หลี่ เหนียน

เขาเป็นราชันสัตว์ร้ายที่โจมตี หลิน ยู ในตอนแรก

อย่าได้ดูถูกรูปลักษณ์ที่ดำมืดของเขา กองกำลังของเขาแม้จะไม่เป็นที่สะดุดตามากนัก

แต่ในบรรดาราชันระดับ 7 ของโลกอู๋ซาง เขาก็เป็นคนที่สามารถติด 1 ใน 50 อันดับแรกได้

เดิมที ซือถู เจี้ยน ที่อยู่ด้านข้างต้องการบอกว่าว่า หลิน ยู อ่อนแอเกินไป

แต่เมื่อพิจารณาว่า 2 ต่อ 3 นั้นมันออกจะเสียเปรียบเกินไปซักหน่อย ถ้าหากมีคนๆหนึ่งมาช่วยประคองเอาไว้มันก้จะดีไม่น้อย ดังนั้นเขาจึงไม่พูดอะไรมากนัก

จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองไปยังราชันเผ่าเทวดาหน้าหยกที่ถือพัดอยู่ สายตาของเขาปะทะกันราวกับมีประกายไฟปรากฏขึ้น

เห็นได้ชัดว่ามีความขัดแย้งระหว่างทั้ง 2

บรรยากาศโดยรอบค่อยๆหนาวเย็น เมื่อทั้ง 2 ฝ่ายจ้องกันและกัน

สายลมที่หนามเย็นค่อยๆ พัดผ่านทุ่งหญ้าปะทะเข้ากับใบหน้าของพวกเขาทั้ง หก มันออกจะแห้งเล็กน้อย

"ไป!!!"

ในที่สุด ซือถู เจี้ยนก็คำรามออกมา

ไม่มีคำพูดและการต่อรองใดๆอีก กองทัพแมลงจำนวนมากถูกเรียกออกมาเข้าปะทะกับกองทัพเทวดา

"ฮ่าฮ่า พี่สาวหยูเจียว ที่ข้าแพ้ให้กับเจ้าในสงครามหมื่นโลกครั้งแล้ว ครั้งนี้ถึงคราวที่ข้าจะตอบแทนเจ้าแล้ว ดังนั้นโปรดมากับข้าเถอะ!"

ในชั่วพริบตาเดียว กองทัพออร์คผู้แข็งแกร่งกลุ่มก็ตรงเข้าไปหา ซู หยูเจียวและกองทัพซัคคิวบัสที่อยู่ข้างๆเธอ ทำให้พื้นดินทั้งหมดถึงกับสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

หลิน ยู ประหลาดใจที่พบว่า หยาน ลี่ ไม่ได้ซ่อนตัวอยู่หลังกองกำลังของเขา แต่หยิบขวานขนาดใหญ่ออกมาและพุ่งไปยังแนวหน้าของกองทัพออร์ค

"เจ้าพวกเด็กน้อยทั้งหลาย! สังหารไปกับข้า!!"

"โกร๋วววว!!"

เสียงคำรามดังสนั่นออกมาจากปากของกองทัพออร์คทั้งหมด

ในชั่วพริบตาเดียว ออร่าของกองทัพออร์คทั้งหมดก็แข็งแกร่งขึ้นอย่างฉับพลัน

ออร่ากระหายเลือดที่มีจุดศูนย์กลางอยู่ที่ หยาน ลี่ ก็ได้กระจายออกไปยังรอบๆให้ทำกองทัพออร์คทั้งหมดค่อยๆบ้าคลั่ง

ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวนั้น ค่อยๆเพิ่มระดับขึ้นไปเรื่อย จากระดับ 8 เป็นระดับ 9! มีพวกมันทั้งหมดมากกว่า 209 ตัว

หลิน ยู ตกตะลึงอย่างมาก

นี้ความแข็งแกร่งของราชันระดับ 7 ที่อยู่บนจุดสูงสุดงั้นเหรอ?

พลังของพวกเขาเหนือกว่าที่ หลิน ยู จินตนาการเอาไว้ซะอีก!

