โจวโจวอึ้งไปเลย

มันมีแกนหมอกระดับเหล็กดำตั้งมากมายขนาดนี้เลย ถ้าเขาแลกเปลี่ยนพวกมันเป็นแกนหมอกระดับสูงกว่านี้ มันคงจะแลกได้เป็นแกนหมอกระดับแพลตตินั่มขาว 1,116 ชิ้น

เขานึกถึงครั้งล่าสุดที่เขาคุยกับผู้อาวุโสจ้าวเกี่ยวกับการสร้างสิ่งปลูกสร้างระดับสูง

ผู้อาวุโสจ้าวบอกว่าถ้าเขาต้องการสร้างสิ่งปลูกสร้างระดับสูง เขาจำเป็นจะต้องมีแกนหมอกระดับสูง

สิ่งนี้ทำให้เขาซึ่งขาดแคลนทุนทรัพย์ในเวลานั้นต้องปัดตกความคิดนี้ทิ้งไป

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ที่เขามีแกนหมอกมากมายขนาดนี้แล้ว อย่างน้อยเขาก็สามารถสร้างโครงสร้างพื้นฐานในการดำเนินชีวิตระดับแพลตตินั่มขาวได้สักสองสามอย่างแล้ว!

โจวโจวอดไม่ได้ที่จะเปิดบันทึกการประมูลขึ้นมา

เขาอาจจะดูการประมูลทั้งหมด อย่างไรก็ตาม มันก็มีไอเท็มมากกว่า 7,000 ชิ้นถูกจัดประมูล เขาจึงไม่ได้สังเกตว่าไอเท็มชิ้นไหนราคาสูงเป็นพิเศษ

และแล้วเขาก็พบไอเท็มหลักที่ขายได้ในราคาสูงที่สุด!

มันคือใบเปลี่ยนอาชีพ 3,000 ใบ!

ราคาประมูลเริ่มต้นที่โจวโจวตั้งไว้สำหรับใบเปลี่ยนอาชีพทหารดาบโล่และใบเปลี่ยนอาชีพทหารราบก็คือแกนหมอกระดับเหล็กดำ 500 ชิ้น!

สุดท้ายผู้เข้าร่วมประมูลก็เพิ่มราคากันอย่างแข็งขันจนราคาของมันพุ่งขึ้นเป็นแกนหมอกระดับเหล็กดำ 2,000 ชิ้น!

ดังนั้นแค่ใบเปลี่ยนอาชีพระดับพื้นฐาน 2,000 ใบนี้เพียงอย่างเดียวก็ขายได้มากกว่า 4 ล้านแกนหมอกระดับเหล็กดำแล้ว!

สำหรับใบเปลี่ยนอาชีพทหารหน้าไม้พิษ มันคือใบเปลี่ยนอาชีพทหารระดับเบื้องต้นและเป็นทหารหน่วยโจมตีระยะไกล

ดังนั้นราคาเริ่มต้นของมันจึงเป็น 1,000 แกนหมอกระดับเหล็กดำ!

หลังจากการประมูลหนึ่งรอบ ราคาของมันก็กลายเป็น 4,000 แกนหมอกระดับเหล็กดำ!

ดังนั้นใบเปลี่ยนอาชีพทหารหน้าไม้พิษ 1,000 ใบจึงกลายเป็นรายได้อีก 4 ล้านแกนหมอกระดับเหล็กดำ!

“การขายใบเปลี่ยนอาชีพนี่ได้กำไรมากกว่าการขายเนื้อมอนสเตอร์เยอะเลย”

โจวโจวถอนหายใจ

อันที่จริงเมื่อคิดถึงมันแล้ว เหตุผลว่าทำไมพวกมันถึงขายได้ในราคาสูงเช่นนี้ก็ไม่ได้เป็นเพราะการประมูลเพียงอย่างเดียว แต่เป็นเพราะใบเปลี่ยนอาชีพนั้นก็มีความสำคัญมากด้วย

ใบเปลี่ยนอาชีพไม่เพียงแต่ทำให้คนธรรมดาได้กลายเป็นทหารระดับเหล็กดำขั้นต้นโดยตรง แต่มันยังทำให้พวกเขาได้รับชุดอุปกรณ์สวมใส่และประสบการณ์ของทหารประเภทนั้นด้วย

ถ้าพวกเขาเลี้ยงดูทหารเป็นอย่างดีด้วย มันก็ใช่จะเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะกลายเป็นเสาหลักของดินแดนในอนาคต!

นอกจากนี้มันยังเป็นสินค้าที่มีโอกาสในการลงทุนที่สูงด้วย!

