"โกร๋วววว"

เสียงคำรามดังกึกก้องไปทั่วป่าพันหิน

ภายใต้การปิดล้อมโจมตีอันบ้าคลั่งของเหล่าราชันจากโลกต่างๆ ในที่สุดกระดองของเต่าบรรพชนหายนะก็ถูกทะลวงล่วงหล่นสู่พื้น

เมื่อเขาเห็นว่ามันกำลังได้รับบาดเจ็บสาหัสและกำลังจะตายลง ราชันคนอื่นก็ตื่นเต้น พวกเขาค่อยๆเคลื่อนเข้าใกล้กับพร้อมกับกองกำลังของพวกเขา

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดนั้นต้องการที่จะเข้าไปแย่งชิงรางวัลที่ตกลงมาจากมอนสเตอร์ราชันตัวนี้

หลิน ยู ก็เช่นกัน เขาสั่งให้เป่าปิงเล็งไปยังจุดอ่อนของเต่าบรรพชนหายนะ พร้อมเดินเข้าหน้าไป

พลังชีวิตของมันลดลงเรื่อยๆ

ราชันทุกคนถึงกับกั้นหายใจ บรรยากาศโดยรอบกลายเป็นเงียบสงัด

"เอาเลย สังหารมันซะ"

ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น

ราชันปิศาจระดับ 8 ที่ซ่อนอยู่ทามกลางฝูงชนก็ระเบิดพลังออกมา

ปิศาจศาจระดับ 9 ข้างกายเขาถือหอสีดำทมึนแทงเข้าไปยังหัวใจของเต่าบรรพชนหายนะ

ฟุ๊ดดด

โกร่ววววว

เสียงของเนื้อที่ถูกแทงดังขึ้นพร้อมกับเสียงโหยหวน วาระสุดท้ายของเต่าบรรพชนหายนะดังก้องอยู่ในหูของราชันทุกคน

[ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านได้สังหารมอนสเตอร์ระดับ 8 ได้สำเร็จได้รับพลังเวทย์ 100000 แต้ม]

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหันนี้ ทำให้ราชันทุกคนตกใจในทันที

พวกเขาไม่คิดว่าจะมีราชันระดับแอบซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางฝูงชน แถมเขายังมีทหารระดับ 9 อีกด้วย

เกิดเสียงดัง "ปังง" ร่างภาพฉายเต่าบรรพชนหายนะก็ระเบิดออกกลายเป็นเศษพลังงานจำนวนนับไม่ถ้วน ควบแน่นกลายเป็นสมบัติที่เปล่งประกายบนอากาศ

เหมือนเทพธิดาโปรยดอกไม้ออกมา

ในหมู่สมบัติเหล่านั้น มีแก่นแท้ดินแดนระดับ 8 1 อันแก่นแท้ดินแดนระดับ 7 10 อัน และสมบัติมีทอง 3 ชิ้น

ช่วงเวลาที่สมบัติเหล่านี้ปรากฏขึ้น ราชันระดับแปดที่โจมตีปิดฉาก ก็ตรงไปยังแก่นแท้ดินแดนระดับ 8 และสมบัติที่อยู่ใกล้เขามากที่สุด เก็บมันไว้และหันหลังรีบหนีไปทันที

"แย่แล้ว! เข้าเอาสมบัติไปแล้ว!"

"หยุดเขา อย่าให้เขาหนีไปได้!"

"ทิ้งสมบัติเอาไว้ซะ"

เหล่าราชันต่างคำรามครั้งแล้วครั้งเหล่า ในที่สุดพวกเขาก็ตอบสนอง ปิดล้อมราชันระดับ 8 คนนั้นทันที

ราชันระดับ 8 รู้ว่ามีเพียงแค่ 2 มือนั้นไม่สามารถเอาชนะหลายมือได้

แม้ว่าเขามีทหารระดับ 9 ก็ตามแต่เขาก็ไม่ยังไม่สามารถต่อกรกับทหารระดับ 8 จำนวนมาก ได้ เข้ากระโดดขึ้นไปบนปิศาจจากนั้นให้มันบินสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า ฝ่าวงล้อมไปอย่างรวดเร็ว

สำหรับราชันที่เหลือพวกเขาต้องเข้าสู่การต่อสู้ด้วยความวุ่นวานจับกลุ่มกันเพื่อแย่งชิงสมบัติที่เหลือ

"เอาเลย!"

