ดินแดนของ หลิน ยู ถูกรายล้อมด้วยสนามรบที่ไม่มีที่สิ้นสุด

เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนมาว่าเคยมีสงครามใหญ่เกิดขึ้นที่นี้

อาวุธอุปกรณ์ที่ทรุดโทรมสามารถพบเห็นได้ทุกที่ปักอยู่บนพื้น เช่นเดียวกับ กระดูกคนตายสึกกร่อนและมีรูพรุนไปตามกาลเวลา อย่างน้อยที่สุดมันก็น่าจะมีประวัติมานานหลายร้อยปีเลยที่เดียว

มันน่าจะเป็นโลกที่สูญสิ้นโชคชะตาไปนานแล้ว

มันยิ่งกว่าสนามรบระดับ 6 ที่เขาเข้าไปครั้งก่อนซะอีก

อย่างไรก็ตาม มอนสเตอร์ที่เขาพบภายในสนามรบแห่งนั้นยังมีร่องรอยของสติปัญญาก่อนที่พวกเขาจะเสียชีวิตลง

แต่มอนสเตอร์ที่อยู่ในนี้กลายเป้นปิศาจไปจนหมด พวกเขากลายเป็นโครงกระดูกที่ไม่มีความรู้สึกและรู้เพียงวิธีฆ่าฟันเท่านั้น

หลิน ยู เพิ่งออกไปจากดินแดนไม่นาน ก็ได้มอนสเตอร์โครงกระดูกจำนวนมากค่อยๆปรากฏขึ้นรอบๆตัวเขา ทำให้เขาเคลื่อนที่ไปข้างหน้าได้อย่างเชื่องช้า ขณะที่สังหารพวกมันไปด้วย

ระดับของมอนสเตอร์เหล่านี้เหมือนกับมอนสเตอร์ภายในกระแสสัตว์อสูรก่อนหน้านี้ ซึ่งทั้งหมดอยู่เหนือระดับ S ขึ้นไป

และยิ่งเข้าใกล้ส่วนลึกของสนามรบมากเท่าไหร่ จำนวนมอนสเตอร์ก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น แม้แต่มอนสเตอร์ประเภทอื่นๆ ก็เริ่มมีปรากฏให้เห็น

"ดูเหมือนจะมีมอนสเตอร์ราชันปรากฏขึ้นที่นั่น"

หลิน ยู มองเข้าไปยังส่วนลึกของสนามรบซึ่งเต็มไปด้วยมอนสเตอร์อยู่ทุกหนแห่ง

เห็นได้ชัดว่าเสียงคำรามอันน่าตกตะลึงก่อนหน้านี้ถูกสร้างขึ้นโดยมอนสเตอร์ราชัน

หากเขาต้องการได้รับสมบัติสนามรบ เขาต้องสังหารมัน

นี้คือความแตกต่างระหว่างสนามรบระดับ 8 กับสนามระดับต่ำ!

ซึ่งแตกต่างจากสนามรบระดับต่ำ! ที่สมบัติจะถูกส่งกลับไปโดยอัตโนมัติหลังจากผ่านไปช่วงระยะเวลาหนึ่ง

มันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะได้รับสมบัติระดับ 8 อีกทั้งเขายังต้องเผชิญหน้ากับการลอบโจมตีจากราชันคนอื่นๆ ดังนั้นเขาต้องวางแผนระยะยาว

ดูเหมือนราชันคนอื่นๆ ก็เหมือนกับเขา พวกเขายังอยู่ในขั้นตอนการสำรวจ พวกเขาจึงยังไม่ได้เริ่มโจมตีใครในตอนแรก

"หื้ม? หยุดก่อน"

ทันใดนั้น สายตาของ หลิน ยู ก็ถูกดึงดูดโดยความโกลาหลของเหล่ามอนสเตอร์จากระยะไกล เขาก็สั่งให้กองกำลังหยุดก่อน

ท่ามกลางเหล่ามอนสเตอร์ที่อยู่ห่างจากเขาไปไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตร มีร่างๆหนึ่งค่อยๆเคลื่อนที่มาทางด้านนี้พร้อมกับกองทัพแมลงกลุ่มใหญ่

เขานั้นเหมือนกับหลิน ยู อย่างแปลกประหลาด คือราชันที่ออกมาสำรวจบริเวณโดยรอบ!

