"กลายเป็นหนึ่งในพวกเรา?"
ซือคงหลานเยวี่ยสับสน"หมายความว่าอย่างไร?"
จ้านชิงเฉิงวิเคราะห์"ซูสือใจดีและมีพรสวรรค์มาก ไม่น่าเสียดายหรือที่คนเช่นนี้จะกลายเป็นมาร?"
"ถ้าอาจารย์รับเขาเป็นศิาย์ เขาจะมีตัวตนของฝ่ายธรรมะ นั่นไม่เท่ากับการลดพลังของวิถีมารหรือ?"
จ้านชิงเฉิงพูดโน้มน้าว
ถ้าซูสือเข้าร่วมศาลาเทียนจี ทั้งสองก็จะได้เจอหน้ากันทุกวัน
โดยปราศจากช่องว่างระหว่างวิถีธรรมะกับมาร มันเป็นไปได้ที่พวกนางจะอยู่ด้วยกัน
ยิ่งจ้านชิงเฉิงคิด นางยิ่งมีความสุข และแทบหัวเราะ
"เจ้าคิดว่าอวิ๋นฉีหลัวโง่หรือไง?ไม่มีทางที่นางจะปล่อยอัจฉริยะเช่นนั้นมาง่ายๆ"
"นอกจากนี้.."
ซือคงหลานเยวี่ยพูดอย่างไม่พอใจ"ข้าจะรับผู้ชายเป็นศิษย์ได้ยังไง?ข้าจะอยู่ร่วมกับสิ่งสกปรกเช่นนั้นได้ยังไง?"
จ้านชิงเฉิงพูด"ซูสือไม่ได้สกปรก เขาหอมจะตาย!"
"??'
ซือคงหลานเยวี่ยขมวดคิ้ว"เจ้าพูดอะไรของเจ้า?"
จ้านชิงเฉิงก้มหัวและพึมพำเสียงเบา"เขาตัวหอมมาก ถ้าท่านไม่เชื่อข้า ท่านก็ไปดมเองเลย"
ตัวของซูสือหอมเป็นพิเศษ มันทำให้คนใจเต้นด้วยตอนคุย และทำให้รู้สึกสบายใจตอนเขาเงียบ
อาจารย์ไม่เข้าใจเลย!
ซือคงหลานเยวี่ยพูด"เจ้าจะถูกกักบริเวณหนึ่งเดือน ไปซะ!"
"..."
จ้านชิงเฉิงเดินลงบันไดด้วยใบหน้าขมขื่น
พอมองแผ่นหลังนาง ซือคงหลานเยวี่ยก็แค่นเสียงเย็น
"นางชักจะเติบใหญ่ กล้าดียังไงมาเสนอแนะให้ข้าไปดมกลิ่นผู้ชาย?"
"ไม่ต้องดมก็รู้ว่าเหม็น!"
"แต่ข้อเสนอนางที่ให้พาซูสือมาฝั่งเรา..."
ซือคงหลานเยวี่ยครุ่นคิด
นี่ไม่ใช่ไม่น่าฟัง
มีข้อตกลงโดยปริยายระหว่างฝ่ายธรรมะและฝ่ายมารว่าพวกเขาไม่สามารถจงใจฆ่าผู้สืบทอดหลักได้ ไม่งั้นจะเป็นสัญญาณของสงคราม
แต่ถ้าซูสือถูกพามาฝ่ายธรรมะและชีวิตไม่ได้ตกอยู่ในอันตราย ข้าเชื่อว่าอวิ๋นฉีหลัวจะไม่มีที่ให้ระบาย
"การพาดาวมารมาฝ่ายธรรมะคือความคิดที่ดี'
"แต่ข้าจะรับผู้ชายเป็นศิษย์ได้ยังไง?"
"แต่สำนักธรรมะอื่นอาจไม่คู่ควรกับซูสือ.."
เมฆม้วนตัวอยู่สักพัก
...
