ตอนที่ 206 ด่านสุดท้าย

ในยามนี้บนหน้าอกของเขามีหลุมโลหิตปรากฏขึ้นมา

โลหิตไหลซึมออกมา แน่นอนว่าได้รับบาดเจ็บสาหัส!

"ขอบเขตมรณะชีวัน..."

สัตว์ประหลาดเฒ่าคนนั้นสีหน้าเผยความตื่นตระหนก

เห็นดังนี้ ทุกคนอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเย็นยะเยือก

กลับ...ได้พบกับร่างเงาขอบเขตมรณะชีวันจริง ๆ หรือ?

แล้วจะผ่านไปได้อย่างไร?

ถัดมา ก็มีผู้บำเพ็ญเพียรขอบเขตแก่นสุญระดับสูงสุดอีกหลายคนถูกฟาดปลิวออกไป

พวกเขาเหมือนกับสัตว์ประหลาดเฒ่าคนเมื่อครู่

พบเจอร่างเงาขอบเขตมรณะชีวัน

พวกเขาไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ ถูกสังหารในคราวเดียว!

ไม่มีพละกำลังที่จะต่อกร!

ด่านที่เก้า

นี่คือด่านที่ขวางทางพวกเขาไว้

สายตาพวกเขามองไปยังอีกด้าน

ที่นั่น ฉู่เสินเซียวและจ้าวยวี่ รวมถึงอัจฉริยะฟ้าประทานแห่งราชวงศ์เหล่านั้นกำลังเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง

พวกเขาใกล้ถึงประตูสีเขียวอ่อนอันนั้นมากแล้ว

ระยะห่างอยู่ที่ราวสามร้อยเมตรเท่านั้น

แต่ในขณะนี้ร่างเงาที่ขวางพวกเขาอยู่ตรงหน้า...

ชัดเจนว่ามีระดับอยู่ที่ขอบเขตแก่นสุญระดับสูงทั่วไป!

ระดับนี้ สำหรับพวกเขาแล้วก็ยากจะต้านทาน!

คนทั้งหลายรับมืออย่างยากลำบากยิ่ง

ในเวลาเดียวกัน

กู่หยางก็อยู่เฝ้าจับตามองจนถึงตอนนี้

เข้าใจสถานการณ์คร่าว ๆ แล้ว

"นายน้อยกู่ ดูท่าพวกเขาคงไม่มีความสามารถแข่งขันกับเจ้าเพื่อชิงมรดกนี้แล้ว"

เย่ชิงเฉิงกล่าวยิ้มพลางพูด

ได้ยินแล้ว กู่หยางก็ชะงักไปเล็กน้อย

มองเย่ชิงเฉิงด้วยความสงสัย

"เจ้าไม่ลองผ่านด่านหรือ?"

เย่ชิงเฉิงส่ายหน้าเล็กน้อย

บนใบหน้างามเผยความไม่สมปรารถนาออกมา

"ข้าต่อให้ผ่านด่าน แน่นอนว่าจะไม่อาจเอาชนะเจ้าได้"

"นี่เป็นมรดกของเจ้า"

เย่ชิงเฉิงก็มองเห็นความจริงอย่างยิ่ง

เห็นดังนี้ กู่หยางก็อดหัวเราะเบา ๆ ไม่ได้

จากภาพที่เขาเห็นในโชคชะตา

มรดกขอบเขตผันแปรนี้ ควรจะตกเป็นของเย่ชิงเฉิง

ตนเองแท้จริงแล้วไม่ค่อยสนใจในมรดกนี้นัก ทว่า...

