ทหารผู้เยือกเย็นจากไปหลังจากพูดจบ ทิ้งโจว ชูไว้อย่างงุนงง

แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสร้างดาบสังหารม้า 500 เล่ม ดาบแหวนร้อยชั้น 1000 เล่ม และดาบพยัคฆ์ 3000 เล่มในหนึ่งเดือน

ก่อนหน้านี้ ใช้เวลาสามเดือนในการสร้าง ดาบพยัคฆ์ สำหรับ กองทัพพยัคฆ์

นี่เป็นผลจากการทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

หากเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีก เหล่า ช่างตีเหล็กฝึกหัด อาจจะตายจากความอ่อนล้าได้ทุกเมื่อ

ไม่ต้องพูดถึง นอกจากนี้ยังมีดาบสังหารม้า 500 เล่มและดาบแหวนร้อยชั้นอีก 1,000 เล่ม!

ความยากในการตีดาบสังหารม้า และ ดาบแหวนร้อยชั้น นั้นยิ่งกว่า ดาบพยัคฆ์

โรงหลอมทั้งหมดนอกเหนือจากโรงหลอม 36 แห่งแรก ทีเหลืออยู่ภายใต้การควบคุมของข้า แต่ก็ยังเป็นไปไม่ได้ โจวชู รู้สึกหมดหนทาง

การตีอาวุธไม่ใช่งานที่ใช้ร่างกายเพียงอย่างเดียว มันเป็นงานด้านเทคนิคด้วย!

ในการหลอมดาบพยัคฆ์ นั้น โจวชู, จาง อี้เป่ย และคนอื่นๆ ต้องทำงานร่วมกันเป็นเวลาครึ่งเดือนก่อนที่พวกเขาจะร่วมมือกันได้

เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญทางทหาร ถ้าข้าไม่ทำภารกิจให้เสร็จภายในเวลาที่กำหนด ข้าจะถูกลงโทษตามกฎหมายทหาร ถ้าเจ้าต้องการฆ่าข้าก็แค่พูดออกมา จะหาข้อแก้ตัวทำไม!

โจวชู ไม่พอใจ เหมิงไป๋สร้างปัญหาใหญ่ให้กับเขา

เขาได้กล่าวถึงกฎหมายทหารแล้ว ดังนั้นโจว ชูจึงไม่สามารถปฏิเสธภารกิจได้ในตอนนี้

“ข้าไม่มีอิสระ ไม่มีอิสระ…” โจว ชู ตะโกน

ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้ ตราบใดที่เขายังเป็นสมาชิกของแผนกหลอมอาวุธ ไม่มีทางที่เขาจะหนีจากสิ่งนี้ได้

แผนกหลอมอาวุธเป็นแผนกส่งกำลังบำรุงของกองทัพ แม้ว่าจะเป็นหน่วยงานอิสระในนาม แต่แม่ทัพใหญ่เหมิงก็เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของกองกำลังทหารทั้ง 3 แห่งของ อาณาจักรต้าเซี่ย เขามีสิทธิ์ที่จะสั่งอะไรที่เกี่ยวกับเรื่องทหาร

ภารกิจที่เขามอบหมายไม่สามารถถูกปฏิเสธได้ แม้แต่เสนาบดี หยิน หวู่โหย่ว

กล่าวอีกนัยหนึ่ง โจวชู ต้องยอมรับภารกิจนี้ ถ้าเขาทำได้เขาก็ต้องทำได้ แม้ว่าเขาจะทำไม่ได้ แต่เขาก็ยังต้องทำ

โชคดีที่ เหมิงไป๋ มอบอำนาจให้เขาและอนุญาตให้เขาใช้ทรัพยากรของโรงหลอมอื่น ๆ

มิฉะนั้นเขาสามารถนอนรอความตายได้นั้น

เป็นไปไม่ได้ที่จะทำภารกิจนี้ให้สำเร็จด้วยโรงหลอมครั้งที่ 0เพียงแห่งเดียว!

ดูเหมือนว่าข้าจะเริ่มงานได้เร็วๆนี้!

โจวชู ถอนหายใจและเรียกหัวหน้าคนงานของกรมโยธาธิการ “ข้าจะเพิ่มอีกห้าร้อยตำลึง การก่อสร้างต้องเสร็จภายในสามวัน!”

