หลี่ซิงกวงค่อยๆ ลืมตาที่สับสนขึ้นมาภายใต้การจ้องมองของโจวโจว
ม่านตาของเขาแปลกประหลาดมาก พวกมันมีเจ็ดสีและดูมหัศจรรย์เล็กน้อย
“พี่ชาย ท่านคือ?” เขาลุกขึ้นนั่งและมองดูโจวโจวด้วยความสับสน
‘ข้าตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ?’
“ข้าคือเจ้าตะวันสาดแสง ส่วนชื่อจริงของข้าคือโจวโจว ในระหว่างทางที่เจ้าเดินทางมาเพื่อฝากตัวเป็นศิษย์ เจ้าได้ถูกลอบสังหารโดยชาวต่างเผ่าพันธุ์ระดับเทพแท้จริง ส่วนตอนนี้ข้าก็ได้ชุบชีวิตให้กับเจ้าอีกครั้ง รีบลุกขึ้นเถอะ อาจารย์ของเจ้ากำลังรอเจ้าอยู่” โจวโจวยิ้ม
เด็กคนนี้พูดด้วยเสียงเบาๆ เขาดูน่ารักน่าชังมากเมื่อบวกกับรูปร่างหน้าตาที่น่ารักของเขา
ถ้าเขาอยู่บนดาวเคราะห์สีน้ำเงิน ใครจะรู้ว่าจะมีเด็กสาวมากมายแค่ไหนที่ชอบเด็กน้อยคนนี้
“ข้าถูกชุบชีวิตงั้นเหรอ?”
หลี่ซิงกวงกะพริบตาและสงบสติอารมณ์ลงอย่างรวดเร็ว เขายิ้มออกมา
“ขอบคุณมากพี่ชาย ซิงกวงจะไม่มีวันลืมพระคุณของท่าน ถ้าในอนาคตท่านมีอะไรให้ซิงกวงช่วยก็โปรดบอกซิงกวงได้เลย” เขาพูดออกมาอย่างจริงใจ
โจวโจวมีทักษะกระแสจิตระดับสูง ดังนั้นเขาจึงสามารถสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายกำลังพูดความจริงออกมา
เด็กคนนี้ช่างมีไหวพริบจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่ข้อมูลบอกไว้ว่าเขาทั้งอ่อนโยนและใจดี
โจวโจวถอนหายใจออกมา
นอกจากนี้ ความสามารถของเด็กคนนี้ในการยอมรับสิ่งต่างๆ ยังน่าตกใจมาก
เขายอมรับความจริงที่ว่าเขาฟื้นคืนชีพมาแล้วได้อย่างรวดเร็ว
“ได้สิ ถ้าข้าต้องการความช่วยเหลือในอนาคต ข้าจะเรียกหาเจ้าทันที”
เขาหัวเราะและลูบหัวหลี่ซิงกวง
สหายน้อยคนนี้มีพรสวรรค์มาก เขาอาจจะไปถึงระดับของไป่เหอได้ในอนาคตตราบใดที่มีเวลาให้เขาได้เติบโต
โจวโจวย่อมไม่คิดอะไรมากเกี่ยวกับผลประโยชน์เช่นนี้
ท่าทีที่เขามีต่อเด็กคนนี้คล้ายๆ กันกับท่าทีของเขาที่มีต่อเซียวซวน
เขามีความห่วงใยเด็กน้อยแบบพี่ชายทั่วๆ ไป
“นี่สำหรับเจ้า”
โจวโจวคิดอยู่ครู่หนึ่งและหยิบเอาหุ่นเชิดเจ้าวิญญาณปีศาจวายุคลั่งที่เขาได้รับมาก่อนหน้านี้ออกมาและยื่นมันให้กับหลี่ซิงกวง
ก่อนหน้านี้ เขาลืมไปเลยว่าจะมอบมันให้กับหลิงเอ๋อร์ ดังนั้นเขาจึงคิดว่าจะมอบมันให้เธอในครั้งต่อไป
เขาคงไม่ขาดแคลนของดีๆ อยู่แล้วด้วยการมีอยู่ของราชาแห่งการดรอป
“ขอบคุณมากขอรับพี่ชาย!”
