“พ่อบ้านมี่ ทำไมท่านมาอยู่ที่นี่”

ทันทีที่ โจวชู ตื่นขึ้น ก็มีคนมาแจ้งเขา เขามาที่ห้องโถงด้านหน้าและพูดกับ มี่ จือฟู่ ซึ่งนั่งอยู่ที่นี่

เป็นเวลานานแล้วที่ มี่ จือฟู่ ไม่ได้ปรากฏตัวต่อหน้า โจวชู

ไม่ใช่ว่าเขาดูถูกโจวชู แต่ในฐานะหัวหน้าพ่อบ้านของตระกูล มี่ เขารู้ขีด จำกัด ของเขาเป็นอย่างดี เขารู้ว่าถ้าเขาปรากฏตัวต่อหน้า โจวชู บ่อยๆ มันจะทำให้ โจวชู มีแต่ความคิดเชิงลบ

“ข้าโล่งใจที่ท่านสบายดี นายน้อยรอง” มี่ จือฟู่ ยิ้ม “ท่านถูกใจคนเหล่านี้หรือไม่? ถ้าใครไม่เชื่อฟัง ท่านก็สอนบทเรียนให้พวกเขาได้”

“พวกเขาทั้งหมดค่อนข้างดี” โจวชู ส่ายหัวของเขา

เขาเดาบางอย่างได้ชัดเจน แต่เขาแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลยและถามว่า “ท่านหมายความว่ายังไง? ท่านหมายถึงอะไรข้าสบายดี ทำไมข้าเป็นอะไร”

มี่ จือฟู่ ไม่ได้ซ่อนอะไรเลย “นายน้อยรอง มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นที่เมืองหลวง

“จู ชวนเฟิง ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ สมรู้ร่วมคิดกับอาณาจักรศัตรูและขายความลับของ อาณาจักรต้าเซี่ย เมื่อคืนที่ผ่านมา ผู้บัญชาการของ สำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์ บุกโจมคฤหาสน์ จู โดยตรง แต่ จู ชวนเฟิง หนีไปได้”

“ปัจจุบัน ประตูทั้งสี่ของฉางอันถูกปิดตาย สำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์ และ กองทัพกำจัดปีศาจ กำลังดำเนินการค้นหา ตอนนี้ทุกคนในเมืองหลวงกำลังตื่นตระหนก ข้ากังวลว่าท่านจะตกใจข้าจึงรีบมาแต่เช้าตรู่”

"จริงๆ? ข้าไม่ได้ยินอะไรเลย ข้าหลับไปจนรุ่งสาง” โจว ชู กล่าวด้วยความประหลาดใจ “ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ จู สมรู้ร่วมคิดกับศัตรู? จริงหรือ?”

“ผู้บัญชาการของสำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์ หม่า เฟิงจาง นำปฏิบัติการเป็นการส่วนตัว และ จู ชวนเฟิง ก็หนีไปได้ เรื่องนี้ไม่สามารถโกหกได้” มี่ จือฟู่ พูดด้วยเสียงต่ำ เขาเป็นหัวหน้าพ่อบ้านของตระกูล มี่ ดังนั้นเขาจึงรู้ข้อมูลมากมาย “ข้าไม่ได้คาดหวังว่าจะเกิดเหตุการ์ณแบบนี้ โชคดีที่ตระกูล มี่ ของเราไม่มีการติดต่อใด ๆ กับ จู ชวนเฟิง”

มี่ จือฟู่ ปลื้มกับความคิดนี้ ตระกูล มี่ และ จู ชวนเฟิง ไม่ได้มีความสัมพันธ์กันมากนัก แต่ศัตรูของตระกูล มี่ มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ จู ชวนเฟิง ครั้งนี้พวกเขาจะมีส่วนร่วม

“สำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์ ได้เคลื่อนไหวแล้ว และเมืองก็ถูกปิดตาย ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ จู ยังสามารถหลบหนีไปได้หรือไม่” โจว ชู ถาม

เขาไม่สนใจว่า หม่า เฟิงจาง จะมีข้ออ้างอะไรในการจับตัว จู ชวนเฟิง เขาคาดหวังสิ่งนี้ไว้แล้ว ไม่ว่าจะเป็น หม่า เฟิงจาง หรือ จักรพรรดิหยวนเฟิง ต่างก็ไม่ยอมเปิดเผยความจริงง่ายๆ

ความจริงมันน่าตกใจเกินไป เมื่อประกาศออกไปก็ไม่มีใครรู้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง

