บทที่ 78: เป่าปอยผมให้กลายเป็นเชือก ตัดหัวแต่ไม่ตาย
ซุยเฮ็งเดินนำหน้าในขณะที่ซูเฟิงอันกับหลิวหลี่เต๋าเดินตามประกบทั้งสองด้าน
“ เรียนท่านผู้ว่าการ มันคือหวังฉิงฉวน” ซูเฟิงอันจำบุคคลนั้นได้อย่างรวดเร็วและเตือนเขาด้วยเสียงต่ำ “ เขาเองก็มาจากตระกูลหวังแห่งหลางหยา เขาไม่ได้อ่อนแอเลย”
“ ไม่เป็นไร” ซุยเฮ็งพยักหน้าเล็กน้อยและมองไปที่หวังฉิงฉวนด้วยรอยยิ้ม “ อะไรกันที่ทำให้ท่านมายังที่พักของข้า?”
สายตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความเมตตา ราวกับว่าเขากำลังมองไปที่หีบสมบัติ
ขอบเขตสัมผัสโลกา!
นี่เป็นผู้ฝึกตนขอบเขตสัมผัสโลกาคนที่สองที่เขาพบตั้งแต่เขามายังโลกใบนี้
ผู้ฝึกตนขอบเขตสัมผัสโลกาทุกคนสามารถมอบแสงแห่งอารมณ์มากมายแก่เขาได้
ในขณะนี้ หวังฉิงฉวนก็ได้ให้แสงสีดำที่เป็นสัญลักษณ์ของความเกลียดขังกับเขาอย่างต่อเนื่อง
ในช่วงเวลาสั้นๆ มันก็เพิ่มขึ้นมาหนึ่งดวงแล้ว
นี่คือหีบสมบัติขนาดใหญ่!
“ เจ้าคือซุยเฮ็งสินะ?” หวังฉิงฉวนมองไปที่เขาอย่างเฉยเมยและไม่ได้สนใจเขา เขามองไปที่ซูเฟิงอันและเยาะเย้ย “ ซูเฟิงอัน เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่?”
“ ท่านหมายถึงอะไร?" ซูเฟิงอันก้าวออกมาและยิ้ม “ ข้าไม่เข้าใจสิ่งที่ท่านต้องการจะสื่อเลย”
“ ในฐานะยอดฝีมือระดับสูงของศาลากระบี่ยู่หัว เจ้าก็กลับช่วยเพื่อนคนนี้ทำร้ายสมาชิกของสำนักและตระกูลใหญ่ต่างๆ!” หวังฉิงฉวนกล่าวเสียงดังและทรงพลัง “ เจ้าต้องการให้ศาลากระบี่ยู่หัวต้องแบกรับกรรมใช่ไหม?”
“ เฮ้ คุณชายหวังคงจะล้อข้าเล่นแล้ว” ซูเฟิงอันส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ ข้าไม่ใช่สมาชิกของตระกูลหวังของท่าน และท่านก็ไม่มีสิทธิ์มาวิพากษ์วิจารณ์ในสิ่งที่ข้ากำลังทำ นอกจากนี้ ท่านผู้ว่าการก็ยังมีเมตตาดุจสวรรค์ลงมาโปรด เพราะฉะนั้นแล้ว ศาลากระบี่ยู่หัวของข้าจึงยินดีที่จะติดตามเขา”
“ ห้ะ?!” หวังฉิงฉวนไม่คาดคิดว่าซูเฟิงอันจะตอบเขาเช่นนี้
ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ยังรู้สึกได้ว่าคำพูดของอีกฝ่ายนั้นไม่มีความละอายเลย นี่ไม่ควรจะเป็นการโต้ตอบของผู้ฝึกตนระดับสูงจากกลุ่มเล็กๆ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเขา
สิ่งนี้ทำให้หวังฉิงฉวนอดไม่ได้ที่จะระแวดระวัง เขาคิดกับตัวเองว่า
“ เป็นไปได้ไหมว่าซูเฟิงอันจะมีไม้เด็ดบางอย่างที่ข้าไม่รู้ หรือเขาจะมีวิธีการอื่นที่เขาคิดว่าเขาสามารถพึ่งพาเพื่อเอาชนะข้าได้?”
