ตอนที่ 236 สัจธรรมหมัด 4 ส่วน

บนลานประลอง

หลินฉู่เทียนทั้งสามก็เริ่มปลดปล่อยวิชาของตัวเอง

หลินฉู่เทียนก็ระเบิดสายเลือดอันเข้มแข็งของตนออกมาอีกครั้ง

สัจธรรมลมก็พุ่งทะยานออกมา

ข้าง ๆ หลัวเฉิงคุนและหลัวหยูเฟยก็แค่นเสียงต่ำ

ทันใดนั้น พลังแก่นแท้สีแดงก็ระเบิดออกมา

ห่อหุ้มตัวพวกเขาไว้

"องค์ชายแปดและองค์หญิงเก้าฝึกฝนวิชาหัวใจมหาเพลิงที่สืบทอดมาจากราชวงศ์ต้าเหยียน แม้จะมองในระดับราชัน วรยุทธที่จะแข็งแกร่งกว่า...ก็นับนิ้วได้!"

"ดูพลังแก่นแท้แดงฉานที่ตัวพวกเขา คงฝึกฝนมาอย่างลึกซึ้ง!"

"ดูสิ! สายเลือดเพลิงชาด!”

เสียงร้องตระหนกดังขึ้นต่อเนื่อง

ทุกคนต่างจ้องมอง

เห็นกลิ่นอายพลังขององค์ชายแปดและองค์หญิงเก้าลุกโชนขึ้น

ปราณเพลิงสีแดงโบกไสวขึ้น ห่อหุ้มตัวพวกเขาไว้

มองไกล ๆ ยิ่งสุกใสราวกับดวงตะวัน!

ในขณะเดียวกัน สัจธรรมอันลึกลับก็ระเบิดออกมา

นั่นคือสัจธรรมเพลิงชาด 1 ส่วนสูงสุด!

"สัจธรรมเพลิงชาดเป็นแน่ กู่หยาง...แพ้ไม่เป็นท่าแน่!"

"องค์ชายแปดและองค์หญิงเก้าพัฒนาขึ้นอีกแล้ว แม้แต่สู้เดี่ยว กู่หยางก็ไม่แน่ว่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของทั้งสองคน!"

"จริงด้วย สามศิษย์ชั้นยอดร่วมมือกัน... ไม่รู้กู่หยางมีความกล้าจากไหนกล้าสู้หนึ่งต่อสามได้!”

เสียงอุทานดังขึ้นต่อเนื่อง

พวกเขาไม่ลืมที่จะเหยียดหยามกู่หยาง

พลังของทั้งสามก็พุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุด

แถมไม่มีทีท่าจะออมมือเลย

พวกเขาจะโจมตี...เต็มกำลัง

ตั้งใจกำจัดศัตรูในกระบวนท่าเดียว!

"โจมตีพร้อมกัน!"

"เพลิงชาด...พินาศสวรรค์!"

หลัวเฉิงคุนมองหลัวหยูเฟยและหลินฉู่เทียนข้าง ๆ พอพูดจบ

ทั้งสามก็ระเบิดวิชาที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเองออกมา

ครู่ต่อมา

ท้องฟ้าก็มืดครึ้มในพริบตา

พายุลมอันน่าสะพรึงก็ตวัดกลืนลานประลองทั้งหมด

ในขณะเดียวกัน

ท้องฟ้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน

ต่อมา...กลิ่นอายปราณเพลิงสองสายก็หลอมรวมเข้ากับพายุลม

ในพริบตา พายุลมทั้งหมดก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

ความร้อนอันรุนแรงที่ทนไม่ไหว กำลังคลุ้งอยู่ในพายุลมบ้าคลั่ง!

การโจมตีนี้...

ทำให้ศิษย์โดยรอบต่างเปลี่ยนสีหน้า

"ช่างน่ากลัวเหลือเกิน!"

"ไม่คิดเลยว่าสามคนจะร่วมกันปลดปล่อยพลังที่น่าสะพรึงกลัวขนาดนี้ได้!"

"พลังเช่นนี้...แม้แต่ยอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวัน ก็คงต้องพ่ายแพ้อย่างน่าสังเวชกระมัง!"

"นี่คือสามศิษย์ชั้นยอดของพวกเราราชวงศ์ต้าเหยียน!"

