ไม่กี่อึดใจต่อมา

“เจ้าคือลอร์ดที่มีชื่อเสียงขึ้นมาเมื่อเร็วๆ นี้สินะ ไม่แปลกใจเลย… ข้า อาตู ได้ยินเรื่องของเจ้ามาเยอะเลย”

เสียงของอาตูดังขึ้น

มันดูเหมือนจะมีความรู้สึกโล่งใจในน้ำเสียงของมัน

“ท่านลอร์ด โปรดรอสักครู่”

อาตูกล่าว

“ได้”

โจวโจวสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในวิธีที่อีกฝ่ายพูดกับเขา และพยักหน้าเล็กน้อยทันที

ดูเหมือนว่าเนซาริโอ้และทหารกว่า 9,000 คนจะสามารถใช้ข่มขู่ได้จริงๆ

ในอนาคต เขาก็สามารถใช้วิธีนี้เพื่อหลีกเลี่ยงสงครามที่ไม่จำเป็นได้

เขาสามารถประจำตำแหน่งและทำให้อีกฝ่ายหวาดกลัวได้

ถ้าพวกเขาสามารถสยบอีกฝ่ายได้แบบนี้ แล้วทำไมพวกเขาจะต้องต่อสู้ตรงๆ ด้วยล่ะ?

ครู่ต่อมา ประตูเมืองเซล่าร์ก็เปิดออก

อาตูเดินออกมาพร้อมกับปีศาจวัวสูงกว่า 1,000 ตัว และหยุดอยู่ห่างจากโจวโจวไปประมาณ 30-40 เมตร

อาตูมองมาที่โจวโจวและค่อยๆ คุกเข่าลง

“ข้า เจ้าเมืองเซล่าร์ หัวหน้าปีศาจวัว—อาตู ยินดีที่จะยอมละทิ้งสถานะลอร์ดและนำชาวปีศาจวัว 1,256 ตัวแห่งเมืองเซล่าร์เข้าร่วมกับท่านและกลายเป็นคนของท่าน!”

อาตูกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก

[หัวหน้าปีศาจวัว—อาตูได้นำปีศาจวัว 1,256 ตัวเข้าสวามิภักดิ์ต่อดินแดนของท่านและกลายเป็นคนของท่าน ท่านจะตกลงหรือไม่?]

“ตกลง” โจวโจวคิดกับตัวเอง

อึดใจต่อมาก็มีข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้นมา

[หมายเหตุ: ปีศาจวัว 1,257 ตัวได้กลายเป็นลูกน้องของท่าน!]

[หมายเหตุพรสวรรค์แห่งลอร์ด: สุขสงบแสดงผล ความภักดีของลูกน้องกำลังเพิ่มขึ้น…]

[หมายเหตุพรสวรรค์แห่งลอร์ด: ความภักดีของปีศาจวัว 1,257 ตัวเพิ่มขึ้นเป็น 71!]

โจวโจวยิ้ม

ทำไมเขาถึงปล่อยอีกฝ่ายไปด้วยเงื่อนไขง่ายๆ เช่นนั้นเหรอ?

ประการแรก มันเป็นเพราะหมอกสีชาดกำลังจะเข้าปกคลุมแล้ว เขาไม่อยากเสียเวลาอีกและอยากจะพิชิตสถานที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุด

ประการที่สอง มันเป็นเพราะเขามีพรสวรรค์แห่งลอร์ดระดับเพชร สุขสงบ

ตราบใดที่อีกฝ่ายกล้าเข้าร่วมกับดินแดนของเขาและกลายเป็นลูกน้องของเขาแล้ว จากนั้นไม่ว่าอีกฝ่ายจะมีแรงจูงใจซ่อนเร้นก่อนที่จะเข้าร่วมหรือไม่ พวกมันก็จะไม่สามารถเก็บงำความคิดเช่นนั้นได้ตราบเท่าที่พวกมันกลายเป็นลูกน้องของเขาแล้ว

มันไม่มีทางที่พวกมันจะหลบหนีไปได้เลย!

“นับจากนี้ไปพวกเราคือครอบครัวเดียวกันแล้ว”

โจวโจวเดินเข้าหาด้วยรอยยิ้มและยื่นมือขวาให้กับอาตู

อาตูอึ้งไปชั่วขณะก่อนที่มันจะรีบยื่นมือออกมาจับกับลอร์ดของมัน

“ในอนาคตได้โปรดดูแลข้าด้วยท่านลอร์ด!”