…

โรงหลอมที่ 97

“ผู้ดูแลเสี่ยว เจ้ามีคำถามอะไรอีกไหม” โจวชู กล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นทางการ

“ผู้ดูแลโจว การส่งมอบดาบพยัคฆ์หนึ่งพันเล่มในหนึ่งเดือนเป็นไปไม่ได้!” เสี่ยว จงสุ่ย กัดฟันของเขา เขาอยากจะก่นด่าออกไปให้สุดเสียงแต่ก็ต้องทน

เสี่ยว จงสุ่ย ไม่สามารถฝ่าฝืนคำสั่งของแม่ทัพใหญ่ เหมิงไป๋ ได้ ดังนั้นไม่ว่าเขาจะรู้สึกเสียใจแค่ไหน เขาก็ต้องอดทน โจวชู ไม่เพียงแต่เป็นผู้ดูแล โรงหลอมที่ 0 เท่านั้น แต่เขายังเป็นตัวแทนของ แม่ทัพเหมิง อีกด้วย

“อย่างนั้นเหรอ?” โจวชู ยับยั้งรอยยิ้มของเขา “ถ้าข้าจำไม่ผิด โรงหลอมที่ 97 ได้มอบดาบพยัคฆ์ สามพันเล่มให้กับกองทัพพยัคฆ์ ภายในสามเดือน

“ในกรณีนี้ ดาบพยัคฆ์ หนึ่งพันเล่มในหนึ่งเดือนไม่น่าจะเป็นปัญหาสำหรับโรงหลอมที่ 97”

มันจะเป็นปาฏิหาริย์ถ้าไม่มีปัญหา!(555)

เจ้าไม่รู้หรือไม่ว่าจะทำภารกิจสำเร็จหรือไม่?

เสี่ยว จงสุ่ย สาปแช่งในใจของเขา ในตอนนั้น เขาบังคับให้ โจวชู เป็นผู้นำภารกิจการตีเหล็กของ ดาบพยัคฆ์

ตอนนี้ โจวชู ได้รับการเลื่อนตำแหน่งแล้ว และ ช่างตีเหล็กฝึกหัด คนอื่น ๆ ที่เข้าร่วมในการตีดาบพยัคฆ์ ถูกส่งไปยังโรงหลอมอื่น ๆ

ถ้าเสี่ยว จงสุ่ยรู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น เขาคงไม่แยกผู้คนออกไปตั้งแต่แรก

บัดนี้ กรรมตามทันแล้ว!

เสี่ยว จงสุ่ย ระงับความโกรธในใจของเขาและพูดด้วยเสียงต่ำว่า “ผู้ดูแลโจว มันไม่ดีสำหรับท่านที่จะใช้ตำแหน่งของท่านเพื่อจัดการกับความแค้นส่วนตัวกับข้าใช่ไหม”

โจวชู หรี่ตาของเขาและพูดอย่างเย็นชาว่า “ผู้ดูแลเสี่ยว เจ้าสามารถกินอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการ แต่เจ้าไม่สามารถพูดอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการ” โจวชู กล่าว “ถ้าเจ้าไม่ต้องการทำ เจ้าก็แค่พูดออกมา ข้าจะรายงานเรื่องนี้ต่อแม่ทัพใหญ่เหมิงตามความเป็นจริง”

“แผนกหลอมอาวุธของเรามีโรงหลอมมากมาย แม้จะไม่มีโรงหลอมที่ 97 เราก็ยังดำเนินการได้!”

เสี่ยว จงสุ่ย ตัวสั่น แผนกหลอมอาวุธยังคงสามารถดำเนินการได้หากไม่มีโรงหลอมที่ 97 ถ้าอย่างนั้น มันจะไม่มีปัญหาแม้แต่น้อยถ้าไม่มีเขาเป็นผู้ดูแล?

