ตอนที่ 123 ปัญหาซ่อนเร้น

ผลัดถ้วยชามกันจนถึงเที่ยงคืน

ฉู่หลิงเอ้อร์ก็อดทนไม่ไหว จึงกลับห้องไปพักผ่อนก่อน

เมื่อฉู่หลิงเอ้อร์เดินออกไป

จักรพรรดิที่ดูเมามายก็ปล่อยพลังแก่นแท้ออกมา

กลิ่นเหล้าหายไปในพริบตา

และเขาเองก็ดูเคร่งขรึมขึ้นมา

กู่หยางตั้งแต่ต้นจนจบก็ตื่นตัวอยู่เสมอ

เห็นจักรพรรดิทำเช่นนี้ก็ไม่แปลกใจ

อย่างไรก็ตาม อาการเมาสำหรับผู้บำเพ็ญเพียรแล้ว เพียงแค่ใช้วิชากระตุ้นแก่นแท้เล็กน้อย ก็สามารถแก้ไขอาการเมาได้อย่างง่ายดาย

“กู่หยาง มีเรื่องหนึ่งที่ขเต้องอธิบายกับเจ้า”

“หลิงเอ้อร์เองยังมีเรื่องยุ่งยากอีกเรื่องหนึ่ง”

“หากเจ้าต้องการแต่งงานกับหลิงเอ้อร์ อาจต้องรอจนกว่าเรื่องยุ่งยากนี้จะจบลงก่อน”

จักรพรรดิชู่มู่พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“เรื่องยุ่งยาก? เรื่องอะไรรึขอรับ?”

กู่หยางขมวดคิ้วเล็กน้อย

เมื่อเห็นจักรพรรดิมีสีหน้าเคร่งขรึมขนาดนี้ คงเป็นเรื่องไม่เล็ก

“เรื่องนี้ก็ไม่ได้ดีนัก”

จักรพรรดิส่ายหัว

แต่ยังคงเล่าเรื่องต่อไป

“เจ้าคงรู้ว่า ภายในแคว้นฉู่ แม้ว่าจะมีราชวงศ์ฉู่ที่ควบคุมสถานการณ์ แต่จริง ๆ แล้ว... แคว้นฉู่ของเราก็ถูกราชวงศ์เซวียนเหนี่ยวควบคุมอยู่”

กู่หยางพยักหน้าเล็กน้อย

เขาทราบเรื่องนี้อยู่แล้ว

เพราะเห็นจากตำราโบราณบางเล่ม

แคว้นฉู่อยู่ในดินแดนมรกต

แต่จริง ๆ แล้วดินแดนมรกตมีพื้นที่กว้างขวาง

มีแคว้นมากมายกระจายอยู่

แคว้นฉู่เป็นเพียงแคว้นเล็ก ๆ เท่านั้น!

และในดินแดนมรกต ขุมอำนาจที่มีชื่อเสียงที่สุดคือ 3 ราชวงศ์ใหญ่, 4 ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่ และ 5 ตระกูลใหญ่!

12 ขุมอำนาจนี้ แบ่งกันควบคุมควบคุมดินแดนมรกตแต่ละแห่ง

แคว้นฉู่อยู่ภายใต้การควบคุมของราชวงศ์ต้าเหยียน

และภายใต้ราชวงศ์ต้าเหยียนก็มีอีก 10 ราชวงศ์ย่อย!

ราชวงศ์เซวียนเหนี่ยวเป็น 1 ใน 10 ราชวงศ์ย่อยนั้น

แต่ละราชวงศ์ควบคุมแคว้นเล็ก ๆ หลายร้อยแคว้น

และแคว้นฉู่... เป็นเพียงหนึ่งในแคว้นธรรมดา ๆ ของราชวงศ์เซวียนเหนี่ยว

ในร้อยแคว้น ราชวงศ์เซวียนเหนี่ยวสามารถถือว่าอยู่ในระดับกลางค่อนทางต่ำ

ไม่ถึงกับอยู่ท้าย ๆ แต่ก็ไม่ใช่อยู่ในระดับแนวหน้า

“ท่านพูดเรื่องนี้ทำไมรึ?”

กู่หยางถามช้า ๆ

“เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับสำนักระดับ 7 ของราชวงศ์เซวียนเหนี่ยว”

“และเกี่ยวข้องกับ...หลิงเอ้อร์ด้วย”

จักรพรรดิฉู่มีแววตาแค้นในสีหน้าของเขา

“หนึ่งปีที่แล้ว ราชวงศ์เซวียนเหนี่ยวส่งคนมาคัดเลือกคนที่จะเข้าร่วมสงครามร้อยแคว้น ผู้มาคือ ซู่ชิง จ้าวสำน้อยน้อยของ สำนักระดับ 7 สำนักห้วงสมุทร”

“เมื่อเขามาถึงแคว้นฉู่ ซึ่งเป็นผู้แทนราชวงศ์เซวียนเหนี่ยว เราก็จัดการธุระให้เรียบร้อย”

