"ไอ้หนู มีใครรู้เรื่องชิ้นส่วนเทวะของเจ้าอีกไหม"

เมื่อไม่มีใครอยู่รอบๆ จักรพรรดิเซิ่งเหยาก็เข้าประเด็นทันที

เมื่อ หลิน ยู ได้ยินสิ่งนี้ หัวใจของเขาก็รู้สึกหนาวเย็นทันที แน่นอนว่าเรื่องชิ้นส่วนเทวะนี้ไม่อาจรอดพ้นสายของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่นี้ไปได้

ด้วยตำแหน่งจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่แม้แต่ราชันระดับ 10 ก็เทียบไม่ได้ นี้ทำให้เขารู้สึกกังวลเล็กน้อย

หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า "มีแค่ จี้ หยุนซวงเท่านั้นที่รู้เพียงเล็กน้อย แต่เธอไม่รู้ว่านี้คือชิ้นส่วนเทวะขอรับ"

"ดีแล้ว"

จักรพรรดิเซิ่งเหยาพยักหน้าอย่างเงียบๆ สีหน้าของเขากลายเป็นจริงจัง

"เจ้าจงจำเอาไว้ เจ้าต้องให้ไม่คนอื่นรู้เรื่องเกี่ยวกับชิ้นส่วนเทวะที่เขามีเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น มันอาจจะนำเจ้าไปสู่ความตาย"

"ขอรับ ข้ารู้"

หลิน ยู ตอบทันที

เขารับรู้ความจริงข้อนี้ได้เป็นอย่างดี

"เจ้าเข้าใจก็ดีแล้ว!"

หลังจากที่ได้ยินคำตอบของเขา จักรพรรดิเซิ่งเหยาก็ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ

"ครั้งนี้ เจ้าได้สร้างประโยชน์ครั้งยิ่งใหญ่ให้กับทวีกดึกดำบรรพ์อีกครั้ง นี้มันทำให้ข้าต้องมองเจ้าอย่างจริงจังอีกครั้งแล้ว เจ้ารู้หรือไม่ว่าข่าวที่เจ้าได้นำกลับมานั้นมันเทียบเท่ากับการช่วยชีวิตของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อย่างน้อยหนึ่งคน"

"แล้วท่านจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เซิ่งเหยาต้องการให้รางวัลอะไรแก่ข้างั้นหรือ!?"

ดวงตาของ หลิน ยู เปล่งประกายมองไปที่จักรพรรดิเซิ่งเหยาด้วยความคาดหวัง

"เจ้านี้ไม่สุภาพเอาซะเลย มีใครกันที่ถามเรื่องรางวัลตรงๆแบบนี้"

จักรพรรดิเซิ่งเหยา ดุเขาขณะที่มองมาที่เขาด้วยรอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้าคงเดิม

สุดท้ายแล้วหลิน ยู ได้มีส่วนร่วมอย่างมากในครั้งนี้ อีกยังมันยังเป็นผลงานอันยิ่งใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับทวีปดึกดำบรรพ์ทั้งหมดอีกด้วย

เมื่อคำนึงถึงความจริงที่ว่าสายลับของโลกหยวนซาได้ถูกค้นพบก่อนหน้านี้จักรพรรดิเซิ่งเหยา ก็ค้นพบว่าเด็กคนนี้ที่อยู่ภายใต้จักรวรรดิของเขาเป็นเหมือนดาวนำโชคที่พระเจ้าส่งมาให้เขาจริงๆ

อีกทั้งศักยภาพของเด็กคนนี้ยังน่าทึ่งอย่างมาก

มันเหมือนกับมองเห็นตัวเขาในอดีต

หากเขาได้รับการฝึกฝนอย่างดี บางทีเขาอาจจะไปถึงระดับ 11 ได้

หรืออาจจะมีโอกาศได้เป็นถึงจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่?