ต้องเข้าใจก่อนว่า แม้จะได้รับบัพจากเสียงคำรามแห่งโทสะ แต่เขาก็มีเพียงทหารพืชราชวงศ์เพียงไม่กี่ตัวเท่านั้นที่สามารถเทียบเคียงกับทหารระดับ 9 ได้

แม้ว่าทหารพืชที่ขยายพันธุ์ออกไปจะได้รับค่าสถานะจากมอสชีวภาพและบัพออร่าพฤกษา ทำให้ระดับของพวกมันเทียบกับระดับ 8 ได้

แน่นอนว่ามันยังมีช่องว่างระหว่างเขากับราชันหน้าเก่าเหล่านี้อยู่

เขาเกรงว่า หยาน ลี่ ผู้นี้คงจะได้รับการอัพเกรดไปที่ระดับ 8 แล้ว

แม้ตอนนี้จะยังแค่ก็คงอีกไม่ไกลแล้ว

"ไอ้หนู นี้ไม่ใช่เวลามามองคนอื่นนะ!"

ในตอนนั้นเอง หลี่ เหนียน ราชันสัตว์ร้ายปรากฏขึ้นพร้อมกับกองทัพมังกรดินเกาะหินของเขา ขัดจังหวะการครุ่นคิดของหลิน ยู

เมื่อมองไปยังพื้นดินรอบตัวเขา มังกรดินเกาะหินได้ล้อมรอบตัวเขาเอาไว้อย่างรวดเร็ว หลิน ยู ไม่กล้าที่จะประมาทเรียกกองทัพพืชทั้งหมดออกมาทันที

"ตูมมมม!"

เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น

ทันใดนั้นก็ได้มีเถาวัลย์ยักษ์ปรากฏขึ้น เถาวัลย์ยักษ์มุดลงไปส่วนลึกของพื้นดิน พุ่งเข้าไปหามังกรดินเกาะหินที่ซ่อนอยู่

หลี่ เหนียน ได้เห็นพลังของ ชิง ถัง แล้วก่อนหน้านี้

เขายืนอยู่ด้านนอกวงล้อม โบกมือแสงสีน้ำตาลระเบิดออกมา

ในชั่วพริบตาเดียว พื้นที่ทั้งหมดในวงล้อมก็ค่อยๆจมลง น้ำหนักรอบตัวเขาเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆการเคลื่อนไหวของกองทัพค่อยๆเฉื่อยชาลงทันที

มันเป็นสกิลแบบเดียวกับสนามแรมโน้มถ่วงของ ชิง กัง

"ป้องกัน!!"

หลิน ยู ไม่ได้ตื่นตระหนกเขาออกคำสั่งทันที

ภูติไม้สงครามโบราณหลายร้อยตัวกระจายออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อตัวเป็นวงกลมล้อมรอบเขาเอาไว้ มอสชีวภาพที่อยู่ร่างของพวกมันได้เปิดใช้งานกสกิลชุดเกาะเกิดเป็นเกาะสีเงินสว่างวาบขึ้น

"ตูมมม"

แสงสีน้ำตาลระเบิดออกถูกขวางเอาไว้โดยเหล่าภูติไม้โบราณ ภูติไม้โบราณทั้งหมดถูกกระแทกกระเด็นไปด้านหลังหลายเมตร เกิดบาดเจ็บจำนวนมากบนร่างกายของพวกมัน

"ป้องกันไว้ได้งั้นเหรอ"

สีหน้าของ หลี่ เหนียน แสดงความประหลาดใจออกมา แม้แต่ซู หยูเจียวก็ยังไม่กล้ารับการโจมตีนี้ตรงๆ

"นี้มัน!?"

ทันใดนั้น เขาก็สังเกตเห็นว่าท่ามกลางกองทัพภูติไม้โบราณเหล่านั้น มีร่างขนาดใหญ่ที่แตกต่างจากภูติไม้โบราณตัวอื่นๆ กำลังเปล่งออร่าสีเขียวอ่อนออกมา

ภายใต้อิทธิพลของออร่านั้น ภูติไม้โบราณอื่นที่ถูกปกคลุมด้วยแสงนั้นก็ดูแข็งแกร่งขึ้นมาก

มันเป็นสกิลติดต่อตัวของ ชิง กัง เจ้าแห่งสนามรบ!!

