บทที่ 366: ศาสตร์มหามารสวรรค์เพลิงหยิน อัสนีสวรรค์ดึงดูดแสงเทวะ

ในเวลาเดียวกัน ในทะเลแสงแห่งสวรรค์ดอกบัวขาวไร้ชีวาอันไร้ที่สิ้นสุด

เทพธิดาดอกบัวขาวปิดใบหน้าด้วยมือขวาและตกตะลึงเล็กน้อย นัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ในตอนนี้ พลังที่เธอส่งไปก่อนหน้านี้ได้กลับมาเหมือนเดิมแล้ว นอกจากนี้ มันยังสะท้อนกลับมาหาเธอด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม เทพธิดาดอกบัวขาวก็ไม่ได้โกรธ แต่ดวงตาของเธอกลับเป็นประกายในขณะที่เธอหัวเราะ “ น่าสนใจ กี่ปีแล้วที่สิ่งที่น่าสนใจเช่นนี้เกิดขึ้นในโลกนับไม่ถ้วน?”

ขณะที่เธอพูด เธอยังสัมผัสใบหน้าด้านขวาของเธอที่ถูกตบ มุมปากของเธอโค้งขึ้นเล็กน้อย “ ความแข็งแกร่งนี้ถูกต้อง มันคือระดับเดียวกับที่ข้าได้ส่งออกไปก่อนหน้านี้”

“ หรือเขาจะเป็นผู้ฝึกตนขอบเขตที่เก้าเหมือนกันนะ?”

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ จิตใจของเทพธิดาดอกบัวขาวก็ขยับเล็กน้อย และดอกบัวสีขาวบริสุทธิ์ก็ลอยออกมาจากหน้าอกที่สูงตระหง่านของเธอ

ดอกบัวสีขาวบริสุทธิ์นี้เต็มไปด้วยออร่าศักดิ์สิทธิ์และไร้ที่ติ มันเกี่ยวพันกับกฎแห่งเต๋าอันยิ่งใหญ่นับไม่ถ้วน และมันก็เหมือนกับการปรากฎตัวของเต๋าสวรรค์

จากนั้นดอกบัวนี้ก็แกว่งไปมาอย่างนุ่มนวลในทะเลแสงอันไร้ที่สิ้นสุดมันกลายเป็นผู้หญิงที่เหมือนกับเทพธิดาดอกบัวสีขาว อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่ได้มีขนาดใหญ่นักและมีขนาดเท่าคนธรรมดาเท่านั้น

“ การจุตินี้ประกอบด้วยพลังต้นกำเนิดหนึ่งในหมื่นของข้า และลักษณะบางอย่างของขอบเขตที่เก้า มันน่าจะสามารถเอาชนะจ้าวสวรรค์ขอบเขตที่แปดทั้งหมดได้”

เทพธิดาดอกบัวขาวมองดูการจุติตรงหน้าเธอและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ หลังจากที่เจ้าลงไป จงโจมตีด้วยพลังทั้งหมดของเจ้า และดูว่าเขาจะต้านทานได้หรือไม่ ถ้าเขาถูกฆ่าแล้ว ก็จงฆ่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาลงให้หมด”

“ ถ้าเจ้าฆ่าเขาไม่ได้ ให้ถามเขาว่าเขาเต็มใจที่จะเป็นสหายเต๋าของข้าหรือไม่ ข้าหวังอยากจะพูดคุยเรื่องความลึกลับของเต๋าสวรรค์ร่วมกับเขา”

“ ถ้าเขาปฏิเสธ ข้าก็จะลงมือไปจับเขาเอง”

เธออยู่คนเดียวมานานมาก

นับตั้งแต่อาณาจักรสวรรค์หายไป มันก็มีเพียงสองคนเท่านั้นที่ยืนอยู่ในระดับเดียวกันกับเธอ

