมาทำอะไรที่นี่?"
เฉินชิงหลวนผลักเปิดประตูห้อง
นางตัวแข็งทื่อตอนเห็นสองคนในห้อง
"พี่สาวอกโต มาที่นี่ด้วยเหรอ?"
คิ้วของเฉินชิงหลวนขมวด ดวงตานางฉายแววสับสน"เจ้าทำอะไรบนเตียงของซูเซิ่งจื่อนะ?"
เซินอี้เหรินแกล้งทำเป็นสงบ"ข้ามาที่นี่เพื่อช่วยเซิ่งจื่อ...เตียง...ว่าแต่ ผู้ตรวจการหลวงเฉินมาทำอะไรละ?"
เฉินชิงหลวนหันหน้าหนี พูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติ"ข้าอยากคุยเรื่องสัตว์อสูรกับซูเซิ่งจื่อ"
ตอนนั้น ประตูห้องถูกผลักเปิดอีก
ร่างชุดขาวเดินเข้ามา
"ซูสือ ข้ามา...หะ ชิงหลวน?!"
"ชิงเฉิง?!"
จ้านชิงเฉิงตัวแข็ง"ไหนเจ้าบอกว่าจะไปกำแพงเมืองเพื่อช่วยป้องกัน?"
เฉินชิงหลวนถามกลับ"แล้วไหนเจ้าบอกว่าจะทำสมาธิ?"
ทั้งสองจ้องตากัน
บรรยากาศกลายเป็นอึดอัด
ต่อให้เซินอี้เหรินจะโง่ นางก็บอกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
นางหัวเราะเสียงเย็น"ดูเหมือนห้องของซูเซิ่งจื่อจะเป็นที่นิยมมาก"
".."
ซูสือกุุมหน้าผาก
นี่จะบังเอิญเกินไปแล้ว!
ภายในห้อง
ทั้งสี่มองหน้ากัน
จ้านชิงเฉิงขมวดคิ้ว"ชิงหลวน เจ้าโกหกข้าได้ยังไง?"
นางบอกว่านางจะไปกำแพงเมืองเพื่อช่วยปกป้องเมือง แต่กลับแอบมาหาซูสือ!
เขาคือผู้ชายของข้า!
แก้มของเฉินชิงหลวนแดง"ข้าอยากคุยธุระกับซูเซิ่งจื่อ..แต่ไม่ใช่ว่าเจ้าก็โกหกข้าหรือ?"
จ้านชิงเฉิงพูดอย่างลังเล"ข้ากระสับกระส่าย ข้าเลยอยากเดินเล่น"
"เจ้าเลยมาเดินเล่นที่ห้องของซูสือ?"
"แค่ก ข้าแค่ผ่านมา"
ทั้งสองรู้สึกผิด สายตากระสับกระส่าย ไม่มีใครกล้าสบตากันตรงๆ
ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองกำลังถูกทดสอบ
ทั้งคู่ลงเรือลำเดียวกัน
เซินอี้เหรินบีบคาง มองท่าทางผิดธรรมชาติของทั้งคู่และคิดถึงสิ่งที่ซูสือพูด ประกายไฟฟ้าพลันวิ่งพุ่งสมองนาง
สาวที่ซูสือชอบคงไม่ใช่หนึ่งในสองคนนี้ใช่ไหม?
ไม่น่าแปลกที่เขาจะไม่กล้าพูดชื่อ นางคืออัจฉริยะสวรรค์ของวิถีธรรมะนี่เอง?
นี่ นี่ไร้สาระเกินไป!
หัวของเซินอี้เหรินอื้ออึง
แต่...
พอมองความงามของทั้งสอง นางก็หน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย
ดูขนาดเล็กๆของทั้งคู่สิ ข้าเหนือกว่าตั้งเยอะ
รอเดี๋ยว ข้าไม่ได้ชอบซูสือ ทำไมข้าถึงคิดแบบนั้น?!
เซินอี้เหรินส่ายหัวอย่างแรง
นางรู้สึกอายกับความคิดนาง
ซูสือกำลังจะพูดบาางอย่างเพื่อทำลายบรรยากาศนี้ แต่เสียงตะโกนบาดหูก็ดังขึ้นเสียก่อน
"มีสัตว์อสูร!"
"สัตว์อสูรกำลังโจมตี!'