อาตูกล่าวด้วยความเคารพ

“ได้สิ”

โจวโจวพยักหน้ารับ

จากนั้นเขาก็มองไปยังไอเท็มที่เขาสามารถช่วงชิงได้ และเขาก็อึ้งไป

[ไอเท็มที่สามารถช่วงชิงได้ในปัจจุบัน: หนังสือทักษะระดับทองคำเหลืองขั้นกลาง-สุดยอดความแข็งแกร่ง 1 เล่ม (อัตราการช่วงชิงสำเร็จ: 95%), หนังสือทักษะเผ่าพันธุ์ประเภทเติบโตระดับทองคำเหลืองขั้นกลาง-สู้ศึกกระหายเลือด 1 เล่ม (อัตราการช่วงชิงสำเร็จ: 93%), หนังสือทักษะเผ่าพันธุ์ประเภทเติบโตระดับทองคำเหลืองขั้นกลาง-แปลงร่างปีศาจวัว 1 เล่ม (อัตราการช่วงชิงสำเร็จ: 94%), รูปปั้นบรรพบุรุษของเผ่าพันธุ์มนุษย์จากดาวเคราะห์สีน้ำเงินระดับเงินขาว 1 อัน (อัตราการช่วงชิงสำเร็จ: 91%), ชิ้นส่วนคริสตัลพรสวรรค์แห่งลอร์ดระดับเหล็กดำ 2 อัน (อัตราการช่วงชิงสำเร็จ: 90%)]

“มันมีของสิ่งนี้ด้วยงั้นเหรอ?”

สายตาของโจวโจวจดจ้องไปที่คำว่า “รูปปั้นบรรพบุรุษของเผ่าพันธุ์มนุษย์จากดาวเคราะห์สีน้ำเงิน”

เขาตอบสนองในทันที

จ้าวฉางโจวน่าจะสร้างวัดบรรพบุรุษจักรพรรดิเสร็จแล้ว!

นั่นคือเหตุผลว่าทำไมรูปปั้นบรรพบุรุษของเผ่าพันธุ์มนุษย์จากดาวเคราะห์สีน้ำเงินถึงปรากฏขึ้นในหมู่ไอเท็มที่อาตูสามารถถูกช่วงชิงได้

เขามองไปยังอัตราการดรอปไอเท็มของอีกฝ่าย ซึ่งมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ

ไอเท็มดรอปของอีกฝ่ายมีรูปปั้นบรรพบุรุษของเผ่าพันธุ์มนุษย์จากดาวเคราะห์สีน้ำเงินปรากฏขึ้นมาด้วย

โจวโจวเอื้อนเอ่ยคำว่า ‘ช่วงชิง’ เบาๆ โดยไม่ลังเล

อึดใจต่อมา รูปปั้นสูง 3 เมตร และชิ้นส่วนคริสตัลพรสวรรค์แห่งลอร์ดระดับเหล็กดำ 2 อันก็ปรากฏขึ้นในแหวนมิติของเขา

โจวโจวมองดูข้อมูลของรูปปั้นบรรพบุรุษของเผ่าพันธุ์มนุษย์จากดาวเคราะห์สีน้ำเงิน

[ชื่อไอเท็ม: รูปปั้นบรรพบุรุษของเผ่าพันธุ์มนุษย์จากดาวเคราะห์สีน้ำเงิน—ซุนซือเหมี่ยว]

[ระดับไอเท็ม: ระดับเงินขาว]

[เอฟเฟกต์ไอเท็ม: วางไว้ในอารามของวัดบรรพบุรุษจักรพรรดิและเปิดใช้งานเอฟเฟกต์ของรูปปั้นบรรพบุรุษที่ส่งผลต่อดินแดน ชาวเมือง หรือลอร์ด!]

[รายละเอียดไอเท็ม: นักวิจัยเภสัชกรรมจีนโบราณและนักพรตลัทธิเต๋า เขาได้รับการเคารพในฐานะราชาแห่งการแพทย์จากคนรุ่นหลัง เขาเขียน “ใบสั่งยาจำเป็นมูลค่าหนึ่งพันทองคำสำหรับกรณีฉุกเฉิน” และ “คำแนะนำเสริมสำหรับใบสั่งยาจำเป็นมูลค่าหนึ่งพันทองคำสำหรับกรณีฉุกเฉิน” เขายังเป็นผู้เขียนตำรายาประจำชาติเล่มแรกของโลก “สมุนไพรใหม่แห่งราชวงศ์ถัง”!]

[หมายเหตุ: รวบรวมรูปปั้นบรรพบุรุษที่มีระดับเดียวกันและบุคคลคนเดียวกัน 2 อัน และท่านสามารถผสานพวกมันเป็นรูปปั้นบรรพบุรุษที่มีระดับสูงขึ้นได้! รูปปั้นบรรพบุรุษที่ได้รับจากการหลอมรวมจะมีบัฟที่ดียิ่งขึ้นต่อดินแดน ชาวเมือง หรือลอร์ด!]

“มันเป็นบรรพบุรุษคนนี้งั้นเหรอ?”