และเมื่อ หลิน ยู ได้พบกับเขาเข้า เขาก็พบหลิน ยู เช่นกัน เขาหยุดลงทันทีมองไปที่หลิน ยู อย่างระมัดระวัง

ทั้งสองเฝ้ามองกันจากระยะไกลของสนามรบ พวกเขาทั้งคู่ไม่ได้เคลื่อนไหวในทันที

ทางฝั่งของ หลิน ยู เขาไม่ได้ต้องการที่จะต่อสู้ในเร็วๆนี้ แค่มุ่งเน้นไปที่การสำรวจพื้นที่โดยรอบดินแดนเป็นหลัก

ทางด้านราชันเผ่าแมลง มองไปยังทหารที่อยู่รอบๆ หลิน ยู ดวงตาของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อย

มันไม่ใช่เพราะ หลิน ยู มีทหารอยู่หลายประเภท

สุดท้ายแล้ว ราชันที่สามารถก้าวขึ้นไปถึงระดับ 8 ใครกันบ้างที่จะไม่มีทหารมากกว่า 5 ประเภท?

สิ่งที่ทำให้เขานั้นตกตะลึงคือออร่าที่แผ่ออกมาจากทหารพืชเหล่านั้น แม้ว่าพวกมันจะอยู่ไกล แต่เขาก็ยังรู้สึกได้ถึงแรงกดดัน

คนๆนี้

แข็งแกร่งมาก!

ความแข็งแกร่งของเขาไม่ใช่ธรรมดา

ราชันเผ่าแมลงสรุปออกมาได้ทันที เขาตกตะลึงอย่างมาก

แม้ว่าจะอยู่ห่างไกลจึงมองไม่เห็นข้อมูลของทหารพืชเหล่านั้น

แต่เขาก็ยังแน่ใจ

หากเขาต่อสู้กับคนนั้นๆ เขาคงไม่มีโอกาศชนะอย่างแน่นนอน ทางเลือกเดียวคือหนี

แต่ตอนนี้เขานั้นไม่สามารถที่ถอยไปยังทิศทางดินแดนของเขานั้น

เพราะวิธีนี้ เท่ากับเป็นการเปิดเผยตำแหน่งของดินแดนของเขา มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่ทำแบบนั้น

จึงต้องค่อยเป็นค่อยไป

เขานำกองทัพแมลงถอยไปอย่างช้าๆ มุ่งหน้าไปอีกทางหนึ่ง ขณะที่ตัวเขาคอยจับตามองการเคลื่อนไหวของ หลิน ยู อย่างใกล้ชิด

การเผชิญหน้ากันสั้นๆ นี้ก็จบลงในที่สุดเมื่อทั้งสองจากไป พวกเขาเพียงแค่เฝ้ามองกันและกันเท่านั้น

"ไปกันเถอะ! พวกเราไปที่อื่นกัน"

หลิน ยู มองลึกไปยังทิศทางที่อีกฝ่ายล่าถอยไป เขายังคงนำเหล่าทหารพืชไปสำรวจบริเวณโดยรอบ

ที่ๆ เขาอยู่ในตอนนี้อยู่ห่างจากดินแดนของเขาประมาณ 100 กิโลเมตร

แม้ว่าจะมีใครู้ แต่ก็ยากที่จับตรวจสอบด้วยการจับตำแหน่งของดินแดนของเขาได้ในช่วงเวลาสั้นๆ เว้นแต่พวกเขาจะค้นหาด้วยแบบปูพรมด้วยทหารบิน

ผ่านไปไม่นาน

หลิน ยู ที่เดินทางสำรวจพื่้นที่รอบๆ 100 กิโลเมตรจากดินแดน แต่ไม่ผลร่องรอยของดินแดนอื่นแม้แต่น้อย

สำหรับเหล่าราชันนั้น เขาเพิ่งพบราชันเผ่าแมลงเมื่อกี้นี้เอง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ พวกเขาหลายคนยังคงหมกอยุ่ตัวอยู่ในดินแดน และใช้ทรัพยากรที่พวกเขาเพิ่งได้รับมาเพื่อพัฒนาความแข็งแกร่ง หรือเติมเต็มทหารที่สูญเสียไปจากกระแสสัตว์อสูร

กล่าวอีกอย่างหนึ่ง หากพวกเขาเร่งรีบ พวกเขาก็จะกลายเป้นฝ่ายที่สูญเสีย

เขาเพียงแค่จ้องฟื้นฟูพลังธรรมชาตื ไม่ต้องการเสียทรัพยากรในการอัญเชิญออกมาใหม่

[แจ้งเตือน! ดินแดนของคุณถูกโจมตี!!]

