บทที่ 245 : เจ้าต่างหากเป็นใคร!

สิ่งที่เธอเห็นในเมืองจูเหอในตอนนั้นได้ทิ้งความประทับใจอย่างสุดซึ้งให้กับเธอ

นี่เป็นเหตุผลที่เธอตั้งใจฝึกตนมาเป็นเวลาร้อยปี

แม้ว่าซุยเฮ็งจะไม่เคยทำอะไรกับเธอ แต่หลังจากได้ใช้เวลากับเขามาสักพัก ร่างของซุยเฮ็งก็ได้ตราตรึงอยู่ในหัวใจของเธอ

เธอจะไม่มีวันลืมเซียนผู้ยืนอยู่บนกำแพงเมืองที่สามารถเรียกลมพายุได้

ทุกครั้งที่ซูไป่ลุ่รู้สึกเหนื่อยและต้องการจะพักผ่อน เธอก็จะนึกถึงคนในตอนนั้นและคิดว่ามันจะเป็นอย่างไรหากเธอได้ยืนอยู่ต่อหน้าเขาหลังจากที่เธอทะลวงแล้ว

“ ตอนนี้ข้ากลายเป็นเซียนมนุษย์แล้ว ข้าสงสัยจังว่าข้าจะเข้าใกล้เขาได้ไหมแค่ไหนแล้ว” ซูไป่ลู่คิดกับตัวเอง จากนั้นเธอก็เห็นนักพรตซึ่งดูเหมือนจะอยู่ในวัยห้าสิบถึงหกสิบเดินผ่านมา “ ท่านพ่อ”

คนที่เดินมาคือซูเฟิงอัน ยอดฝีมืออันดับต้นๆ ขอบเขตสัมผัสโลกาที่เคยได้ติดตามซุยเฮ็งไปมาเมื่อร้อยปีก่อน ผู้อาวุโสของศาลากระบี่ยู่หัว

เมื่อ 20 ปีก่อน เขาได้กลายเป็นเซียนมนุษย์ไปแล้ว

“ ไป่ลู่ เจ้าทะลวงสู่ขอบเขตเซียนมนุษย์แล้วหรอ” ซูเฟิงอันมองดูลูกสาวของเขาอย่างมีความสุขและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ ในอนาคต ศาลากระบี่ยู่หัวของเราก็จะมีเซียนมนุษย์สองคนแล้ว ในโลกปัจจุบัน เราก็ถือได้ว่าเป็นสำนักใหญ่”

นับตั้งแต่เทพวารีแห่งแม่น้ำหงได้แสดงเต๋า ผู้ฝึกตนขอบเขตสัมผัสโลกาและขอบเขตเทพจำนวนนับไม่ถ้วนก็ได้ปรากฎตัวขึ้น

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะมีผู้ฝึกตนขอบเขตเทพมากมาย แต่มันก็มีคนเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสามารถเข้าสู่ขอบเขตเซียนมนุษย์และเซียนปฐพีได้

ถ้าพวกเขาสามารถมีเซียนมนุษย์สองคนได้ พวกเขาก็จะนับเป็นสำนักที่มีชื่อเสียงระดับโลก

“ ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณกฤษฎีกาของผู้สมบูรณ์แบบซุยในการเผยแพร่เต๋าเซียนผ่านเทพวารีหง” ซูไป่ลู่กล่าวด้วยความเคารพในสายตาของเธอ “ หากไม่ใช่เพราะเช่นนั้น ข้าก็อาจจะไม่สามารถเข้าสู่ขอบเขตเทพได้ด้วยซ้ำแม้หลังจากผ่านไปร้อยปี”

“ บุญคุณของท่านเซียนซุยนั้นไร้ขอบเขตอย่างแท้จริง ผู้ฝึกตนทุกคนบนโลกล้วนได้รับความเมตตาจากเขา” ซูเฟิงอันถอนหายใจออกมาเล็กน้อย “ นี่เป็นสิ่งที่เป็นเกียรติที่สุดในชีวิตของข้าที่สามารถติดตามท่านเซียนซุยได้ในช่วงเวลานั้น”

“ ท่านพ่อ ท่านคิดว่าท่านเซียนซุยจะกลับมาในครั้งนี้หรือไม่?” ซูไป่ลู่มองไปที่บนท้องฟ้า สายตาของเธอดูเหมือนจะมองออกไปในระยะไกล “ นี่ก็ใกล้จะครบ 100 ปีแล้ว”

“ ไม่น่า” ซูเฟิงอันส่ายหัวและมองไปที่บนท้องฟ้า “ สถานที่ของเรานั้นเล็กเกินไปสำหรับท่านเซียนซุย มันไม่สามารถช่วยยกระดับการฝึกตนของเขาได้เลย”