“และในขณะที่คัดเลือกอัจฉริยะ เขาก็มองเห็นหลิงเอ้อร์ทันที และประกาศว่าต้องการแต่งงานกับนาง”

“หลิงเอ้อร์ไม่ชอบเขา จึงปฏิเสธไป ตอนแรกเขายังคงพยายามรบกวนต่อไป แต่เนื่องจากเรื่องของราชวงศ์เซวียนเหนี่ยวเป็นเรื่องเร่งด่วน เขาจึงต้องจากไปก่อน”

“ข้าคิดว่าเขาจะหยุดแล้ว แต่ไม่คิดว่าไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เขาประกาศให้ทั่วโลกทราบว่าจะแต่งงานกับหลิงเอ้อร์ ประกาศอำนาจ และยังบอกว่าได้ลงนามในสัญญาแต่งงานแล้ว!”

“วันนั้นหลิงเอ้อร์ร่ำไห้ยาวนาน และในฐานะพ่อของข้าก็ไม่เห็นด้วยเช่นกัน”

“แต่ซู่ชิงนั้นโหดเหี้ยมมาก และยังประกาศว่าหากไม่ให้เกียรติ ก็จะลงมือกับแคว้นฉู่!”

ยิ่งพูด จักรพรรดิฉู่ก็ยิ่งโกรธ จนท้ายที่สุดเกือบจะขบฟันกรอด

กู่หยางก็โกรธไม่แพ้กัน

ไม่ว่าอย่างไร หลิงเอ้อร์ก็ถือเป็นว่าที่ภรรยาของเขา

แต่ซู่ชิงผู้นี้ประกาศต่อหน้าสาธารณะเมื่ออีกฝ่ายไม่ยินยอม ก็จะลงมือ

วิธีการนี้น่าขยะแขยงมาก!

แม้แต่กู่หยางก็กำหมัด

“ฮึ่ม…”

พูดจบจักรพรรดิก็พยายามฟื้นสติ

“ขออภัยที่ทำให้เจ้าเห็นข้าอารมณ์เสีย”

“แต่เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าพูดเรื่องนี้ไม่ใช่เพื่อให้เจ้ารับผิดชอบ ก่อนที่เจ้ากับหลิงเอ้อร์จะแต่งงาน ข้าจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย!”

จักรพรรดิพูดอย่างจริงจัง

เห็นดังนี้ กู่หยางก็คิดเงียบ ๆ

“ฝ่าบาท สำนักห้วงสมุทร มีพลังเพียงใดรึ?”

กู่หยางถาม

“สำนักในราชวงศ์ถูกจัดอันดับตามระดับ สำนักที่มียอดฝีมือขอบเขตห้วงสมุทรแก่นแท้ปกครองอยู่ถือเป็นระดับ 8 สำนักที่มียอดฝีมือขอบเขตแก่นสุญตาปกครองอยู่ถือเป็นระดับ 7”

จักรพรรดิคิดเล็กน้อยก่อนตอบ

“ขอบเขตแก่นสุญตาหรือ?”

กู่หยางมีแววตาเปล่งประกายเล็กน้อย

เขามั่นใจในพลังของตัวเองมาก

หากสัจธรรมกระบี่และหมัดถูกกระตุ้นทั้งหมด... แม้แต่ผู้ทรงพลังขอบเขตแก่นสุญตาก็อาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!

แม้จะไม่ได้ ก็ยังสามารถปรับแต่งฐานพลังบำเพ็ญเพียรของตัวเองเพื่อทะลุขีดจำกัดได้ทุกเมื่อ

แม้แต่ในสถานการณ์ที่แย่ที่สุด

ยอดฝีมือขอบเขตแก่นสุญตานั้นจะมีวิธีมากมาย มีพลังแข็งแกร่ง

เขายังมีไพ่สุดท้ายอยู่!

ดังนั้น...

สำนักห้วงสมุทรระดับ 7 ก็ไม่ต้องกังวลอะไร

“เพียงแค่สำนักห้วงสมุทร ซู่ชิงไม่มาก็ดีแล้ว หากกล้ามาแคว้นฉู่...ข้าจะให้เขาไม่ได้กลับ”

กู่หยางพูดเบา ๆ

เมื่อได้ยินจักรพรรดิฉู่ก็ตกใจ

หากคนอื่นพูดคำพูดนี้ เขาจะคิดว่านั่นคือการพูดเพ้อเจ้อ!

ในฐานะจ้าวสำนักน้อยห้วงสมุทร พลังอำนาจของเขาก้าวเข้าสู่ขอบเขตหลอมรวมขั้นสูงสุด และใกล้จะทะลวงไปยังขอบเขตห้วงสมุทรแล้ว

แล้วจะทำให้ไม่ได้กลับไปได้อย่างไร?

แต่คนที่พูดคำพูดนี้คือกู่หยาง

จักรพรรดิฉู่มีแววตาวาววับ

“ดี ดี ดีมาก! ไม่เสียชื่อที่เป็นลูกเขยของข้า ฉู่มู่!”