“ แต่ถึงแม้ว่าเขาจะเอาชนะข้าได้อย่างสมบูรณ์ แต่มันก็ยังเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะฆ่าข้าได้ ไม่ว่าจะเป็นเขาหรือทั้งศาลากระบี่ยู่หัว พวกเขาก็ล้วนไม่สามารถต้านทานความโกรธของตระกูลหวังแห่งหลางหยาได้ แบบนั้นแล้วเขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหนกัน?”
“ หรือว่าจะเป็น… แต่มันเป็นไปได้อย่างไร?” ทันใดนั้นหวังฉิงฉวนก็หันไปมองซุยเฮ็งและพูดด้วยความประหลาดใจว่า “ เจ้าใช้วิธีใดในการทำให้ซูเฟิงอันติดตามเจ้าด้วยความเต็มใจ!”
ในขณะนี้ เขาก็รู้แล้วว่าเขาคิดผิด ซูเฟิงอันอาจไม่ได้อยู่เคียงข้างซุยเฮ็งเพราะเขาต้องการจะเลื่อนตำแหน่ง
แต่มันน่าจะเป็นเพราะซุยเฮ็งมีบางอย่างที่สามารถทำให้ผู้ฝึกตนชั้นนำมาติดตามเขาด้วยความเต็มใจได้ นอกจากนี้ เหตุผลนี้ก็ยังเพียงพอแล้วอย่างแน่นอนที่จะทำให้ผู้ฝึกตนขอบเขตสัมผัสโลกาคนนี้ไม่แสดงความกลัวออกมาเมื่อต้องเผชิญหน้ากับตระกูลชั้นนำอย่างเขา
เขาไม่เชื่อเรื่องไร้สาระของซูเฟิงอันที่ติดตามซุยเฮ็งเพียงเพราะความใจดีของเขา
บางทีมันอาจจะเป็น…
ขอบเขตเทพ?!
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ รูม่านตาของหวังฉิงฉวนก็หดลงในทันที และความกลัวก็พลุ่งพล่านขึ้นในใจของเขา เขากระโดดขึ้นในทันทีและวิ่งออกจากสำนักงานเทศมณฑลไปโดยไม่ลังเล
ไม่ว่าการคาดเดานี้จะเป็นความจริงหรือไม่ก็ตาม ตราบใดที่มันยังมีความเป็นไปได้นี้ เขาก็กำลังตกอยู่ในอันตรายอย่างแน่นอน!
หนี!
เขาต้องหนีในทันที!
สำหรับหลานชายของเขาหวังจินเซิงซึ่งยังอยู่ที่ทางเข้าตลาด เขาก็ไม่ได้สนใจอีกฝ่ายอีกต่อไป สิ่งที่สำคัญที่สุด ณ จุดนี้คือการช่วยชีวิตตัวเขาเอง
“ จะรีบไปไหนกัน!” ซูเฟิงอันตะโกนขึ้นและกำลังจะทำการไล่ล่า
“ ไม่ต้อง” ซุยเฮ็งหยุดเขา และในเวลาเดียวกัน เขาก็แบมือขวาออกและปอยผมก็ร่วงลงมา จากนั้นเขาก็เป่ามันเบาๆ
ฟิ่ว~
ราวกับมีลมกระโชกพัดผ่านมา ปอยผมปลิวขึ้นไปในอากาศ
ภายใต้การจ้องมองอย่างเหลือเชื่อของซูเฟิงอันและหลิวหลี่เต๋า เส้นผมเส้นนี้ก็กลายเป็นเชือกสีดำสนิทในทันที มันเหมือนกับแสงสีดำที่พุ่งผ่านท้องฟ้าและพุ่งเข้าหาหวังฉิงฉวนในทันที
“ นี่มันอะไรกัน?!” หวังฉิงฉวนรู้สึกหวาดกลัว
เขามองไปที่เชือกสีดำสนิทที่บินเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็วด้วยความเหลือเชื่อ เขาหมุนเวียนพลังปราณในร่างกายของเขาอย่างเมามันและแม้แต่ระดมพลังของสวรรค์และปฐพีเพื่อเพิ่มความเร็วของเขาเพื่อพยายามจะหลบหนีการไล่ตามของเชือก
ถึงกระนั้น มันก็ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง!
ความเร็วของเชือกสีดำสนิทนี้เร็วเกินไป ก่อนที่หวังฉิงฉวนจะทันได้หนีออกไปไกล จู่ๆ เขาก็ตระหนักได้ว่าร่างกายของเขาได้ถูกรัดแน่นและตกลงมาจากท้องฟ้า
เขาถูกมัด!
มือและเท้าของเขาถูกมัดแน่นโดยเชือกสีดำสนิท นอกจากคอและหัวแล้ว เขาก็ไม่สามารถขยับส่วนอื่นได้อีกเลย
“ บ้าเอ๊ย! นี่มันอะไรกัน!” หน้าผากของหวังฉิงฉวนเต็มไปด้วยเหงื่อกำลังเส้นเลือด
สถานการณ์ในปัจจุบันนั้นอยู่เหนือความเข้าใจของเขาไปโดยสิ้นเชิง มันไม่ใช่เคล็ดวิชาที่เขารู้จัก แถมมันยังเป็นวิชาแปลกๆ ที่เขาไม่เคยเห็นหรือได้ยินมาก่อน
นอกจากนี้ เมื่อเขาเห็นว่ามันไม่มีใครอยู่รอบๆ และไม่มีใครมาจับเขา เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโชคดีเล็กน้อย “ มันยังมีโอกาสอยู่ ตราบใดที่ข้าสามารถหลุดออกไปจากเชือกเส้นนี้ได้ ข้าก็จะยังสามารถหนีต่อไปได้!”
แต่แล้ว หวังฉิงฉวนก็ตระหนักได้ว่าเขากำลังบินอยู่ในอากาศ!
อะไรกัน!
เขายังคงถูกมัดด้วยเชือกสีดำประหลาดนี้และกำลังถูกลากขึ้นไปในอากาศ สิ่งนี้มันคืออะไรกันแน่? ทำไมเขาถึงบินได้?!
หวังฉิงฉวนรู้สึกตกใจมากเมื่อพบว่าเขากำลังบินสูงขึ้นและสูงขึ้น เขาค่อยๆ บินขึ้นไปจนถึงความสูงที่เขาสามารถมองเห็นมณฑลลู่ทั้งหมดได้ สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน
ที่ความสูงนี้ ต่อให้เขาจะอยู่ที่ขอบเขตสัมผัสโลกาขั้นสูงสุด แต่ถ้าเขาตกลงไป เขาก็ยังสามารถกลายเป็นเนื้อบดได้!
“ นั่นมัน?!”
ในขณะนี้ สายตาของหวังฉิงฉวนก็แข็งทื่อ เขาเห็นฉากที่ทางเข้าตลาด
เขาเห็นหวังจินเซิงกำลังวิ่งขึ้นไปบนแท่นเวทีอย่างมั่นใจและใช้วิชาของเขาเพื่อโจมตีทหารยาม “ขอบเขตควบรวมปราณ”
อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาต่อมา เขาก็เห็นยามยกมือขึ้นอย่างไม่ใส่ใจและฟาดไปที่หวังจินเซิงราวกับว่าเขากำลังตบไล่ยุง
หลังจากบินกระเด็นไปไกลกว่าร้อยเมตรและพังกำแพงไปห้าชั้น ร่างของเขาก็หยุดลงในที่สุด
จากนั้นศีรษะของเขาก็เอียงไปทางด้านข้างและเขาก็หมดสติไป
“ อะไร!! นี่มันอะไรกัน!!!” หวังฉิงฉวนรู้สึกตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
ผลลัพธ์ในปัจจุบันนั้นแตกต่างจากที่เขาเคยคาดไว้โดยสิ้นเชิง
ไม่สิ เขาควรจะพูดว่าพวกมันอยู่ห่างกันคนละโลกเลยต่างหาก!
ทำไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้น!
พวกเขาทำผิดที่ขั้นตอนไหนกัน?!
….
ตุ้บ!
