เมื่อเสียงเงียบลง

ตัวตนที่ล้อมรอบด้วยเมฆหลากสี มันคือเทวทูตที่ถือไม้เท้ายาวสีทอง ปรากฏตัวขึ้น

ออร่าที่มันปลดปล่อยออกมาไม่ได้อ่อนแอไปกว่ามังกรโบราณที่กำลังต่อสู้กับชายชราแม้แต่น้อย อาจจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าซะอีก

เพียงแต่ตัวเขานั้นแตกต่างจากทูตสวรรค์ทั่วไป ตัวของเขานั้นดำสนิท

แม้แต่ปีกที่อยู่ด้านหลังยังถูกย้อมเป็นสีดำ ขนนกสีดำล่วงหล่นลงมาจากความว่างเปล่าตัดขาดมิติออกจากกัน

ภายใต้ราชาปิศาจ ปิศาจสวรรค์ทั้ง 72 มันคือลำดับ 5!!

การดำรงอยู่ที่น่าหวาดกลัวที่ถูกเรียกว่าเทวทูตตกสวรรค์!

ทันทีที่ได้เห็นเทวทูตตนนี้ สีหน้าของชายชราก็เปลี่ยนไปทันที เขาไม่แม้แต่จะคิด รีบฉีกมิติออกและจากไปพร้อมกับกองกำลังของเขา

แต่ไม่คาดคิดว่าดวงตาที่ปิดสนิทของเทวทูตตกสวรรค์ตนนี้จะเปิดขึ้นมาพลังอันไร้ขีดจำกัดก็ระเบิดออกมาราวกับทะลุทะลวงไปยังทุกสิ่งทุกอย่าง ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า

ชายชราที่เพิ่งหายตัวได้

ก็ถูกบังคับให้ออกมาจากช่องว่างมิติ กระอักเลือดในความว่างเปล่า

"ต้าหยางงง!!"

จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่หลายคนกรีดร้องมาด้วยความตกใจ รีบกำจัดศัตรูที่อยู่ตรงหน้า และรีบมาช่วยต้าหยานทันที

เมื่อจักรพรรดิจากจักรวรรดิอื่นเห็นเช่นนี้ สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเช่นเดียวกัน

"สวรรค์ล่มสลาย ไม่คิดว่าแม้แต่เจ้าก็มา"

ชายร่างกำยำที่เป็นผู้นำด้วยดูทรงพลังที่สุด เขาจ้องมองไปยังเทวทูตตกสวรรค์ที่ปรากฏอยู่เหนือความว่างเปล่าด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ ความหวาดกลัวปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

ในที่สุดเขาก็โบกมืออย่างไม่เต็มใจ

"ถอย"

หลังจากที่พูดออกไป เขาก็นำกองกำลังถอยออกไปทันที

จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่คนอื่น ไม่ได้หยุดเขาเอาไว้ พวกเขาแหวกมิติหายไปในพริบตา

การต่อสู้ที่น่าตกตะลึงของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่นับร้อยก็จบลงด้วยความล้มเหลว

เพียงไม่นานหลักจากที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จากไป

มิติที่แหลกสลายก็ได้รับการฟื้นฟูขึ้นมาอีกครั้ง กลายเป็นสถานที่ๆปกคลุมด้วยพลังชั่วร้ายอีกครั้ง

เขาจะสามารถเห็นแท่นเทเลพอร์ตขนาดใหญ่ที่มีบรรยากาศแปลกๆ ตั้งอยู่ในส่วนลึกของใจกลางภูมิภาค ราวกับมันกำลังรวมเข้ากับสวรรค์และโลก

ไม่มีสิ่งใดมาสั่นคลอนมันได้!

....

อีกด้านหนึ่ง

ความพ่ายแพ้ของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อราชันคนอื่นๆแม้แต่น้อย

ในทางตรงกันข้ามได้มี ราชันจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ จากหลายโลกได้มารวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆเพื่อแย่งชิงสมบัติ

มีภาพฉายปิศาจปรากฏขึ้นกระจายตัวออกมาไปจากการที่พลังปิศาจกระจายออกไปทุกหนแห่ง ราชันตั้งแต่ระดับ 7 จนไปถึงระดับ 11 ยิ่งพวกเขาเข้าใกล้ใจกลางมากเท่าไรก็ภาพฉายก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น