[แจ้งเตือน! ดินแดนของคุณถูกโจมตี!!]

[แจ้งเตือน! ดินแดนของคุณถูกโจมตี!!]

ทันใดนั้น

เสียงแจ้งเตือนสามครั้งก็ดังขึ้นในหัวของ หลิน ยู ขัดจังหวะความคิดของเขา

"ดินแดนถูกโจมตี?"

สีหน้าของ หลิน ยู กลายเป้นเคร่งขรึม เขามองไปยังทิศทางที่ดินแดนของเขาอยู่

เขาเพิ่มออกไปได้ไม่ถึงสองชั่วโมง ก็มีคนมาโจมตีดินแดนของเขส แน่นอนว่าต้องเป้นราชันคนอื่นที่อยู่ใกล้ๆอย่างแน่นอน

"ไปกันเถอะ! รีบกลับไปเร็วเข้า!"

ด้วยเสียงตะโกนอันดังสนั่น เขาขึ้นขี่มังกรจักรพรรดิปิศาจ ในทันทีเก็บเหล่าทหารกลับไปยังมิติต้นกำเนิดกลับไปยังดินแดน

ในเวลาเดียวกันนั้น

ที่ด้านล่างของเนินเขาซึ่งเป็นที่ตั้งดินแดนของ หลิน ยู

ได้มีร่างสองร่างที่ลายล้อมด้วยกองกำลังจำนวนมาก โจมตีไปยังดินแดนของเขายังเมามัน

"เร็วเข้า! กำจัดพืชพวกนั้นซะ! ต้องทำลายดินแดนของคนนี้ก่อนที่เขาจะกลับมา!"

"ดินแดนมันมีเกราะป้องกันอยู่ รีบทำลายมันซะ!"

สองคนนี้เป็นราชันจากโลกเดียวกัน

มันมีกองกำลังเผ่าธาตุและเผ่าจักรกลอยู่รอบตัวพวกเขา กำลังระดมโจมตีใส่เกราะป้องกันดินแดนอย่างรุนแรง เสียงระเบิดดังกึกก้องอยู่ในหูของพวกเขาตลอดเวลา

โดยปกติแล้ว

ภายในดินแดนที่มีราชันอยู่ เว้นแต่จะชนะขาดลอยด้วยพลังที่แข็งแกร่ง มีเพียงราชันแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่เต็มใจโจมตี

สุดท้ายแล้ว นี้เป้นข้อได้เปรียบของการต่อสู้ภายในดินแดน ตราบใดที่มีพลังเวทย์ เขาก็สามารถอัญเชิญทหารออกมาได้อย่างไม่มีจำกัด

แม้แต่สงครามล้างผลาญก็ยังสามารถสังหารพวกเขาได้

แต่ตอนนี้ หลิน ยู ไม่ได้อยู่ในดินแดน

หากราชันไม่ได้อยู่ภายในดินแดน กองกำลังของเขาก็จนไม่เพิ่มขึ้น ซึ่งเป็นโอกาศดีที่จะโจมตี

"ข้าไม่คิดว่าจะโชคดีขนาดนี้ เพียงไม่นานหลังจากที่ออกสำรวจ ข้าก็ได้พบกับทรัพยากรให้เก้บเกี่ยว"

"เร่งมือเร็วเข้า ทำลายเกราะป้องกันนี้ให้แตกซะ!"