หาก โจวชู รายงานเรื่องนี้ต่อแม่ทัพใหญ่เหมิง จริงๆ ก็ยากที่จะบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ในฐานะผู้ดูแลโรงหลอม เขาย่อมรู้

“ผู้ดูแลโจว ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” เสี่ยว จงสุ่ย รู้สึกเย็นวาบไปถึงสันหลังเมื่อเขาคิดถึงชะตากรรมที่น่าเศร้าของเขาหลังจากถูกไล่ออก เขาก้มหัวลงและพูดว่า “ภารกิจนี้ยากจริงๆ”

“ผู้ดูแลโจว เจ้ามาจากโรงหลอมที่ 97 คนอื่นอาจไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในโรงหลอม แต่เจ้าจะไม่รู้ได้ยังไง”

“ข้าไม่สามารถแม้แต่จะส่งมอบ ดาบพยัคฆ์ หนึ่งร้อยเล่มในหนึ่งเดือน ไม่ต้องพูดถึงพันเล่มด้วยซ้ำ”

เสี่ยว จงสุ่ย มีสีหน้าขมขื่น เขารู้ดีว่าหากไม่มีผู้ที่เคยมีส่วนร่วมในการตีดาบ ดาบพยัคฆ์ ก่อนหน้านี้ เขาจะไม่สามารถส่งมอบดาบพยัคฆ์ ได้แม้แต่เล่ม

“ผู้ดูแลโจว เจ้าช่วยยกเว้นได้ไหม” เสี่ยว จงสุ่ย กล่าวอย่างนอบน้อม

“ผู้ดูแลเสี่ยว ข้าจะไม่ทำให้เรื่องยุ่งยากสำหรับเจ้า” โจวชู ส่ายหัวของเขา “สูตรการหลอมลับของ ดาบพยัคฆ์ อยู่ในมือของ โรงหลอมที่ 97 แม่ทัพใหญ่เหมิงขอให้ข้ารับผิดชอบการจัดหาอาวุธ ถ้าข้าไม่ตามหาเจ้าแล้วข้าจะไปหาใคร”

เสี่ยว จงสุ่ย เปิดปากของเขา เขาไม่สามารถหักล้างคำพูดเหล่านี้ได้จริงๆ

สูตรลับในการตีดาบของ ดาบพยัคฆ์ นั้นเป็นของโรงหลอมที่ 97 ซึ่งหมายความว่ามันอยู่ในมือของ เสี่ยว จงสุ่ย

เมื่อ โจวชู ยังเป็น ช่างตีเหล็กฝึกหัด ที่โรงหลอมที่ 97 เสี่ยว จงสุ่ย ไม่ได้จริงจังกับเขา ในเวลานั้น เขารับสูตรการตี ดาบพยัคฆ์ สำหรับตัวเขาเองและไปทำข้อตกลงกับเฉิง ว่านหลี่

ตามขั้นตอนของแผนกหลอมอาวุธ สูตรการตี ดาบพยัคฆ์ นั้นเป็นของโรงหลอมที่ 97 ตามกฎของแผนกหลอมอาวุธ แม้ว่าโรงหลอมอื่นๆ ต้องการหลอมสร้าง ดาบพยัคฆ์ พวกเขาต้องได้รับอนุญาตจากโรงหลอมที่ 97 และชำระค่าธรรมเนียมจำนวนหนึ่ง

ในระดับหนึ่ง โรงหลอมต่างๆ ของแผนกหลอมอาวุธมีความเป็นอิสระจากกัน

เสี่ยว จงสุ่ย ไม่อยู่ในฐานะที่จะเปิดเผยความทุกข์ของเขาได้ เขาไม่สามารถพูดได้ว่าเขาสามารถอนุญาตโจวชูได้

ดาบพยัคฆ์ ได้รับการพัฒนาโดย โจวชู เสี่ยว จงสุ่ย จะพลิกโต๊ะและขอเงิน โจวชู ได้ยังไง?

ภายใต้สถานการณ์อื่น เสี่ยว จงสุ่ย สามารถทำเช่นนั้นได้

แต่ตอนนี้ โจวชู กำลังยืมอำนาจของแม่ทัพใหญ่เหมิง เพื่อประสานทรัพยากรทั้งหมดของโรงหลอม ถ้าเสี่ยว จงสุ่ยกล้าพูดแบบนี้จริง ๆ เขาจะถูกปลดออกจากตำแหน่งผู้ดูแลทันที!