การค้นหาเหตุผลเพื่อจับกุม จู ชวนเฟิง เป็นปฏิกิริยาปกติ

โจวชู สนใจมากกว่าว่า จู ชวนเฟิง ถูกจับได้หรือไม่ได้

“เมื่อผู้บัญชาการ หม่า มาถึงคฤหาสน์ จู จู ชวนเฟิง ไม่อยู่ที่นั่นแล้ว ส่วนเขาจะหนีออกจากเมืองหลวงหรือไม่นั้นไม่มีใครรู้” มี่ จือฟู่กล่าว “จู ชวนเฟิงไม่ใช่คนธรรมดา แม้ว่าสำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์ จะเคลื่อนไหว แต่ก็ไม่ง่ายที่จะจับเขา”

“นายน้อยรอง จู ชวนเฟิงอาจซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งในเมือง ขณะนี้เมืองฉางอันถูกปิดตาย และแม้แต่แมลงวันก็ไม่สามารถบินออกไปได้ เพื่อป้องกันไม่ให้ จู ชวนเฟิง ใช้มาตรการที่สิ้นหวัง จะเป็นการดีที่สุดถ้าท่านอยู่ในบ้านและไม่ออกไปไหน”

“ข้าจะจัดการให้คนคุ้มกันมาเฝ้า แม้ว่าความเป็นไปได้ที่ จู ชวนเฟิง จะพุ่งเป้าไปที่ท่านนั้นไม่สูงนัก แต่ก็ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า”

ไม่ใช่ว่า มี่ จือฟู่ คิดมากเกินไป แต่นี่เป็นสิ่งที่คนที่อยู่อาศัยทั้งหมดในเมืองหลวงทำ พวกเขาเสริมกำลังป้องกันเพื่อไม่ให้ถูกพัวพัน

“ข้ายังต้องกลับไปที่โรงหลอมที่ 0” โจวชู ส่ายหัวของเขา อยู่ในคฤหาสน์และเป็นคนขี้ขลาด?

ทำไม่ได้!

เขาจะกลัวว่า จู ชวนเฟิง จะทำอะไรที่สิ้นหวังหรือไม่?

จู ชวนเฟิง อาจมีโอกาสรอดชีวิตหากเขาไม่มาหาเขา

ถ้าเขาคิดว่า โจวชู เป็นคนอ่อนแอจริง ๆ โจวชู จะต้องทำให้เขาประหลาดใจอย่างแน่นอน

แน่นอนว่า โจวชู รู้สึกว่าความเป็นไปได้ที่ จู ชวนเฟิง จะมาหาเขาอีกครั้งนั้นมีน้อยมาก ท้ายที่สุด เขาทำให้ จู ชวนจื่อ หนีไป

“งานของโรงหลอมจะรอช้าไม่ได้ ยิ่งกว่านั้น ข้าไม่มีความแค้นใดๆ กับ จู ชวนเฟิง แม้ว่าเขาต้องการจะทำอะไร มันอาจจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับข้า” โจว ชู กล่าว

“นายน้อยรอง มันไม่ใช่อย่างนั้น ดังคำกล่าวที่ว่า สุภาพบุรุษจะไม่ยืนอยู่ใต้กำแพงอันตราย นายน้อยรอง ท่านมีสถานะอันสูงส่ง มันไม่เหมาะที่ท่านจะไปเสี่ยง” มี่ จือฟู่ โน้มน้าว

“ข้ามีสถานะอันสูงส่งอะไร?” โจว ชู อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เขาส่ายหัวและพูดว่า "พ่อบ้านมี่ ท่านไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก เนื่องจากข้าเป็นผู้ดูแลโรงหลอมที่ 0 ข้าจึงต้องทำงานให้ดี นี่เป็นสิ่งพื้นฐานที่สุด”

“สำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์จับกุมจู ชวนเฟิงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับข้า ถ้าข้าโดดงานเพราะเรื่องเล็กน้อย ข้าจะจัดการโรงหลอมในอนาคตได้ยังไง”

เมื่อเห็นว่าเขาไม่สามารถเกลี้ยกล่อมโจวชูได้ มี่ จือฟู่จึงทำได้เพียงถอยห่างและพูดว่า “ในเมื่อท่านตัดสินใจแล้ว นายน้อยรอง ข้าจะจัดผู้เชี่ยวชาญอีกสองสามคนเพื่อติดตามท่าน อย่าปฏิเสธข้า นายน้อยรอง หากเกิดอะไรขึ้นกับท่านจริง ๆ ข้าจะตอบท่านนายน้อยใหญ่ว่ายังไง”

แม้ว่า โจวชู จะรู้สึกหมดหนทาง แต่เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ ถ้าเขาปฏิเสธอีกครั้ง มันก็จะดูเหมือนอวดดี