หนึ่งจักรวรรดิสองจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ หากเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริง มันต้องเป็นเรื่องที่ดีอย่างมากอย่างแน่นอน สีหน้าของเขาตื่นเต้นอย่างมากเมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็ไอออกมาเบาๆ "เนื่องจากเจ้ามีส่วนร่วมอย่างมากในครั้งนี้ อีกทั้งเจ้ายังนำชื่อเสียงมาสู่จักรวรรดิเซิ่งเหยาของข้า เป็นธรรมดาที่เจ้าจะได้รับรางวัล และในครั้งนี้ ข้าวางแผนที่จะให้ของขวัญชิ้นใหญ่กับเจ้า!"

ขณะที่เขาพูด เขาก็โบกมือปิดกั้นพื้นที่โดยรอบเพื่อให้ใครมองเห็นหรือได้ยินจากภายนอก

"ของขวัญชิ้นใหญ่นี้มันคืออะไรกัน?"

หลิน ยู กลืนน้ำลาย เขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะทันได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็เห็นจักรพรรดิเซิ่งเหยายื่นมือออกมา คริสตัลที่รูปร่างแปลกประหลาดส่องแสงสีทองและเปลี่ยนรูปร่างได้ก็ปรากฏตัวขึ้น แสงส่องสว่างไปทั่วพื้นที่ๆพวกเขาอยู่

"นี้มัน ชิ้นส่วนเทวะ!!"

หลิน ยู จ้องมองด้วยความตกตะลึก

เขาคิดว่าจักรพรรดิเซิ่งเหยาจะมอบทหารหายากหรือสมบัติล้ำค่าให้กับเขา

อย่างไรก็ตามเขาไม่คิดว่าสิ่งนี้จักรพรรดิเซิ่งเหยาหยิบออกมานั้นแท้จริงแล้วมันจะเป็นชิ้นส่วนเทวะ

ในทันที หลิน ยู หายใจถี่ขึ้นเรื่อยๆ เขามองไปที่ชิ้นส่วนเทวะที่อยู่ตรงหน้า เกือบจะคว้ามันเอาไว้แล้ว

"เป็นไงบ้าง เจ้าพอใจกับรางวัลนี้ไหม"

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของ หลิน ยู จักรพรรดิเซิ่งเหยาก็ยิ้มออกมา

"นี้...ท่านจะให้สิ่งกับข้าจริงๆงั้นเหรอ?"

หลิน ยู มองไปยังชิ้นส่วนเทวะที่อยู่ตรงหน้า จากนั้นมองไปที่จักรพรรดิเซิ่งเหยาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

"ใช่ สำหรับเจ้า" จักรพรรดิเซิ่งเหยา พยักหน้าอย่างพึ่งพอใจ "ตอนนี้เจ้าได้หลอมรวมชิ้นส่วนเทวะชิ้นแรกเข้าไปแล้ว พลังแห่งกฏภายในชิ้นส่วนเทวะนั้นจะช่วยให้เจ้าหลอมรวมชิ้นส่วนเทวะชิ้นที่ 2 ได้เอง ความแข็งแกร่งของเจ้าจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก มันเป็นรางวัลสำหรับความทุ่มเทของเจ้า ขอบคุณข่าวที่เจ้านำกลับมา!"

"ขอบพระคุณขอรับ"

หลิน ยู ไม่ลังเลเขาคว้าชิ้นส่วนเทวะมาไว้ในมือทันทีร้องออกมาเบาๆ

ด้วยสัมผัสภายในมือที่อ่อนโยนนี้ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น จากนั้นเขาก็เก็บมันไว้ในกระเป๋ามิติ

จักรพรรดิเซิ่งเหยาพอใจอย่างมากกับท่าทีของเขา

เขาก็กล่าวต่อ "ส่วนยัยหนูหยุนซวง นั้น ข้าจะไปพบอีกครั้งเมื่อถึงเวลา ในเมื่อข้าได้ให้รางวัลเจ้าไปแล้ว ข้าก็จะช่วยเจ้าอีกซักหน่อยก็แล้วกัน"

หลังจากที่พูดจบเขาก็โบกมืออีกครั้ง

พลังแห่งกฏได้ห่อหุ้มตัวหลิน ยู เอาไว้

[ขอแสดงความยินดีกับท่านด้วย ท่านได้รับพรจากจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ ได้รับพร : ซ่อนเร้น]