เมืองเฟิงซา จวนแม่ทัพ
ด้านในห้อง
ซูสือนั่งสมาธิ
เขาคิดว่าจักรพรรดินีมารจะกลับหลังเดินเที่ยวรอบเมือง เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะบอกว่านางงเหนื่อยและจะพักที่นี่
เขาไม่กล้าหย่อนยานและสั่งไป่ชิงให้ทำความสะอาดห้องรับรองให้นาง
"ข้ารู้สึกว่านางชักแปลกขึ้น"
ซูสือลูบคาง
ตอนนางอยู่กับเขา บางครั้งนางจะเขินอาย บางครั้งโกรธ ราวกับนางเป็นเด็กสาวที่กำลังตกหลุมรัก
แต่ตอนอยู่ที่ตีนเขาเทียนฉวี กลิ่นอายทรงพลังนั่นได้บอกความจริง นี่พิสูจน์ว่านางยังเป็นจักรพรรดินีมารที่ทำให้โลกหวั่นเกรง
"ไม่มีทางที่จักรพรรดินีมารจะชอบข้าหรอก ใช่ไหม?"
ความคิดกล้าหาญผุดในหัวเขา แต่จากนั้นเขาก็ส่ายหัว
อย่าไร้สาระ จักรพรรดินีมารจะตกหลุมรักได้ไง?
ข้าเกรงว่าไม่มีใครในโลกนี้จะกล้ามีความคิดแบบนั้น!
แต่ จักรพรรดินีมารก็ดีกับเขามากจริงๆ
ตอนสี่นักบุญไม่อยู่ อวิ๋นฉีหลัวไม่ลังเลเลยที่จะมาปกป้องเขาเอง
นี่ทำให้เขาประทับใจ
"ข้าฆ่าบุตรฟ้าประทาน เย่เซียวแล้วและเพิ่มความรุ่งเรืองของสำนักยักษ์มารขุมนรก นี่ควรจะเป็นสิ่งตอบแทน"
ครั้งนี้ ระหว่างการได้รับมรดกของจักรพรรดิโบราณ การเก็บเกี่ยวถือว่าดี
พลังดวงดาว ไฟสวรรค์ฟ้าคราม อาณาจักรบ่มเพาะที่เพิ่ม วิชารับรู้ปราณมังกรแท้จริง...
นอกจากนี้ เขายังได้รับแต้มโครงเรื่องจำนวนมาก
เปิดแผงระบบ
[เจ้าของ : ผู้สังหารบุตรฟ้าประทาน ซูสือ]
[สถานะ : เต็มไปด้วยเลือดและปราณ]
[พรสวรรค์ : ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสมบูรณ์]
[ฐานบ่มเพาะ : อาณาจักรแก่นทองคำ(ขั้นปลาย)]
[เคล็ดบ่มเพาะ : เคล็ดลมหายใจขุมนรก เคล็ดบ่มเพาะเทพขุมนรก
[แต้มโครงเรื่อง : 341]
341 แต้ม
ถือว่าเยอะ!
ซูสือสูดหายใจ
แม้มันจะไม่พอซื้อเคล็ดบ่มเพาะที่ดีสุด แต่เขาก็มีแล้วหนึ่ง
จากแหวนเขา เขาหยิบตำราโบราณขาดๆมา
[ท่านจะเรียนรู้เคล็ดผสานเก้าธาตุแห่งฟ้าดินหรือไม่?]
"แน่นอน!"
ซูสือไม่ลังเล
แค่เรียนมัน เขาใช้ถึงสามร้อยแต้ม เคล็ดบ่มเพาะนี้ต้องทรงพลังมากแน่
แต้มโครงเรื่องถูกหัก
ตำราโบราณลอยในอากาศ หน้ากระดาษพลิกเองและอักขระโบราณก็ดูเหมือนจะบินมาหาซูสือ
เหมือนรอยสัก มันสลักบนตัวเขา
บูม!
แสงปรากฏขึ้น!
ราวกับจักรวาลถือกำเนิด เป็นแสงแรกของฟ้าดิน!