คิดไม่ถึงว่าในเวลานี้ จะมีเสียงอันแผ่วเบาดังขึ้นท่ามกลางฝูงชน

ราชันที่กำลังหลบหนีพร้อมกับกองกำลังของเขารู้จักเจ็บปวดอย่างรุนแรงจากภายในร่างกายของพวกเขา กลุ่มดอกแดนดิไลอัลโลหิตเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว

"นี้มันอะไรกัน!!!?"

"ระวัง! มันคือดอกแดนดิไลอัลโลหิตของเผ่าพฤกษา"

"รีบรักษาเร็วเข้า!!"

เหล่าราชันต่างอุทานออกมา สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างต่อเนื่อง

ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ตอบสนอง ร่างของราชันบางส่วนก็กระตุก เพราะดอกแดนไลอัลจำนวนมากได้ระเบิดช่องท้องของพวกเขา พวกเขาล้มลงกับพื้นด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส

ส่วนคนอื่นๆที่ถูกดอกแดนดิไลอัสงอกบนร่างกาย ในขณะที่พวกเขาพยายามเข้าใกล้สมบัติก็พยายามกำจัดมันออก

แต่ไม่คาดคิด

ในเวลานี้เองมีเห็ดสีแดงที่กระจายอยู่ทั่วพื้นก็เกิดระเบิดขึ้น

"ตูมมม ตูมม"

เกิดระเบิดอย่างรุนแรงหลายชุดสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งป่าพันหิน

[สังหารราชันต่างโลกระดับ 7 ได้รับพลังเวทย์ 200000 แต้ม แก่นแท้ดินแดนระดับ 7 1 อัน]

[สังหารราชันต่างโลกระดับ 7 ได้รับพลังเวทย์ 340000 แต้ม แก่นแท้ดินแดนระดับ 7 1 อัน]

.....

เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นในหัวของ หลิน ยู อย่างต่อเนื่องแต่เขานั้นไม่ได้สนใจ

อาศัยจังหวะจากความโกลาหลนี้ เขาบุกเข้ามาถึงจุดศูนย์กลาง คว้าสมบัติและแก่นแท้ดินแดนระดับ 7 อีก 3 ชิ้นไปโดยไม่แม้แต่จะมอง จากนั้นก็เรียกกองทัพพืชกลับมา ขึ้นขี่มังกรราชาปิศาจ หันหลังหนีกลับไปทันที

"แย่แล้ว! สมบัติถูกขโมยไปอีกแล้ว รีบตามไปเร็ว"

"กองกำลังบินหยุดเข้าเอาไว้!"

ราชันที่ตอบสนองทันคำรามออกมาไล่ตามห หลิน ยู ไปในทันที

ในชั่วพริบตา หลิน ยู ก็สกัดเอาไว้ เขาถูกล้อมจากทุกทิศทุกทาง

"ดันพวกมันออกไป"

สีหน้าของ หลิน ยู กลายเป็นคนที่ไร้ปรานี เขาออกคำสั่งแก่มังกรราชาปิศาจโดยตรง

มังกรราชาปิศาจส่งเสียงคำรามดังลั่นออกมาพร้อมกับมังกรพืชตัวอื่นๆพวกมันเปิดใช้งานสกิลเงาเร้นลับทันทีรีบบินออกไปข้างนอก

ในทางกลับกัน หลิง ซี ได้นำกองทัพก๊อบลินโบกไม้เท้าออกมาอย่างตื่นเนื่องเพื่อสกัดเหล่ากองกำลังที่พุ่งเข้ามา

"กร๊าซซซ"

เมื่อเห็นว่ามีกองกำลังเข้ามาขวางทางมากขึ้นเรื่อยๆ มังกรราชาปิศาจที่อยู่ภายใต้หลิน ยู ก็ระเบิดพลังมังกรออกมา