มันจะเพิ่มพลังป้องกันให้กับทหารระยะปะชิดทั้งหมดที่อยู่ในระยะเพิ่มขึ้น 20%

อาศัยจังหวะนี้ กองทัพเอลฟ์ผู้ส่งสาสน์ภายใต้การนำของ หลิง ซีก็ได้ยกไม้เท้าสูงขึ้น ระเบิดพลังธรรมชาติออกมา ฟื้นฟูให้กับเหล่าภูติไม้โบราณ

"ไปเถอะ สังหารพวกมันให้หมด!"

หลิน ยู กล่าวออกมา ด้วยคำสั่งของเขาเหล่าภูติไม้โบราณก็ระเบิดพลังออกมาอีกครั้ง ในเวลาเดียวกันนั้นเถาวัลย์ขนาดใหญ่ก็พุ่งออกไปลงสู่พื้นกระจายไปยังรอบๆ

หลี่ เหนียน เย้ยหยันออกมาทันที "ก็แค่ลูกไม้เล็กน้อย กำจัดมันให้ข้า!"

เมื่อเสียงของเขาเงียบลงมังกรดินเกาะหินที่ซ่อนอยู่ใต้ดินก็ปรากฏขึ้นมาทีละตัวล้อมรอบด้วยแสงสีน้ำตาล เข้าปะทะกับภูติไม้โบราณของ หลิน ยู อย่างดุเดือน

ในชั่วขณะนั้น พื้นดินถึงกับพังทลายลง การระเบิดเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ได้มีมังกรดินเกาะหินหลายคนมุดมาที่ใต้เท้าของ หลิน ยู จู่โจมเขาอย่างกระทันหัน

อย่างไรก้ตาม หลิน ยู ไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย เพราะเขามี หลิง ซีอยู่!

ทันทีที่มังกรดินเกาะหินเหล่านั้นพุ่งออกมาจากพื้นดิน พวกมันก็ถูกพันธนาการโดนเถาวัลย์หนามทันที จากนั้นพวกมันก็ถูกหนามไม้นับไม่ถ้วนรุมแทงจนตาย

ค่าสถานะโดยรวมของ หลี่ เหนียนนั้นสูงกว่า หลิน ยู

แต่ทหารพืชราชวงศ์ของ หลิน ยู นั้นก็แข็งแก่งเช่นกัน

ภายใต้การตอบโต้ของกันและกัน ทั้ง 2 ฝ่ายต่อสู้กันไปมา ผ่านไปชั่วขณะหนึ่งก็ยังไม่มีใครสามารถทำอะไรอีกฝ่ายได้ พวกเขาทำได้เพียงต่อสู้อย่างดุเดือนกับพื้นดิน

ฉากการต่อสู้ที่ดุเดือนนั้นทำให้ หยาน ลี่ และ ซือถู เจี้ยน ที่กำลังต่อสู้อยู่นั้นอดที่จะมองไปอย่างประหลาดใจไม่ได้

พวกเขาไม่คิดว่าราชันเผ่าพฤกษา ซึ่งพวกเขาคิดว่าเป็นเจ้าไก่อ่อนจะทรงพลังจนสามารถต่อกรกับ หลี่ เหนียน ได้ถึงขนาดนี้

ไม่ต้องพูดถึง ซู หยูเจียว และ ราชันเผ่าเทวดา

ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไม จางเหิง ถึงได้พ่ายแพ้ให้กับ หลิน ยู

ด้วยการที่เขาสามารถเทียบได้รับ หลี่ เหนียน

ความแข็งแกร่งของเขาไม่ใช่ธรรมดาเลย

ภายในโลกดึกดำบรรพ์ มีราชันเผ่าพฤกษาที่แข็งแกร่งพอๆกับพวกเขาปรากฏตัวตั้งแต่เมื่อใดกัน

เขาได้แต่ครุ่นคิด

"ฮ่าๆ เยี่ยมมม!"