เมื่อรวมกับแรงกดดันในการเอาชีวิตรอดจากการทดสอบลอร์ดมือใหม่ มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่พวกมันจะขายได้ในราคาสูงเช่นนี้

โจวโจวมองไปยังจำนวนใบเปลี่ยนอาชีพจำนวนมากที่เขามี

สุดท้ายเขาก็ตระหนักได้ว่าเขายังมีใบเปลี่ยนอาชีพทหารดาบโล่ 1,854 ใบ ใบเปลี่ยนอาชีพทหารราบ 1,010 ใบ และใบเปลี่ยนอาชีพทหารหน้าไม้พิษ 2,023 ใบ!

นอกจากนี้ ฟาร์มมอนสเตอร์ก็จะผลิตพวกมันออกมาอย่างต่อเนื่องด้วยในอนาคต

“จากนี้ไปฉันจะขายพวกมันทุกวัน”

โจวโจวพึงพอใจมาก

การประมูลยังไม่จบ

เหล่าลอร์ดที่ยังคงนั่งอยู่ในห้องประมูลกำลังพูดคุยกันเกี่ยวกับการให้โจวโจวเลือกผู้ประมูลที่โชคดีเพื่อส่งของขวัญนำโชคไปให้

โจวโจวไม่ได้ลังเล

เขาเริ่มพิมพ์

“เจ้าตะวันสาดแสง: ทุกคน ไม่ต้องกระวนกระวายไป ในตอนนี้ฉันอยากจะเชิญผู้ประมูลทุกคนที่ชนะการประมูลให้โพสต์บนหน้าจอสาธารณะว่า “เจ้าตะวันสาดแสงหล่อโคตร” ฉันจะตั้งกติกาให้ผู้ที่เข้าร่วมประมูลสามารถโพสต์คอมเมนต์ได้ จากนั้นฉันจะเปิดภาพหน้าจอแบบถ่ายทอดสด ผู้ประมูล 10 รายที่อยู่ในภาพหน้าจอจะได้รับของขวัญนำโชค 10 ชิ้น”

ลอร์ดหลายๆ คนพูดออกมาในทันที

“???”

“???”

“???”

“นายกำลังใช้พลังในทางที่ผิดเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวใช่ไหม?”

“ฉันไม่คิดเลยว่านายจะเป็นคนแบบนี้ เจ้าตะวันสาดแสง??? ฉันคิดว่านายจะเป็นยอดภูเขาน้ำแข็งที่จริงจังเพราะว่าปกตินายก็ไม่ค่อยพูดอะไรออกมาอยู่แล้ว”

“ผู้ชายอาจไม่หล่อแต่ต้องไม่เจ้าชู้ (หัวหมา)”

“โชว์หน้าออกมาสิ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันจะพูด”

“ฮึ่ม! อย่าแม้แต่จะคิดดูถูกตัวละครอันสูงส่งของฉันด้วยของขวัญนำโชคสกปรกๆ ของนายนะ!”

…

ลอร์ดทั้งหลายพูดคุยกันอย่างต่อเนื่อง

เมื่อโจวโจวเห็นคำพูดเหล่านี้ สีหน้าของเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนไป เขาไม่มีความคิดที่จะเปลี่ยนใจเลย

ก็ฉันหล่อจริงๆ หนิ!

“เจ้าตะวันสาดแสง: ฉันจะเริ่มถ่ายภาพหน้าจอในอีก 10 วินาทีหลังจากที่ฉันเริ่มถ่ายทอดสดนะ”

หลังจากนั้นเขาก็เปิดฟังก์ชั่นถ่ายทอดสดในทันที

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้ถ่ายทอดสดใบหน้าของตัวเอง แต่เป็นการถ่ายทอดสดการสนทนาแทน

10 วินาทีต่อมา

“เจ้าตะวันสาดแสง: เริ่มได้”

ในทันทีที่เขาพูดจบ ลอร์ดเป็นจำนวนมากก็โพสต์คอมเมนต์ในทันที

“เจ้าตะวันสาดแสงหล่อโคตร!”

“เจ้าตะวันสาดแสงหล่อโคตร!”

“เจ้าตะวันสาดแสงหล่อโคตร!”

“เจ้าตะวันสาดแสงหล่อโคตร!”

…

10 วินาทีต่อมา การถ่ายทอดสดหน้าจอก็ประสบความสำเร็จ

โจวโจวชำเลืองดูสมญานามของลอร์ดทั้งหลาย

จากนั้นเขาก็เลิกคิ้วขึ้น

นี่เป็นเพราะเขาเห็นนางพญามังกรอยู่ในหมู่คนพวกนี้ด้วย

“เธอก็ร่วมประมูลด้วยงั้นเหรอ?”