พระชราจากดินแดนแสงพุทธบริสุทธิ์ และชายจมูกวัวจากสวรรค์เต๋าธรรม

อย่างไรก็ตาม ทั้งสองคนก็ปฏิเสธเธอ จ้าวสวรรค์แห่งเต๋าภายนอก ด้วยเหตุนี้เอง พวกเขาจึงไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกันมากนัก แล้วนับประสาอะไรกับสหายเต๋าที่พูดคุยถึงเส้นทางของการฝึกตนซึ่งกันและกัน

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทะลวงผ่านประตูสวรรค์ด้วยการฝึกฝนหลังจากประตูถูกปิดลง

เธอต้องการสหายเต๋าที่เธอจะสามารถพูดคุยด้วยได้ แต่เธอก็ไม่ได้รับอะไรเลยในช่วงหลายแสนปีที่ผ่านมา เธอทำได้เพียงปล่อยให้ตัวเองหลับสนิทและยืดอายุขัยของเธอเองออกไปให้ได้มากที่สุดเท่านั้น

เธอไม่คาดคิดว่าจะเจอคนที่เหมาะสมในเวลานี้

มันยอดเยี่ยมมาก

แน่นอน ในกรณีนี้ เธอก็ไม่กล้าลงไปพร้อมกับร่างหลักของเธอ เธอเลือกจะส่งร่างอวตารที่มีพลังต้นกำเนิดของเธอถึงหนึ่งในหมื่นลงไปแทน

ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวนั้นอันตราย แม้ว่าอาณาจักรสวรรค์จะหายตัวไปแล้ว แต่มันก็ยังอาจมีสิ่งมีชีวิตที่สามารถฆ่าผู้ฝึกตนขอบเขตที่เก้าได้

ด้วยเหตุนี้เอง ไม่ว่าเธอจะทำอะไร เธอจึงต้องระมัดระวัง

แม้ว่าอุบัติเหตุจะเกิดขึ้นจริงและร่างอวตารของเธอจะถูกทำลาย แต่ความเสียหายต่อร่างหลักของเธอก็จะเป็นเพียงหนึ่งในหมื่นเท่านั้น มันจะถูกเติมเต็มในอีกไม่กี่พันปีต่อมา

มันดีกว่าการเสียชีวิตของเธอเอง

….

เมื่อจ้าวสวรรค์อยู่ในสวรรค์ที่พวกเขาควบคุม พวกเขาก็จะสามารถใช้เอกลักษณ์ของสวรรค์นั้นเพื่อทำอะไรหรือลงไปไหนก็ได้

สำหรับการห้ามผู้สร้างและจ้าวเต๋าไม่ให้ลงมายังโลกเบื้องล่าง มันก็ไม่มีผลอะไรกับจ้าวสวรรค์

อย่างไรก็ตาม เขตอำนาจของสวรรค์ชั้นล่างและชั้นกลางนั้นก็มีจำกัด และเป็นไปไม่ได้ที่จะข้ามเขตสวรรค์เพื่อลงมา ในฐานะหนึ่งในสามสวรรค์ชั้นสูง สวรรค์ดอกบัวขาวไร้ชีวาก็แตกต่างออกไป

ในฐานะผู้ควบคุมสวรรค์ดอกบัวขาวไร้ชีวา เธอก็สามารถลงมายังโลกส่วนใหญ่ได้ตามต้องการ

ซึ่งรวมถึงอาณาจักรราชันสุริยัน

หลังจากอวตารของเทพธิดาดอกบัวขาวได้รับคำสั่งแล้ว เธอก็ลงมานอกดาวราชันสุริยันในทันทีและแสดงพลังอย่างเต็มที่ออกมาโดยไม่รีรอ

ในชั่วพริบตา ดาวเคราะห์หลายดวงรอบดาวราชันสุริยันก็เข้าสู่ความโกลาหลโดยตรง

ในขณะนี้ ซุยเฮ็งก็ยังคงอยู่ในความสับสน การกระทำของเขาในการปลดปล่อยเวทมนตร์จำนวนมากออกมาได้ถูกขัดขวางโดยฝ่ามือที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันและเขาก็ได้ “ส่งมันกลับ” ไปในทันที

มาตอนนี้ เขาก็ยังสัมผัสได้ถึงออร่าอันทรงพลังที่อยู่นอกดาวราชันสุริยันอีก เขาเลิกคิ้วขึ้นในทันทีและคิดกับตัวเองว่า “ เธอแสดงออร่าออกมาอย่างไร้ยางอาย เธอมีเจตนาไม่ดี!”