แสงเบ่งบานและดูเหมือนจะมีเสียงของเต๋าในหูเขา ข้อมูลนับไม่ถ้วไหลเข้าทะเลจิตสำนึก
แสงแรกของฟ้าดิน
วิชานี้มีเก้าวัฏจักร
มันคือการฝังเมล็ดพันธุ์แท้จริงภายในตัวมันเอง ใช้ฟ้าดินเป็นเตาหลอม ใช้ตัวเองเพื่อหลอมเม็ดยาและสุดท้ายก็จะเห็นอาณาจักรแห่งการสรรค์สร้าง!
พอระดับบ่มเพาะสูง มันจะสามารถเห็นการสร้างของโลกได้ และประสบกับการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดของหยินหยาง
กายแท้จริงจะถูกเห็นผ่านมิติ
หยินกับหยางพลิกกลับ และกายแท้จริงจักเปิดเผย!
ดวงตาของซูสือปิดสนิทขณะที่ตัวเขาลอยในอากาศ และไฟสวรรค์ฟ้าครามก็ปะทุออกมาเอง ราวกับกำลังหลอมร่างกายเขาให้เป็นเม็ดยา!
เสื้อผ้าของเขาถูกเผาไหม้ ผนึกโบราณบนตัวเปล่งแสง!
วัฏจักรแรกของการผสมผสานธาต :
วัชระถูกหลอมโดยไฟและไฟก็สร้างรูปแบบแท้จริงของมัน!
ห้องรับรองด้านข้าง
อวิ๋นฉีหลัวกำลังนอนบนเตียง ถือกระจกสัมฤทธิ์ไว้ในมือ ชื่นชมจี้รูปหัวใจบนคอนาง
บางครั้ง นางจะยิ้ม
"ซูสือตาถึงจริงๆ นี่เหมาะกับข้ามาก"
มันไม่ใช่สมบัติศักดิ์สิทธิ์อะไร แต่ตอนนี้นางกลับชอบมันยิ่งกว่าสิ่งใด
ผิวของหยกลูบสบายมือ และแก้มของนางก็แดงเล็กน้อย
แม้นางจะมีตำแหน่งสูงส่ง นางก็ไม่เคยได้รับของขวัญมาก่อน
ตอนนางคิดว่าเขายังคิดถึงนางแม้จะอยู่มรดกของจักรพรรดิโบราณ หัวใจนางก็เหมือนไหน้ำผึ้ง
จากนั้นจมูกนางก็ยับย่น
"แต่ต้องมีกลิ่นฉาวระหว่างเขากับเฉินชิงหลวนแน่!"
"เซินซิวเคยบอกว่าซูสือพาตัวเฉินชิงหลวนไป หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างทั้งสอง?"
ดวงตาของอวิ๋นฉีหลัวเปล่งแสงเย็น
"ฆ่านางทิ้งดีไหม?"
"พลังของเฉินหวังฉวนถือว่าสูง แต่เขาไม่มีทางหยุดข้าได้"
นางลูบคางและเริ่มคิดอย่างจริงจัง
สุดท้าย นางก็ส่ายหัว
"ไม่ดี ถ้าซูสือรู้ เขาจะต้องโกรธข้าแน่"
"คนคนนี้ต้องระวังตัวมาก"
ตอนนี้ นางรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวจากห้องข้างๆ หัวใจนางเต้นกระหน่ำทันที
"ไม่มีทางที่สาวใช้นั่นจะไปอุ่นเตียงอีกมั้ง?"
พอคิดแบบนี้ นางก็นั่งก้นไม่ติดเตียง
นางลุกขึ้น เดินออกห้อง
นางไปห้องข้างๆและผลักเปิดประตูไปอย่างเบามือ
ภาพด้านหน้าทำให้นางหน้าแดงขึ้นมาทันที!
"ทำไมเขาถึงไม่สวมชุด?"
Copyright © 2025 xxxxx.com, All Right Reserved