โจวโจวยิ้ม

เขาไม่สน

จากบนลงล่าง เขาพบผู้ประมูล 10 คนที่ชนะการประมูล รวมถึงนางพญามังกร จากนั้นเขาก็ประกาศชื่อของพวกเขาในช่องสนทนาสาธารณะ

“เจ้าตะวันสาดแสง: สิบคนนี้คือผู้โชคดี ไว้เพิ่มเพื่อนกับฉันนะ ฉันจะเปิดสิทธิ์เพิ่มเพื่อนให้พวกนายและส่งของขวัญไปให้”

“เจ้าตะวันสาดแสง: สุดท้ายฉันก็ขอขอบคุณทุกคนที่เข้าร่วมการประมูลในครั้งนี้แม้ว่าจะยุ่งกันมาก ฉันหวังว่าทุกคนจะผ่านการทดสอบลอร์ดมือใหม่ในวันพรุ่งนี้ไปได้อย่างราบรื่น!”

หลังจากนั้นเขาก็ยกเลิกข้อจำกัดที่มีเพียงผู้ประมูลเท่านั้นที่สามารถพิมพ์คอมเมนต์ได้

ลอร์ดทั้งหลายเริ่มคอมเมนต์ทีละคนๆ

“ฉันได้ๆ!”

“ส่วนฉันอด น่าเสียดายจัง”

“ใครที่ได้ของขวัญช่วยโพสต์ของขวัญให้ดูหน่อยได้ไหม?”

“นางพญามังกรก็ติดหนึ่งในสิบคนนั้นด้วยเหรอ?! ฮ่าๆๆๆ นี่มันดราม่าเกินไปแล้ว”

“พี่ตะวันสาดแสง ช่วยดูถูกผมด้วยของขวัญของพี่ในอนาคตด้วยเถอะ!”

“คอมเมนต์ก่อน ศักดิ์ศรีของนายไปอยู่ไหนหมด?”

“ลืมมันไปเถอะ ศักดิ์ศรีจะหอมหวานกว่าของขวัญได้ยังไง! (หัวสุนัข)”

…

10 นาทีต่อมา ห้องประมูลก็ปิดลงโดยอัตโนมัติ

คราวนี้ การประมูลที่มีลอร์ดเข้าร่วมมากกว่าห้าพันล้านคนก็สิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการ!

ในเวลาเดียวกัน ผู้เข้าร่วมประมูล 10 คนก็ได้เพิ่มเพื่อนกับโจวโจว

โจวโจวได้ทำตามที่เขาพูดไว้และส่งซองแดง 10 ซองไปให้กับพวกเขา

ในซองแดง โจวโจวได้ใส่ไอเท็มที่ใช้ในการประมูลทั้งหมดในคราวนี้เข้าไปอย่างละชิ้น และสุดท้ายเขายังได้ใส่เมคาโนสไตรเดอร์ (ระดับเหล็กดำขั้นสูง) เข้าไปอีก 1 ตัวด้วย!

มันไม่ได้อยู่ในรายการประมูล

มันถือได้ว่าเป็นของขวัญลับที่ถูกเตรียมไว้โดยโจวโจว

ในเวลานั้นเอง นางพญามังกรก็ส่งข้อความมาหาเขา

“นางพญามังกร: มันไม่ง่ายเลยกับการเพิ่มนายเป็นเพื่อน…”

“เจ้าตะวันสาดแสง: ไม่ใช่มันก็เหมือนกันกับคนอื่นที่อยากเพิ่มเธอเป็นเพื่อนงั้นเหรอ? (หัวเราะ)”

นางพญามังกรพูดไม่ออก

เธอได้ปิดรับคำขอเป็นเพื่อนไปแล้ว

มิฉะนั้นเธอคงจะต้องถูกรบกวนจนตายจากคำขอเป็นเพื่อนที่เธอได้รับในทุกๆ วัน

จากนั้นเธอก็ส่งข้อความมาอีก

“นางพญามังกร: พวกเราร่วมมือกันหน่อยเป็นไง?”

“นางพญามังกร: ฉันมีพลังรบในระดับสูงอย่างไวเวิร์น เหตผลว่าทำไมนายถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ก็น่าจะเป็นเพราะนายมีทหารเผ่ามนุษย์เป็นจำนวนมากด้วยการใช้ใบเปลี่ยนอาชีพที่นายมีและข้อได้เปรียบอื่นๆ”

“นางพญามังกร: ถ้านายกับฉันร่วมมือกัน พวกเราก็คงจะสามารถแลกเปลี่ยนในสิ่งที่พวกเราต้องการได้ มันมีโอกาสสูงเลยนะที่พวกเราจะได้เป็นเจ้าแห่งลอร์ดในอนาคต”

“เจ้าตะวันสาดแสง: แล้วก็หันมาสู้กันจนตายไปข้างหนึ่งเพื่อตำแหน่งเจ้าแห่งลอร์ดคนสุดท้ายใช่ไหม?”