“เอาล่ะ ส่งคนสุ่มๆมา แต่อย่าทำให้การป้องกันบ้านของตระกูล มี่ อ่อนลง” โจวชู กล่าว

…

ในสถานที่ลับในฉางอัน ใบหน้าของ จู ชวนจื่อ ซีดขณะที่เขาไอไม่หยุด

ตรงข้ามเขา การแสดงออกของ จู ชวนเฟิง นั้นมืดมน แสงเย็นวูบวาบในดวงตาของเขา

เมื่อคืนหลังจากที่ จู ชวนจื่อ หลบหนีจากนอกเมือง พวกเขาก็ย้ายจากคฤหาสน์ จู ไปยังถ้ำลับนี้ทันที

ดังคำกล่าวที่ว่า กระต่ายเจ้าเล่ห์มีโพรงอยู่สามโพรง ด้วยสถานะเดิมของ จู ชวนเฟิง การซื้อที่อยู่อาศัยในฉางอันจึงไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด

เดิมทีพวกเขาวางแผนที่จะหลบหนีจากสถานที่นี้โดยตรง แต่พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่า สำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์ จะดำเนินการอย่างรวดเร็วเช่นนี้ ก่อนที่พวกเขาจะหนีไปได้ ประตูเมืองก็ถูกปิดตายไปแล้ว

“ชวนจื่อ บอกข้าอีกครั้ง โจวชูพูดอะไรเมื่อคืนนี้” จู ชวนเฟิง กล่าวอย่างเย็นชา

“พี่ใหญ่ คนๆ นั้นไม่ใช่โจวชู! การฝึกฝนของเขาเหนือกว่าข้ามาก…”

“ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร บอกข้าก่อนว่าเขาพูดอะไร!” จู ชวนเฟิง ขัดจังหวะ

“ เขาพูดว่า พี่น้อง จู พวกเจ้ากำลังมีปัญหา!” จู ชวนจื่อ เล่า

คิ้วของ จู ชวนเฟิง ขมวดแน่น แค่คำพูดเหล่านี้เพียงอย่างเดียว เขาก็ไม่สามารถระบุได้ว่าอีกฝ่ายกำลังพยายามหลอกเขาหรือไม่

ยังไงก็ตาม มันไม่มีประโยชน์ที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนนี้ แม้ว่าคำพูดที่เขาพูดในตอนนั้นจะเป็นการหลอกลวง จู ชวนจื่อ แต่มันก็เป็นความจริงแล้วในตอนนี้

ถ้าเขารู้เร็วกว่านี้ เขาคงทำลายหนังสือลับในคฤหาสน์แถบชานเมืองไปแล้ว!

น่าเสียดายที่มันสายเกินไปสำหรับความเสียใจ

“ไม่ ข้าจะตายที่นี่ไม่ได้!” จู ชวนเฟิง กำหมัดแน่น เขายังคงมีอาวุธระดับสวรรค์เจ็ดชิ้นและความมั่งคั่งจำนวนมาก ตราบใดที่เขาหนีจากฉางอัน เขาก็จะมีวันดีๆ รออยู่ข้างหน้า เขาปล่อยให้ตัวเองถูกจับได้ยังไง?

“พี่ใหญ่ ตอนนี้เราควรทำยังไงดี? ประตูเมืองถูกปิดตาย และสำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์และกองทัพกำจัดปีศาจกำลังค้นหาบ้านทุกหลัง อีกไม่นานพวกเขาจะพบเรา” จู ชวนจื่อ กล่าวด้วยเสียงต่ำ ถ้าเขาถูกพบ แม้แต่จอมยุทธ์ระดับสามก็ไม่สามารถหลบหนีได้ นับประสาอะไรกับจอมยุทธ์ระดับสี่

“มีทางออกเสมอ!” จู ชวนเฟิง กัดฟัน “ข้า จู ชวนเฟิง เผชิญกับสถานการณ์ที่สิ้นหวังมานับครั้งไม่ถ้วนในชีวิต แต่ข้าก็เป็นคนที่ฝ่าฟันมันไปได้เสมอ ครั้งนี้ไม่มีข้อยกเว้น!

"ให้ข้าคิดเกี่ยวกับมัน." จู ชวนเฟิง เดินไปมา “เพื่อให้ฉางอันทำงานได้ตามปกติ เป็นไปไม่ได้ที่ประตูเมืองทั้งหมดจะถูกปิด บางคนยังต้องเข้าและออกทางประตูเมือง!”