“ผู้ดูแลโจว ข้าขอคืนสูตรลับของดาบพยัคฆ์ให้ท่านไม่ได้หรือ?” เสี่ยว จงสุ่ย พูดเกือบจะขอร้อง

“ เจ้าหมายถึงอะไรผู้ดูแลเสี่ยว? ข้าเป็นคนประเภทที่จะได้อะไรมาโดยใช้เล่ห์เหลี่ยมหรือเปล่า” โจวชู พูดอย่างเย็นชาด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

“ผู้ดูแลโจว ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น” เสี่ยว จงสุ่ย อมทุกข์ เขาจะจินตนาการได้ยังไงว่าวันหนึ่งเขาจะต้องอธิบายตัวเองอย่างนอบน้อมต่อผู้ช่างตีเหล็กฝึกหัด?

เสี่ยว จงสุ่ย กัดฟันและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “ผู้ดูแลโจว เจ้าคือผู้พัฒนา ดาบพยัคฆ์ ผลกำไรจากการจัดหาให้กองทัพพยัคฆ์ควรเป็นของเจ้า ข้าจะหาคนมาส่งให้เจ้าในภายหลัง!”

เมื่อมองไปที่ เสี่ยว จงสุ่ย โจวชูก็รู้สึกท้อแท้

ในตอนนั้น เขาเคยคิดว่าเขาจะสอนบทเรียนให้กับเสี่ยว จงสุ่ยหลังจากที่เขากลับมา

แต่ตอนนี้ เสี่ยว จงสุ่ย อ่อนโยนและยอมจำนนต่อหน้าเขา เขาไม่รู้สึกถึงความสำเร็จใด ๆ

กล่าวอย่างตรงไปตรงมา เสี่ยว จงสุ่ยไม่ใช่ผู้ยิ่งใหญ่ ไม่มีความรู้สึกของความสำเร็จในการกลั่นแกล้งเขา

“ในเมื่อผู้ดูแลเสี่ยวพูดเช่นนั้น ข้าจะพิจารณาใหม่” ถึงกระนั้น โจวชู ก็ไม่ปฏิเสธ เสี่ยว จงสุ่ย ที่คืนกำไรจากการตี ดาบพยัคฆ์ ให้กับเขา เขาสมควรได้รับมัน แล้วทำไมจะไม่รับล่ะ?

“ขอบคุณเจ้ามาก ผู้ดูแลโจว! ขอบเจ้ามากผู้ดูแลโจว!” เสี่ยว จงสุ่ย ขอบเจ้า โจวชู อย่างมาก

“นอกจากนี้ ภารกิจของแม่ทัพใหญ่เมิ่งจะต้องเสร็จสิ้นอย่างรวดเร็ว โรงหลอมที่ 0 ของข้าต้องการกำลังคน” โจว ชู กล่าวต่อ “ผู้ดูแลเสี่ยว ช่วยข้ากระตุ้นให้จางอี้เป่ยและคนอื่น ๆ ย้ายไปที่โรงหลอมที่ 0 โดยเร็วที่สุด”

“ข้าจะทำทันที!” เสี่ยว จงสุ่ย ไม่มีที่ว่างให้ปฏิเสธ

เสี่ยว จงสุ่ย ไม่สามารถที่จะทำให้ โจวชู ขุ่นเคืองได้เพราะเขามีอำนาจอยู่ในมือ มิฉะนั้น เขาจะไม่สามารถรับผลที่ตามมาได้หาก โจวชู พูดอะไรกับแม่ทัพใหญ่

“ข้าต้องการความร่วมมืออย่างเต็มที่จากเจ้าสำหรับภารกิจนี้ ผู้ดูแลเสี่ยว นอกจากเจ้า ผู้ดูแล หลี่หงหยวน และคนอื่นๆ มีความสัมพันธ์ที่ดีกับข้า ข้าจึงต้องขอให้พวกเจ้าช่วยในครั้งนี้

"ไม่ต้องกังวล. หลังจากเรื่องนี้เสร็จสิ้น ข้าจะรายงานเรื่องนี้ต่อแม่ทัพใหญ่อย่างแน่นอนและให้รางวัลแก่พวกเจ้าทุกคน”

เสี่ยว จงสุ่ย สามารถพูดอะไรได้อีก?