หยาง ลี่ หัวเราะออกมาเสียงดัง โดยไม่คาดคิด เราและกองทัพออร์ครอบตัวโจมตีรวดเร็วยิ่งขึ้นกว่าเดิม

ฝ่าการป้องกันของปิศาจตัวใหญ่ของ ซู หยูเจียว ตรงไปยังกองทัพซัคคิวบัสที่อยู่ด้านหลัง

สีหน้าของ ซู หยูเจียว กลายเป็นซีดเซียว

เธอพบว่าสกิลเสน่ห์ของเธอไม่สามารถใช้กับ หยาน ลี่ และกองทัพออร์คได้แม้แต่น้อย

ที่จุดนั้น เขาส่ายหัวออกมา ค่อยสั่งการและกวัดแกว่งขวานยักษ์เพื่อสังหารซัคคิวบัสไปเป็นจำนวนมาก เขาไม่ได้รู้สึกสงสารหรือทะนุถนอมแม้แต่น้อย

มันมีคนที่ไม่มีความรู้สึกใดๆอยู่บนโลกนี้ได้อย่างไรกัน

ซู หยูเจียวกัดฟันของเธอดังกร๊อบๆ เธออยากที่จะกลืนหยาง ลี่ ทั้งเป็น

อีกด้านหนึ่ง

ซือถู เจี้ยนนั้นแข็งแกร่งจริงๆ

บนท้องฟ้าเต็มไปด้วยกองทัพตั๊กแตนที่เขาเรียกออกมา พวกมันเคลื่อนไหวราวกับกระแสน้ำ ปกคลุมท้องฟ้าทั้งหมดในบริเวณนั้นให้กลายเป็นสีดำ

เสียงหึ่งๆของการกระพึอปักของพวกมันทำให้ ผู้คนต้องสั่นสะท้าน

แม้ว่าราชันเผ่าเทวดาจะแข็งแกร่ง ระเบิดแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมาอย่างต่อเนื่อง

แต่มันก็ยังไม่สามารถต้านทานกองทัพแมลงจำนวนมหาศาลได้

เมื่อเห็นว่า ฝ่ายของเธอกำลังจะแพ้ ใบหน้าของซู หยูเจียวก็มืดขรึมลง

"ฮึ่ม! ฝากไว้ก่อนเถอะ"

เธอพลิกตัวกระโดนขึ้นไปบนไหล่ของปิศาจตัวใหญ่โดยไม่เต็มใจ ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ รีบถอยไปพร้อมกับกองกำลังของเธอ

อีก 2 คนที่ได้รับสัญญาณก็รวบรวมกองกำลังของพวกเขา

คนหนึ่งบินขึ้นไปบนท้องฟ้า อีกขึ้นขี่มังกรดิน

ก่อนจากไป หลี่ เหนียน ที่อยู่ตรงหน้า หลิน ยู ไม่ลืมที่จะก้าวทิ้งท้าย

"ไอ้หนู ครั้งนี้ถือว่าเจ้าโชคดี ฝากไว้ก่อนเถอะ!"

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็ขี่มังกรดินเกาะหินมุดลงพื้นเตรียมที่หนีไปจากที่นี้

แต่ในตอนนั้น

เป็นช่วงเวลาที่การป้องของพวกเขาอ่อนแอถึงขีดสุด

ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงดังสนั่นข้างหลังเขา

กระสุนถั่วที่รายล้อมด้วยเปลวเพลิงมังกรทำลายล้างปลดปล่อยพลังที่ไร้เทียมท้านออกมา พุ่งเข้าใช่เขา

ความเร็วของมันนั้นรวดเร็วอย่างมาก

"อะไรกัน!?"

สีหน้าของ หลี่ เหนียน เปลี่ยนไปทันที

ก่อนที่เขาจะได้มีเวลาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ มังกรดินเกาะหินผู้กล้าหาญที่อยู่ข้างล่างเขาก็ได้ระเบิดลำแสงสีน้ำตาลออกมาเปลี่ยนตำแหน่งกับเขา

ตูมม!!

เลือดสาดกระจายออกมา

ร่างของมังกรดินเกาะหินพร้อมกับต้นข้าหลี่เหนียนถูกทะลวงทันที

กระสุดถั่วยังคงไม่ลดความรุนแรงลง จนดิ่งลงไปในพื้น และหยุดลงหลังจากทะลวงเข้าไปในร่างของมังกรดินเกาะหินไปหลายตัว

"สกิลเทเลพอร์ต?"