“เจ้าตะวันสาดแสง: ฉันไม่อยากทำเรื่องแบบนั้นหรอกนะ นอกจากนี้ การเป็นลอร์ดที่แข็งแกร่งท่ามกลางลอร์ดจากดาวเคราะห์สีน้ำเงินนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเราจะแข็งแกร่งอะไรเมื่อเผชิญหน้ากับลอร์ดจากเผ่าพันธุ์อื่นๆ มันมีลอร์ดจากเผ่าพันธุ์นับไม่ถ้วนที่แข็งแกร่งกว่ามนุษย์เรา แม้ว่าเธอกับฉันจะร่วมมือกันจริงๆ แต่ความเป็นไปได้ที่เราจะเข้าใกล้ตำแหน่งเจ้าแห่งลอร์ดนั้นก็ไม่ได้สูงนัก”

“นางพญามังกร: นายพูดถูก แต่เวลาก็ย่อมมีการเปลี่ยนแปลงตามมาด้วย แม้ว่านายจะแข็งแกร่งมากๆ ในตอนนี้ แต่นายก็ไม่สามารถเดินไปเพียงลำพังได้ในอนาคต”

“เจ้าตะวันสาดแสง: ความสามารถของฉันมีจำกัด ฉันไม่สามารถร่วมมือกับคนอื่นได้ และไม่มีความสามารถในการจัดการพันธมิตรทั้งหมดเหมือนกับเธอ ทั้งหมดที่ฉันสามารถทำได้ก็คือการพัฒนาดินแดนของฉันอย่างเต็มที่”

นางพญามังกรไม่ได้พูดอะไรอีก

ครู่ต่อมา เธอก็หายตัวไปจากรายชื่อเพื่อนของโจวโจวอย่างเงียบๆ

ผู้คนบนเส้นทางที่ต่างกันย่อมไม่อาจร่วมมือกันได้

เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถร่วมมือกันได้ พวกเขาจึงต้องเป็นศัตรูกัน ดังนั้นมันจึงไม่จำเป็นที่พวกเขาจะต้องเป็นเพื่อนกัน

โจวโจวมองดูเพื่อนของเขาหายไปและเงียบ

เขาไม่ได้เงียบเพราะเขาเสียเพื่อนดีๆ อย่างนางพญามังกรไป

แต่เขาเงียบเพราะตัวเอง

เขาได้ผ่านชีวิตมาสองชีวิต

แต่ก็ยังมีบางสิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าจิตใจของเขาจะพัฒนาขึ้นมากแล้วก็ตาม

ยกตัวอย่างเช่นเขาไม่ได้ฝึกฝนทักษะการจัดการองค์กรใดๆ และทักษะทางสังคมของเขาอยู่ในระดับปานกลาง เขาจะไม่ริเริ่มที่จะผูกมิตรกับผู้อื่นและขยายความสัมพันธ์ของเขากับอีกฝ่าย

งานอดิเรกที่เขาชอบคือการอยู่ในโลกของตัวเองและทำในสิ่งที่เขาต้องการ

เหตุผลที่เขาไม่เหมือนกับเธอที่ชูธงของเธอและเรียกร้องให้มีการจัดตั้งพันธมิตรแห่งลอร์ดขึ้นมา

เหตุผลที่สำคัญที่สุดก็คือเขาต้องการพัฒนาดินแดนของเขาด้วยอัตราการดรอป 100% ซึ่งเป็นแกนหลักของพรสวรรค์แห่งลอร์ดของเขา

นี่เป็นวิธีที่เร็วที่สุดในการพัฒนาดินแดนของเขาในปัจจุบัน

หากเขายังคงต้องก่อตั้งพันธมิตรแห่งลอร์ดภายใต้สถานการณ์เช่นนี้และต้องจัดการลอร์ดคนอื่นๆ มันก็คงจะใช้พลังงานของเขาไปมากและทำให้การพัฒนาดินแดนของเขาช้าลงไป

นอกจากนี้ ด้วยฟังก์ชั่นของตลาดซื้อขาย การก่อตั้งพันธมิตรแห่งลอร์ดจึงไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับเขานัก

อีกเหตุผลหนึ่งคือเขาบริหารคนไม่เก่ง

หากเขารวบรวมกลุ่มลอร์ดมาไว้รอบๆ ตัว ผลลัพธ์สุดท้ายอาจเป็น: ลอร์ดคนอื่นๆ จะบ่นเกี่ยวกับเขาหากดินแดนของพวกเขาไม่พัฒนาไปได้เท่าที่ควร

นี่คงจะเป็นการทำร้ายกันทั้งสองฝ่าย

เขาควรมุ่งเน้นไปที่การจัดการตัวเองให้ดีแทน

เมื่อคิดเช่นนี้ โจวโจวก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับความคิดของเขา

“ไม่เป็นไร ฉันเป็นเจ้าแห่งดินแดนแล้ว ในอนาคตจะมีสถานที่มากมายที่จะฝึกฝนทักษะการจัดการของฉัน มันคงจะไม่สายเกินไปที่จะก่อตั้งพันธมิตรแห่งลอร์ดเมื่อฉันมีทักษะในการบริหารจัดการมากพอในอนาคต”

โจวโจวคิด

เขาไม่ใช่ลอร์ดที่สมบูรณ์แบบ แต่เขาจะพยายามอย่างหนักเพื่อทำให้ตัวเองเป็นลอร์ดที่ใกล้เคียงกับคำว่าสมบูรณ์แบบ

เมื่อเขาฟื้นจากสภาพจิตใจนี้แล้ว โจวโจวก็คิดอยู่ครู่หนึ่งและเปิดแชทของหลิงเอ๋อร์ขึ้นมา เขาห่อซองแดงและยัดไอเท็มลงไป

จากนั้นเขาก็ส่งข้อความไปหาเธอ

“เจ้าตะวันสาดแสง: ความแข็งแกร่งของตัวลอร์ดเองก็ไม่อาจดูแคลนได้แม้ว่าเหล่าทหารจะมีความสำคัญมากก็ตาม มิฉะนั้น มันจะจบเห่เอาได้ถ้ามีนักฆ่าลอบเข้ามาตัดหัวเธอ ไม่ว่าเธอจะมีทหารเท่าไร มันก็คงจะไม่สามารถช่วยเธอได้”

“เจ้าตะวันสาดแสง: เธอน่าจะเรียนทักษะพวกนี้เผื่อไว้ในกรณีฉุกเฉิน”

“เจ้าตะวันสาดแสง: แน่นอน เหตุผลหลักก็เป็นเพราะพี่ชายของเธออารมณ์ดี ดังนั้นฉันจึงมอบซองแดงนี้ให้กับเธอ”

ดินแดนโอสถวิญญาณ

หลิงเอ๋อร์มองไปยังซองแดงที่ถูกส่งมาโดยพี่ชายของเธอด้วยสีหน้าอันว่างเปล่า

เขาส่งซองแดงนี้มาให้… เพียงเพราะเขาอารมณ์ดีงั้นเหรอ?

เธอส่งข้อความไปหาโจวโจว “ขอบคุณค่าพี่” จากนั้นเธอก็เปิดกระดานสนทนาขึ้นมา

“เจ้าโอสถวิญญาณ: มันจะรู้สึกอย่างไรที่มีพี่ชายที่ให้ซองแดงกับน้องสาวทุกครั้งที่เขามีความสุข?”

มันดึงดูดกระแสตอบรับที่อิจฉาตาร้อน

หลิงเอ๋อร์หัวเราะ

ในเวลาเดียวกัน ณ เมืองตะวันสาดแสง

“ท่านลอร์ด เป่าซิ่วเอ๋อร์ขอเข้าพบหน่อยเจ้าค่ะ”

เสียงของเป่าซิ่วเอ๋อร์ดังขึ้นมาจากทางด้านนอกประตู

โจวโจวอึ้งไป

จากนั้นเขาก็ให้เธอเข้ามา

หลังจากเป่าซิ่วเอ๋อร์เข้ามาแล้ว เธอก็ยื่นซองๆ หนึ่งให้กับโจวโจวด้วยมือทั้งสองข้าง

“ท่านลอร์ด อาจารย์ของข้าได้บอกว่าพรุ่งนี้เป็นวันสำคัญของท่านลอร์ด ท่านอาจารย์ต้องดูแลอาจารย์หลี่อยู่ในเมืองบ่อปลา ดังนั้นมันจึงไม่สะดวกที่เธอจะมาที่นี่ แต่อาจารย์ก็บอกให้ข้ามอบของชิ้นนี้ให้กับท่านลอร์ด อาจารย์บอกว่าท่านจำเป็นต้องใช้มันในวันพรุ่งนี้” เธอกล่าว

โจวโจวรับมันมาด้วยความสงสัย