โจวชู กำลังใช้อำนาจที่ยืมมา แต่เขาพูดความจริง แม่ทัพใหญ่ได้อนุญาตให้เขาระดมทรัพยากรของโรงหลอมทั้งหมด

ไม่มีใครกล้าปฏิเสธ!

ดังนั้น แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่า โจวชู กำลังแก้แค้น แต่ เสี่ยว จงสุ่ย และคนอื่นๆ ก็ยังต้องทนกับมัน!

นี่เป็นเรื่องทางทหารที่สำคัญ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าลองผิดลองถูกกับ โจวชู อย่างแน่นอน

“ผู้ดูแลโจว เราจะร่วมมืออย่างเต็มที่ แต่เจ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญและควรเข้าใจว่าโรงหลอมของเราไม่มีความสามารถในการสร้าง ดาบพยัคฆ์, ดาบแหวนร้อยชั้น และ ดาบสังหารม้า ได้อย่างง่ายดาย…” เสี่ยว จงสุ่ย กล่าวอย่างขมขื่น

“นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องกังวล” โจวชู ส่ายหัวของเขา “สิ่งที่เจ้าต้องทำคือฟังคำสั่งของข้า

“ฟังคำสั่งของข้า หากเจ้าไม่สามารถทำภารกิจให้สำเร็จได้ ความรับผิดชอบจะเป็นของข้า”

“หากเจ้าไม่ฟังข้า เจ้าจะต้องรับผิดชอบเองหากไม่สามารถทำภารกิจให้สำเร็จ!”

“ไปบอก หลี่หงหยวน และคนอื่นๆ ว่าตั้งแต่เช้าวันพรุ่งนี้ ผู้ดูแลทุกคนจะต้องมาที่โรงหลอมที่ 0 ของข้าเพื่อช่วยเหลือทุกวัน!”

โจว ชู ตัดสินใจให้ผู้ดูแลเหล่านี้ได้สัมผัสกับชีวิตของช่างตีเหล็กฝึกหัด!

ไม่สามารถหลอมสร้างอาวุธได้?

ไม่เป็นไรแต่เจ้ารู้วิธีเสิร์ฟชาและน้ำใช่ไหม?

ถ้าไม่รู้แล้ววิธีกวาดพื้นล่ะ?

สรุปแล้วเดือนนี้ทุกท่านจะได้สัมผัสกับมันอย่างแน่นอน!

นี่คือสิ่งที่เจ้าจะได้รับจากการรังแก ช่างตีเหล็กฝึกหัด!

“ข้าจะถ่ายทอดข้อความอย่างแน่นอน” ทัศนคติของ เสี่ยว จงสุ่ย ไม่กล้าแข็งกร้าว ตอนนี้เขามีความคิดเพียงอย่างเดียว—เขาจะทำทุกอย่างที่ โจวชู พูด เขาปล่อยให้ โจวชู จับผิดไม่ได้!

“นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด รีบส่งคนไป” โจวชู หันหลังกลับและเดินออกไป

“พรุ่งนี้เช้าอย่าสาย ข้าอารมณ์ไม่ดี

“ข้ามีข้อเสนอแนะเล็กน้อย ผู้ดูแลเสี่ยว ขึ้นอยู่กับเจ้าว่าเจ้าต้องการฟังหรือไม่ ช่างตีเหล็กฝึกหัด ก็เป็นมนุษย์เช่นกัน ปฏิบัติต่อพวกเขาให้ดีขึ้นเล็กน้อย กดดันำวกเขาให้น้อยลงและดูแลให้มากขึ้น”

หันหลังให้เซียวจงสุ่ย โจวชูเดินไกลออกไป เสียงของเขาดังมาจากระยะไกลและเข้าหูของเสี่ยว จงสุ่ย..

ฝากติดตามเพจ "นักแปลลูกอ่อน" ด้วยนะครับ ผิดพลาดประการใดเม้นบอกกันได้นะครับ จะพัฒนาให้ดียิ่งขึ้น

ตอนนี้เรามีกลุ่มแล้วนะครับ ในกลุ่มลับลงขั้นต่ำวันละ4ตอนเว็บลงวันละ2