พร้อมกับเสียงหล่นดังตุ้บ หวังฉิงฉวนก็ตกลงมายังลานกว้างของสำนักงานเทศมณฑล
เขาเงยหน้าขึ้นและพ่นดินในปากออกมา
“ คุณชายหวัง ทำไมท่านถึงรีบร้อนจะจากไปเช่นนี้ล่ะ” ซุยเฮ็งเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม เมื่อมองไปที่เชือกสีดำสนิทที่ยังคงเรืองแสงอยู่ เขาก็พยักหน้าเล็กน้อย “ ข้าสร้างวิชาใหม่สำเร็จแล้ว ไม่เลว ไม่เลว”
เมื่อเร็วๆ นี้ทิศทางการวิจัยของเขาคือการใช้พลังแห่งกฎที่มีอยู่ในแก่นแท้ทองคำเปลี่ยนเป็นอักขระที่เรียบง่ายเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกายของเขา
สำหรับรอยสักมังกรบนหลังฮุ่ยฉี มันก็เป็นเพียงการทดลองเท่านั้น
หลังจากประสบความสำเร็จในการทดลองเมื่อคืนนี้ เขาก็ได้พยายามสลักอักขระลงบนปอยผมของเขาเอง ซึ่งมันก็ทำให้ปอยผมของเขามีพลังพิเศษ
มันเพียงพอแล้วที่จะผูกมัดพันธนาการสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่อยู่ต่ำกว่าขอบเขตแก่นแท้ทองคำ
และแน่นอน การใช้มันเพื่อมัดตัวหวังฉิงฉวนซึ่งอยู่ในขอบเขตสกัดปราณขั้นหกนั้นก็เป็นเรื่องที่ง่ายมากเช่นกัน
อย่างไรก็ดี วิธีการที่แปลกประหลาดเกินไปนี้ก็ทำให้อารมณ์ของหวังฉิงฉวนเปลี่ยนมาเป็นความกลัว แต่ถึงกระนั้น มันก็ไม่ใช่การเก็บเกี่ยวที่แย่อะไร
“ เจ้าเป็นใครกันแน่!” หวังฉิงฉวนมองไปที่ซุยเฮ็งด้วยความสยองขวัญ ประสบการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไปนั้นแปลกประหลาดเกินไป แม้แต่ผู้ฝึกตนขอบเขตเทพก็ยังไม่สามารถทอะไรเช่นนั้นได้
“ แล้วเจ้าคิดว่าข้าเป็นใครกันล่ะ?” ซุยเฮ็งยังคงยิ้มในขณะที่เขามองไปที่หวังฉิงฉวนอย่างอ่อนโยน
“ หากเจ้าต้องการจะฆ่าหรือทรมานข้า เจ้าก็ทำมันตามที่เจ้าต้องการเลยสิ ทำไมเจ้าต้องแกล้งข้าด้วย!” หวังฉิงฉวนไม่ได้ตอบคำถามของซุยเฮ็ง เขาหลับตาลงราวกับว่าเขากำลังรอความตาย
“ ดูเหมือนคุณชายจากตระกูลที่โด่งดังนั้นจะดื้อรั้นเป็นพิเศษ” หลิวหลี่เต๋าเอนตัวไปข้างหน้าและพูดว่า “ พวกเขาคิดว่าตัวเองสูงส่งนัก ข้าเกรงว่าเราคงจะไม่ได้อะไรจากการซักถามพวกเขาแบบธรรมดาๆ”
“ ฮึ่ม!” หวังฉิงฉวนเปิดตาของเขาและเยาะเย้ย “ ข้ารู้จักเจ้า เจ้าคืออดีตผู้ว่าการมณฑลลู่ หลิวหลี่เต๋า เสือที่ล้มลงในที่ราบจะถูกสุนัขรังแก แม้แต่คนอย่างเจ้าก็ยังต้องการที่จะทำให้ข้าขายหน้า?”
“ เรียนท่านผู้ว่าการ ชายผู้นี้กำลังพยายามฆ่าตัวตาย” ซูเฟิงอันสามารถบอกได้ว่าหวังฉิงฉวนกำลังวางแผนอะไรอยู่
มันมีอีกลักษณะหนึ่งของตระกูลที่โด่งดัง นั่นก็คือสมาชิกส่วนใหญ่ของพวกเขาสามารถตายได้โดยไม่ลังเลเพื่อผลประโยชน์ของตระกูล
“ งั้นเราก็มาทำให้เขาสมความปรารถนากันเถอะ” ทันใดนั้นซุยเฮ็งก็ยกมือขึ้นและบีบคว้าอากาศ
แคล็ก!