ดวงตาของหลี่ซิงกวงเปล่งประกายขึ้นมาเมื่อเขาได้รับหุ่นเชิดไป
แม้ว่าเขาจะฉลาดมาตั้งแต่เกิด แต่เขาก็เป็นแค่เด็กอายุเก้าขวบ มันจึงเป็นธรรมดาที่เขาจะไม่อาจต้านทานความเย้ายวนของของเล่นเด็กได้
โจวโจวยิ้มเมื่อเขาเห็นเช่นนี้และบอกเด็กน้อยถึงความสามารถของไอเท็มชิ้นนี้
เมื่อหลี่ซิงกวงได้ยิน เขาก็รู้สึกว่าพี่ชายคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าของเขาเป็นคนดีจริงๆ
เขายังมีความทรงจำเมื่อครั้งที่ถูกลอบสังหารสลักอยู่ในใจ ดังนั้นเขาจึงมีเงาก้อนใหญ่อยู่ในใจ ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงชอบของขวัญที่พี่โจวโจวมอบให้เขามาก
ในเวลานั้นเอง ราชาแพทย์แสงศักดิ์สิทธิ์หลิงรั่วก็เดินเข้ามา
“เด็กน้อย เจ้าจำข้าได้ไหม?”
เธอพูดออกมาอย่างอ่อนโยน
“ท่านยายหลิง!”
ดวงตาของหลี่ซิงกวงเปล่งประกายขึ้นมา
เมื่อเขาได้พบกับไป่เหอเป็นครั้งแรก ผู้อาวุโสคนนี้ก็อยู่ข้างๆ ไป่เหอด้วย
“ดีจริงๆ”
รอยยิ้มบนใบหน้าของหลิงรั่วดูใจดียิ่งขึ้น
“ท่านราชาแพทย์ น้องซิงกวง ไปกันเถอะ เจ้าวิหารน่าจะอยากพบกับลูกศิษย์ของเขาแล้ว”
โจวโจวยิ้ม
พวกเขาทั้งคู่ยิ้มออกมาและพยักหน้า
จากนั้นพวกเขาก็พากันเดินออกมาจากที่พักพิง
…
ณ ทางเข้าของวิหารอัศวิน
ไป่เหอและร็อบก็กำลังยืนอยู่ที่ทางเข้าอยู่แล้วเพื่อรอให้โจวโจวและคนอื่นๆ กลับมา
“อาจารย์ ท่านกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวข้าจะรออยู่ที่นี่เอง”
ร็อบอดพูดออกไปไม่ได้
แต่ไป่เหอก็ส่ายหัวกลับมา
หลังจากเงียบไปสักพัก ไป่เหอก็พูดขึ้นมาว่า “ในอดีต ข้าสาบานต่อหน้าพ่อแม่ของซิงกวงว่าข้าจะปกป้องเขาให้ดีและขอให้พวกเขาส่งมอบซิงกวงมาให้ข้า พ่อแม่คู่นั้นไว้ใจข้ามากและตกลงทันที แต่เมื่อซิงกวงกำลังจะยอมรับข้าเป็นอาจารย์ ข้าก็ไม่อาจปกป้องเขาได้และปล่อยให้เขาตาย”
“เจ้าคงไม่รู้ว่าพ่อแม่ของเขามีสีหน้าแบบไหนเมื่อข้านำศพของซิงกวงไปให้พวกเขา? ข้าทำให้ซิงกวง พ่อแม่ของเขา สหายของเขา และผู้อาวุโสของเขาที่ยินดียกซิงกวงให้ข้าสอนสั่งต้องผิดหวัง ข้าทำให้พ่อแม่ของซิงกวงต้องตายด้วยความโศกเศร้าไปตลอดชีวิต ซิงกวงคงจะไม่ได้เจอกับพ่อแม่ของเขาอีก การที่ข้ารอเขาอยู่ที่นี่ไม่นานจะเป็นอะไรไป?”
ร็อบอึ้ง จากนั้นเขาก็เม้มปากและหยุดพูด
ในเวลานั้นเอง ร่างสามร่างก็เดินเข้ามาจากระยะไกล
ร็อบมองดูและดีใจมากทันที
“ท่านอาจารย์ เจ้าตะวันสาดแสงและคนอื่นๆ กลับมาแล้ว!”
เขาพูดออกมาทันที
ไป่เหอยิ้มบางๆ ออกมาในขณะที่เขามองไปยังร่างที่อยู่ไกลออกไป
ในไม่ช้าโจวโจวและคนอีกสองคนก็เดินมาถึงตรงหน้าของไป่เหอ
“เจ้าวิหาร โชคดีที่ข้าไม่ทำให้ท่านต้องผิดหวัง”
โจวโจวยิ้ม
ไป่เหอพยักหน้าและสายตาของเขาก็มองไปยังหลี่ซิงกวง
เขาเห็นหลี่ซิงกวงกำลังมองมาที่เขาด้วยดวงตาที่สดใส
มันเป็นการแสดงความเคารพและเทิดทูนเช่นเดียวกับในอดีต
เขายื่นมือออกมา และในฝ่ามือของเขาก็มีเหรียญตราอันหนึ่ง
“ลุงไป่ ข้ามาที่นี่เพื่อคำนับท่านเป็นอาจารย์ของข้า!”