เสียงสรรเสริญดังขึ้นต่อเนื่อง

อวิ๋นเทียนหมานก็กำหมัดแน่น มองกู่หยางด้วยท่าทีเป็นห่วง

สายตาจับจ้องกู่หยางไม่กะพริบ

ตอนนี้

กู่หยางมองวิชาที่ราวกับนรกกำลังถาโถมเข้ามา

ดวงตาก็หรี่ลงเล็กน้อย

"น่าสนใจ”

สามคนนี้สมควรเป็นศิษย์ชั้นยอดของราชวงศ์ต้าเหยียนจริง ๆ

การโจมตีที่ทั้งสามร่วมกันเป็นเรื่องที่น่าสะพรึงกลัว

ในนั้น ยังมีพลังที่สามารถกดทับปราณชีวิตได้อีกด้วย

เห็นได้ชัด การโจมตีครั้งนี้...เกินระดับขอบเขตแก่นสุญตาระดับสูงสุดไปมาก

"ในเมื่อเป็นเช่นนี้...ข้าก็จะจริงจริงขึ้นเล็กน้อย"

กู่หยางขำเบา ๆ ยังคงใจเย็น

เขาผงกศีรษะช้า ๆ ยกหมัดขึ้น

คำพูดที่เขาพูดนี้

ทำให้เกิดเสียงเยาะเย้ยมากมาย

"กู่หยางพูดว่าอะไรนะ?"

"จริงจังขึ้น? เขายังไม่จริงจังอีกหรือ?"

"การโอ้อวดไม่ได้ใช้เงิน ข้าก็พูดได้ว่าข้าจะสังหารยอดฝีมือขอบเขตมรณะชีวันได้ เจ้าหรือไม่!”

เห็นได้ชัดว่า พวกเขาคิดว่ากู่หยางโอ้อวด

ในใจจะต้องหวาดกลัวมากแล้วแน่นอน

กู่หยางไม่ตอบสนองต่อปฏิกิริยาของคนรอบ ๆ

เขาดบกหมัดอย่างช้า ๆ

นัยน์ตาหล่อเหลาวาบไปด้วยความเฉียบคม

เกล็ดสีทองคุ้นเคยผุดขึ้นมาอีกครั้งบนแขนของกู่หยาง

เงาลางมังกรคชสารโบราณ เสียงขานรับจากโบราณกาลก็ปรากฏขึ้นพร้อมกัน

ดูเหมือนกู่หยางจะใช้วชาเดิม

และนี่ ทำให้หลินฉู่เทียนและทั้งสามอมยิ้มเย็นชา

วิชาเช่นนี้ ใช้กับหลินฉู่เทียนอาจจะได้ผล

แต่คิดว่าจะรับวิชาของพวกเขาทั้งสามไหว...

ช่างเพ้อฝันไป!

ขณะที่ทั้งสามคิดว่ากู่หยางไม่มีทางรับไหว

กู่หยางก็ยิ้มมุมปาก

ครู่ถัดมา

สัจธรรมอันลึกลับก็ระเบิดออกมาอย่างรุนแรง

พอสัจธรรมปลดปล่อยออกมาเต็มที่

ทุกคนต่างอ้าปากค้าง

เพราะครั้งนี้กู่หยางไม่ได้ใช้สัจธรรมหมัด 3 ส่วน แต่เป็น...สัจธรรมหมัด 4 ส่วน!

ตู้ม!

สัจธรรมหมัดอันน่าสะพรึงกลัวก็พุ่งทะลวงออกมาพร้อมพลังมหาศาล กลายเป็นมังกรคชสารยักษ์ พุ่งชนใส่พายุลมมังกรทันที

พลังกระแทกที่รุนแรงก็ระเบิดออกมาไม่หยุด

แม้แต่ค่ายกลที่ปกป้องลานประลอง ตอนนี้ก็สั่นสะเทือนภายใต้แรงปะทะอันรุนแรงจนเกือบจะพังทลาย!

ครู่ถัดมา...

มังกรคชสารยักษ์ก็คำรามดังลั่น กระแทกพายุลมมังกรจนแตกกระจายในทันที!

พลังที่เหลือ...ก็พุ่งเข้าใส่ทั้งสามอย่างไม่ปรานี!

เห็นอย่างนี้ ทั้งสามก็หน้าซีดเผือด รีบปลดปล่อยวิชาของตัวเองอีกครั้ง พยายามต้านทาน

ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงทึบสามเสียงดังขึ้นแทบจะพร้อมกัน

ครู่ถัดมา

ทุกคนเห็นได้ชัดว่า ทั้งสามกระอักเลือดออกมา ก่อนจะถูกกระแทกกระเด็นออกไปพร้อมกัน!

ปัง!

ชนเข้ากับค่ายกลอย่างแรง!

เห็นภาพนี้แล้ว

ทุกคนต่างตาค้าง

สายตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง ใบหน้าก็ตื่นตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก