โจวโจวส่ายหัวและไม่คิดมากเกินไปเกี่ยวกับมัน

พรสวรรค์แห่งลอร์ดทั้งสองอันนี้ย่อมเป็นประโยชน์ในเชิงบวก เขาไม่อาจตัดสินพวกมันแบบสุ่มๆ แบบนี้ได้

จากนั้นเขาก็หยิบเอากระจกออกมาจากกล่องสมบัติแห่งราชาและมองดูตัวเองในกระจก

เขาไม่ได้ประหลาดใจเลย รูปลักษณ์ของเขาไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอะไร

“บางครั้งการหล่อเกินไปก็ไม่ดีเพราะมันไม่มีช่องว่างให้พัฒนาได้อีกแล้ว” โจวโจวกล่าวอย่างเสียใจ

จากนั้นเขาก็เปิดกระดานสนทนาของอาณาจักรขึ้นมาและมองดู

สุดท้ายเขาก็พบว่าในขณะที่เขาเพิ่งได้รับพรสวรรค์แห่งลอร์ดทั้งสองอันนี้มา ชาวเมืองบางคนก็ได้พบกับความเปลี่ยนแปลงที่พรสวรรค์แห่งลอร์ดรูปงามมอบให้กับพวกเขาแล้ว

[เอ่อ ข้าเพิ่งดูกระจกและพบว่าจู่ๆ ตัวเองก็ดูดีขึ้นมากเลย]

[อ๊า? เจ้าก็ด้วยเหรอ? ข้าคิดว่าข้าเป็นแค่คนเดียวที่หล่อขึ้นซะอีก ข้าคิดว่านี่คือนิ้วทองคำของข้าซะแล้ว]

[พวกเจ้าเพิ่งรู้เหรอ? ข้ากำลังกินข้าวกับเพื่อนอยู่ในร้านอาหารเมื่อครู่ ในขณะที่พวกเรากำลังกิน พวกเราก็รู้สึกถึงความอบอุ่นที่ไหลเวียนผ่านร่างกาย จากนั้นพวกเราก็ตระหนักได้ว่ารูปลักษณ์ของเราดูเหมือนจะได้รับการปรับให้เหมาะสมขึ้น]

[ใช่ๆๆ! มันถูกปรับปรุงขึ้น! ข้าสามารถบอกได้เลยว่าข้าไม่ได้เปลี่ยนเป็นคนอื่น แต่ดูเหมือนว่าหน้าตาของข้าจะดีขึ้นก็เท่านั้นเอง]

[ข้าชอบพัฒนาการนี้นะ!]

[+1!]

[ข้าเพิ่งยืนยันบางสิ่งมา รูปลักษณ์ของชาวอาณาจักรตะวันสาดแสงทุกคนได้รับการปรับปรุงขึ้น รวมทั้งลอร์ดของพันธมิตรดาราและลูกน้องของพวกเขาด้วย เพราะพวกเขาและลูกน้องจะเรียกว่าเป็นชาวอาณาจักรตะวันสาดแสงก็ได้ในฐานะดินแดนรอง]

[บัดซบ! อาณาจักรของข้าสุดยอดไปเลย!]

[อาณาจักรของข้าสุดยอดมาก!]

[ข้าล่ะสงสัยจริงๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?]

…

โจวโจวยิ้มและพิมพ์ลงไป

[อาณาจักรตะวันสาดแสง—เจ้าตะวันสาดแสง: รูปลักษณ์ของทุกคนถูกปรับปรุงขึ้น คิดซะว่ามันเป็นของขวัญจากข้าก็แล้วกัน ข้าหวังว่าทุกคนจะชอบมันนะ ถ้าใครอยากให้รูปลักษณ์เป็นแบบเดิมก็สามารถส่งข้อความส่วนตัวมาหาผู้ดูแลกระดานสนทนาได้ ข้าจะได้เปลี่ยนกลับให้เป็นเหมือนเดิม แต่มันก็เปลี่ยนได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ถ้าใครคิดที่จะเปลี่ยนกลับก็ให้ลองดูข้าก่อน]

ในฐานะเจ้าของพรสวรรค์แห่งลอร์ด เขาย่อมสามารถทำเรื่องเล็กๆ แบบนี้ได้

อย่างไรก็ตาม ในทันทีที่เขาส่งข้อความออกไป ลูกน้องที่อยู่ด้านล่างก็ตอบกลับทันที

[ข้าตกใจจริงๆ! มันเป็นของขวัญจากฝ่าบาทจริงๆ ด้วย?! ฝ่าบาท ท่านสามารถทำเรื่องแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?! ฝ่าบาทจงเจริญ!!! จากนี้เป็นต้นไป ข้าจะศรัทธาแค่เพียงฝ่าบาท!]