หลิน ยู ขมวดคิ้วทันที

แม้ว่าเขาจะซ่อนเสียงคำรามแห่งโทสะของ ชิง กังเอาไว้ แต่การซ่อนของเขาก็กลายเป็นไร้ความหมาย

แต่ถึงอย่างนั้น แม้ว่าสกิลสั่งตายของเป่าปิงจะน่าหวาดกลัวอย่างมาก แต่มันก็ยังไม่สามารถสังหารศัตรูที่ถูกทิ้งเอาไว้ข้างหลังได้

ดูเหมือนมันไม่ง่ายเลยที่จะสังหารราชันระดับนี้

โดยปกติแล้วพวกเขาจะมีสกิลช่วยชีวิต 1-2 สกิล

หลิน ยู ไม่มีทางเลือกนอกจากส่ายหัว

แต่เขานั้นไม่รู้ว่า

ว่าในตอนนี้หัวใจของ หลี่ เหนียน หวาดกลัวถึงขีดสุด

เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่า หลิน ยู จะซ่อนการโจมตีที่น่ากลัวขนาดนี้เอาไว้อยู่

ด้วยการโจมตีนี้เพียงครั้งเดียว มันได้สังหารทหารขุนพลทีมีพลังป้องกันมากที่สุดของเขา และแม้แต่ทหารที่อยู่ใกล้เคียงอีกหลายตัวก็ยังไม่รอด

หากไม่ใช่เพราะทหารขุนพลของเขามีสกิลเปลี่ยนตำแหน่ง เขาคงจะตายไปแล้ว

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังต้องแลกกับขาข้างหนึ่งที่บาดเจ็บสาหัสมันน่าหวาดกลัวอย่างมาก

เขาไม่กล้าที่จะหยุด

รีบขี่ มังกรดินเกาะหิน อีกตัวหลบหนีไปในทันทีเพราะกลัวว่าหลิน ยู จะโจมตีเขาอีกครั้ง

"เมื่อกี้... เจ้าเห็นหรือเปล่า"

จากระยะไกล

ซือถู เจี้ยน ที่กลับมารวมกลุ่มกับ หยาน ลี่ ได้พูดด้วยเสียงที่แผ่วเบาดวงตาของเขาตกตะลึงอย่างมาก

"ข้าเห็นแล้ว"

หยาน ลี่ พยักหน้า สีหน้าของเขาแตกต่างจากปกติอย่างสิ้นเชิง มองไปยัง หลิน ยู ที่ยืนด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

ไม่ต้องพูดถึง หลี่ เหนียนที่โดนกระโจมตีเมื่อครู่

แม้แต่พวกเขาก็คงคิดว่า พวกเขาไม่สามารถรับการโจมตีนี้ได้

เขาครุ่นคิด

เป็นเพียงราชันที่ได้รับความช่วยเหลือโดยบังเอิญ

เขาไม่คาดคิดว่าคนๆนี้จะมีความแข็งแกร่งขนาดนี้ มันน่ากลัวจริงๆ เขามีสกิลโจมตีที่ทรงพลังขนาดนี้ได้อย่างไรกัน

"ข้าพอจะเดาออกแล้วว่าเขาเป็นใคร!?"

ซือถู เจี้ยน ครุ่นคิด ทันใดนั้นเขาก็นึกไปถึงชื่อที่อยู่ในรายการจัดอันดับแห่งอาณาจักรลับ

"ใครกัน?"

หยาน ลี่ ตกตะลึงไปอยู่ครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

ด้วยหัวสมองที่ทึบของเขานั้น เป็นได้ไม่ได้ที่จะไปเทียบกับซือถู เจี้ยน

ซือถู เจี้ยน ไม่ได้ตอบเขา

แต่เขากระโดดลงมาจากด้านบน เข้ามาหา หลิน ยู เก็บกองทัพแมลงของเขากลับไป

"สหาย หากข้าเดาไม่ผิด เจ้าคงจะเป็น หลิน ยู ที่อยู่อันดับสามในรายการจัดอันดับแห่งอาณาจักรลับใช่ไหม?"

"หลิน ยู?"

เสียงฝีเท้าของ หยาน ลี่ ตามมาดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น

เห็นได้ชัดว่าเขาก็นึกไปถึง หลิน ยู เช่นกัน

เขารีบติดตาม ซือถู เจี้ยนมาในทันที