เกิดเสียงวุ่นวายด้านนอก
คนหลายคนมองหน้ากันและบินออกห้อง
พวกเขาเห็นาถนนตกอยู่ในความวุ่นวาย ผู้บ่มเพาะกำลังแหกปากและบินไปทางกำแพงเมืองอย่างวิตก
พอเห็นฉากด้านหน้าพวกเขา พวกเขาก็ตกใจ
ในระยะไกล เมฆมืดที่มีสายฟ้าแล่บโอบล้อมพวกเขาไว้
ตามด้วยเสียงหวีดแหลม...
"มันเป็นฝูงนกสายฟ้า!"
"มีมากขนาดนี้ได้ยังไง?"
คอของหวังเหมาแห้ง
ก่อนหน้านี้มีสัตว์อสูรโจมตีเมืองก็จริง แต่ส่วนใหญ่แค่สัตว์อสูรธรรมดา มีน้อยที่จะเป็นสัตว์อสูรแก่นทองคำ
แต่ครั้งนี้ ขนาดใหญ่โตไป!
มันคือฝูงนกสายฟ้าอาณาจักรแก่นทองคำทั้งหมด!
ยังมีเกือบร้อยตัว!
ผู้บ่มเพาะหน้าซีด
พวกเขาคิดว่าการมาชายแดนจะเป็นแค่งานพอเป็นพิธี ไม่คิดว่าจะอันตรายขนาดนี้!
ระดับของฝูงสัตว์อสูรนี้ไม่ใช่สิ่งที่ศิษย์ธรรมดาจะรับมือได้
หลายคนถอย ดูเหมือนจะตั้งใจกลับบ้านกันเลย
หวังเหมาได้สติและตะโกน"ฟังคำสั่ง แม่ทัพทั้งหมด ออกนอกเมืองไป 30 ลี้ ปกป้องจนตัวตาย อย่าถอยเด็ดขาด ไม่ว่ายังไงก็ห้ามปล่อยพวกมันเข้าเมืองมา!"
เขาไม่สนใจสิ่งที่พวกศิษย์ของสำนักคิด เจ้าหน้าที่ทางการกับทหารของจักรวรรดิต้องสู้จนวินาทีสุดท้าย!
ถ้าพวกเขาตาย พวกเขาก็ต้องตายนอกเมือง!
"ขอรับ!"
เหล่าแม่ทัพชักดาบและพุ่งไปนอกประตูเมือง
หวังเหมาหน้าดำ"แปลก สัตว์อสูรก่อนหน้าก็ไม่ได้ทรงพลังขนาดนี้?"
ซูสือบินลงมา"เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการต้อนรับเรา"
หวังเหมาขมวดคิ้ว"ท่านหมายความว่าอย่างไร?"
"เหล่าทหารมีพลังโดยเฉลี่ย และสัตว์อสูรที่มาก็มีพลังโดยเฉลี่ย แต่หลังผู้บ่มเพาะของสำนักต่างๆมาถึง สัตว์อสูรแก่นทองคำก็มา"
'พลังยังสูงกว่าเล็กน้อย แต่มันไม่ดึงดูดทัพใหญ่ให้โจมตี"
ซูสือพูดอย่างไม่แยแส"นี่คือการโจมตีแบบจัดเตรียมมา จุดประสงค์ไม่ใช่เพื่อยึดเมืองหวงหยวน"
หัวใจของหวังเหมาเต้นกระหน่ำ"ทุกครั้งที่สัตว์อสูรโจมตี มันเจาะจง ราวกับจุดประสงค์ของพวกมันแค่ฆ่าคน...หรือว่าจะเป็นแผนการของใครบางคน?"
ดวงตาของซูสือสั่นไหว
เขาพอเดาอะไรได้บ้างแล้ว
"แต่พวกมันดูเหมือนจะประเมินเราต่ำไปมาก"
"หือ?"
หวังเหมามองเขาอย่างสับสน
จากนั้นซูสือก็ยิ้มเย็น"พวกมันคงไม่คิดว่าแค่ฝูงนกกลับนี้จะฆ่าเราทั้งหมดได้หรอกใช่ไหม?"
เฉินชิงหลวนเดินมาข้างเขาและชักกระบี่ยาวของนางออกมาเงียบๆ
วิชาเต๋าของจ้านชิงเฉิงหมุนเวียนรอบตัวนาง ชุดนักพรตสีขาวจันทร์ของนางพริ้วไหว
เซินอี้เหรินแบกดาบใหญ่พาดบ่า
หวังเหมากลืนน้ำลาย
ไม่มีความกลัวบนหน้าคนเหล่านี้เลย แต่...
มันดูเหมือนว่าพวกเขาจะตื่นเต้นด้วยซ้ำ?
Copyright © 2025 xxxxx.com, All Right Reserved