ราชันทั้งสองตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้นสั่งให้ทหารของเขาโจมตีเข้าไปอีก

ทหารธาตุ คอยสะกัดเหล่าทหารพืชและดอกไม้แห่งการกลืนกินที่โผล่ออกมาจากป่าเถาวัลย์

ทหารจักรกลที่อยู่แนวหน้ามีหน้าที่โจมตีสนับสนุนและป้องกันการโจมตี

ทหารของราชันทั้งสองเมื่อรวมกันมากถึงหกร้อยเจ็ดร้อย กองกำลังของพวกเขาไม่มีอ่อนแอเลย

เกราะป้องกันที่มีค่าความทนทานอยู่ 100000 นั้นเมื่ออยู่ต่อหน้าพวกเขามันก็อยู่ได้ไม่นาน

หลังจากนั้นไม่นาน ค่าความทนทานของเกราะป้องกันดินแดนก็ลดลงจนเหลือน้อย รอยแตกเริ่มปรากฏบนเกราะป้องกัน

เมื่อทั้งสองเห้นสิ่งนี้พวกเขาก็เต็มไปด้วยความดี

"ให้ตายซิ ในที่สุดข้าก็พังมันได้ ข้าไม่นึกเลยว่าการโจมตีของทหารพืชเหล่านั้นจะแข็งแกร่งขนาดนี้" ราชันธาตุกล่าวขึ้นมา

"ใช่แล้ว" ราชันจักรกลพยักหน้าอย่างเห็นด้วย "ความแข็งแกร่งของราชันผู้นี้ไม่ธรรมดาเลย กองกำลังของเขาแข็งแกร่งอย่างมาก โชคดีจริงๆที่เขานั้นไม่ได้อยู่ที่นี้ ดูเหมือนพวกเราจะได้รับทรัพยากรก้อนใหญ่เข้าแล้ว"

"ฮ่าๆ เจ๋ง!!"

ราชันทั้งสองตื่นเต้นกันอย่างมากสีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความดีใจ

แต่พวกเขานั้นไม่รู้

กองกำลังที่พวกเขาเผชิญหน้าในเวลานี้ไม่มีอะไรไปมากกว่าทหารพืชร่างแยกและทหารที่ถูกอัญเชิญออกมา

มันเป้นเพียงเพราะพวกเขาทั้งสองอยู่บนพื้นที่ราบด้านล่าง พวกเขาจึงไม่สามารถมองเห้นสถานการณ์ที่อยู่ฝ่ายในดินแดนได้เลย พวกเขาจึงยังคงดีใจกันอยู่

ต้นเถาวัลย์ขนาดยักษ์ที่ไม่ขยับเขยื้อนนั้นถูกมองว่าเป็นเกราะป้องกันของดินแดนพืชแห่งนี้ พวกเขาจึงไม่ได้ให้ความสนใจกับมันมากนัก

แน่นอนว่า

ก่อนโจมตี

พวกเขาส่งเสียงดังอยู่ที่ด้านนอกดินแดน

หลังจากยืนยันแล้วว่าไม่มีใครตอบกลับมา ในที่สุดพวกเขาก็เริ่มลงมือ

ตอนนี้ดูเหมือนเกราะป้องกันดินแดนกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

พวกเขาอดใจไม่ไหว สั่งการไปยังเหล่าทหารของพวกเขาเพื่อโจมตีเต็มกำลัง

เพล้งง!!

ในที่สุด ด้วยเสียงที่ดังสนั่น เกราะป้องกันดินแดนก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ กลายเป็นชิ้นส่วนนับไม่ถ้วนสลายไปในอากาศ

"เกราะป้องกันแตกออกแล้ว โจมตีเต็มกำลัง!!"

"ไป! ทำลายแกนกลางของดินแดนเขาก่อน!"

ราชันทั้งสองเป็นคนที่เจนสงครามอย่างเห็นได้ชัด

ทันทีที่เกราะป้องกันถูกทำลายลง กองกำลังของพวกเขาก็เปลี่ยนทิศทางการโจมตี ใช้การโจมตีระยะไกลไปยังต้นไม้โลกที่อยู่ใจกลางดินแดน

ตราบใดที่แกนกลางของดินแดนถูกทำลาย ราชันคนนั้นก้จะตาย

จากนั้นเหล่าทหารพืชทั้งหมดก็จะตายลงด้วยเช่นกัน พวกเขาจะไม่เป็นภัยต่อพวกเขาอีกต่อไป

