ตอนที่ 216 อยากได้ก็เข้ามา
"นี่..."
"ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรขอบเขตมรณะชีวันเหล่านั้น ดูเหมือนจะตกใจกลัวไปแล้ว"
"ยอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวันมากมายขนาดนี้ กลับกลัวขอบเขตห้วงสมุทรแก่นแท้..."
"กู่หยางก็เป็นคนแรกตั้งแต่ยุคโบราณจนถึงปัจจุบันที่ทำเช่นนี้ได้กระมัง?"
ฉู่เสินเซียวและพวกเขายืนอยู่ด้วยกัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความชื่นชมและอัศจรรย์ใจ
ยอดเยี่ยมยิ่งนัก!
พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า
ผู้บำเพ็ญเพยียรขอบเขตห้วงสมุทรแก่นแท้ จะสามารถข่มขู่ยอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวันสิบคนได้!
นี่เป็นเรื่องที่... กู่หยางทำได้เป็นคนแรกตลอดกาลจริง ๆ!
พวกเขารู้สึกอัศจรรย์ใจยิ่งนัก
มองกู่หยางด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความยำเกรง
"หืม พวกเจ้าไม่ใช่อยากได้มรดกหรอกหรือ? อยากได้ก็เข้ามา"
กู่หยางยืนกลางอากาศ
ใบหน้ามีรอยยิ้มเย็นชา
มองไปยังผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรขอบเขตมรณะชีวันที่ถอยห่างไปหลายร้อยเมตร
น้ำเสียงเต็มไปด้วยการเย้ยหยัน
เมื่อได้ยินคำเย้ยหยันของกู่หยาง
สีหน้าของผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรขอบเขตมรณะชีวันเหล่านั้นก็หมองคล้ำลงทันที
พวกเขาเป็นยอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวัน แต่กลับถูกเด็กขอบเขตห้วงสมุทรแก่นแท้คนหนึ่งถากถาง
แต่ประเด็นสำคัญคือ
พวกเขาไม่กล้าลงมือจริง ๆ!
ก็เพราะ เซวียนจื่อเพิ่งจะสิ้นใจต่อหน้าพวกเขาไปเมื่อครู่!
ก่อนจะล่วงรู้ว่าวิธีที่กู่หยางใช้เมื่อครู่นั้นเป็นอย่างไร
พวกเขาก็ย่อมไม่กล้าลงมือง่าย ๆ
แต่ชายชราในชุดดำที่อยู่อีกฝั่งกลับจ้องมองกู่หยางด้วยสายตาเฉียบคม
แล้วตะโกนเสียงดังขึ้นมาว่า "วิธีที่เจ้าใช้เมื่อครู่ คงมีจำกัดจำนวนครั้งที่กระมัง? ข้าจะรอให้เจ้าใช้หมด ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าจะเอาอะไรมาเล่นอีก"
เขามองสำรวจสีหน้าของกู่หยางอย่างละเอียด
หวังว่าจะพบความวุ่นวายใจจากใบหน้าของกู่หยาง
แต่กู่หยางกลับยิ้มน้อย ๆ
"เช่นนั้นเจ้าก็เข้ามา อย่าได้ขี้ขลาด ขี้ขลาดนักก็ไปหามารดาเจ้าเสีย"
กู่หยางยืนอยู่กลางอากาศ
เหยียดปากเย้ยหยัน
เขากลัวอะไรกัน?
หากอีกฝ่ายกล้าลงมือ เขาก็แค่ใช้ไม้ตายอื่นต่อสู้ แล้วก็ปรับแต่งเสีย!
แบบนี้เขาสามารถจัดการกับพวกนั้นไปได้อีกหลายคน!
สำหรับเขาแล้วนี่เป็นเรื่องดีด้วยซ้ำ!
ดังนั้นเขาถนัดมากอยู่แล้ว!
เห็นเช่นนี้ หน้าตาของชายชราในชุดดำก็ดูไม่สู้ดีนัก
หยกโบราณนี่...
หรือจะใช้ได้ไม่จำกัดจำนวนครั้งจริง ๆ ?
หากเหตุการณ์เซวียนจื่อปะทุปราณมรณะจนสิ้นชีพไม่เกิดขึ้น
ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรขอบเขตมรณะชีวันคนอื่นต้องลองโจมตีกู่หยางดูแน่นอน
แต่เพราะเหตุการณ์โหดร้ายของเซวียนจื่อเป็นตัวอย่าง...
พวกเขาก็ไม่กล้าไปลองเอาชีวิตตนเองเข้าเสี่ยง
พวกเขาสามารถบำเพ็ญเพียรมาถึงขอบเขตมรณะชีวันได้ นอกจากพรสวรรค์ไม่ธรรมดาแล้ว ยังอาศัยวิธีการเอาชีวิตรอด!