“ ระดับของพลังนี้เทียบเท่ากับผู้ฝึกตนขอบเขตรวมวิญญาณขั้นปลายทั่วไป แต่ธรรมชาติของพลังนั้นก็แปลกเล็กน้อย มันยังผสมกับกฎแห่งเต๋าอันยิ่งใหญ่ระดับสูง มันเทียบเท่ากับผู้ฝึกตนขอบเขตรวมวิญญาณขั้นปลายที่ค่อนข้างทรงพลัง

“ เทพธิดาดอกบัวขาวจะต้องส่งมันมาเพื่อทดสอบข้าอย่างแน่นอน”

ซุยเฮ็งทำการตัดสินในใจและส่งของขวัญที่มีคาถาที่น่ากลัวทุกประเภทออกไปโดยไม่ลังเล

ก่อนที่ร่างอวตารของเทพธิดาดอกบัวขาวจะลงมายังดาวราชันสุริยันได้จริงๆ จู่ๆ เธอก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับความว่างเปล่าข้างๆ ตัวเธอ

ในช่วงเวลาต่อมา หลุมขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นในพื้นที่ข้างๆเธอ

เปลวเพลิงสีน้ำเงินที่เย็นจัดและน่าสะพรึงกลัวซึ่งเผาไหม้ได้ถึงวิญญาณกับมนต์คาถาอันชั่วร้ายได้พุ่งออกมาและห่อหุ้มร่างอวตารของเทพธิดาดอกบัวขาว

“ นี่มันไฟอะไรกันเนี่ย!” ร่างอวตารของเทพธิดาดอกบัวขาวอุทานขึ้น

ในขณะนี้ เธอก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าวิญญาณของเธอได้ถูกไฟไหม้ แต่เธอก็ไม่มีทางที่จะดับมันลงได้ เธอทำได้เพียงมองดูมันอย่างช่วยไม่ได้ในขณะที่มันแผดเผาวิญญาณของเธอ

ศาสตร์มหามารสวรรค์เพลิงหยิน!

ทันทีหลังจากนั้น สายฟ้าอีกหลายเส้นที่มีเจตจำนงของห้าธาตุก็ฟาดลงมา

เปรี้ยง!

พร้อมกับเสียงฟ้าร้อง มันห่อหุ้มร่างอวตารของเทพธิดาดอกบัวขาวเอาไว้

ในเวลาเดียวกัน อัสนีสวรรค์ดึงดูดแสงเทวะก็ปรากฏขึ้นพร้อมกัน มันกลายเป็นสายฟ้าเส้นหนาจำนวนนับไม่ถ้วนที่พันรอบตัวเธอ

คาถาทุกชนิดหลั่งไหลเข้ามาหาเธอ

ในช่วงเวลาสั้นๆ ร่างอวตารของเทพธิดาดอกบัวขาวก็กลายเป็นขี้เถ้า ไม่ต้องพูดถึงการทำภารกิจเลย เธอยังลงมาไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ!

อัสนีสวรรค์ดึงดูดแสงเทวะและศาสตร์มหามารสวรรค์เพลิงหยินไม่เพียงแต่จะสามารถโจมตีเป้าหมายที่ "มองเห็น" ได้เท่านั้น

นอกจากนี้ มันก็ยังส่งผลกระทบถึงผู้ที่อยู่เบื้องหลังด้วย!

