ตอนที่ 181 ไพ่ตายทั้งหมด

“เจ้าช่างจริงจังเหลือเกิน” นางพูดจบ

ทันใดนั้น บรรดาผู้คนรอบข้างต่างแสดงสีหน้าแปลก ๆ

เหตุใดจึงรู้สึกว่า…

คำพูดของเย่ชิงเฉิงนั้น ดูเหมือนกับธิดาที่งอนบุรุษก็มิปาน?

กู่หยางก็แสดงท่าทีแปลก ๆ

แต่เย่ชิงเฉิงก็เงยหน้าขึ้น

“แต่แรก…ข้าไม่ตั้งใจที่จะใช้พลังนี้ แต่ตอนนี้ ข้าไม่มีทางเลือกแล้ว”

ทันทีที่สิ้นเสียง

คู่ตางามของเย่ชิงเฉิงก็ทอประกายหนาวเหน็บ

กู่หยางเพียงยกคิ้วเล็กน้อย

ถัดมา

เย่ชิงเฉิงค่อย ๆ ลบเลือดที่มุมปาก

แรงกดดันอันน่าตกใจก็ทะลุออกมาจากร่างกายที่บอบบางของนาง

พลังนี้รุนแรงอย่างยิ่ง

ในชั่วพริบตา มันทำให้ผู้คนรอบข้างสั่นสะท้าน

ความหวาดกลัว!

ความหวาดกลัวนั้นราวกับปะทุออกมาจากส่วนลึกของจิตวิญญาณ!

แม้แต่อัจฉริยะในรายชื่อเซวียนเหนี่ยวก็เช่นกัน!

พวกเขาหมดเหงื่อตก ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจอย่างสุดซึ้ง

“นี่มัน……อะไรกัน”

“พลังน่าหวาดเสียวนี้แม้แต่ยอดฝีมือขอบเขตแก่นสุญตาที่ควบแน่นแก่นก่อกำเนิดขั้นสูงก็ทำไม่ได้”

“นี่……”

พวกเขาต่างแสดงความหวาดกลัว

ชัดเจนว่าพวกเขาตกใจกับพลังที่เย่ชิงเฉิงระเบิดออกมาอย่างไม่มีข้อกังขา

เพียงแค่พลังนั้น ก็ทำให้พวกเขาหายใจไม่ทั่วท้อง…

มันคือไพ่ตายอันใดกัน

ในขณะเดียวกัน

บนอัฒจันทร์สูง

สามชายชราก็ตกตะลึงอย่างไม่มีขอบเขต พวกเขาเบิกตากว้าง

เพราะพวกเขาพบว่า พลังนี้ ทำให้พวกเขาทั้งสามรู้สึกถึงความกดดัน!

พวกเขาเป็นสัตว์ประหลาดเฒ่าในขอบเขตมรณะชีวัน!

สามารถทำให้พวกเขารู้สึกถึงความกดดัน……

“นี่คือ…… สายเลือดขอบเขตราชัน!”

สามชายชราก็รู้ทันทีถึงต้นกำเนิดของพลังในตัวเย่ชิงเฉิงได้ทันที!

นั้นคือสายเลือด!

และหากต้องการที่จะเหลือสายเลือดไว้ให้ลูกหลาน นั่นคือสิ่งที่เฉพาะยอดฝีมือขอบเขตราชันเท่านั้นที่ทำได้!

ตามตำนาน หากขึ้นสู่ขอบเขตราชัน ก็จะสามารถหลอมสายเลือดพิเศษของตนเองได้

และสายเลือดนี้ก็สามารถถูกสืบทอดต่อไปได้

ซึ่งทำให้ทายาทมีความสามารถในการบำเพ็ญที่เหนือกว่าคนอื่น ๆ สามารถเติบโตได้อย่างรวดเร็ว!

แต่ยอดฝีมือขอบเขตราชันนั้นหาได้ยาก

ผู้ที่สามารถหลอมสายเลือดพิเศษในขอบเขตราชันนั้นยิ่งหายากยิ่งกว่า!

ไม่คาดคิดว่า…

เย่ชิงเฉิงจะเป็นทายาทของสายเลือดพิเศษขอบเขตราชัน!

และพลังของสายเลือดนั้น… ทั้งหนักหน่วงและเข้มข้น!

จนกระทั่งทำให้พวกเขาที่อยู่ในขอบเขตมรณะชีวันรู้สึกถึงความกดดัน!

ชัดเจนว่าเป็นเพราะปู่ของเย่ชิงเฉิงในขอบเขตราชัน แม้แต่ในขอบเขตนั้น ก็ยังถือว่ายอดเยี่ยม!