[ฝ่าบาทจงเจริญ! อย่าเปลี่ยนมันกลับนะขอรับ! ข้าชอบมัน!]

[ข้าก็ชอบมันเหมือนกัน!]

[ใครจะไม่ชอบที่ตัวเองหล่อขึ้นกัน?]

[ใช่ๆ ข้าชอบมัน!]

[ฮี่ๆ มันคงไม่เป็นปัญหาแล้วในการหาภรรยาในอนาคต]

[ข้าคิดว่ามันยังมีปัญหาอยู่นะ พวกเจ้าทุกคนหล่อขึ้นและสาวๆ ทุกคนก็สวยขึ้น บางทีมาตรฐานก็อาจจะเพิ่มขึ้นด้วยใช่ไหม?]

[ไม่ไหวแล้ว! ข้าจะออกไปหาเมีย]

[จริงด้วย งั้นข้าก็จะออกไปหาคู่ด้วยเหมือนกัน]

[ไม่นานมานี้มันมีสนามบินใหม่ในเมืองของพวกเรา มันมียานภูติทมิฬที่ไม่ได้ใช้งานสามลำถูกเปลี่ยนจากยานบินของกองทัพเป็นยานบินพลเรือนแล้ว ว่ากันว่าข้าสามารถใช้พวกมันเดินทางไปที่แห่งอื่นได้ รวมถึงที่ตั้งของดินแดนของพันธมิตรดารา และอาณาจักรต่างแดน… ข้าตัดสินใจแล้ว ข้าจะออกเดินทางไปยังต่างแดนเพื่อหาคู่ครองด้วยรูปลักษณ์ของข้าในตอนนี้!]

[ข้าก็อยากออกเดินทางด้วยเหมือนกันและนำพาความรุ่งโรจน์มาสู่อาณาจักร!]

[นำพาความรุ่งโรจน์มาสู่อาณาจักร +1!]

[นำพาความรุ่งโรจน์มาสู่อาณาจักร +2!]

[…]

[นำพาความรุ่งโรจน์มาสู่อาณาจักร +10,000!]

…

โจวโจว: “...”

เกิดอะไรขึ้น?

ทำไมจู่ๆ ทุกคนถึงอยาก ‘นำพาความรุ่งโรจน์มาสู่อาณาจักร’? นอกจากนี้ มันมีคนที่อยากนำพาความรุ่งโรจน์มาสู่อาณาจักรมากเท่าไรกัน?

โจวโจวพูดไม่ออก

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้คิดที่จะเข้าไปแทรกแซง

ชาวเมืองมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ นอกจากนี้ มันยังเป็นเรื่องดีที่จะออกไปเห็นโลกให้มากขึ้น

ด้วยการเสริมพลังของพรสวรรค์แห่งลอร์ดทั้งสองอันนี้ พวกเขาอาจจะทำให้เขาประหลาดใจก็เป็นได้

เขาไม่ได้แทรกแซงและไม่ต้องการเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ

การอัพเกรดรูปลักษณ์คือเรื่องระดับชาติ มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเก็บมันไว้เป็นความลับ

อย่างไรก็ตาม โจวโจวก็ไม่คาดคิดว่าในเวลานี้ พรสวรรค์แห่งลอร์ดทั้งสองอันนี้ที่ไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับเขาเท่าไรจะสร้าง ‘ความประหลาดใจ’ ครั้งใหญ่ให้กับเขาในอนาคต

…

หลังจากโจวโจวปิดกระดานสนทนาของอาณาจักรลงไปแล้ว เขาก็มองไปยังรายงานแผ่นสุดท้าย

นี่คือรายละเอียดทหารของอาณาจักรออโรร่า

โจวโจวมองดูและอดตกใจไม่ได้

นี่เป็นเพราะมันเขียนไว้ว่ามีทหารเหลืออยู่ในอาณาจักรออโรร่าประมาณ 200,000 คนซึ่งยังสามารถต่อสู้ได้อยู่

ทหารอีกประมาณ 1.3 ล้านคนของอาณาจักรออโรร่าได้ตายลงในสมรภูมิหรือไม่ก็ได้รับบาดเจ็บหนักและไม่สามารถรับใช้กองทัพต่อไปได้

ส่วนผู้กล้าที่เคยมีอยู่สามคนก็ได้รับความเสียหายอย่างหนักด้วย จอมเวทจิตวิญญาณทมิฬได้ตายลงบนสมรภูมิกับอาณาจักรทาฮัน ในขณะที่ผู้กล้าอีกคนก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกันและยังคงนอนอยู่บนเตียง