มีเพียงคนโง่เท่านั้นแหละที่เสียเวลาสู้กับทหารที่ตายแล้ว

อย่างไรก็ตาม

สิ่งต่างๆ นั้นไม่ได้ง่ายอยากที่คิดเอาไว้

เมื่อพวกเขาทั้งสองเร่งรีบขึ้นไปบนเนินเข้าพร้อมกับกองทัพของพวกเขาอย่างตื่นเต้น

บริเวณเนินเขาด้านบนก็ได้มี หมอกพิษกระจายตัวออกมา

หมอกพิษนี้มี สีม่วง ชมพู และแดงตัดกัน

โดยมีต้นไม้โลกเป็นศูนย์กลางแผ่ออกไปยังไหล่เขาด้านล่าง

"มีบางอย่างผิดปกติ"

ราชันจักรกลพบเบาะแสอย่างรวดเร็วและหยุดเมื่อขึ้นไปบนเนินเขาได้ครึ่งลูก

ราชันธาตุก็หยุดลงเช่นกัน มองไปยังรอบๆ

พวกเขาแตกต่างไปจากราชันระดับต่ำที่ไม่มีประสบการณ์เหล่านั้น พวกเขาผ่านการต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วน สัมผัสทั้ง 5 ของพวกเขาเหนือกว่าคนทั่วไปมากนัก

ตอนนั้นพวกเขาไม่ได้สังเกตพื้นที่โดยรอบ

แต่เมื่อพวกเขาขึ้นไปบนเนินเขา พวกเขาก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เพราะเถาวัลย์ยักษ์เหล่านั้นดูเหมือนจะกำลังเคลื่อนไหว+

มันเปล่งออร่าที่น่าสะพรึงกลัวออกมา

"แย่แล้ว! มีการซุ่มโจมตี รีบถอยเร็วเข้า!!"

ราชันจักรกลตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัว และรีบให้เสือชีต้าจักรกลที่อยู่ข้างใต้ข้างเปลี่ยนทิศทาง ใบพัดไอพ่นระเบิดออกมาทันที มันหมุ่นความเร็วที่เร็วอย่างมาก

ราชันธาตุก็ไม่รอช้า

ภายใต้บัพแห่งธาตุลม เขาขี่พายุเฮอริเคน กลับลงไปยังไหล่เขาด้านล่าง

โดยไม่ลังเล

น่าเสียดายที่พวกเขานั้นช้าเกินไป

ทันทีที่พวกเขาขึ้นมาบนเนินเขาได้ถึง 2 ใน 3 ก็มีเสียง "ตูม" ขึ้นบริเวณรอบๆ และก็ได้มีเถาวัลย์ยักษ์จำนวนนับไม่ถ้วนผุดขึ้นมา

ด้วยในการสั่นสะเทือนที่รุนแรงนี้ ทำให้พวกเขาและกองกำลังติดอยู่บนระหว่างเนินเขากับไหล่เขา

"บ้าเอ้ย! เถาวัลย์เหล่านี้พวกมันมีชีวิต"

ในตอนนั้นเอง การแสดงออกมาของราชันทั้งสองก็เปลี่ยนไปในทันที

ในตอนนี้ เนื่องจากมันมีเถาวัลย์ขนาดยักษ์ขวางอยู่ พวกเขาจึงไม่สามารถตรวจสอบข้อมูลของเถาวัลย์ได้ ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่พวกเขาจะไม่สามารถมองเห็นข้อมูลของเถาวัลย์ และพวกเขายังไม่รู้สึกกลิ่นอายของมันอีกด้วย

เพียงแค่คิดว่ามันเป้นเถาวัลย์ที่อันใหญ่เท่านั้นเอง

หลังจากนั้น

นี้มันทหารบ้าอะไรเนี้ย! ทำไมถึงใหญ่โตขนาดนี้?

อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่เคยเห็นมาก่อน

เมื่อพวกเขาหันกลับมามองไปยังร่างขนาดใหญ่ที่ค่อยๆโผล่ขึ้นมากลางป่าเถาวัลย์ดวงตาของพวกเขาก็เบิกกว้าง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่หน้าต่างข้อมูลของมันปรากฏขึ้นตรงหน้าของพวกเขา มันก็ได้เกิดพายุโหมกระหน่ำในใจของเขา

ทหารพืชตัวนี้ปกคลุมพื้นที่เนินเขาทั้งหมด!!

แท้จริงแล้วมันคือทหารพืช!!