ด้วยเสียงคำรามที่ดังลั่น กรงเล็บขนาดใหญ่ของมันตบไปยังกองกำลังขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหน้าจนแหลกเป็นจุล กระแทกกองกำลังที่ปิดล้อมพวกเขา และหลบหนีออกไป

ทันทีที่กองกำลังเหล่านั้นตกอยู่ในความโกลาหล หลิง ซีที่ สกัดกองกำลังเหล่านั้นอยู่ก็ยกไม้เท้าสูงขึ้น พลังธรรมชาติก็พุ่งพล่านขึ้นมาอย่างดุเดือด

หวู่มมม

จู่ๆ ก็มีใบไม้ปรากฏขึ้นเต็มท้องฟ้าทอประกายสีเขียวลอยอยู่ในอากาศ พุ่งไปยังกองกำลังเหล่านั้น

ในตอนนี้เอง ซากศพของกองกำลังเหล่านั้นก็ร่วงหล่นลงมาราบกับสายฝน พวกมันตกลงมาอย่างต่อเนื่อง

แม้แต่ทหารระดับ 8 ก็ไม่สามารถต้านทานพลังของ หลิง ซี ได้

"ไปกันเถอะ"

หลิน ยู ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดเร่งความเร็วเพื่อหลบหนีออกไปจากที่นี้ทันที บินออกไปยังด้านนอกของป่าพันหิน

ในเวลาไม่ถึง 10 นาทีต่อมาเขาก็สลัดทหารกลุ่มสุดท้ายที่ไล่ตามมาไปหลบซ่อนอยู่ภายในป่า

"ฟู่!"

"สุดท้ายก็หนีพ้น"

หลิน ยู ถอนหายไปในออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ขณะนี้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ราชันระดับ 7 เหล่านั้นไม่มีคนใดเลยที่อ่อนแอ

หากเขาไม่ได้เตรียมพร้อม ใช้ดอกแดนดิไรอัลและให้ราชาปิศาจเห็ดวางระเบิดไว้ก่อนล้วงหน้า เขาเกรงว่ามันคงไม่ง่ายที่จะสร้างความวุ่นวานระดับนี้ นับประสาอะไรกับการคว้าสมบัติและหลบหนีออกมาได้

และเขาก็คิดไม่ถึงเช่นกัน

หลังจากที่มอนสเตอร์ราชันระดับ 8 ตายลง มันก็ได้มีสมบัติแก่นดินแดนระดับ 7 รวมถึงยังมีแก่นแท้ดินแดนระดับ 8 ตกลงมาอีกด้วย

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแม้แต่ราชันระดับ 8 ก็ยังให้ความสนใจ

เขาไม่รู้ว่าจะมีมอนสเตอร์ราชันระดับ 9 อยู่ที่ส่วนลึกหรือไม่

ถ้าหากมันมีมันจะไม่ดรอปแก่นแท้ดินแดนระดับ 8 ระดับ 9 จำนวนมากอย่างนั้นเหรอ?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หลิน ยู ก็ดูเหมือนจะเข้าใจเล็กน้อยว่าทำไมเขาถึงไม่เคยเห็นราชันระดับสูงที่บริเวณรอบหน้านี้

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเข้าไปยังส่วนลึกเพื่อล่าแก่นแท้ดินแดนระดับ 8

หลังจากหายใจเข้าลึกๆ เขาก็เริ่มนับกำไรที่เพิ่งได้รับมา

แก่นแท้ดินแดนระดับ 7 ที่ได้มาจากมอนสเตอร์ราชัน 3 อัน รวมกับที่ได้จากการสังหารราชันระดับ 7 ท่ามกลางความวุ่นวายนี้ รวมเป็น 15 อัน

เมื่อนับรวมกับ 5 ชิ้นที่เขามีก่อนหน้านี้ มันเพียงพอที่จะให้เขาอัพเกรดระดับทหารอีก 2 ตัวขึ้นเป็นระดับ 8 นี้เป็นการเก็บเกี่ยวที่ยอดเยี่ยมสำหรับเขาไปเลย

ด้วยวิธีนี้ ไม่เพียงแต่เขาจะรวบรวมวัสดุสำหรับการอัพเกรดเป่าปิงเป็นระดับ 8 ครบแล้วแต่เขายังสามารถอัพเกรดทหารระดับ 8 เพิ่มเติมได้อีกด้วย

หลิน ยู เปิดดูหน้าต่างข้อมูลของเป่าปิงอย่างไม่เต็มใจหนัก ค่าประสบการณ์ของมันคือ 980/2500 มันยังไม่ถึงครึ่งหนึ่งด้วยซ้ำ

ก่อนหน้านี้ค่าประสบการณ์ของมันอยู่ที่ 300 แต้มหลังจากใช้งานลูกบอลค่าประสบการณ์

แม้ว่าเขาต้องพึ่งปราชญ์แห่งพงไพร แต่มันก็ต้องใช้เวลานานกว่าจะเต็ม

ดูเหมือนเขาต้องหาเวลาไปเคลียร์อาณาจักรลับเท่านั้นซินะ และอาศัยบัพค่าประสบการณ์จากปราชญ์แห่งพงไพรเพื่อเพิ่มค่าประสบการณ์

อย่างไรก็ตาม มันมีมอนสเตอร์ระดับ 7 อยู่จำนวนในภายในอาณาจักรลับ ค่ามันประสบการณ์มันน่าจะเต็มหลังจากที่เขาเคลียร์ซัก 2 หรือ 3 ครั้ง

หากเข้าโชคดีเขาอาจจะได้รับวัตถุศักดิ์สิทธิ์หรือโทเค็นทหารก็ได้

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หลิน ยู ก้มลงไปมองที่ของอีกอย่างที่อยู่ในมือของเขา

มันเป็นไม้กลางเขนที่คล้ายกับวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่เขาขายไปก่อนหน้านี้

แต่ตัวมันมีสีทองเข้มกว่านิดหนึ่ง

[ชื่ออุปกรณ์ : กางเขนคืนชีพ ]

[ความสามารถ : นำอุปกรณ์ชิ้นนี้ไปยังแกนกลางของดินแดนเพื่อชุบชีวิตทหารที่กำหนด ซึ่งการใช้งานต้องใช้พลังเวทย์เป็นจำนวนมาก สามารถใช้ได้ครั้งเดียว]

นี้มัน....

อุปกรณ์คืนชีพทหาร?

ใบหน้าของ หลิน ยู เต็มไปด้วยความสุข นี้มันคือสมบัติหายากที่ดรอปมาจากมอนสเตอร์ราชัน

มันสามารถชุบชีวิจทหารที่ตายไปแล้ว

กล่าวคือ เขาไม่ต้องกังวลอีกต่อไปว่าทหารของเขาจะตายในอนาคต

แม้ว่ามันจะต้องใช้พลังเวทย์เป็นจำนวนมาก แต่มันคุ้มค่าเมื่อเทียบกับทหารพืชราชวงศ์ที่แสนล้ำค่าของเขา!

การเดินทางมายังภูมิภาคหลักของมอนสเตอร์ครั้งนี้เขาได้เก็บเกี่ยวครั้งใหญ่เลย

ตัวเขานั้นอยากอยู่ที่นี้ต่อยังไม่อยากขากไป

แต่เนื่องจากเขานั้นสังหารราชันอื่นๆไปมากมาย ทำไมมานาของเขานั้นมากกว่า 4 ล้านเข้าไปแล้ว ซึ่งมากกว่าเคลียร์อาณาจักรลับอย่างมาก

แม้ว่าคนที่ถูกสังหารไปนั้นจะเป็นราชันที่อ่อนแอแถมยังมีพลังเวทย์น้อยอีก

แต่เขาสามารถทดแทนมันด้วยจำนวนได้

อย่างน้อยหนึ่งคนก็มีสองแสนเป็นอย่างต่ำ หากเขาสังหารสองถึงสามคนพลังเวทย์ก็อาจจะถึงล้านนี้ยังไม่รวมแก่นแท้ดินแดนอีกนะ ดูเหมือนที่นี้จะเป็นดินแดนแห่งโชคลาภอย่างแท้จริง