[ซ่อนเร้น : ซ่อนกลิ่นอายทั้งหมดบนร่างกาย ทำให้ตัวตนที่ต่ำกว่าระดับ 12 ไม่สามารถสัมผัสถึงเขาได้]

พลังซ่อนพลังแห่งกฏ

เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนดังในหัว หลิน ยู รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก

เขาไม่คิดว่า เพียงแต่จักรพรรดิเซิ่งเหยาโบกมือก็แก่ปัญหาของเขาไปได้อย่างหนึ่ง

ครั้งนี้ ตราบเท่าที่เขาไม่ใช่พลังแห่งกฏต่อหน้าคนอื่น ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขามีชิ้นส่วนเทวะ ไม่จำเป็นต้องกลัวว่าจะเป็นเป้าหมายของราชันระดับสูง

พรซ่อนเร้นนี้มีประโยชน์กับเขาอย่างมาก

"เอาล่ะ ถึงเวลาที่ข้าต้องไปหารือกับจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่คนอื่นแล้ว เจ้ากลับไปก่อน!"

จักรพรรดิเซิ่งเหยาไม่ให้โอกาศหลิน ยู ตอบโต้มากนัก

เขาเพียงมองหลิน ยู อย่างลึกซึ้ง จากนั้นก็ฉีกอากาศออกและเดินหายไปทันที

หลิน ยู หายใจเข้าลึกๆ รีบระงับความตื่นเต้นก่อนที่หันหลังจากไป มุ่งหน้าไปยังทิศทางที่จี้ หยุนซวงมุ่งหน้าไป

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็มาถึงอาคารที่อยู่บนถนนสายหลักที่ค่อนข้างสมบูรณ์

ทันทีที่เขาเข้าไปในประตู เขาก็เห็น จี้ หยุนซวง นั่งอยู่ข้างเตียงใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา ราวกับเธอเพิ่งร้องไห้อย่างหนักออกมา

คนที่นอนอยู่บนเตียงนั้นคือ จี้ ชิงเห่อ ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสยังไม่ได้สติกลับมา

ด้านข้างยังมีเหล่าลูกน้องของจี้ ชิงเห่อ

พวกเขาจำ หลิน ยู ได้ในทันที เมื่อเห็น หลิน ยู เดินเข้ามา พวกเขาก็ไม่ได้เข้ามาหยุดเขาแต่อย่างใด

"อาการบาดเจ็บของราชาจี้เป็นอย่างไรบ้าง"

หลิน ยู ก้าวไปข้างหน้าถามออกมาเบาๆ

จี้ หยุนซวง เงยหน้ามองเข้าด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว

"กษัตริย์องค์อื่นได้เข้ามารักษาเขาแล้ว พวกเขาบอกว่าจิตวิญญาณของท่านพ่อเสียหายอย่างหนัก ต้องใช้พลังแห่งกฏในการรักษาก่อนที่เขาจะฟื้นขึ้นมา"

"หือ...."

หลิน ยู ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

โชคดีที่เหตุการณ์มันไม่ได้เลวร้ายจนเกินไป มันเพียงแค่จิตวิญญาณเสียหายเท่านั้นจักรพรรดิเซิ่งเหยาคงจะมีวิธีรักษามัน

สุดท้าย มันเป็นการต่อสู้ของระดับ 10 อีกทั้งจักรพรรดิเซิ่งเหยาไม่เพิกเฉยต่อเขาอย่างแน่นอน

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาจึงกล่าวออกมา "ทำไมพวกเราไม่กลับกันก่อนละ เกรงว่าที่นี้คงจะเกิดความวุ่นวายขึ้นอีกแน่ๆ"

"ก็ได้"

จี้ หยุนซวงพยักหน้า

เธอได้กลับไปพร้อมกับ หลิน ยู เธอก็สามารถคาดเดาสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปได้เป็นธรรมดา การที่ยังคงอยู่ที่นี้มีแต่จะอันตรายมากขึ้นเรื่อยๆ

ตามที่คิดไว้

เธอเพิ่งลุกขึ้น ก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนขึ้นในหัวของเหล่าราชันทุกคนในทวีปดึกดำบรรพ์

[ราชันทุกท่านโปรดทราบสงครามชายแดนได้สิ้นสุดลงแล้ว]

[ระบบเคลื่อนย้ายข้ามพรมแดนจะปิดในอีก 2 ชั่วโมง โปรดออกจากสนามรบโดยเร็วที่สุด]

.....