หลิน ยุ ขี่ มังกรราชาปิศาจ บินไปบนดินแดนที่รกร้าง

ในที่สุด บนทุ่งหญ้า เขาก็ได้พบกับภาพฉายของปิศาจที่ถูกราชันระดับ 7 จาก หลายโลกปิดล้อมเอาไว้

[ชื่อ : ภายฉายราชามดกลืนวิญญาณ (ราชัน)]

[เผ่าพันธุ์ : แมลง]

[ระดับ : ระดับ 8 (ระดับ S)]

[ความแข็งแกร่ง : 2500 (+2000)]

[ร่างกาย : 5000 (+4000)]

[ความว่องไว : 4700 (+3760)]

[วิญญาณ : 5000 (+4000)]

[สกิล : กลืนวิญญาณ , ภัยพิบัติมดกลืนวิญญาณ , กินกันเอง]

[พลังความโกหาหล : ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 80%]

[หมายเหตุ : สาวกแห่งเทพปิศาจ ปิศาจสวรรค์ทั้ง 72 ตัว มันนั้นอยู่ในอันดับที่ 65 พลังโจมตีของมันไม่แข็งแกร่งมากนัก แต่มันสามารถเรียกลูกน้องออกมาได้ไม่จำกัด เป็นที่มาของภัยพิบัติ]

มันเป็นมดยักษ์ที่น่ากลัวสูงหลายสิบเมตร

สิ่งที่ทำให้ หลิน ยู ประหลาดใจก็คือ

ค่าสถานะความแข็งแกร่งที่มีเพียงแค่ 2500 แต้ม เทียบเท่าได้กับระดับ 8 ธรรมดาเท่านั้น

แม้แต่ระดับพลังโกลาหลที่แทรกซึมไปในตัวมันก็เพียงแค่ระดับ S เท่านั้น

แต่ที่ทำให้ละหวาดกลัวก็คือรังมดที่อยู่ใต้การควบคุมของภาพฉายราชามดกลืนวิญญาณ

ที่ภายในนั้น มีมดกลืนวิญญาณระดับ 8 จำนวนนับไม่ถ้วนกำลังคืบคานออกมา แรงกดดันที่พวกมันถูกควบรวมกันเป้นหนึ่งเดียว ปกคลุมพื้นที่ทุ่งหญ้าทั้งหมดทันที

เหล่าราชันพร้อมกับกองกำลังของพวกเขา สังหารมดกลืนวิญญาณที่ค่อยโผล่ออกมาอย่างต่อเนื่อง มันยากที่ดันไปข้างหน้าแม้แต่ครึ่งก้าว พวกมันทั้งหมดปิดกั้นเส้นทางบนทุ่งหญ้านี้เอาไว้

"บ้าเอ้ย! ราชามดบัดซบนี้จะชั่วร้ายเกินไปแล้ว พวกเราต้องทุ่มเทมากกว่านี้!!"

"มาเลย! กำจัดมดพวกนี้ให้หมด!!"

"ราชันมอนสเตอร์นั้นต้องเป็นของพวกเรา!!"

เหล่าราชันพากันตะโกนออกมาเสียงดังสั่งการกับกองกำลังที่อยู่รอบๆตัวพวกเขา

เนื่องจากมีเหล่ามดกลืนวิญญาณเป็นจำนวนมาก ทำให้ไม่มีใครว่าพอจะไปโจมตีราชันคนอื่น

สุดท้ายแล้วมันค่อยๆ กลายเป็นการแข่งขันกันสังหารมดกลืนวิญญาณเพื่อดูว่าใครจะไปถึงราชามดกลืนวิญญาณได้ก่อนกัน

อย่างไรก็ตามพลังโจมตีที่มากถึง 4500 นั้นไม่ได้เป็นอุปสรรคราชันคนไหนที่สามารถมายังที่นี้ได้

ตราบใดที่เขาสามารถเข้าใกล้ราชามดกลืนวิญญาณได้ก่อน เขาก็จะได้มีโอกาศสังหารมันและได้สมบัติมาเป็นคนแรก

"ฮ่าฮ่าา! เจ้าพวกลูกเต่า ข้าขอล่วงหน้าไปก่อนก็แล้วกัน"

ในขณะนั้นเอง ก็ได้มีเสียงดังขึ้นมาจากบนท้องฟ้า

ราชันสัตว์ร้ายที่มาพร้อมกับกองทหารบินได้ บินผ่านเหนือทุ่งหญ้าตรงเข้าไปหาราชามดกลืนวิญญาณทันที

เสียงหัวเราะเย้ยหยันของของทำให้เหล่าราชันที่มีทหารบินได้น้อย ต่างพากันสาปแช่ง

"รีบไปเลย! ลูกหลานของพวกเรากำลังรออยู่ที่นั้น"

"ทุกคนทุ่มพลังเข้าไปอีก! อย่าปล่อยให้เจ้านั้นนำหน้าไปได้!!"