ชีวิตของพวกเขานั้นสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด
ดังนั้นหลังครุ่นคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน
ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรขอบเขตมรณะชีวันทั้งสิบจึงขบฟันกรอดแล้วถอยกรูดไปอย่างจำใจ
ไม่ได้ตัดสินใจลงมือ
"เฮอะ พวกขี้ขลาด ช่างน่าสมเพชยิ่งนัก"
กู่หยางยิ้มเยาะด้วยน้ำเสียงเสียดสี
เห็นภาพนี้
คนมากมายต่างตะลึงงันกับสิ่งที่เห็น
กลุ่มผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรขอบเขตมรณะชีวัน...
กลับขี้ขลาดหนีไป!
"ช่างเก่งกาจจริง ๆ!"
ฉู่เสินเซียวอดตะโกนไม่ได้
"นี่สิคืออัจฉริยะที่แท้จริง! ต่อหน้ายอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวันสิบคนแต่ยังไม่หวาดหวั่น แถมยังมีวิธีข่มขวัญคุกคามยอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวันได้!"
เจี้ยนเฉินตอนนี้ก็พูดขึ้นมาเช่นกัน
เขาเคยเห็นอัจฉริยะมามากทีเดียว
แต่คนที่ทำให้เขายอมรับอย่างแท้จริงจากใจ คือมีแค่กู่หยางเท่านั้น!
บนอากาศ
อินทรีวิญญาณเพลิงที่กำลังบินวนเวียนอยู่ส่งเสียงร้องอย่างดีใจ
เห็นเช่นนี้ ใบหน้าเล็กของเย่ชิงเฉิงก็อดยิ้มไม่ได้
"...นี่เป็นวิธีการของสามีหรือ?"
"เก่งมาก!"
ดวงตาสวยของนางฉายประกายความชื่นชม
ฝ่ายกู่หยางเห็นเช่นนี้
ก็มีแววตาฉายวาบ
แล้วทันใดนั้นก็พุ่งตรงไปยังผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรขอบเขตมรณะชีวันทั้งสิบ
เห็นกู่หยางลงมือโจมตี
ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรขอบเขตมรณะชีวันทั้งสิบก็ตกใจจนหน้าซีดไปในทันที
ทุกคนปะทุพลังในร่างออกมา
พยายามหนีอย่างอลหม่าน!
หนีกระเจิง!
แต่ก่อนที่พวกเขาจะหนีออกไป
ก็ยังได้โยนคำขู่ทิ้งไว้
"กู่หยาง ฝากไว้ก่อนเถอะ!"
"พวกข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่นอน!"
ได้ยินดังนั้น กู่หยางก็หัวเราะเยาะ
"คำนี้ข้าก็ขอคืนให้พวกเจ้า ก่อนที่ข้าจะไปตัดหัวพวกเจ้า อย่าได้ไปตายเสียก่อนล่ะ"
คำพูดของกู่หยางทำให้ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรขอบเขตมรณะชีวันที่กำลังหนีไปเต็มไปด้วยเจตนาสังหารที่หนาแน่น
แต่นอกจากนั้นแล้ว ก็เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น!
เพียงไม่กี่สิบวินาที
ร่างของผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรขอบเขตมรณะชีวันทั้งสิบก็หายลับไปจากอากาศอย่างสิ้นเชิง
ภาพนี้ทำให้ผู้คนจ้องมองตาค้าง
ช่างเก่งกาจนัก!
ขอบเขตห้วงสมุทรแก่นแท้เผชิญหน้ากับยอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวันสิบคน ไม่เพียงไม่ถอย กลับยังลงมือก่อน
ขับไล่ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรขอบเขตมรณะชีวันทั้งสิบให้ถอยหนีไปได้
ยังทิ้งคำขู่ว่าจะตัดหัวอีกฝ่ายอีก
เรื่องเช่นนี้ น่าจะมีแค่กู่หยางที่ทำได้!
เหล่ายอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวันจากสองราชวงศ์ใหญ่ก็จ้องมองกู่หยางเช่นกัน
สายตามีรอยยิ้มอย่างจนปัญญาปรากฏ
"ครั้งนี้... สามราชวงศ์ใหญ่คงจะเปลี่ยนไป!"