[ราชันทุกท่านโปรดทราบสงครามชายแดนได้สิ้นสุดลงแล้ว]

[ระบบเคลื่อนย้ายข้ามพรมแดนจะปิดในอีก 2 ชั่วโมง โปรดออกจากสนามรบโดยเร็วที่สุด]

.....

เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น 2 ครั้งนี้ติดต่อกัน ดังก้องอยู่ในหัวของราชันทุกคน

ไม่ว่าจะกำลังต่อสู้ ซ่อมแซ่ม หรือโจมตีดินแดนรอบๆของโลกหยวนซา พวกเขาทั้งหมดต่างหยุดในทันที

"หลังจากโจมตีพวกมันมาหลาย ในที่สุดมันก็จบลงซักที"

"มันเร็วเกินไป! ฉันยังได้รับคะแนนไม่พอเลย!"

"ฮ่าๆ ช่วง 4 วันที่ผ่านมานี้ ฉันสะสมคะแนนเกียรติยศได้มากกว่า 100000 แต้มแหน่ะ ในที่สุดฉันก็สามารถนำมันไปแลกพิมพ์เขียวได้แล้ว"

"ไปกันเถอะ ถอยกันก่อน! แท่นเทเลพอร์ตจะปิดในอีก 2 ชั่วโมง"

"เราต้องการแท่นเทเลพอร์ตที่ไหนกัน ครั้งนี้ฉันได้รับคะแนนมามากมายนัก ฉันจะใช้คริสตัลเทเลพอร์ตกลับโดยตรง"

"ลืมมันไปก่อนก็แล้วกัน คราวนี้ปล่อยพวกชาติชั่วหยวนซาผสมพันธุ์กันไปก่อน ฮ่าฮ่า"

ราชันจากทวีปดึกดำบรรพ์ตะโกนพลางหลบหนีออกมา ถอยห่างจากพื้นที่ต่างๆรอบๆเมืองหลัก

คนอื่น หยิบคริสตัลเทเลพอร๋ตออกมาโดยตรงใช้งานมันทันทีเกิดเป็นลำแสงสีขาวสว่างวาบ

นี้คือเรื่องราวทั้งหมด

สงครามระหว่าง 2 โลกที่กินเวลากว่า 4 วัน 3 คืน

ก็ได้สิ้นสุดลง

หลิน ยู และคนอื่นได้รับการแจ้งเตือนจึงรีบกลับไปยังเมืองหลักพร้อมกับจี้ ชิงเห่อที่ยังไม่ได้สติ พวกเขากล่าวอำลากันที่จัตุรัสใจกลางเมือง

"หลิน ยู ในช่วงนี้ฉันต้องอยู่ที่เมืองหลวงเพื่อนดูแลท่านพ่อ ดังนั้นฉันเลยไปกับนายไม่ได้"

ตรงหน้ารูปปั้นนางฟ้ากลางจัตุรัส จี้ หยุนซวง สีหน้าซีดเซียวมองไปที่ หลิน ยู กล่าวขอโทษออกมา

"ไม่เป็นไร อาการบาดเจ็บของราชาจี้นั้นสำคัญกว่า เมื่อเขาตื่นแล้วยังลืมบอกให้ฉันรู้ด้วยล่ะ" หลิน ยู พูดออกมาเบา

"ได้ งั้นพวกเราไปก่อนนะ"

อาจเป็นเพราะอารมณ์ที่ย่ำแย่ของ จี้ หยุนซวง ทำให้เธอไม่พูดอะไรมากนัก

หลังจากกล่าวอำลา เธอแล้วคนอื่นๆก็หายวับเข้าไปในท่ามจัตตุรัสใจ้กลางเมืองเทเลพอร์ตออกไป