คอของหวังฉิงฉวนหักในทันที และจากนั้นศีรษะของเขาก็ลอยขึ้นมาอยู่ในมือของซุยเฮ็ง
เกิดความเงียบขึ้นในทันใด
ซูเฟิงอันและหลิวหลี่เต๋ามองไปที่ซุยเฮ็งด้วยความตกใจ จากนั้นพวกเขาก็มองสลับไปที่หวังฉิงฉวนซึ่งกลายเป็นศพไร้หัวไปแล้ว
พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่านี่มันเรื่องไร้สาระอะไรกัน!
ยอดฝีมือขอบเขตสัมผัสโลกาที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลก และเป็น “ผู้สูงศักดิ์” ที่มาจากตระกูลหวังแห่งหลางหยาได้ถูกหักคอราวกับไก่บ้านและถูกเชิญวิญญาณกลับขึ้นสู่สวรรค์ในชั่วพริบตา?
เขาตายง่ายเกินไปแล้ว!
นี่เป็นความแตกต่างระหว่างมนุษย์กับเซียนอย่างงั้นหรอ?
“ นายท่าน! ข้าจับตัวหวังจินเซิงได้แล้ว!” จู่ๆ เสียงของฮุ่ยฉีก็ดังขึ้นจากข้างนอก
ไม่นาน เขาก็เดินเข้ามาพร้อมกับหวังจินเซิงพร้อมกับเตรียมจะพูดอะไรบางอย่าง
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขาได้เห็นฉากตรงหน้า เขาก็กลืนคำพูดของเขากลับไปและไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
“ ไอ้สารเลว! เมื่อลุงของข้ามาถึง เขาก็จะ…” ในขณะนี้ หวังจินเซิงซึ่งตื่นขึ้นมาอย่างงุนงงก็ตะโกนด่าทอสาปแช่ง
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาลืมตาขึ้นและเห็นว่าลุงของเขาได้กลายเป็นศพไร้หัวไปแล้ว และหัวของลุงของเขาก็ยังอยู่ในมือของซุยเฮ็งอีก เขาก็ร้องลั่นออกมาในทันที “ อ้าาาา!”
จากนั้นเขาก็เป็นลมไปอีกครั้ง
“ คราวนี้เจ้ามีอะไรจะพูดไหม?” ในขณะนี้ ซุยเฮ็งก็พูดขึ้น เขาส่ายหัวศีรษะบนมือไปมาและถามต่อพร้อมกับรอยยิ้มว่า “ ท่านหวัง?”
“…”
“…”
หลิวหลี่เต๋าและซูเฟิงอันต่างก็รู้สึกตกตะลึงและเสียวซ่านไปทั่วทั้งตัว
เห็นได้ชัดว่ามันเป็นเวลาเที่ยงวันที่มีแสงแดดแผดเผา แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง พวกเขาก็กลับสัมผัสได้ถึงสายลมอันเย็นยะเยือกที่พัดมาจากทางด้านหลัง
เขากำลังทำอะไร?
เขากำลังคุยกับผีหัวขาด?!
การแสดงออกของฮุ่ยฉีนั้นดูแปลกมาก ฉากที่อยู่ตรงหน้าเขาทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยอย่างอธิบายไม่ถูก
ในขณะนี้ เขาก็ยังสังเกตเห็นว่าทั้งหัวศีรษะและศพไร้หัวนั้นไม่มีเลือดออก
“ ทะ-ทำไมข้าถึงยังไม่ตาย!!!”
ทันใดนั้นหัวของหวังฉิงฉวนก็พูดขึ้น เมื่อมองไปที่ศพไร้หัวของเขา จิตใจของเขาก็พังทลายลงในทันที เสียงของเขาสั่นสะท้านในขณะที่เขาพูดว่า “ เจ้า.. เจ้าต้องการให้ข้าทำอะไร เจ้าต้องการให้ข้าพูดอะไร?!”
Copyright © 2025 xxxxx.com, All Right Reserved