"ตายไปซะ! รีบไปเร็วเข้า"

เมื่อเห็นว่ามีใครบางคนกำลังจะเข้าใกล้ราชามดกลืนวิญญาณแล้ว ราชันเหล่านั้นที่อยู่แนวหน้าก็ต่างกระวนกระวาย

ไม่ได้กั๊กพลังอีกต่อไป พวกเขาระเบิดพลังออกมาเต็มที่ เร่งความเร็วไปที่ราชามดกลืนวิญญาน ให้ท่านราชันสัตว์ร้ายคนนั้น

อย่างไรก็ตาม

สิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดก็คือ

เมื่อพวกเขาคิดว่าคนที่ไปถึงราชามดคนแรกจะได้สมบัติไปนั้น

ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นด้านหลังของราชันสัตว์ร้าย

ลำแสงที่ห่อหุ้มด้วยเปลวเพลิงปรากฏขึ้น พุ่งไปยังด้านหลังของราชันสัตว์ร้ายคนนั้น

ลำแสงนั้นรวดเร็วอย่างมาก เพียงชั่วพริบตาเดียวมันก็มาถึงตัวเขาแล้ว

"บูมมม!!"

เกิดเป็นรูที่หน้าอกของราชันสัตว์ร้าย เขาร่วงลงมาจากท้องฟ้าในทันที

รวมถึงกองกำลังของเขา ซึ่งตกตายไปเจ้านายของมันไปตกลงท่ามกลางฝูงมดจำนวนมหาศาล ถูกกลืนกินจะหมดในพริบตาเดียว

เพียงแค่ครั้งเดียว

มันถึงกับสามารถสังหารราชันระดับ 7 ได้ในทันที

แถมยังเป็นการโจมตีจากระยะไกลอีกด้วย

ราชันเหล่านั้น หน้าซีดด้วยความตกใจ มองไปยังทิศทางของลำแสง เห็นหลินยู และ เป่าปิงที่ถูกห่อหุ้มด้วยเปลวเพลิงสีแดงที่น่าสะพรึงกลัวพร้อมกับกองทัพพืชของเขา

ทันใดนั้น ดวงตาของพวกเขาแต่ละคนก็หดลงทันที

[ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านได้สังหารราชันต่างโลกระดับ 7 ได้รับพลังเวทย์ 590000 แต้ม แก่นแท้ดินแดนระดับ 7 1 อัน]

หลิน ยู ไม่ได้สนใจพวกเขามากนัก หลังจากที่ได้ยินเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นในหัว เขาก็ได้เข้าไปสังหารฝูงมดพร้อมกับกองทัพพืชของเขาทันที

เมื่อราชันเหล่านั้นเห็นสิ่งนี้ หัวใจของพวกเขาก็กลายเป็นเย็นเฉียบ พวกเขาทั้งต่างเร่งมือขึ้นไปอีก แต่ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็ระวังหลิน ยู อยู่ไม่ห่าง เพราะกลัวว่าหลิน ยู นั้นจะโจมตีพวกเขา

เมื่อเวลาผ่านไปได้มีราชันจำนวนมากตามมาในพื้นที่ทุ่งหญ้ามากขึ้ยฝนเรื่อยๆ ทำให้พื้นที่ทั้งหมดกลายเป็นแน่นขนัด

ความขัดแย้งระหว่างเหล่าราชันเริ่มปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง

"ดูนั้น! มีมอนสเตอร์ระดับราชันอยู่จริงๆด้วย "

ทันใดนั้น ก็มีเสียงร้องด้วยความประหลาดใจดังขึ้น

มีร่างหลายร่างขี่ทหารบิน มาจากระยะไกล

เหล่าราชันที่กำลังต่อสู้กันอยู่ด้านล่างมองพวกเขาโดยไม่รู้ตัว ทันใดนั้นสีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปทันที

"นั้นมัน จางเหิง จากโลกอู๋ซาง!! ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี้กัน"

"ทำไมมันถึงต้องเป็นเขากัน! นี้มันเป็นปัญหาแล้ว!"