ก็เป็นโอกาสที่จะปรับแต่งฐานการบำเพ็ญเพียรได้

สำหรับมรดก เขาไม่ได้สนใจ หากครอบครองมาแล้วก็ให้เย่ชิงเฉิงไปเลยก็พอ

สำหรับการปฏิบัติต่อสตรีของตนเอง เขาก็ไม่มีวันตระหนี่แม้แต่น้อย

คิดถึงตรงนี้ กู่หยางก็ไม่ลังเลอีก

ทันใดนั้นก็กระโจนขึ้น พุ่งผ่านเส้นสีเหลือง มุ่งตรงไปยังประตูสีเขียวอ่อนอันนั้น!

"กู่หยางเริ่มผ่านด่านแล้ว"

"หือ? เย่ชิงเฉิงไม่เข้าไปหรือ?"

"ยังไม่เห็นรึ? ชัดเจนว่าพวกเขามาด้วยกัน น่าอิจฉากู่หยางจริง ๆ "

"ไม่รู้ว่ากู่หยางจะได้ครอบครองมรดกหรือไม่?"

เห็นกู่หยางเดินไปข้างหน้า

ทุกคนก็อดใจรอคอยไม่ได้ เผยสีหน้าคาดหวังออกมา

ส่วนเหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าขอบเขตแก่นสุญระดับสูงสุดที่พ่ายแพ้ ในเวลานี้ก็เบิกตาจับจ้อง

สายตาเพ่งมองไปยังกู่หยางอย่างเข้มข้น

อีกไม่นาน

กู่หยางก็พบกับร่างเงาที่ขวางหน้าเขาไว้เป็นอันดับแรก

เป็นขอบเขตห้วงสมุทรแก่นแท้ระดับ 2 แต่ว่า...

ขอบเขตห้วงสมุทรแก่นแท้ระดับ 2 สำหรับกู่หยางแล้ว ไม่ต่างจากแมลงแม้แต่น้อย

โครม!

กู่หยางกระแทกหมัดออกไป ร่างเงานั้นยังไม่ทันได้จู่โจม ก็ถูกกู่หยางทุบจนแตกกระจายในทันที!

ทำลายร่างเงาอันดับแรกแล้ว กู่หยางไม่ลดความเร็วลง เดินหน้าต่อไปข้างหน้า บุกผ่านไปอย่างต่อเนื่อง

ร่างเงาอันดับเก้าปรากฏ

ขอบเขตห้วงสมุทรแก่นแท้ระดับ 9!

พลังก็นับว่าแข็งแกร่งมากแล้ว

แต่ว่า...

ก็ยังรับหมัดกู่หยางไม่ไหว

เสียงโครมดังขึ้น

ร่างเงานั้นก็แตกกระจายลงอีกครั้ง

เห็นภาพเช่นนี้

รอบ ๆ มีคนอดไม่ได้ที่จะพึมพำขึ้นมา

"...กู่หยางนี่เป็นแค่ขอบเขตห้วงสมุทรแก่นแท้ระดับ 1 เท่านั้น เขากลับเจอแต่ร่างเงาขอบเขตห้วงสมุทรแก่นแท้ นี่มันได้เปรียบเกินไป!"

"เฮอะ พวกเจ้าหากเป็นขอบเขตห้วงสมุทรแก่นแท้ มีพลังขนาดนี้หรือกระไร? แล้วยังว่าได้เปรียบอีก?"

"พูดเหมือนว่าพวกเจ้าขอบเขตห้วงสมุทรแก่นแท้ระดับ 1 จะทุบร่างเงาขอบเขตห้วงสมุทรแก่นแท้ระดับ 10 ได้ง่าย ๆ"

ในทันใดนั้นก็มีคนเหน็บแนมพวกเขา

ส่วนคนที่พึมพำเมื่อครู่ก็ก้มหน้าลงทันที ไม่กล้าพูดอะไรอีก

ถัดมา กู่หยางก็บุกผ่านไปอย่างต่อเนื่อง ไม่นานก็พบเจอร่างเงาอันดับสิบสาม

ร่างเงานี้พลังก็เข้มแข็งขึ้นมาก

เป็นร่างเงาขอบเขตแก่นสุญตาระดับ 3

เห็นแล้ว ทุกคนก็เบิกตาโพลงขึ้น

ร่างเงาขอบเขตแก่นระดับ 3 พลังระดับนี้ก็นับว่าแข็งแกร่งมากแล้ว!

แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะมองอย่างถี่ถ้วน

กู่หยางก็ชกหมัดเข้าไปแล้ว

เสียงดังโครม

ร่างเงาแตกกระจายลงอีกครั้ง

ร่างเงานี้ไม่ทันได้ขยับตัว ก็ถูกทำลายเป็นผุยผงทันที

พวกเขามองกู่หยางตาค้าง

อีกด้านหนึ่ง ฉู่เสินเซียวและจ้าวยวี่ที่กำลังท้าทายด่านที่สิบก็หันมามองฝีมือที่เหนือชั้นของกู่หยางเช่นกัน

พอรู้ตัว พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะเสียสมาธิไปชั่วขณะ แล้วก็...

"อั่ก!"

"บัดซบ!"

แม้ขาดความระวังเพียงเล็กน้อย

ก็ถูกร่างเงาฉวยโอกาส แล้วทันใดนั้นเหล่าอัจฉริยะฟ้าประทานก็ร่วงหล่นออกไป

อัจฉริยะฟ้าประทานทุกคนถูกขวางกั้นไว้ที่ด่านที่สิบ

ที่นั่น...

พวกเขาผ่านไปไม่ได้

แม้กู่หยางจะไม่ได้ดึงความสนใจของพวกเขาไป

พวกเขาก็อยู่ได้ไม่นานอยู่ดี

การมาของกู่หยางแค่เร่งให้พวกเขาถูกคัดออกเร็วขึ้นเท่านั้นเอง

ฉู่เสินเซียวและจ้าวยวี่หน้าคับแค้นใจ แต่ก็เงยหน้าคอยดูด้วยความหวังอย่างยิ่ง

ในขณะนี้ ลานประลองขนาดใหญ่...ก็เหลือแต่กู่หยางคนเดียวแล้ว!

กู่หยาง...จะผ่านไปได้หรือไม่?

มรดกของยอดฝีมือขอบเขตผันแปร จะตกไปอยู่ในมือของกู่หยางหรือไม่?

พวกเขาเต็มไปด้วยความคาดหวังในแววตา

อีกด้านหนึ่ง เหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าขอบเขตแก่นสุญระดับสูงสุดในเวลานี้ก็จับจ้องมองไปด้วยแววตาละโมบ

หากกู่หยางสามารถครอบครองมรดกได้

พวกเขายังมีโอกาสอยู่บ้าง!

ถึงแม้พวกเขาจะมีพรสวรรค์ต่ำต้อย แต่พลังอำนาจ...นั้นมีมากแน่นอน!

หากร่วมมือกัน ต่อให้กู่หยางมีพรสวรรค์เหนือชั้นเพียงใด ก็ไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาอย่างแน่นอน!

ในขณะเดียวกัน

กู่หยางก็ยืนอยู่หน้าด่านสุดท้ายแล้ว

ร่างเงาค่อย ๆ ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

กู่หยางไม่ลังเล ชกหมัดเข้าไปทันที!

ร่างเงานั้นยังไม่ทันปล่อยพลังออกมา

ก็สลายไปแล้ว

เห็นภาพนี้...ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างเงียบงัน

ด่านสุดท้าย ผ่านไปแบบนี้ก็ได้หรือ?

ฉู่เสินเซียวและจ้าวยวี่ยิ่งหน้าบูดคับแค้นใจ

ความแตกต่างระหว่างคนกับคน ใหญ่โตขนาดนี้เลยหรือ?

แต่เมื่อมองไปยังเย่ชิงเฉิงอีกด้าน กลับไม่แปลกใจแม้แต่น้อย

สำหรับกู่หยางแล้ว เขายังไม่ได้เอาจริงเลยด้วยซ้ำ