โจวโจวอึ้ง

เป็นธรรมดาที่เขาจะเคยได้ยินเรื่องของราชาแห่งการแพทย์มา

คนผู้นี้อยู่ในหนังสือเรียนประวัติศาสตร์ที่เขาอ่านเมื่อเขายังเด็ก

“ฉันจะได้รับบัฟแบบไหนกันนะจากรูปปั้นนี้? ไว้ค่อยลองเมื่อกลับไปละกัน” เขาคิด

“ท่านลอร์ด ท่านต้องการให้พวกเราทำอะไรไหม?”

อาตูถามด้วยความเป็นกังวล

หากลอร์ดของมันพูดอะไรออกมา มันก็พร้อมจะทำให้สุดความสามารถแล้ว

โจวโจวคิดอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะมองไปที่อีกฝ่าย

“มันมีเหมืองเหล็กขนาดเล็กอยู่ใกล้กับดินแดนของข้า เจ้าช่วยส่งคนของเจ้าไปขุดแร่ให้ข้าที”

เขากล่าว

“มีอาหารและที่พักไหมขอรับ?”

อาตูถามอย่างอายๆ

โจวโจวพูดไม่ออก

“ไม่ต้องห่วง ไม่ใช่แค่อาหารและที่พัก คนที่ยินดีจะไปจะได้รับแกนหมอกเป็นเงินเดือนด้วย”

โจวโจวกล่าว

ปีศาจวัวเหล่านี้ตัวใหญ่และแข็งแรงมาก พวกมันน่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในการใช้ขุดแร่

มันไม่มีความจำเป็นให้ต้องไปต่อสู้กับพวกมันเลย

เขาไม่ได้ขาดแคลนทหารแล้ว

หัวหน้าปีศาจวัวดีใจมาก

มันมีร่างกายที่แข็งแกร่งมากแต่การปกครองในดินแดนของมันก็ยังไม่แข็งแกร่งพอ นอกจากนี้ สถานที่ที่พวกมันอยู่เป็นสถานที่ที่ขาดแคลนทรัพยากรอย่างเนินทรายขวากหนาม

ดังนั้นมันและลูกน้องปีศาจวัวของมันจึงแร้นแค้นมาก

เป็นธรรมดาที่มันจะต้องพาลูกน้องไปยังเมืองบ่อปลาเพื่อทำงานแปลกๆ และทำงานหนักเพื่อเอาชีวิตรอด

ครั้งหนึ่งเคยมีคนเห็นคุณค่าของความแข็งแกร่งของพวกมันและต้องการจ้างพวกมันเป็นนักสู้

อย่างไรก็ตาม ลูกน้องของพวกมันก็ปฏิเสธโดยไม่ลังเล

เหตุผลที่พวกมันมายังที่รกร้างว่างเปล่าเพื่อสร้างเมืองและตั้งรกรากก็เพราะต้องการหลีกหนีจากสงครามและมีชีวิตที่มั่นคงโดยไม่ต้องกังวลว่าจะตาย

แล้วพวกมันจะตกลงรับงานแบบนั้นได้ยังไง?

นี่เป็นผลให้พวกมันมีช่วงเวลาที่ยากลำบากแม้ว่าพวกมันจะแข็งแกร่งมากก็ตาม

อาตูรู้สึกขึ้นมาในทันทีว่ามันไม่เลวเลยที่ได้เป็นลูกน้องของลอร์ดคนนี้

อย่างน้อยก็มีขอบเขตงานที่แน่นอนที่พวกมันสามารถทำได้

“โอ้ใช่ ลูกน้องของเจ้าสามารถไปทำงานที่เหมืองได้ แต่กับเจ้านั้นไม่ใช่ เพราะเจ้าแข็งแกร่งมาก จากนี้ไป เจ้าจะต้องต่อสู้เคียงข้างข้า” โจวโจวกล่าว

เขาไม่ได้สนใจปีศาจวัวทั่วไป อย่างไรก็ตาม เขาก็คงไม่ปล่อยนักสู้ระดับทองคำเหลืองขั้นกลางเช่นนี้ไป

“ขอรับ… ท่านลอร์ด” ใบหน้าของอาตูแข็งค้างไป จากนั้นมันก็ฝืนยิ้มและตกลง

โจวโจวไม่สนใจสีหน้าของมัน

หลังจากนั้นเขามอบแผนที่ให้กับอาตูและบอกมันถึงตำแหน่งของเมืองตะวันสาดแสง

จากนั้นเขาก็ไม่รั้งอยู่ต่ออีกและนำกองทัพกลับไปยังเมืองทรายทองคำเพราะเห็นว่ามันเริ่มค่ำแล้ว

Kaimah - ทรานสเลท (แฟนเพจ/กลุ่มลับ/แจ้งข่าวสาร)