แน่นอน

ว่าเขาต้องมาที่นี้ทุกวันอย่างแน่นอน

"ฟู่ ช่างมันก่อนก็แล้วกัน กลับกันก่อนดีกว่า"

หลิน ยู ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อเห็นว่าเริ่มที่จะมืดแล้ว เขาก็ไม่ได้อยู่ในป่าอีกต่อไป

ขี่ มังกรราชาปิศาจ บินขึ้นไปบนท้องฟ้า

หากมองจากระยะไกล เขาจะสามารถเห็นต้นไม้โบราณที่สูงตระหง่านตรงทางเข้าดินแดนดังนั้นเขาจึงไม่ต้องกังวลว่าจะหลงทาง

ผ่านไปไม่นาน

เขาเดินทางกลับยังเสาหินที่มีม่านแสงปกป้องเอาไว้และเข้ามายังด้านใน

เพียงไม่นาน ราชันคนอื่นที่ได้เข้าร่วมสงครามกับภาพฉายมอนสเตอร์ราชันก็ปรากฏตัวขึ้นทีละคนรีบกลับมาจากด้านนอก

เมื่อมองดูใกล้ๆสภาพของแต่ละคนย่ำแย่อย่างมาก

บางคนที่ถึงกับไหม้เกรียมจากแรงระเบิด ผมครึ่งหนึ่งของเขาหายไปเผยให้เห็นศรีษะโล้นที่ไหม้เกรียม

ในช่วงเวลาโกลาหลนั้น หลิน ยู จงใจลดจำนวนแดนดิไรอัลฝั่งราชันทวีปดึกดำบรรพ์ เพื่อให้พวกเขาเกิดความวุ่นวายให้น้อยที่สุด

แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีราชันหลายคนโดนที่โดนระเบิดลูกหลงไป พวกเขาอับอายอย่างมาก

"บ้าเอ้ย! อย่าให้ข้ารู้นะว่าใครกันที่เป็นเจ้าของระเบิดบ้านั้น ข้าจะทุบมันไม่เลี้ยงเลย!"

"เจ้ายังดี แต่โดนระเบิดจนหัวล้าน ข้านี้โดนระเบิดกระเด็นออกไปราวกับสุนัขเกือบจะโดยเหยียบตายแล้วมั้ยละ"

"ข้าไม่รู้หรอกว่าเป็นราชันคนไหน ที่ใช้กลยุทธวางระเบิดที่น่ารังเกียจนี้!"

"แถมยังมีดอกแดนดิไรอัลพวกนั้นด้วย ข้าใช้เวลานานมากกว่าจะกำจัดพวกมันออกไป ทำให้สมบัติพวกนั้นถูกชิงไปจนหมด ทหารของข้าตายไปจำนวน สูญเสียไปไม่น้อยเลย"

"อย่างน้อยก็ได้รางวัลปลอมใจเป็นพลังเวทย์ 100000 แต้มไม่ใช่หรอ มันน่าจะเพียงพอให้เจ้าอัญเชิญทหารออกมาใหม่อีกครั้ง..."

ราชันที่เพิ่งกลับมาต่างพากันเดินเข้าไปในรอยแยกมิติออกไปจากภูมิภาคหลักของมอนสเตอร์

ในครั้งนี้ เนื่องจากภาพฉายปิศาจค่อนข้างอยู่ใกล้กับพวกเขา ทำให้การสูญเสียของทวีปดึกดำบรรพ์ค่อนข้างน้อย มีผู้เสียชีวิตไม่มากเท่าไร

ขณะที่เหล่าราชันยังคงเดินทางกลับ อย่างต่อเนื่อง ท้องฟ้าด้านนอกก็ค่อยๆมืดลง

ความสว่างของดวงจันทร์ได้บดบังดวงอาทิตย์บนท้องฟ้าไปจนหมด ช่วงเวลากลางคืนได้ปกคลุมภูมิภาคนี้อีกครั้ง

ในตอนนั้น

ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ที่อยู่ในก้อนเมฆดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นดวงคาคู่หนึ่งจ้องมองไปยังพื้นดินอันกว้างใหญ่ที่อยู่เบื้องล่างอย่างเงียบงัน..

ราชันกลายพันธุ์ตอนที่ 251