เมื่อมองไปที่พื้นที่ข้างหน้าที่ว่างเปล่า หลิน ยู สูดลมหายใจวางแผนที่จะเทเลพอร์ตกลับไปเพื่อดูดซับชิ้นส่วนเทวะที่เขาเพิ่งได้รับมา

"พี่หลิน รอก่อน"

ในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังออกมาจากระยะไกล

องค์ชายสาม ฉินลี้ซึ่งรออยู่ตรงนั้นก็รีบวิ่งเข้ามาหาเข้าพร้อมกับลูกน้องของเขา

"องค์ชายสาม มีอะไรกับฉันอีกงั้นเหรอ" หลิน ยู มองไปที่ฉินลี้ อย่างสงสัย

"ไม่มีอะไรหรอก ข้าก็แค่อยากมาขอบคุณ" ฉินลี่ มาหาหลิน ยู ใบหน้าของเขาราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิดูเหมือนจะอารมณ์ดีอย่างมาก

"ขอบคุณฉันงั้นเหรอ" หลิน ยู รู้สึกมึนงงอย่างยิ่ง

"ใช่ ขอบคุณสำหรับข่าวที่เจ้านำกับมาเมื่อครู่นี้ ทำให้ข้าได้รับโอกาศแสดงผลงานต่อหน้าท่านพ่อ ตอนนี้ท่านต้องเปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับตัวข้ามาอย่างแน่นอน"

"แค่นั้นเอง" หลิน ยู ตระหนักได้ในทันที "แต่ตอนนี้จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่กำลังหารือเกี่ยวกับวิธีจัดการ คนจากโลกหยวนซากับโลกจิตวิญญาณแท้จริงกันอยู่ พวกเขาคงไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้หรอกกะมั้ง"

"ไม่ เจ้าเดาผิดแล้ว โลกหยวนซาและโลกจิตวิญญาณแท้จริงอาจจะไม่เคลื่อนไหวต่อแล้วในครั้งนี้"

"ไม่เคลื่อนไหวแล้วงั้นเหรอ ทำไมกันละ?" หลิน ยู ถามขึ้นมาอย่างงุนงง

ก่อนหน้านี้เข้ายังคิดอยู่เลยว่าเหล่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ต้องต่อสู้กันถึงขั้นโลกแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ ดังนั้นเขาจึงต้องหาที่หลบภัยอย่างรวดเร็ว

สุดท้าย ฉิน ลี่ กับบอกเขาว่าสิ่งนี้ไม่เกิดขึ้น?

เมื่อเห็นเขาสงสัย ฉินลี่ ก้ยิ้มออกมา "เหตุผลนั้นมันง่ายมาก เพราะแผนร่วมมือกันของทั้งสองโลกได้ถูกเปิดเผย มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างความเสียหายให้กับจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ของเราในเวลาอันสั้น พวกเขาต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของโลกตัวเองด้วย"

"นายหมายความว่า...มีโลกอื่นที่จ้องจะเล่นงานโลกจิตวิญญาณแท้จริงด้วยงั้นเหรอ"

หลิน ยู ตื่นตัวทันทีรู้สึกเหมือนเปิดโลกกว้าง

"ใช่แล้ว บริเวณรอบๆของโลกจิตวิญญาณแท้จริงก็อยู่ติดกับโลกอื่นๆเหมือนกันเมื่อจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ของพวกเขาติดพันกับพวกเรา จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ของโลกอื่นก็จะฉวยโอกาสนี้อย่างแน่นอน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าผลีผลามทำอะไร"

"มันเป็นอย่างนี้นี่เอง"

ในที่สุด หลิน ยู ก็เข้าใจ

ความสัมพันธ์ที่ช่วยเหลือซึ่งกันและกันของสองโลก ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมโลกหยวนซากับโลกจิตวิญญาณแท้จริงถึงได้ร่วมมือกัน

ดูเหมือนว่าไม่ง่ายเลยที่ทำลายสมดุลนี้ ดังนั้นในที่สุดเขาก็โล่งอก

หลังจากที่ได้คุยกับ ฉินลี่ อีกสักพัก เขาก็กล่าวอำลาเทเลพอร์ตกลับไปยังดินแดนทันที

ราชันกลายพันธุ์ตอนที่ 228