สำหรับผู้กล้าอีกคน เขาก็ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยและกำลังรักษาตัวอยู่

“ช่างน่าสงสารจริงๆ…”

โจวโจวเดาะลิ้น

เขาคิดอยู่ชั่วขณะและเงยหน้าขึ้นมองไป่อี้

“พรุ่งนี้ให้ไปที่อาณาจักรออโรร่าและไปพบกับพ่อตาของข้า จากนั้นให้ถ่ายทอดข้อความจากข้าให้กับเขา”

“ประการแรก ถ้าทหารที่ได้รับบาดเจ็บในสงครามกับอาณาจักรทาฮันยินดีที่จะเข้าร่วมกองทัพตะวันสาดแสงและเป็นทหารต่อไป พวกเราก็สามารถให้การรักษาพวกเขาได้แบบฟรีๆ และทำให้พวกเขากลับมามีร่างกายที่สมบูรณ์อีกครั้ง! พวกเราจะรักษาพวกเขาจนหายดีแม้ว่าพวกเขาจะแขนขาขาด และการปฏิบัติต่อพวกเขาหลังจากเข้าร่วมกองทัพแล้วก็จะไม่แย่อย่างแน่นอน!”

“ประการที่สองให้ท่านพ่อตาของข้าส่งของใช้ของจอมเวทจิตวิญญาณทมิฬมาให้ข้า ข้าสามารถชุบชีวิตเขาได้ นอกจากนี้ให้ส่งหมอที่มีความสามารถไปหาผู้กล้าสองคนจากอาณาจักรออโรร่า ตรวจสอบร่างกายของพวกเขาและรักษาให้พวกเขาหายดีด้วย นอกจากนี้ให้เชิญผู้กล้าทั้งสองคนนี้มาทำงานให้กับข้าด้วย ถ้าพวกเขาไม่เต็มใจก็อย่าไปบังคับพวกเขา”

“ประการที่สาม บอกท่านพ่อตาว่าอาณาจักรออโรร่าจะถูกเปลี่ยนเป็นรัฐอาณาจักรออโรร่า ถ้าเขายินดี เขาก็สามารถเป็นผู้ว่าการรัฐอาณาจักรออโรร่าต่อไปได้และสามารถจัดการกับเรื่องใหญ่และเรื่องเล็กทั้งหมดในดินแดนได้ ถ้าเขาไม่ยินดี พวกเราก็จะให้เขาแนะนำคนที่เหมาะสมแทนได้ ถ้าเขาไม่มี พวกเราก็สามารถให้เจิ้งหยวนฉีส่งคนที่มีความสามารถไปดูแลแทนได้”

“นอกจากนี้บอกเจิ้งหยวนฉีให้ตั้งอาณาจักรรัตติกาลเห่าหอนและอาณาจักรทาฮันเป็นรัฐรัตติกาลเห่าหอนและรัฐทาฮันหลังจากพิชิตดินแดนของอาณาจักรทาฮันทั้งหมดได้แล้ว ส่วนดินแดนเดิมของอาณาจักรตะวันสาดแสงจะมีชื่อว่า ‘ทวีปกลาง’ หลังจากห้ารัฐใหม่เหล่านี้ถูกก่อตั้งขึ้นแล้ว พวกเราจะต้องเสริมตำแหน่งของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นที่เกี่ยวข้องในเวลาที่สั้นที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และฟื้นฟูระเบียบสังคมที่ดีก่อนเกิดสงครามให้เร็วที่สุด เพื่อให้ชาวเมืองสามารถอาศัยอยู่ได้อย่างปลอดภัยและสงบสุข”

“ยิ่งไปกว่านั้นพวกเรายังต้องพัฒนาเหมืองอัญมณีธาตุระดับสูงและทรัพยากรอื่นๆ ในรัฐไททันขึ้นมาให้เร็วที่สุดด้วย”

โจวโจวพูดอยู่นานก่อนที่จะหยุดลง

สงครามจบลงแล้วและอาณาจักรใหม่ได้เริ่มต้นขึ้น!

มันมีหลายสิ่งที่ต้องทำและต้องเตรียมตัว

สิ่งที่เขาแนะนำไปเป็นแค่ส่วนเล็กๆ เท่านั้นเอง

เขาสามารถฝากเรื่องอื่นๆ ไว้กับเจ้าหน้าที่อย่างเจิ้งหยวนฉีให้ดูแลต่อไปในอนาคตได้