นี่ทำให้สามชายชราสูดลมหายใจเย็นชาอย่างต่อเนื่อง

พวกเขาไม่อาจคาดคิดได้เลย…

ว่าจะได้พบกับทายาทของขอบเขตราชันชั้นยอด!

และยังเป็นอัจฉริยะที่มีความสามารถในการเรียนรู้ที่น่าประหลาดใจอีกด้วย!

นี่ยิ่งทำให้พวกเขาตื่นเต้นไม่หยุด

สำหรับราชวงศ์เซวียนเหนี่ยวของพวกเขาแล้ว นี่เป็นเรื่องดีไม่น้อย!

บนลานประลอง

กู่หยางมองไปที่เย่ชิงเฉิงที่กำลังปลดปล่อยพลังสายเลือดออกมาไม่หยุดหย่อน สีหน้าของเขาก็เข้มข้นขึ้น

ความกดดันนี้ที่เหมือนจะมาจากส่วนลึกของจิตวิญญาณ หากไม่ใช่ว่ากู่หยางมีจิตวิญญาณที่แข็งแกร่ง

ก็คงจะถูกกดดันให้คุกเข่าลง!

ความเกรียงไกรนี้ราวไม่ควรถูกท้าทาย!

เมื่อนึกถึงจุดนี้ กู่หยางก็มีประกายแวววาวในตา

มองดูโชคชะตาของานง

บรรทัดของอักษรสีแดงเลือดค่อย ๆ ปรากฏขึ้น

[เย่ชิงเฉิง ขอบเขตห้วงสมุทรแก่นแท้ระดับ 12 มีสายเลือดขอบเขตราชัน ความคืบหน้าในการเปิดใช้งานปัจจุบัน 10 ส่วน เข้าใจเจตจำนงกระบี่สมบูรณ์แบบ สัจธรรมกระบี่ครึ่งส่วน……]

ข้อมูลเกี่ยวกับเย่ชิงเฉิงปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว

กู่หยางก็รวบรวมใจความสำคัญได้อย่างรวดเร็ว

สายตาของเขาหยุดอยู่ที่ ‘สายเลือดขอบเขตราชัน’

“นางมีสายเลือดขอบเขตราชันหรือ?”

กู่หยางก็ประหลาดใจไม่น้อย

ไม่แปลกใจที่นางสามารถปลดปล่อยความกดดันที่น่าสะพรึงกลัวนี้ออกมา!

กู่หยางก็ถอนสายตากลับมา

เพราะในขณะต่อไป

เย่ชิงเฉิงได้เคลื่อนไหว

“นี่คือกระบี่ที่แข็งแกร่งที่สุดของข้า โปรดชี้แนะ”

เย่ชิงเฉิงไม่ใช่คนโง่

ในช่วงเวลาที่นางต่อสู้กับกู่หยาง นางเข้าใจอย่างชัดเจนถึงช่องว่างระหว่างนางและกู่หยาง

ไม่เพียงแต่ในด้านสัจธรรม

ในด้านของวิถีกระบี่ทั้งหมดไม่ใช่สิ่งที่นางสามารถเทียบได้!

แม้ว่ากู่หยางจะอายุเพียง 17 ปี แม้ว่ากู่หยางจะมีฐานการบำเพ็ญเพียรเพียงขอบเขตหลอมรวมระดับ 13

แต่ในวิถีกระบี่

กู่หยางสามารถบดขยี้นางได้อย่างง่ายดาย!

แม้กระทั่งกระตุ้นสายเลือดขอบเขตราชันของนาง ในใจของนางก็ไม่มั่นใจว่าจะชนะกู่หยางได้!

ดังนั้น

นี่คือเหตุผลที่นางพูดอย่างนั้น

เมื่อสิ้นเสียง

แรงกดดันรอบตัวนางก็พุ่งขึ้นอีกครั้ง

พลังหนาวเหน็บที่ไม่สามารถอธิบายได้ก็กระจายออกไป

ทันใดนั้น กระบี่ของเย่ชิงเฉิงก็ตกลงอย่างรุนแรง

ความหนาวเหน็บพุ่งเข้าไปในกระบี่สีขาว

ปราณกระบี่อันหนาวเหน็บน่าสะพรึงกลัวนั้นก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

การโจมตีนี้

แม้แต่ยอดฝีมือขอบเขตแก่นสุญตาที่ควบแน่นก่อนก่อกำเนิดขั้นสูงก็ยากที่จะต้านทาน!

อาจจะถูกสังหารทันทีด้วยกระบี่เดียว!

ราวกับว่าแม้แต่ห้วงมิมิติกาลเวลาก็แข็งตัว!