ในเวลาเดียวกับที่ร่างอวตารของเธอกลายเป็นขี้เถ้า เทพธิดาดอกบัวขาวก็รับรู้ได้เช่นกัน ปฏิกิริยาแรกของเธอคือไม่เชื่อ!

มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?

ร่างอวตารของเธอกลายเป็นขี้เถ้าเร็วขนาดนั้นเลยหรอ?

แต่ก่อนที่เธอจะได้คิดอย่างรอบคอบว่าทำไม

เปลวไฟสีน้ำเงินอันเยือกเย็นก็ได้ปรากฏขึ้นจากอากาศเบาบางและพุ่งเข้าหาเธอ นอกจากนี้ มันก็ยังมีแสงเซียนที่ห่อหุ้มสายฟ้าเอาไว้กำลังพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วที่เร็วมาก

พวกมันก้าวข้ามความว่างเปล่าอันไร้ที่สิ้นสุดและไล่ตามเธอไป!

บู้มมมม!

ทะเลแสงอันบริสุทธิ์ที่เงียบงันมานานได้ส่งเสียงฟ้าร้องดังก้อง สายฟ้าหนาได้กักขังเทพธิดาดอกบัวขาวเอาไว้แล้ว

ในเวลาเดียวกัน เปลวเพลิงสีน้ำเงินเข้มที่เกิดจากศาสตร์มหามารสวรรค์เพลิงหยินก็ได้เริ่มจุดไฟเผาจากฝ่าเท้าของเทพธิดาดอกบัวขาวแล้วทะลุผ่านร่างของเธอและเผาไหม้วิญญาณเธอ

เทพธิดาดอกบัวขาวรู้สึกสั่นสะเทือนจากส่วนลึกของจิตวิญญาณในทันที

นอกจากนี้ เธอก็ยังรู้สึก... กลัว!

เธออดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมา

“ นี่! นี่มันอะไรกัน? นี่มันไฟอะไรกันเนี่ย! ไม่! ไม่! มันเป็นไปไม่ได้!!”

“ อ้า! นี่มันอะไรกันเนี่ย!”

ภายใต้การคุมขังของสายฟ้าสวรรค์และการเผาไหม้ของเพลิงหยิน เทพธิดาดอกบัวขาวก็รู้สึกได้ว่าเธอกำลังถูกทำลายลงและกำลังทรมานอย่างแสนสาหัส

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากซุยเฮ็งได้เก็บคาถาทั้งสองนี้กลับไปก่อน ดังนั้นพวกมันจึงสลายไปเองหลังจากช่วงระยะเวลาหนึ่งผ่านไป

หลังจากคาถาอันน่าสะพรึงกลัวทั้งสองนี้หายไป เทพธิดาดอกบัวขาวก็ตระหนักได้ว่าวิญญาณของเธอเหลือเพียงหนึ่งในหมื่นของความแข็งแกร่งดั้งเดิม และร่างกายของเธอก็อ่อนแอเป็นอย่างมาก

เธอตกอยู่ในสภาพที่น่าสังเวชยิ่งนัก

ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปหมด จิตใจของเธอเหลือเพียงเปลวเพลิงสีฟ้าจางและสายฟ้าสีขาวบริสุทธิ์ และอารมณ์ของเธอก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

หลังจากช่วงเวลาหนึ่งผ่านไป ในที่สุดเทพธิดาดอกบัวขาวก็ฟื้นสติได้เล็กน้อย แต่ดวงตาของเธอก็ยังคงเต็มไปด้วยความไม่สบายใจและความกลัว

“ นี่ข้า.. ไปยั่วยุการดำรงอยู่แบบไหนเข้ากัน?”

...

ซุยเฮ็งมองไปที่นักบุญหญิงที่ถูกสลายไปในความโกลาหลและพึมพำอย่างครุ่นคิด “ นี่คือพลังของผู้ฝึกตนขอบเขตที่เก้าแห่งโลกเซียนอย่างงั้นหรอ?”