"จางเหิง! ราชันที่สามารถติด 100 อันดับแรกของรายการจัดอันดับระดับ 7 ของโลกอู๋ซางงั้นเหรอ!?"

"ทุกคนระวังตัวด้วยอย่าเข้าใกล้เขา!"

โลกอู๋ซาง?

เมื่อได้ยินบทสนทนาจากราชันที่อยู่ข้างๆ เขาก็ขมวดคิ้วขึ้น

การที่เขาสามารถมีชื่อเสียงท่ามกลางราชันมากมายเหล่านี้ได้ แสดงว่าความแข็งแกร่งของเขาต้องไม่อ่อนแออย่างแน่นอน

เป็นไปตามที่คาดการณ์เอาไว้

เมื่อชายหนุ่มที่ชื่อจางเหิงลงมาถึงพื้น เขาก็เรียกกองกำลังระดับ 8 ออกมาเป็นจำนวนมาก

แท้จริงแล้วมันคืออัศวินเผ่ามนุษย์

แถมยังมีอยู่เกือบร้อยตัว

ต้องรู้ก่อนว่า

กองกำลังทหารระดับ 8 ของหลิน ยู ในปัจจุบันนั้นมีแค่ ทหารพืชราชวัง 5 ตัวเท่านั้น รวมถึงดอกไม้แห่งการกลืนกินที่มีสกิลอาณาจักรแห่งความตาย

แต่อีกฝ่ายสามารถครอบครองทหารระดับ 8 ได้จำนวนมากมายขนาดนี้ ไม่รู้ว่ามีราชันระดับ 7 ถูกเขาสังหารไปมากแค่ไหน

แต่นั้นไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด

ที่สำคัญเลยคืออุปกรณ์ที่อยู่บนทหารเหล่านั้น

พวกมันทั้งเป็นทหารระดับ 8 แถมออร่าที่พวกมันปลดปล่อยออกมายังแข็งแกร่งกว่าราชันระดับ 8 ทั่วไปมาก

น่าจะเป็นสกิลบางอย่างแน่นอน

สมแล้วที่ติด 100 อันดับแรกของโลก !!

ประมาทไม่ได้เด็ดขาด

ในตอนที่หลิน ยู มองไปที่จาง เหิง จาง เหิง เองก็มองไปรอบๆสนามรบ

เมื่อเขามองไปรอบแล้วไม่พบสิ่งใดที่พอจพคุกคามเขาได้ เขาจึงโบกมือสั่งการทันที

"ไป สังหารพวกมันให้หมด"

ในชั่วพริบตาอัศวิน เหล่านั้นยกโล่ขนาดใหญ่ขึ้นมามุ่งหน้าไปยังราชันมดกลืนวิญญานด้วย ฝีเท้าที่สม่ำเสมอกัน

เมื่อมองดูอย่างใกล้ชิดแล้ว มันเหมือนมีอะไรบางอย่างอยู่ระหว่างอัศวินเหล่านั้น ทำให้กองกำลังทั้งหมดมีพลังพอที่จะสกัดกั้นฝูงมดกลืนวิญญาณเหล่านั้นเอาไว้ได้

หรือว่ามันเป็นโบนัสพิเศษจากขบวนกองทัพ?

หลิน ยูประหลาดใจไม่น้อย ขณะเดียวกันสีหน้าของเขาก็กลายเป็นเคร่งขรึม

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป รางวัลจากการสังหารราชามดกลืนวิญญาณจะต้องถูกอีกฝ่ายชิงไปอย่างแน่นอน

"ชิง ถัง ออกมา"

เขายืนมือออกไปโดยไม่ลังเล เรียกร่างกายอันใหญ่โตของชิง ถัง ออกมาบนสนามรบ ทำให้พื้นที่บริเวณทั้งหมดถึงกับสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

"นี้มัน!!"

จางเหิง ที่กำลังมุ่งไปยังด้านหน้าได้ถูกดึงดูดโดยชิง ถังทันทีเขาอดที่จะร้องออกมาอย่างแผ่วเบาไม่ได้

"นี้มันเกิดอะไรขึ้น! ต้นไม้ยักษ์นี้มาปรากฏตัวที่นี้ได้อย่างไรกัน"

"มันอาจจะเป็นภาพฉายมอนสเตอร์ราชันตัวอื่นก็ได้!?"