"ใครจะไปคิดว่ากู่หยางนี่ยังมีวิธีการเช่นนี้กัน"
"สามารถกระตุ้นทัณฑ์มรณะให้ปรากฏขึ้นก่อนกำหนด... เฮ้อ"
พวกเขาส่ายหน้าไม่หยุด
สีหน้าเต็มไปด้วยความซับซ้อนและหนักอึ้ง
แล้วก็ในขณะนี้
กู่หยางก็หันมามองพวกเขาช้า ๆ
"แล้วพวกท่านอยากจะลองด้วยหรือไม่?"
กู่หยางมองมือขอบเขตมรณะชีวันจากสองราชวงศ์ใหญ่ พร้อมค่อย ๆ ชูหยกโบราณรูปทรงประหลาดขึ้นมา
เห็นท่าทางของกู่หยาง
ยอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวันจากสองราชวงศ์ใหญ่ตกใจจนหน้าซีดเผือด ถอยกรูดติดต่อกันไป
"ไม่ ไม่ล่ะ พวกเราแค่มาดูเรื่องสนุก ๆ เท่านั้น ขอลา!"
พูดจบ เหล่ายอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวันจากสองราชวงศ์ใหญ่ก็รีบหนีไปทันที
ไม่ไกลจากจุดนั้น เจี้ยนเฉินที่เห็นภาพนี้ สีหน้าก็ดูประหลาดใจอยู่บ้าง
ส่วนฉู่เสินเซียว สายตาเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ
หลังจากยอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวันจากสองราชวงศ์ใหญ่จากไป
อัจฉริยะคนอื่น ๆ ก็เบนสายตากลับมา อุทานเล็กน้อยแล้วก็รีบจากไปอย่างรวดเร็ว
หลังการต่อสู้ครั้งนี้...
จะต้องสั่นสะเทือนราชวงศ์ต้าเหยียน ตลอดจนดินแดนมรกตทั้งหมดแน่นอน!
ก็เพราะ การต่อสู้ของขอบเขตห้วงสมุทรแก่นแท้เพียงคนเดียวกับยอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวันสิบเอ็ดคน ใช้เล่ห์กลสังหารยอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวันไปหนึ่งคน
แถมข่มขวัญผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรขอบเขตมรณะชีวันไปได้อีกสิบคน...
ผลงานเช่นนี้ แม้แต่ยอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวันชราบางคนก็ยากที่จะทำได้!
แต่กู่หยางกลับทำสำเร็จ!
"ผู้อาวุโสทั้งสาม"
เรื่องราวยุติ
กู่หยางคว้าแหวนเก็บของของเซวียนจื่อเข้าไปในย่ามเก็บของอย่างง่ายดาย
แล้วเดินมาที่หน้าผู้อาวุโสใหญ่ ป้องมือเล็กน้อย
แต่เมื่อเห็นหยกโบราณรูปทรงประหลาดในมือกู่หยาง
ใบหน้าของผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามก็ซีดเผือด กรูดถอยหลังไปติดต่อกัน
"ประเดี๋ยวก่อน กู่... กู่หยาง สิ่งนั่นในมือเจ้า"
ผู้อาวุโสใหญ่รีบชี้ไปที่มือกู่หยาง เอ่ยเตือน
เห็นอย่างนั้น กู่หยางก็ชะงักไปเล็กน้อย
แล้วรีบเอาหยกโบราณเก็บเข้าไป
"ผู้อาวุโสใหญ่ไม่ต้องกังวล สิ่งนี้หากข้าไม่กระตุ้น มันย่อมไม่เปิดใช้งานเอง"
กู่หยางปลอบโยน
"ดีแล้ว เช่นนั้นก็ดีแล้ว"
ผู้อาวุโสใหญ่ถอนหายใจอย่างโล่งอก
"แต่กู่หยาง... คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้ายังมีของวิเศษเช่นนี้ น่าอัศจรรย์ใจจริง ๆ "
ผู้อาวุโสใหญ่อดอุทานไม่ได้
ผู้อาวุโสอีกสองก็กล่าวสนับสนุน
สายตาที่มองกู่หยางก็มีความหวาดหวั่นอยู่บ้าง
กลัวว่าอาจจะไปยั่วโมโหกู่หยาง แล้วกู่หยางจะใช้หยกโบราณกระตุ้นทัณฑ์มรณะของพวกเขา
สำหรับยอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวัน สิ่งที่พวกเขากลัวที่สุดก็คือทัณฑ์มรณะ!
พวกเขาก็ไม่ได้เป็นข้อยกเว้น!
“โชคดีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น"
กู่หยางโบกมือ ทำท่าถ่อมตน
ได้ยินคำพูดนี้
ผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามอดทำหน้าแปลก ๆ ไม่ได้
โชคดี?
ช่างโอ้อวดเกินไป!
Copyright © 2025 xxxxx.com, All Right Reserved