จักรพรรดิพยักหน้าพอใจ พูดคำว่าดีถึงสามครั้ง

แล้วยกแก้วขึ้นชนกับกู่หยาง ดื่มจนหมด

“แต่มีเรื่องหนึ่งต้องแยกออกมา”

“เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องลงมือ ข้าจะจัดการเอง”

เมื่อได้ยินกู่หยางก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แค่ยกมือขึ้นเล็กน้อย “หากฝ่าบาทจัดการไม่ได้ ข้าก็จะไม่ละเว้น”

“อย่างไรก็ตาม... ข้าก็ไม่อยากให้มีหนูสกปรกมองสตรีของข้าอยู่ตลอดเวลา”

“ดี!”

เมื่อได้ยินคำพูดของกู่หยาง จักรพรรดิก็รู้สึกเลือดในร่างกายพลุ่งพล่าน

เขาชอบยิ่งนัก!

เมื่อก่อนเขาก็เป็นคนเจ้าอารมณ์ แต่ตอนนี้...

เขาส่ายหัว

ส่วนเรื่องนี้ เขารู้สึกว่าตัวเองสามารถจัดการได้

แต่หลังจากคิดถึงพื้นฐานของสำนักห้วงสมุทรอย่างละเอียด แต่ท้ายที่สุดก็ยังคงพยักหน้า

“มา ดื่มต่อกันเถอะ!”

ทั้งสองคนดื่มและพูดคุยกันต่อ พูดคุยกันจนสุดท้ายกลับมาพูดถึงเรื่องของสำนักวิญญาณพิสุทธิ์และสำนักวิญญาณกระบี่

“เจ้ามีแผนจะจัดการสองสำนักนี้อย่างไร?”

จักรพรรดิฉู่คิดเล็กน้อยแล้วถามอย่างเคร่งขรึม

“สำนักวิญญาณพิสุทธิ์ในแคว้นฉู่ถือเป็นสำนักใหญ่ที่สุด มีพื้นฐานมั่นคง แต่หลังจากสงครามครั้งนี้ ข้าคิดว่าพวกเขาจะหนีออกจากแคว้นฉู่เพื่อพักฟื้น รอจังหวะที่เหมาะสมก่อนจะมาแก้แค้นเจ้า”

เมื่อได้ยินคำพูดของจักรพรรดิฉู่ กู่หยางก็คิดอย่างจริงจัง

“ต้องระวังให้ดี”

“ข้าไม่กลัวว่าพวกเขาจะมาแก้แค้นข้า แต่หากพวกเขาโจมตีโดยมุ่งเป้าไปที่สำนักเมฆาคล้อย ก็จะเป็นปัญหาใหญ่”

จักรพรรดิฉู่ก็พยักหน้าเห็นด้วย

“จริง ๆ แล้ว ข้าสามารถส่งคนไปอยู่ที่สำนักเมฆาคล้อย หากสำนักวิญญาณพิสุทธิ์กล้าส่งคนมาโจมตี ก็ยังมีวิธีรับมือ”

กู่หยางส่ายหัว

ไม่ใช่ว่าเขาไม่เชื่อใจจักรพรรดิ

แต่...

การให้บุคคลสำคัญของราชวงศ์ฉู่มาอยู่ที่สำนักเมฆาคล้อย ดูเหมือนจะไม่เหมาะสม

และ...

เขายังมีแนวคิดของตัวเอง

“ข้าขอรับน้ำใจของฝ่าบาทไว้แต่ข้ามีความคิดอื่น”

“หืม? ว่าอย่างไร?”

“หาสัตว์อสูรมาคุ้มกันสำนักเมฆาคล้อย”

กู่หยางตอบตรง ๆ

เมื่อได้ยินจักรพรรดิก็ตกใจ "สัตว์อสูร?"

“กู่หยาง เจ้าจริงจังหรือไม่?”

“แน่นอน มีอะไรหรือฝ่าบาท?”

กู่หยางถามด้วยความสงสัย

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าการฝึกสัตว์อสูรนั้นยากเพียงใด?”

“โดยเฉพาะสัตว์อสูรขอบเขตห้วงสมุทรและเหนือกว่า พวกมันมีนิสัยแปลกประหลาดมาก ไม่ต้องพูดถึงวิธีการฝึกฝน แค่การจับมันก็ยากมากแล้ว!”

“แม้จะใช้วิธีบางอย่างจับมันได้ ก็ไม่อาจทำให้มันเชื่อฟังได้”

“สามารถพูดได้ว่า เป็นความพยายามที่ไร้ประโยชน์”

จักรพรรดิรีบตักเตือนด้วยความเป็นห่วง พลังอำนาจของสัตว์อสูรทุกคนรู้ดี

ในเรื่องความเร็วในการบิน เรือเหาะอาจเป็นสิ่งที่เร็วที่สุด

แต่แม้จะเป็นเช่นนั้น ยังมียอดฝีมือที่ต้องการหาและควบคุมสัตว์อสูร เพื่อทำให้มันเป็นพาหนะของตัวเอง

เพราะมันเท่ห์!