"ไม่! เจ้านี้มันดูเหมือนทหารของราชัน นี้มันทหารเผ่าพฤกษา!!"

ราชันที่อยู่ใกล้กับ หลิน ยู ตกใจรีบออกจากห่างจากชิง ถัง ทันที

ราชันที่อยู่ในทิศทางอื่นก็ตกตะลึงเช่นกัน มองไปยังทหารสัตว์ประหลาดที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกระทันหัน

โดยไม่มีโอกาศให้พวกเขาตอบโต้แม้แต่น้อย

เถาวัลย์ยักษ์สีเขียวปรากฏขึ้น มันเริ่มกวัดแกว่งไปมาอย่างบ้าคลั่ง สังหารฝูงมดกลืนวิญญาณที่อยู่ตรงหน้ามัน ทำให้ความเร็วในการเดินหน้าของกองทัพพืชเพิ่มขึ้นอย่างมาก

"ไม่ดีแล้ว! เขากำลังไปหาราชามดกลืนวิญญาณแล้ว"

"เร็วเข้า! เร็วเข้า พวกเราไม่อาจปล่อยให้เขาเป็นผู้นำได้"

สีหน้าของราชันเหล่านั้นเปลี่ยนไปในทันที ในที่สุดพวกเขาก็ตอบสนองเดินหน้าสังหารฝูงมดกลืนวิญญาณอีกครั้ง

จางเหิงที่เพิ่งมาก็หรี่ตา รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

ทันใดนั้น ได้มีเงาดำหลายร่างปรากฏขึ้นข้างๆเขา หายไปในความมืด พุ่งเข้าไปยังทิศทางที่ หลิน ยู อยู่

หลิน ยู ที่สั่งการกองทัพพืชของเขาอยู่นั้น ทันใดนั้นตัวเขาก็รับรู้ได้ถึงจิตสังหาร เขารีบถอยออกไปทันที

ในวินาทีต่อมา

ลำแสงคมมีดอันคมกริบหลายสายก็ฟาดฟันไปยังตรงที่เขาอยู่โดยไม่มีการแจ้งเตือนล่วงหน้า

ฟั่บ!

การโจมตีพลาดเป้า

มีร่างหลายร่างที่สวมชุดคลุมสีดำปรากฏตัวขึ้นพร้อมกัน

มันคือทหารนักฆ่าเผ่ามนุษย์ระดับ 8

ดูเหมือนจะมีคนใจร้อนนะ

หลิน ยู หรี่ตามองไปยังจางเหิง

ไม่จำเป็นต้องสั่งการใดๆ หลิง ซี ที่อยู่ข้างๆเขาโบกไม้เท้าระเบิดพลังธรรมชาติออกมา

ในชั่วพริบตาเดียว พื้นดินถึงกับสั่นสะเทือน หนามแหลมจำนวนนับไม่ถ้วนทะลวงขึ้นมาจากพื้นพุ่งออกไปทันที

ปฏิกิริยาของนักฆ่า 2-3 คนนั้นก็ดีเช่นกัน เมื่อเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดี พวกมันก็ใช้มีดตัดหนามที่ยื่นออกมาและหายตัวไปอีกครั้ง

จางเหิง ที่อยู่ไกลๆยิ้มออกมาอย่างเหยียดหยาม

ทหารนักฆ่าของเขานั้น เป็นกองกำลังที่หายากของเผ่ามนุษย์ ไม่เพียงแต่จะเชี่ยวชาญในการลอบสังหาร แต่พวกมันยังรวดเร็วมากอีกด้วย

เพียงแค่กองทัพพืชตัวน้อยๆมันจะไปสู้พวกเขาได้อย่างไรกัน

ฝันไปเถอะ!

นี้ความมั่นใจที่เต็มเปี่ยมในความแข็งแกร่งของเขา เขากอดความมั่นใจเอาไว้เต็มเปี่ยม

แต่สิ่งที่ จางเหิง คาดไม่ถึงก็คือ

ในเสี้ยววินาทีต่อมาความคิดของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที ทันใดนั้นเสียงที่เบื่อหน่ายก็ดังขึ้น

"หลิง ซี เลิกเล่นกับพวกมันได้แล้ว!"