เขากล่าวด้วยความตื่นเต้น
“ได้สิ เจ้าคือลูกศิษย์ของข้าแล้วนับจากวันนี้เป็นต้นไป”
ไป่เหอมองไปที่เขา หลังจากผ่านไปสักพักเขาก็ยิ้มและพยักหน้าออกมา
…
โจวโจวมองไปยังภาพฉากนี้ด้วยความอิจฉา
สหายน้อยผู้นี้เกิดมาเป็นอัจฉริยะ ตอนนี้เขามีไป่เหอคอยหนุนหลังอีก อนาคตของเขาคงจะไร้ขีดจำกัดแน่ๆ
อย่างไรก็ตาม ตราบใดที่เขาเติบโตขึ้นได้ อนาคตของเขาก็คงจะไม่เลวร้ายแน่ๆ
“เจ้าวิหาร ในเมื่อน้องซิงกวงถูกชุบชีวิตแล้ว ข้าก็ขอตัวก่อนนะ ข้าต้องไปจัดการเรื่องในดินแดนต่ออีก เมื่อข้าสามารถชุบชีวิตคนอื่นได้อีก ข้าจะกลับมาใหม่”
โจวโจวพูดขึ้นมา
อันที่จริงเขายังมีคริสตัลเทวะระดับจิตบริสุทธิ์อยู่ในมืออีกอัน อย่างไรก็ตาม โจวโจวก็วางแผนจะเก็บคริสตัลเทวะศรัทธาระดับจิตบริสุทธิ์นี้สำรองเอาไว้ก่อนเผื่อว่าผู้กล้าของเขาตายในการต่อสู้ในอนาคตและเขาไม่สามารถชุบชีวิตพวกเขาได้ทันทีเพราะเขาไม่มีคริสตัลเทวะศรัทธา
นี่อาจถือเป็นทางออกสำหรับผู้กล้าของเขา เพราะวิหารอัศวินก็ไม่ได้กำหนดเวลาเอาไว้ว่าต้องชุบชีวิตผู้กล้าให้ครบทุกคนตอนไหน
เมื่อเขาได้รับคริสตัลเทวะศรัทธาระดับจิตบริสุทธิ์มาอีกในอนาคต เขาก็ค่อยมาชุบชีวิตพวกเขาก็ได้
“ได้สิ หนี้บุญคุณของข้ามีผลอยู่เสมอ ถ้าเจ้าต้องการความช่วยเหลือของข้าในอนาคตก็บอกข้าได้เลย”
ไป่เหอไม่ได้พยายามจะโน้มน้าวให้เขาอยู่ต่อ
โจวโจวพยักหน้า
“พี่โจว ข้าไปหาท่านได้ไหมในอนาคต?”
หลี่ซิงกวงไม่เต็มใจจะแยกจากโจวโจวเท่าไร
“ได้สิ”
โจวโจวลูบผมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
หลี่ซิงกวงก็ยิ้มออกมาเช่นกัน
“ในอนาคตไม่ต้องเรียกข้าว่าเจ้าวิหารก็ได้ ถ้าเจ้ายินดีก็เรียกข้าว่าลุงไป่ก็พอ”
ไป่เหอพูดออกมาในทันใด
“เจ้าจะเรียกข้าว่าป้าหลิงก็ได้เหมือนกัน”
หลิงรั่วยิ้มออกมาด้วย
โจวโจวอึ้งไปในขณะที่สายตาของเขามองไปยังไป่เหอและหลิงรั่ว
ดีจริงๆ!
มันมีการซุบซิบกันเล็กน้อยระหว่างผู้อาวุโสสองคนนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้แสดงท่าทีคัดค้านอะไรและพูดออกมาทันทีว่า
“ลุงไป่ ป้าหลิง”
พวกเขาทั้งคู่ยิ้มและพยักหน้า
เมื่อร็อบเห็นเช่นนี้ ความสนิทสนมในดวงตาของเขาก็ทวีความรุนแรงขึ้น
หลังจากนั้นทุกคนก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก ไป่เหอและคนอื่นๆ ก็กลับไปยังวิหารอัศวินและไปเตรียมพิธีรับศิษย์ของหลี่ซิงกวง
ในฐานะเจ้าวิหารอัศวินและหนึ่งในสมาชิกระดับสูงของเผ่าพันธุ์มนุษย์ ไป่เหอย่อมไม่สามารถจัดพิธีรับศิษย์แบบง่ายๆ ได้
มิฉะนั้นร็อบก็คงจะไม่ได้รับประวัติผู้กล้ามาเพียงเพราะเขากลายเป็นลูกศิษย์ของไป่เหอ
สำหรับโจวโจว เขาก็ได้กลับไปยังวังของลอร์ดของเขา