“…” ซูไป่ลู่เงียบลง

“ ไป่ลู่ เจ้าเคยได้ยินคำพูดที่ว่า ‘มังกรไม่อยู่กับงู’ ไหม?” ซูเฟิงอันถอนหายใจเบาๆ และพูดว่า “ นั่นคือความจริง ช่องว่างระหว่างท่านเซียนซุยกับเรานั้นเป็นเหมือนมังกรกับงู”

“ ยิ่งไปกว่านั้น ข้าก็ยังสัมผัสได้ว่าท่านเซียนซุยนั้นให้ความสำคัญกับการฝึกตนของเขาเป็นอย่างมาก ไม่ว่าเขาจะปกครองสถานที่แห่งนี้หรือไปยังโลกเบื้องบน ทุกสิ่งก็ล้วนเกี่ยวข้องกับการฝึกตนของเขา แบบนี้แล้วเราจะช่วยอะไรเขาได้บ้าง?”

“ …นั่นก็จริง” ซูไป่ลู่พยักหน้าอย่างอดไม่ได้ แม้ว่าเธอจะไม่อยากเชื่อเรื่องนี้ แต่ความมีเหตุมีผลของเธอก็ยังบอกเธอว่านี่คือเรื่องจริง

เธอปัดผมบนหน้าผากของเธอและพึมพำว่า “ สำหรับมังกรสวรรค์เก้าสวรรค์อย่างผู้สมบูรณ์แบบซุย โลกเบื้องล่างแห่งนี้ก็เป็นเหมือนบ่อน้ำตื้น มันเล็กเกินไป เขาคงจะไม่กลับมาจริงๆ นั่นแหละ”

“ อันที่จริง เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องผิดหวังไปก็ได้” เมื่อเห็นว่าลูกสาวของเขาอารมณ์ไม่ดี ซูเฟิงอันก็ปลอบโยนเธอ “ นั่นก็แค่ความคิดของเรา เราจะไปเดาความคิดของบุคคลอย่างท่านเซียนซุยได้อย่างไร? เขาอาจจะกลับมาในคราวนี้ก็ได้”

“ ข้าก็หวังว่าอย่างนั้น” ซูไป่ลู่ถอนหายใจเบาๆ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่คิดว่า ซุยเฮ็งจะกลับมา

...

หลี่เฉิงและหลี่เว่ยได้มาถึงแล้วและกำลังซ่อนตัวอยู่ พวกเขายืนอยู่ด้านข้างและฟังการสนทนาของพวกเขาอย่างเงียบๆ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ พี่น้องทั้งสองก็มองหน้ากัน

ผู้สมบูรณ์แบบซุย? ท่านเซียนซุย?

ซุยเฮ็งอีกแล้วหรอ?

“ พี่ชาย ซุยเฮ็งคนนี้ดูเหมือนจะจากไปแล้ว”

หลี่เว่ยขมวดคิ้ว

“ ถ้าเป็นอย่างที่พวกเขาพูดจริงๆ และซุยเฮ็งไม่กลับมา งั้นเราจะหาเป้าหมายของเราเจอได้อย่างไร?”

“ เราไม่สามารถแน่ใจได้ว่าผู้ที่สืบทอดแก่นแท้เซียนคือซุยเฮ็ง” หลี่เฉิงส่ายหัวเบาๆ และพูดด้วยเสียงจริงจัง “ นอกจากนี้ พวกเขาก็ยังกล่าวถึงระยะเวลา 100 ปีอีก นี่น่าจะเป็นช่วงเวลาที่สำคัญ”

“ เราควรสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ในช่วง 100 ปีนี้ก่อน และรอให้ ซุยเฮ็งกลับมาก่อนแล้วค่อยวางแผน”

“ นั่นก็สมเหตุสมผล” หลี่เว่ยพยักหน้าเห็นด้วย ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นและเธอก็ยิ้ม “ ยังไงก็ตาม เรายังสามารถตามหาเทพวารีหงได้อยู่นะ”

“ ร้อยปีที่แล้ว โลกใบนี้ก็คงจะมีเพดานอยู่ที่สิบสองขั้นมนุษย์เท่านั้น ซุยเฮ็งเป็นผู้ผนึกเทพวารีแห่งแม่น้ำหงและมอบมรดกขอบเขตเซียนให้กับพวกเขา”

“ เพราะฉะนั้นแล้ว เทพวารีหงนี้ก็จะต้องเกี่ยวข้องกับซุยเฮ็งอย่างแน่นอน มันอาจจะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของซูยเฮ็ง

“ ก็จริง” หลี่เฉิงพยักหน้า แต่เขาก็ยังกังวลเล็กน้อย “ จะเป็นอย่างไรถ้าเทพวารีองค์นี้มีพลังมหาศาลและเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน?”