“กระบี่นี้น่าสะพรึงกลัวเพียงใดกัน!”

“นี่คือ……พลังของสายเลือดขอบเขตราชันหรือ?”

“น่ากลัวเหลือเกิน!  กระบี่นี้ข้าต้านทานได้ไม่ไหว!”

ยอดฝีมือขอบเขตแก่นสุญตาทั้งสามที่อยู่ใกล้ลานประลองต่างแสดงความหวาดกลัว

แม้แต่พวกเขาก็ไม่กล้าเข้าใกล้เกินไป

กลัวว่าจะถูกปราณกระบี่น่าสะพรึงกลัวนั้นตัดทิ้งทันที!

ส่วนผู้ชมบนอัฒจันทร์ก็มุ่งไปที่คำพูดของเย่ชิงเฉิง

“เย่ชิงเฉิงบอกกู่หยางว่า……โปรดชี้แนะ”

“นี่คือการยอมรับพลังของกู่หยางหรือเปล่า?”

“ข้ารู้สึกว่า……นี่เหมือนกับศิษย์ที่ขอคำแนะนำจากอาจารย์มากกว่าเสียอีก”

“เย่ชิงเฉิงคิดว่านางไม่สามารถเทียบกับกู่หยางในวิถีกระบี่ได้หรือ?”

พวกเขาต่างมีสีหน้าตื่นตะลึง

ตกตะลึงอย่างมากที่เห็นกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวนี้

กระบี่นี้

ยอดฝีมือขอบเขตแก่นสุญตายังไม่สามารถต้านทานได้

แล้วนี่จะเป็นการขอคำชี้แนะได้อย่างไรกัน?!

และในขณะที่ผู้ชมมีคำถามมากมาย

บนลานประลอง

กู่หยางเห็นเหตุการณ์นี้ รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปาก

“กระบี่นี้ไม่เลว”

เขาพูดอย่างเรียบง่าย ในขณะที่กระบี่ประกายเหมันต์ในมือเขาก็สั่นสะเทือน

ข้อมือเขาก็ขยับเคลื่อนไหว

ออกกระบี่อย่างแข็งขัน!

ในขณะที่ออกกระบี่ สัจธรรมทลายสวรรค์ก็ปะทุออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัว!

สัจธรรมทลายสวรรค์ 1 ส่วน!

เมื่อสัจธรรมทลายสวรรค์ปะทุออกมา

กระบี่ประกายเหมันต์ยิ่งส่งเสียงดัง

ตามด้วยปราณกระบี่สีเงินยาวหลายร้อยเมตรก็ตัดผ่านท้องฟ้า

ในท้องฟ้า ห้วงมิติที่แข็งแกร่งนั้นดูเหมือนจะถูกตัดเป็นสองส่วน

ร่องรอยกระบี่อันลึกล้ำดูเหมือนจะตัดท้องฟ้าออกเป็นสองส่วน!

เมื่อสัจธรรมทลายสวรรค์ปะทุออกมา

ปราณกระบี่เย็นสุดขีนที่ส่องแสงอย่างรุ่งโรจน์นั้นก็ถูกกดทับทันที

เมื่อสัมผัสกัน มันก็ถูกทำลายอย่างไม่ใยดี!

แกร๊ก!

แกร๊ก

เสียงของปราณกระบี่ที่แตกสลายดังขึ้นไม่หยุด

บัดนี้

หน้าตาของเย่ชิงเฉิงก็เปลี่ยนไป กระบี่ในมือนางเกือบจะถูกสั่นให้หลุดออกไป

ร่างกายของนางถอยหลังไปเรื่อย ๆ

แต่ในขณะนั้น สัจธรรมกระบี่ระดับสูงสุดก็ปรากฏขึ้นตรงหน้านาง

เมื่อเห็นเช่นนี้

ดวงตาสวยงามของนางก็เปล่งประกายหวาดกลัว และ……ความสิ้นหวัง

หรือว่า

ตนจะต้องตายที่นี่หรือ?

ความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อนนั้นก็เกิดขึ้นในใจของนาง

แต่ก็น่าแปลกใจที่ยังคงสงบเสงี่ยม

นางค่อย ๆ หลับตาลง

ในขณะนั้น นางรู้สึกเหมือนมีลมพัดผ่านคิ้ว

แล้ว…

ก็ไม่มีอะไรต่อ

นี่?

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ในใจนางสงสัย ทันใดนั้นนางค่อย ๆ ลืมตามองไปรอบ ๆ

แต่กลับพบว่า เส้นผมเส้นหนึ่งค่อย ๆ ตกลงมาที่ปลายจมูกของนาง

“เจ้าแพ้แล้ว”