“ภาคใต้อยู่ท่ามกลางสงครามครั้งใหญ่ และการจัดหาอาวุธจะไม่ถูกตัดขาด ผู้ดูแลโรงหลอมบางคนอาศัยอยู่ในเมือง ดังนั้นพวกเขาจึงต้องกลับไปที่โรงหลอม

“ชวนจื่อ ไปดูสถานที่เหล่านี้ทันทีและดูว่าเมื่อคืนนี้ผู้ดูแลคนใดพักอยู่ในเมือง เราอาจจะแอบออกจากเมืองด้วยตัวตนของพวกเขาก็ได้”

มีคนจำนวนมากเข้าและออกจากประตูเมือง แต่ จู ชวนเฟิง คุ้นเคยกับผู้คนจากแผนกหลอมอาวุธมากที่สุด

โรงหลอมต่างๆกำลังขนส่งอาวุธไปมา อาจจะมีโอกาส

จู ชวนจื่อ ไม่ลังเลเลย เขาจดจำสถานที่สองสามแห่งที่พี่ชายของเขาพูดถึง จากนั้นออกจากลานนี้อย่างระมัดระวัง

มีอันตรายอยู่ทุกหนทุกแห่งในเมือง แม้ว่าเขาจะเป็นจอมยุทธ์ระดับสี่ แต่เขาก็ต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ ถ้าเขาไม่ระวัง เขาอาจจะไม่สามารถจับใครได้

ผู้ตรวจการของ สำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์ และ กองทัพกำจัดปีศาจ อาจค้นหาทั่วทั้งเมือง แต่จำนวนของพวกเขามีจำกัด นี่เป็นโอกาสสำหรับ จู ชวนจื่อ ในการดำเนินการ

เขาไปหลายที่ติดต่อกัน แต่ไม่พบผู้ดูแลโรงหลอมสักคน เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้ไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงเมื่อคืนนี้

สุดท้าย จู ชวนจื่อ คิดว่าหากไม่มีพวกเขาอยู่รอบ ๆ เขาก็สามารถคิดวิธีอื่นได้

ยังไงก็ตาม พวกเขาเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว

จู ชวนจื่อ รู้สึกกังวลเล็กน้อย เขารีบมุ่งหน้าไปยังสถานที่สุดท้าย

ในขณะนี้ เขาไม่กล้าใช้ถนนสายหลักและทำได้เพียงข้ามลานบ้านต่างๆเท่านั้น

ทุกครั้งก่อนที่เขาจะปีนข้ามกำแพง เขาจะคอยสังเกตอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะลงมือ เพราะกลัวว่าเขาจะเจอผู้เชี่ยวชาญ

เช่นเดียวกับที่เขาปีนข้ามกำแพงสูงเหมือนครั้งก่อน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปกะทันหัน

เพราะไม่ไกลจากเขา มีใครบางคนจ้องมองเขาด้วยสายตาเบิกกว้าง

"เป็นเจ้านั้นเอง?" รูม่านตาของ จู ชวนจื่อ หดตัวกะทันหัน ห่างออกไปไม่กี่สิบฟุต จะเป็นใครได้อีกนอกจาก โจวชู?

จู ชวนจื่อ ไม่มีเวลาคิดว่าทำไมเขาถึงไม่รู้สึกถึงผู้ฝึกฝนที่อยู่ด้านหลังกำแพงก่อนที่เขาจะปีนขึ้นไป ทั้งหมดที่เขาคิดได้ในตอนนี้ก็คือออร่าของ โจวชู ได้ระเบิดออกมาเมื่อคืนนี้

อีกฝ่ายเป็นผู้เชี่ยวชาญ ผู้เชี่ยวชาญแข็งแกร่งกว่าเขาด้วยซ้ำ!

จู ชวนจื่อ มีความคิดเพียงอย่างเดียว—เขาตายแน่นอนแล้ว ครั้งนี้เขาคงหนีไม่พ้น!

แม้ว่าเขาจะหนีไม่ได้ แต่เขาก็ยอมให้ตัวเองถูกจับไม่ได้!

เขาจะทุ่มสุดตัว อย่างน้อยที่สุด เขาจะสร้างความปั่นป่วนและเตือนพี่ชายของเขา!

ด้วยความคิดนี้ จู ชวนจื่อ จึงไม่ลังเลเลยในขณะที่ออร่าของเขาก็ระเบิดออกมา

บูม!

พลังงานอันรุนแรงพุ่งออกมาจาก จู ชวนจื่อ ทุบดอกไม้และต้นไม้ในลานบ้านให้แหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย และแม้แต่ทำให้ผนังเป็นรูพรุน

จู่ ๆ จู ชวนจื่อ ก็กระทืบลงบนพื้น พื้นใต้เท้าของเขาแตกออกในขณะที่เขาพุ่งเข้าหา โจวชู ด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ

โจวชู ดูเหมือนจะกลัวทำตัวโง่ๆ เขาไม่โต้ตอบใดๆ ปล่อยให้ จู ชวนจื่อ เข้าใกล้เขา..

ฝากติดตามเพจ "นักแปลลูกอ่อน" ด้วยนะครับ ผิดพลาดประการใดเม้นบอกกันได้นะครับ จะพัฒนาให้ดียิ่งขึ้น

ตอนนี้เรามีกลุ่มแล้วนะครับ ในกลุ่มลับลงขั้นต่ำวันละ5-7ตอนเว็บลงวันละ2