“…” หลี่เว่ยพูดไม่ออกในทันที เธอกดหน้าผากและกลอกตา “ พี่ชาย ท่านจะขี้กังวลเกินไปแล้ว เราเป็นเซียนอนันต์ทองนะ ถ้าเทพวารีหงแข็งแกร่งกว่าเรา งั้นซุยเฮ็งก็คงจะกลายเป็นปราชญ์ไปแล้ว”

“ ฮ่าฮ่าฮ่า ก็มันเป็นนิสัยของข้านี่!” หลี่เฉิงหัวเราะเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาพยักหน้าและพูดว่า “ ถึงอย่างงั้นเราก็ยังจำเป็นต้องระมัดระวัง เอาล่ะ ตอนนี้เราก็ไปหาเทพวารีหงกันเถอะ”

“ แบบนั้นแหละ!” หลี่เว่ยยิ้ม

…

เทพวารีหงเป็นวิญญาณที่ปรากฏขึ้นเมื่อร้อยปีก่อน

ตำนานเล่าว่าเซียนผู้สูงส่งได้มอบรู้แจ้งให้กับแม่น้ำหงก่อนที่เขาจะขึ้นไปยังโลกเบื้องบน และในขณะที่มันปกป้องเรือและผู้คนในแม่น้ำ มันก็ยังแบกรับความรับผิดชอบในการเทศนาแก่โลกมนุษย์อีกด้วย

ในตอนแรก เทพวารีหงก็ได้มอบเคล็ดวิชาของเธอให้กับผู้คนเพียงบางส่วนเท่านั้น แต่ต่อมา เมื่อการกระทำของเธอได้แพร่กระจายออกไป ผู้คนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ก็ต่างพากันมาแสวงหาเคล็ดวิชาเหล่านี้

ด้วยเหตุนี้เอง มันจึงมีการสร้างตำหนักและอารามนับไม่ถ้วนขึ้นทั้งสองฝั่งของแม่น้ำหงเพื่อบูชาเทพวารีแห่งแม่น้ำหง

เมื่อธูปบูชาถูกจุดขึ้น วิญญาณของเทพวารีหงก็จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ความคิดของเธอชัดเจนขึ้น และเธอก็เข้าใจเป้าหมายของซุยเฮ็งในการทำให้เธอตรัสรู้

แน่นอนว่ามันไม่ใช่แค่การให้ผู้ติดตามของเขาได้เรียนรู้วรยุทธ์จากเธอเท่านั้น แต่มันยังเป็นเพื่อการสั่งสอนแก่โลกมนุษย์อย่างแท้จริงและเพิ่มระดับพลังของโลกมนุษย์ทั้งใบ

ด้วยเหตุนี้เอง เธอจึงเริ่มเลือกที่จะสอนเคล็ดวิชายุทธ์ให้กับโลกมนุษย์ทีละนิดๆ

สิ่งนี้ยังทำให้เครื่องบูชาที่อุทิศให้แด่เทพวารีหงนั้นเองก็ยิ่งใหญ่ขึ้นตาม

แม้ว่าเทพวารีหงจะไม่มีเคล็ดวิชาการฝึกตนใดๆ แต่หลังจากได้รับการเซ่นไหว้จำนวนมาก เธอก็รู้สึกว่าพลังของเธอได้เพิ่มขึ้นอย่างแท้จริง

จนถึงวันนี้ เธอก็สามารถขยายพลังศักดิ์สิทธิ์ของเธอไปยังทั่วทุกมุมของแม่น้ำหงได้แล้ว

แม่น้ำสายนี้มีความยาว 6,000 ลี้ และทั้งหมดนั้นก็อยู่ในขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ของเธอ

แม้ว่าพลังดังกล่าวจะยังไม่ถึงขอบเขตแก่นแท้ทองคำขั้นสมบูรณ์ แต่มันก็เพียงพอแล้วที่จะเปรียบเทียบกับผู้ฝึกตนขอบเขตแก่นแท้ทองคำขั้นปลาย

ด้วยเหตุนี้เอง แม้แต่เทวาก็ยังต้องหวาดกลัวเมื่อเผชิญหน้าเข้ากับเธอ

หลายคนเดาว่าเทพวารีหงนี้น่าจะมีตัวตนอยู่ในขอบเขตที่สี่ของโลกเซียน

ระหว่างทางไปตามหาเทพวารีแห่งแม่น้ำหง หลี่เฉิงและหลี่เว่ยก็ได้สอบถามเกี่ยวกับตำนานมากมายเกี่ยวกับแม่น้ำสายนี้และได้สัมผัสกับสถานะของเทพวารีอันลึกซึ้งในหัวใจของผู้คน

“ ในเวลาเพียงหนึ่งร้อยปี มันได้รวบรวมศรัทธาที่ลึกซึ้งขึ้นมาแล้วจริงๆ เทพวารีแห่งแม่น้ำหงองค์นี้ช่างไม่ธรรมดา” หลี่เว่ยอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ พลังแห่งศรัทธาและเจตจำนงสามารถเสริมสร้างจิตวิญญาณของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดได้ นี่เป็นสิ่งที่ดีที่สามารถเสริมความแข็งแกร่งให้กับแก่นแท้เซียนได้”

“ ใช่แล้ว มันมีผู้ศรัทธามากมาย หากเทพวารีหงเป็นเซียนทอง มันก็เป็นไปได้มากที่มันจะกลายเป็นเซียนอนันต์ทองไปแล้ว” หลี่เฉิงพยักหน้า เธอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ เราต้องระวังให้ดี”

“ ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่เธอจะเป็นเซียนทอง” หลี่เว่ยเม้มริมฝีปากของเธอและพูดว่า “ ท้ายที่สุดแล้ว แม้แต่ซุยเฮ็งก็ยังเป็นเพียงเซียนทองเท่านั้น”

“ ไม่ ตอนนี้เรายังไม่รู้แน่ชัดว่าซุยเฮ็งใช่เซียนทองแน่รึเปล่า…” หลี่เฉิงเพิ่งพูด แต่แล้วสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันและเขาก็ตะโกนอย่างโหดเหี้ยม“ ใครกัน!”

ทันทีที่เขาพูดจบ

แสง 12 ชั้นก็สว่างขึ้นรอบตัวเขา มันสร้างม่านแสงป้องกัน 12 ชั้นเอาไว้ นอกจากนี้ ในแต่ละชั้นของม่านแสง ยันต์หยกก็ยังลอยอยู่บนนั้น มันผสมผสานกับอักขระเต๋าและตราธรรม

ทันทีหลังจากนั้น ดาบยาว โล่ และกระบี่ยาวก็พุ่งออกมาจากแขนเสื้อของเขา พวกมันทั้งหมดส่องแสงเจิดจ้าและเผยให้เห็นพลังที่จะปกป้องคุ้มครองเขา

ในเวลาเดียวกัน เขาก็ดึงน้องสาวของเขาเอาไว้ด้านหลัง พวกเขาเข้าสู่สถานะเฝ้าระวังและมองไปข้างหน้าอย่างระแวดระวัง

“ พี่ชาย นี่มันไม่เกินไปหน่อยหรอ?” หลี่เว่ยมองไปที่ม่านแสงป้องกันและอาวุธเซียนที่คอยปกป้องเธอ เธอรู้สึกพูดไม่ออกมาก “ ทำไมข้าถึงไม่รู้สึกอะไรเลย…”

สาด!

ในขณะนี้ เสียงน้ำไหวก็พุ่งมาจากบนท้องฟ้าเบื้องหน้าพวกเขา จากนั้นผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะควบแน่นมาจากน้ำก็ปรากฏตัวขึ้นและค่อยๆ เดินเข้ามา

ใบหน้าของเธอพร่ามัว และสามารถมองเห็นได้เฉพาะเค้าโครงใบหน้าของเธอเท่านั้น ถึงอย่างนั้น ออร่าอันศักดิ์สิทธิ์และบริสุทธิ์ก็ส่องประกายอยู่บนร่างกายของเธอ เธอพูดอย่างเฉยเมยว่า “ เจ้าต่างหากเป็นใคร และเจ้ามาที่นี่ทำไม”

“ เซียนทอง?!” หลี่เฉิงจ้องมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นด้วยความระมัดระวัง “ ไม่ ออร่านี้แข็งแกร่งกว่าเซียนทองด้วยซ้ำ เจ้าคือเทพวารีแห่งแม่น้ำหง?!”

“ โครกกกก!”

ในขณะนี้ เสียงคำรามของมังกรอีกตัวก็ดังมาจากระยะไกล มันสั่นสะเทือนโลกทั้งใบ และทันใดนั้น เปลวเพลิงสีแดงที่ลุกโชนอย่างรุนแรงก็ได้พุ่งผ่านท้องฟ้าและมาถึงเบื้องหน้าพวกเขา

“ เซียนอนันต์ทอง?!” หลี่เฉิงอุทานในทันที

...

โลกสูญสวรรค์ ราชวงศ์ต้าโจว

ในห้องของจักรพรรดินี

ซุยเฮ็งผู้ซึ่งกำลังแนะนำหลี่หมิงเฉียงเกี่ยวกับการฝึกตนของเธออยู่จู่ๆ ก็เลิกคิ้วขึ้นและหัวเราะเบาๆ “ พวกเขาทั้งสองเป็นเซียนอนันต์ทองนี่เอง น่าสนใจ”

หลี่หมิงเฉียงถามด้วยความสับสนเมื่อได้ยินดังนี้ “ ท่านอาจารย์ ท่านพูดว่าอะไรนะ?”